Ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος Θεολόγος και ο Ιωάννης Χρυσόστομος κατά γενική ομολογία είναι οι θεμελιωτές του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Αγωνίστηκαν με φλόγα και ανθρωπιά για την επικράτηση του πνεύματος του ελληνικού χριστιανισμού και του χριστιανικού ελληνισμού.
Διέπρεψαν σ' όλα τα πεδία της ζωής: το θρησκευτικό, το εκκλησιαστικό, το πνευματικό, το επιστημονικό, το ηθικό, το φιλοσοφικό, το συγγραφικό, το ανθρωπιστικό, το κοινωνικό.
Ασυμβίβαστοι, δεν φοβόταν την κάθε είδους αυταρχική εξουσία, ασκούσαν έντονη κριτική σ' όλους εκείνους που αδικούσαν τους φτωχούς και ανήμπορους και οι κοινωνικές θέσεις τους ήταν σύγχρονες και ριζοσπαστικές. "Η κοινωνική αδικία για το Μ. Βασίλειο και τον Ι. Χρυσόστομο, δημιούργημα της κακής διανομής του πλούτου, κριτικάρεται με μια δριμύτητα που θα έκανε τον Προυντόν και τον Καρλ Μαρξ να χλωμάσουν" αναφέρει πολύ εύστοχα ο Νικόλας Μπερντιάεφ, Ρώσος διανοητής του 20ου αιώνα.
Έτσι, λοιπόν, κατά την άποψή μου, εάν θέλουμε να τιμήσουμε τους τρεις Ιεράρχες δεν χρειάζεται να το κάνουμε μέσα από τυπικές και πολλές φορές ανούσιες τελετές. Απαιτείται μελέτη του σπουδαίου και πλούσιου έργου τους, αλλά κυρίως να μιμηθούμε τη στάση ζωής τους, γιατί πάνω απ' όλα είχαν αγωγή και παιδεία που δυστυχώς, δεν έχουμε εμείς σήμερα. Ειδικότερα, να παραδειγματίζονται από αυτούς οι σημερινοί ηγέτες μας, που δεν διαθέτουν τη δύναμη, το "τσαγανό" και τα ψυχικά προσόντα, ώστε να εμπνέουν και να καθοδηγούν το λαό στο δρόμο της κοινωνικής δικαιοσύνης και ασφάλειας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου