Κόντρα στη μιζέρια

Γιώργος Καρελιάς

Θλίψη. Να γίνονται οι τελικοί της Ευρωλίγκας του μπάσκετ στην πρωτεύουσά σου και το γήπεδο να είναι άδειο! Το κατάφεραν αυτό οι ξενέρωτοι Άγγλοι. Στο Λονδίνο των οκτώ εκατομμυρίων, δεν βρέθηκαν ούτε δέκα χιλιάδες να πάνε στο γήπεδο!

Εντάξει, δεν έχουν παράδοση στην καλαθόσφαιρα, αλλά τέτοια παγωνιά στους τελικούς ενός τόσο θεαματικού σπορ, που προκαλεί ταχυπαλμία, είχαμε πολλά χρόνια να δούμε. Ευτυχώς η παγωνιά ήταν μόνο στις εξέδρες, που προσπαθούσαν να τις ζεστάνουν 3.000-4.000 Ολυμπιακοί. Το παρκέ είχε πάρει φωτιά και στο τέλος έγινε κατακόκκινο. Από το κόκκινο του Ολυμπιακού και όχι της «ρώσικης αρκούδας», της ΤΣΣΚΑ, με τα πολλά λεφτά και τα ψηλά κορμιά. Και τα δυο αυτά ηττήθηκαν στο Λονδίνο.

Ας προσπαθήσουμε να ξεπεράσουμε τον θρίαμβο του Ολυμπιακού και ας το δούμε λίγο ευρύτερα. Η Ελλάδα βιώνει τον τέταρτο χρόνο της κρίσης (αν βάλουμε και το 2009 μέσα, τα χρόνια είναι πέντε). Όλα αυτά τα χρόνια το μπάσκετ είναι σταθερά το άθλημα που στέλνει στα ουράνια τον ελληνικό αθλητισμό. Κάθε χρόνο μια ελληνική ομάδα στον τελικό της Ευρώπης. Το 2010 ο Ολυμπιακός χάνει από την Μπαρτσελόνα. Το 2011 το παίρνει ο Παναθηναϊκός από τη Μακάμπι. Το 2012 το παίρνει ο Ολυμπιακός από την ΤΣΣΚΑ. Και το 2013, μόλις χτες το βράδυ, σε πείσμα όλων των αναλύσεων και των προγνωστικών, την πετάει έξω από τον τελικό.

Εντάξει, η Ελλάδα πάντα ήταν σημαντική δύναμη στο μπάσκετ, ιδιαίτερα μετά τον ερχομό του Γκάλη και τον πρώτο θρίαμβο της εθνική ομάδας το 1987. Αλλά τα «παιδιά» του Γκάλη τον ξεπέρασαν και μάλλον θα είναι ευτυχής ο μεγάλος αυτός αθλητής, που τιμήθηκε με σχεδόν είκοσι χρόνια καθυστέρηση. Τα «παιδιά» του Γκάλη βγάζουν γλώσσα στην κρίση και σαρώνουν τα ρεκόρ. Η Ελλάδα των δέκα εκατομμυρίων και της οικονομικής ασφυξίας πετάει ψηλότερα από τις χώρες των πολλών εκατομμυρίων (κατοίκων και χρημάτων).

Ο Ολυμπιακός, με προϋπολογισμό δέκα εκατομμυρίων, αφήνει εκτός τελικού την ΤΣΣΚΑ των 40 εκατομμυρίων και των πολλών γιγάντων. Τα λεφτά και τα κορμιά δεν νικάνε πάντα. Το ταλέντο και η πολλή δουλειά, ο προγραμματισμός και η σοβαρότητα, ο γερός κορμός των Ελλήνων παικτών και η συμπλήρωσή του με λίγους καλούς ξένους, οδήγησαν στα θεαματικά αποτελέσματα που δρέπει κάθε χρόνο.

Το δίδαγμα είναι προφανές: Η Ελλάδα δεν είναι μόνο ανικανότητα, διαφθορά και μιζέρια. Είναι και η υγεία και η αξιοκρατία, που βγάζουν σε όλη την Ευρώπη τα παιδιά του μπάσκετ, αλλά και χιλιάδες άλλα παιδιά, που πρωταγωνιστούν σε άλλους στίβους. Αυτά τα παιδιά, δεν μπορεί, θα πάρουν το πάνω χέρι και θα αλλάξουν την πορεία της μίζερης Ελλάδας.

Protagon.gr