ΔΥΟ ΔΗΜΟΙ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

Από τον «Καποδίστρια στον Καλλικράτη»…

Μετάβαση από την πολιτική στην τέχνη;

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στον τοπικό τύπο, ημερήσιο, εβδομαδιαίο και μηνιαίο

από το Λεωνίδα Οικονομίδη

    Επειδή η λήθη φέρνει λήθαργο, ως απλός αλλά ενεργός πολίτης, οφείλω να κάνω μια ιστορική αναδρομή στις περίφημες και περιβόητες μεταρρυθμίσεις που αφορούν την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

   Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες που καταστρώθηκαν τη δεκαετία του ’80 είτε με το Ν. 1416/84 είτε με το Ν.1622/86, ως γνωστόν, δεν ευδοκίμησαν. Οι προσδοκίες του νομοθέτη διαψεύστηκαν μιας και όχι μόνο ανταποκρίθηκε μικρός αριθμός Ο.Τ.Α. στις συνενώσεις, αγνοώντας τα οικονομικά κίνητρα, αλλά η αποτυχία υλοποίησης του θεσμικού πλαισίου εντοπίστηκε, κυρίως, στο γεγονός ότι, μετά τις συγκεκριμένες συνενώσεις, προέκυψαν νέοι Δήμοι οι οποίοι εξακολουθούσαν να παρουσιάζουν συμπτώματα δημογραφικής και, συνακόλουθα, αναπτυξιακής καχεξίας. Στο Νομό μας αποτέλεσμα αυτών των συνενώσεων ήταν μόνο οι Δήμοι Ακριτών και Βιτσίου. Διαφωνεί κανείς ότι οι δύο αυτοί Δήμοι είναι μικροί και ισχνοί και αντιμετωπίζουν σωρεία προβλημάτων;

          Στη συνέχεια και στη δεκαετία του ’90 καταστρώθηκε το σχέδιο Καποδίστριας με το Ν.2539/97, ένα νομοσχέδιο με πολλά θετικά στοιχεία που, δυστυχώς όμως, δεν ικανοποιεί σήμερα τις ανάγκες για μια Τοπική Αυτοδιοίκηση αυτοδύναμη και ανεξάρτητη, γιατί, για άλλη μια φορά, μέσα από τις συνενώσεις προέκυψαν μικροί Δήμοι καχεκτικοί και μη βιώσιμοι. Έτσι, στο νομό μας προέκυψαν 12 Δήμοι και 3 Κοινότητες, σύνολο 15 Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Για έναν μικρό νομό με 45 χιλιάδες περίπου κατοίκους, είναι όχι απλά πάρα πολλοί, αλλά «γελοιοποιούν» τη φιλοσοφία της μεταρρύθμισης μιας και τα προβλήματα αντί να μειωθούν αυξήθηκαν και αυτό είναι σε πλήρη γνώση των αιρετών «αρχόντων» της Τ.Α.

Έτσι, λοιπόν, μετά από τις αποτυχημένες προσπάθειες του παρελθόντος, έρχεται σήμερα η πολιτεία και προχωράει σε νέες συνενώσεις, θέλοντας να υλοποιήσει αυτό που δεν έγινε τις προηγούμενες δεκαετίες. Να δημιουργήσει, σύμφωνα με τα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Δήμους ισχυρούς που να μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της εποχής μας.

Και επειδή η προχειρότητα και η «γονατοδουλειά» περισσεύει σ’ αυτόν τον τόπο, αν δεν αντιμετωπιστεί η μεταρρύθμιση με τη δέουσα προσοχή και υπευθυνότητα, με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθούμε και σε «Ικτίνο»-ενδεχομένως- την επόμενη δεκαετία και αυτό είναι ντροπή και αισχύνη για τους σύγχρονους Έλληνες!

Η ευθύνη, λοιπόν, της πολιτείας τεράστια. Μέγιστη όμως, είναι και η ευθύνη των τοπικών αιρετών «αρχόντων», οι οποίοι οφείλουν ν’ αφήσουν στην άκρη τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και να λειτουργήσουν, έστω την ύστατη αυτή στιγμή, προς όφελος του τόπου. Να πείσουν πρώτα τον εαυτό τους -αναγνωρίζω τη δυσκολία της πάσης φύσεως απεξάρτησης-για την αναγκαιότητα της μεταρρύθμισης και κατόπιν να ενημερώσουν τους πολίτες για τα οφέλη της σε οικονομικό και αναπτυξιακό επίπεδο. Να κάνουν σύνθημα και πιστεύω τους το: «Μεγάλοι Δήμοι σημαίνει Ισχυροί Δήμοι».

