Άρης Βελουχιώτης: Σαν επαναστάτης έζησε και σαν επαναστάτης θέλησε να πεθάνει

Στις 16 Ιουνίου του 1945 αυτοκτονεί ο Άρης Βελουχίωτης προδομένος από τους πρώην συντρόφους του, που τον κυνηγούσαν μαζί με την Εθνοφυλακή στον Αχελώο ποταμό.

Ο Άρης Βελουχιώτης ήταν ο ιδρυτής του ΕΑΜ, και πολέμαγε τους Ναζί πάνω στα βουνά της Ελλάδος. Έδωσε ένα ηχηρό χαστούκι στα γερμανικά στρατεύματα.. με την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, και έκανε ένα λυγισμένο λαό να δακρύσει από υπερηφάνεια.

Δυστυχώς αυτόν τον άντρα το ΚΚΕ τον χλεύασε, λέγοντας ότι είναι μιζέριας και τον διέγραψε από το κόμμα.

Το πτώμα του Άρη Βελουχιώτη βεβηλώθηκε, του κόπηκε το κεφάλι για παραδειγματισμό.

Μετά το κεφάλι το πήγαν στο χωριό Μυρόφυλλο, και το έδειχναν σαν τρόπαιο στους χωρικούς. Στη συνέχεια το κεφάλι του Άρη το πήγαν στα Τρίκαλα, όπου το κρέμασαν στην κεντρική πλατεία. «Γύρω από το κρεμασμένο κεφάλι οι παρακρατικοί βάραγαν νταούλια και κέρναγαν από νταμιζάνες κρασί. Aς μην επιχαίρουν οι εχθροί του. Κανείς δεν δικαιούται να υπερηφανευτεί ότι έπιασε ζωντανό, ότι νίκησε ή ότι σκότωσε τον αρχηγό του ΕΛΑΣ. O Άρης αποχώρησε μόνος του. H αυτοκτονία είναι μια πράξη οριστική και τελεσίδικη, που ουδείς δικαιούται να κρίνει, να εξάρει ή να καταδικάσει. Είναι απολύτως προσωπική και μυστηριώδης. Και επειδή ποτέ δεν στερείται νοήματος, ήταν το ύστατο διάβημα του αυτόχειρα προς τους Έλληνες.Tα τρία χρόνια ελευθερίας στα βουνά δεν ήταν όνειρο, αλλά μια υποθήκη για το μέλλον», αναφέρει για την μέρα εκείνη ο Διονύσης Χαριτόπουλος.