Μπαμπά τι να κάνω όταν μεγαλώσω;

Του Γιώργου Κράλογλου

Μέσα στην καρδιά της κρίσης. Από το 2009 μέχρι σήμερα: Δήμοι ανέθεσαν 173 μελέτες για έργα από τα οποία έγιναν μόνο 2!!! Οικονομική υπάλληλος Δήμου καταχράστηκε 1,5 εκατ. ευρώ. Και κρατικός δικηγόρος εισέπραττε για λογαριασμό του ενοίκια κρατικών κτιρίων!! Αυτή είναι η «κληρονομιά» της μεταπολίτευσης που χθες γιορτάσαμε τα 39 της χρόνια...

Είχα γράψει και είχα παραδώσει το χθεσινό μου σημείωμα «Πολίτης ή πελάτης» που βασίσθηκε στο σχόλιο του σχολιαστή «xemmanouil» όταν παρακολούθησα στην τηλεόραση του Alpha ρεπορτάζ συναδέλφου με αναφορές στις παραπάνω καταγγελίες που (όπως γνωρίζω πολύ καλά) απασχολούν ήδη τα αρμόδια υπουργεία. 

Και επειδή πρόκειται και εδώ για «πατεντάτες» περιπτώσεις της «αξίας του Πελάτη του συστήματος» σκέφθηκα να ασχοληθώ με την «βιομηχανία μελετών» που αναθέτουν οι Δήμαρχοι, με 10χίλιαρα έως 50χίλιαρα ευρώ, για έργα που... δεν πρόκειται να γίνουν λόγω ελλείψεως πόρων. 

Όμως, για λόγους που θα εξηγήσω στην συνέχεια, περιορίζομαι (σήμερα) στην περιγραφή της «καρδιάς της κομπίνας». Προσέξτε την. 

Οι περισσότερες από τις συγκεκριμένες μελέτες αφορούν παρόμοια έργα που γίνονται σε Δήμους της περιφέρειας δεδομένου ότι οι ανάγκες στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι ίδιες (δρόμοι, λιμάνια, πλατείες, κοινόχρηστοι χώροι κ.λ.π. ). 

Ο «κομματικός Πελάτης μελετητής» αναλαμβάνει την μελέτη του συγκεκριμένου Δήμου μαζί με την πληροφορία (σε πολλές περιπτώσεις και με το αντίγραφο...) για το ποιος Δήμος της χώρας διαθέτει μελέτη για παρόμοιο έργο. 

Προμηθεύεται την μελέτη. 

Την αντιγράφει πλήρως και αλλάζει μόνο τα ονόματα και τις περιοχές βάζοντας αυτά του νέου Δήμου!!!

Σε κάποια περίπτωση μάλιστα «μελετητής» είχε ξεχάσει και τα ονόματα των περιοχών της μελέτης που είχε αντιγράψει!!!

Θα σταματήσω όμως εδώ την αναφορά μου στην βιομηχανία αναθέσεων μελετών των Δήμων (θα επανέλθω συντόμως με όλες τις διαστάσεις του θέματος) για να δώσω την θέση μου σε ένα αριστουργηματικό, κατά την άποψή μου, σχόλιο του σχολιαστή “Ichimoku” που διατυπώθηκε στην στήλη σχετικά με την σημασία που έχει να γίνεις «Πελάτης του συστήματος. 

Προσυπογράφω το σχόλιο το οποίο και σας καλώ να το απολαύσετε.

«Π-Ε-Λ-Α-Τ-Η-Σ!

Έχω δύο παιδιά. Με ρωτάνε "μπαμπά τι να κάνω όταν μεγαλώσω;"

Έχω σταματήσει πια να λέω τα γνωστά... " να κάνεις αυτό που σου αρέσει..." και λοιπές μπαρούφες που λένε οι γονείς στα παιδιά τους.

"ΠΕΛΑΤΗΣ" παιδί μου!

STEP 1.

Μπες σε μία σχολή. Οποιαδήποτε. Αν είναι μάλιστα οι κλασσικές κηφηνοειδείς σχολές τύπου "ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ", ακόμα καλύτερα.

STEP 2.

Μπλέξε άμεσα με κομματική νεολαία ενός δυνατού κόμματος. ΑΜΕΣΑ! Γράψου στο κόμμα της περιοχής σου κι άρχισε να συμμετέχεις στα "κοινά". Τρίχες βέβαια. Την τσέπη σου θα κοιτάς.

STEP 3.

Προσπάθησε να αναρριχηθείς όσο πιο ψηλά γίνεται. Ξεκίνα αφισοκολλήσεις για το κόμμα και διέδωσέ το σε όλους τους υπευθύνους της παράταξης πόσο "πονάς" το κόμμα. Απαίτησε μετά καλύτερη θέση μιας που είσαι φοιτητής.

STEP 4.

Γίνε κολλητός με δυνατό όνομα του κόμματος. Δεν θα είναι δύσκολο να τον βρεις μιας και θα πρέπει να παρευρίσκεσαι σε όλα τα συνέδρια και εκδηλώσεις του κόμματος. Το βασικό είναι να σε βλέπουν.

STEP 5.

Γλείψε καλά μέχρι και κατουρημένες ποδιές. Γίνε γλοιώδης. Σύντομα η αφοσίωση στο κόμμα θα εξαργυρωθεί με θέση στα κοινά. Ξεκίνα με δημοτικός σύμβουλος κι αργότερα βλέπεις. Αν είσαι κομματάρχης πολιτικού, ακόμα καλύτερα. Δεν θα μπεις στη διαδικασία να δώσεις και χρήματα για να εκλεγείς.

STEP 6.

Ήρθε η ώρα να δρέψεις καρπούς. Μπαινόβγαινε στα γραφεία βουλευτών του κόμματος και ζήτα διορισμό. Έχεις πτυχίο, MASTER, PHD. Κάπου θα σε χώσουν. Τόσον αγώνα έκανες για το κόμμα. Από Πανεπιστημιακή έδρα, μέχρι βοηθός εκπροσώπου στην Παγκόσμια τράπεζα μπορείς να πας, όπως καλή ώρα η κόρη του κ. Παπουτσή.

Καλή επιτυχία παιδί μου. Εγώ πήρα λάθος δρόμο. Έγινα ελεύθερος επαγγελματίας και πίστεψα πως με την εργασία μου θα μπορούσα να κατακτήσω τον κόσμο. Πόσο λάθος έκανα...

Έφτασα στο σημείο να μην ξέρω αν θα έχω δουλειά αύριο, ή σύνταξη κάποτε...

Ενώ ο κ. Παπουτσής και η κ. Δαμανάκη ήξεραν τον δρόμο καλύτερα από μένα.

Ακολούθησε λοιπόν τον σωστό δρόμο που δεν ακολούθησα εγώ. Κι ο Θεός μαζί σου.

Είναι οι καλύτερες συμβουλές που μπορούσα να σου δώσω.

Με αγάπη ο πατέρας σου.»

Προσωπικά πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί που θα είχαν να προσθέσουν πολλά στα όσα γράφει ο εύστοχος σχολιαστής. Είμαι βέβαιος όμως ότι δεν υπάρχει έστω και ένας που θα έχει να αφαιρέσει κάτι.

Capital.gr