Οι όποιες αιχμές μου, λοιπόν, προς τους αιρετούς «άρχοντες», δεν είναι ανυπόστατες ή κακοπροαίρετες. Παρακολουθώ, μετά λύπης μου, τις τελευταίες εβδομάδες στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τους αξιότιμους Δημάρχους-νυν και πρώην-να διακατέχονται από πανικό, εκνευρισμό και τεράστια αγωνία για τον αριθμό των Δήμων, οι οποίοι θα προκύψουν με τη νέα μεταρρύθμιση. Και ενώ όλοι οι Δήμαρχοι, αρκετοί από τους οποίους θεωρούνται έμπειροι στην τοπική αυτοδιοίκηση και μάλιστα ορισμένοι έχουν καλλιεργήσει την εικόνα σοβαρών ανθρώπων συμφωνούν με τη μείωση του αριθμού των Δήμων, τελικά «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε» και, κυρίως, «εγώ δεν το είπα για μας, το είπα για τους άλλους».

Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να πουν τα πράγματα όχι στρόγγυλα ή με στρογγυλάδες αλλά με γωνίες. Με οποιοδήποτε προσωπικό κόστος θα πρέπει να συμφωνήσουν ότι ο Νομός Καστοριάς δεν μπορεί να έχει περισσότερους από δύο Δήμους για πολλούς και διάφορους λόγους (λιγότερες λειτουργικές δαπάνες, λιγότερα δημοτικά νομικά πρόσωπα, λιγότερες δημοτικές επιχειρήσεις, λιγότερα αξιώματα!, όλα λιγότερα, άρα μείωση δημόσιων δαπανών που τόσος λόγος καθημερινά γίνεται γι’ αυτήν.)

ΔΥΟ Δήμοι ισχυροί, εύρωστοι και βιώσιμοι, στους οποίους η διαχείριση του δημόσιου χρήματος θα είναι καλύτερη και αποτελεσματικότερη, η υλοποίηση των προγραμμάτων ανάπτυξης ευκολότερη και, τέλος, θα υπάρξει αποκέντρωση και ενδυνάμωση της περιφέρειας.

ΔΥΟ Δήμοι ένας «παραποτάμιος» με όρια από τον αιματοβαμμένο και μαρτυρικό Γράμμο ως τον ιστορικό Γέρμα και ο έτερος «παραλίμνιος» εντάσσοντας την Κλεισούρα και τα Κορέστεια.

Ως δάσκαλος και ενεργός πολίτης με ανιδιοτέλεια, αγωνία, ανησυχία και ενδιαφέρον τόσο γι’ αυτό που ονομάζουμε «κοινά» όσο και για το μέλλον του τόπου μου και της χώρας μου, καλώ τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων και κυβερνητικό βουλευτή, να πάρει την πρωτοβουλία, και ως συγκροτημένο άτομο που είναι μπορεί να το πράξει, χωρίς σωβινισμούς, με αντικειμενικότητα και, κυρίως, υπευθυνότητα, παρακάμπτοντας τις πανταχόθεν, εκπορευόμενες εκ των προσωπικών φιλοδοξιών, πιέσεις, να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να προωθήσει την ορθότερη για το νομό μας λύση των ΔΥΟ Δήμων!

Ο Φίλιππος Πετσάλνικος πιστεύω, ακράδαντα, με τις τεράστιες γνώσεις του, τις ικανότητές του και τις εμπειρίες του να περισσεύουν και να είναι πολύτιμες για όλους μας, ότι γνωρίζει καλύτερα, ίσως, απ’ τον καθένα μας, πόσοι, ρεαλιστικά, πρέπει να είναι οι Δήμοι στο νομό μας.

Ας μην αφήσουμε ακόμη μια ευκαιρία να χαθεί και ας συμφωνήσουμε, απλοί πολίτες και αιρετοί «άρχοντες» με την άποψη του υπουργού κ. Ραγκούση ότι η διοικητική μεταρρύθμιση δεν αφορά τις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου, αλλά τις επόμενες γενιές, στις οποίες, σημειώνω, σύμφωνα με τις τελευταίες αποκαλύψεις, χρωστάμε και, μάλιστα, πολλά!