Μάνα, Μητέρα, Μανούλα, Μαμά

Της Δέσποινας Σπυροπούλου

       Δασκάλας Τ.Ε. 

Μάνα, Μητέρα, Μανούλα, Μαμά

Τι να της αφιερώσεις που να της αξίζει;Πώς να υμνήσεις τη μεγαλοπρέπεια και την ανιδιοτέλεια των συναισθημάτων της, την υπέρβαση του «εγώ» και τη θυσία στο βωμό των παιδιών της;

Υμνήθηκε μέσα από χιλιάδες σελίδες, μα κανένας, μέχρι τα τώρα, δεν μπόρεσε ν’ αγγίξει το «τέρας»! Είναι η πλάστρα μας, η ζωή μας, τα κύτταρά μας, είναι «εγώ», είναι «εσείς», είναι εκεί για όλους, είναι η μνημειώδης μάνα των τεσσάρων παιδιών, θυμάτων, της Καλογρέζας, η μία και μοναδική Μάνα, Μητέρα, Μανούλα, Μαμά!

Απόσπασμα από «Το διαβατήριο»  του Αντώνη Σαμαράκη

«Κατέβηκε από το τραπέζι η μάνα, παραλίγο να της πιαστεί η ρόμπα σ’ ένα καρφί.

-Δεν είναι κανείς εδώ; είπε δυνατά ένας απ’ τους πολλούς.

-Εγώ, αποκρίθηκε η μάνα.

Τότε την περικυκλώσανε.

-Είμαστε δημοσιογράφοι, είπε ένας.

-Ήρθαμε για τα θύματα της Καλογρέζας, είπε ο άλλος.

-Του λόγου σου τι είσαι; Ρώτησε ένας τρίτος.

-Εγώ; Η μάνα τους.

-Καλά, παιδιά σου είναι όλοι τους; Ρώτησε ο πρώτος.

-Και οι τέσσερις;

-Παιδιά μου, απάντησε αποφασιστικά η μάνα.

Οι δημοσιογράφοι γράφανε, γράφανε όλο γράφανε: «Πρωτοφανής τραγωδία. Μήτηρ απώλεσε και τα τέσσερα παιδιά της».

-Τα ονόματά τους; Ρώτησε ένας από τους πολλούς.

Μάζεψε το σάλι της, πήγε στον πρώτο από τους τέσσερις και τον κοίταξε καλά στα μάτια.

-Ο Γιάννης μου, είπε.

Πήγε στο δεύτερο και του χάιδεψε το μέτωπο.

-Ο Γιάννης μου, είπε.

Ύστερα πήγε στον τρίτο και του σήκωσε το δεξί χέρι που είχε γλιστρήσει.

-Ο Γιάννης μου, είπε.

Και στον τέταρτο πήγε και του έστρωσε τα μαλλιά που του είχανε πέσει χαμηλά, στα μάτια.

-Ο Γιάννης μου.»

Απέραντη Μάνα, Μητέρα, Μανούλα, Μαμά