Τριτοκοσμικό το ύφος και το ήθος της νέας εξουσίας

Μεγαλώνει συνεχώς η απόσταση που μας χωρίζει από την Ε.Ε.

Του ευρωβουλευτή της ΝΔ Γιώργου Κύρτσου

Το οικονομικό-πολιτικό θρίλερ που βρίσκεται σε εξέλιξη γύρω από τη διαχείριση του χρέους του Δημοσίου και της οικονομικής κρίσης μάς εμποδίζει να δούμε τη συνολική εικόνα της νέας εξουσίας. Τα μηνύματα που μας έρχονται είναι απογοητευτικά, με την έννοια ότι δημιουργούν μια τριτοκοσμική οικονομική, κοινωνική και πολιτική δυναμική, που κάνει ακόμη πιο δύσκολη την προσαρμογή μας στους κανόνες της ΟΝΕ και την αναβάθμισή μας από ουραγούς σε πρωταγωνιστές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η εξουσία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συγκεντρώνει τα βασικά τριτοκοσμικά χαρακτηριστικά προβληματικών καθεστώτων και χωρών. Τα τελευταία χρόνια οι περισσότερες τριτοκοσμικές χώρες γνωρίζουν μια εντυπωσιακή οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη και δείχνουν, η καθεμιά ξεχωριστά και όλες μαζί, ότι το οικονομικό κέντρο βάρους του πλανήτη απομακρύνεται από την Ε.Ε. και σε μικρότερο βαθμό από τις ΗΠΑ. Υπάρχουν όμως τριτοκοσμικές χώρες που παραμένουν βυθισμένες στην υπανάπτυξη και αυτές φαίνεται ότι αντιγράφει η νέα εξουσία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι χώρα-πρότυπο για τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η Βενεζουέλα του Τσάβες, η οποία τώρα διολισθαίνει σε έναν ακήρυχτο εμφύλιο.

Το μέτρο σύγκρισης

Το μέτρο σύγκρισης για το νέο καθεστώς είναι το υπανάπτυκτο τμήμα των τριτοκοσμικών χωρών. Χαρακτηριστικός ο τρόπος που διαχειρίζεται η κυβέρνηση, μέσω της προέδρου της Βουλής κ. Κωνσταντοπούλου, την αναζήτηση της «αλήθειας» για το χρέος του Δημοσίου. Η σχετική επιτροπή που έχει δημιουργηθεί κυριαρχείται από προσωπικότητες που πρωταγωνίστησαν στη διαχείριση της χρεοκοπίας προβληματικών χωρών της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας και εκπροσώπους περιθωριακών επαναστατικών κινημάτων.

Η αλήθεια για το χρέος είναι γνωστή και είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που προσπαθεί να επινοήσει η ελάχιστα εκπαιδευμένη σε ό,τι αφορά τη διεθνή οικονομία κ. Κωνσταντοπούλου. Με βάση τους δικούς μου υπολογισμούς, το ελληνικό χρέος οφείλεται κατά το 1/3 στην πολιτικά ιδιοτελή χρεοκοπία του ασφαλιστικού, συνταξιοδοτικού και νοσοκομειακού συστήματος, κατά το 1/3 στους μαζικούς προεκλογικούς και κομματικούς διορισμούς και την κακοδιοίκηση που συνδέεται με αυτούς και κατά το 1/3 στη λεηλασία του δημόσιου χρήματος από τους υπεύθυνους διαχειριστές μέσω ασύμφορων συμβάσεων, έργων, προμηθειών, δανείων κ.λπ. Στη διάρκεια δεκαετιών δημοσιογραφικής και εκδοτικής δουλειάς, δεν θυμάμαι να συνάντησα στελέχη του ευρύτερου χώρου του ΣΥΡΙΖΑ που να είχαν ουσιαστικές αντιρρήσεις στις επιλογές που οδήγησαν στην υπερχρέωση του Δημοσίου και στη συνέχεια στην αναγκαστική εφαρμογή των μνημονίων. Όταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έδιναν αυξήσεις πέρα από τις δυνατότητες της οικονομίας και σε βάρος της ανταγωνιστικής συμμετοχής της χώρας μας στην ΟΝΕ, οι αριστεροί επικριτές τους έκαναν λόγο για «ψίχουλα» που δεν κάλυπταν τις βασικές ανάγκες των εργαζομένων. Όταν δίνονταν υψηλές πρόωρες συντάξεις με προκλητικά εφάπαξ, οι εκπρόσωποι της ριζοσπαστικής Αριστεράς ήταν πάντα με την πλευρά των πιο ασύδοτων συντεχνιών που λεηλατούσαν το δημόσιο ταμείο και το οικονομικό μέλλον του ελληνικού λαού. Ίδια προσέγγιση και στο ζήτημα των μαζικών διορισμών, γι’ αυτό άλλωστε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχωρά στην επαναπρόσληψη ακόμη και του 1% των δημοσίων υπαλλήλων που έχασαν τη δουλειά τους επί κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και προγραμματίζει νέες προσλήψεις με άδεια ταμεία, δήθεν με κοινωνικά κριτήρια. Ακόμη και στο ζήτημα των εξοπλιστικών προγραμμάτων οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σχεδόν πάντα με τη λάθος πλευρά. Στην προσπάθειά τους να προστατεύσουν το συντεχνιακό κατεστημένο που ελέγχει τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και έχει αποδειχθεί ότι συμμετείχε στις μίζες των υποβρυχίων, οργάνωσαν μέχρι και λαϊκούς αγώνες για τη συνέχιση ζημιογόνων προμηθειών που κόστισαν δισεκατομμύρια χωρίς καν να συμβάλουν στην ενίσχυση της εθνικής άμυνας.

Για να συνεχιστούν αυτές οι πρακτικές υπό τον πλήρη πολιτικό έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ πρέπει να επινοηθούν άλλοι λόγοι που οδήγησαν στην υπερχρέωση του ελληνικού Δημοσίου. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η επιτροπή «αλήθειας» –το κόστος λειτουργίας της οποίας θα καλύψουν οι φορολογούμενοι πολίτες– θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι για την υπερχρέωση του ελληνικού Δημοσίου φταίνε το άδικο διεθνές οικονομικό σύστημα, το πολυεθνικό κεφάλαιο και ο διεθνής ιμπεριαλισμός με έμφαση στην ευρωπαϊκή του διάσταση. Αυτό είναι το άλλοθι των πιο προβληματικών καθεστώτων και χωρών του τρίτου κόσμου, που δεσμεύει και τα συμπεράσματα της επιτροπής της κ. Κωνσταντοπούλου.

Αντί, λοιπόν, για την αναγκαία προσαρμογή στους κανόνες της ΟΝΕ σχεδιάζεται μια φυγή από την ευρωπαϊκή πραγματικότητα μέσω τριτοκοσμικών αναζητήσεων που θα έχουν τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος.

Ρεκόρ υποκρισίας και ευνοιοκρατίας

Ένα άλλο χαρακτηριστικό των τριτοκοσμικών καθεστώτων που εκφράζει τέλεια τη νέα εξουσία είναι η υποκρισία και η ευνοιοκρατία.

Βασική προεκλογική θέση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η ανθρωπιστική κρίση που υποτίθεται ότι απειλούσε τη χώρα. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα διέρχεται μια πολύ σοβαρή κοινωνική κρίση, η οποία όμως δεν έχει καμία σχέση με την ανθρωπιστική κρίση που χαρακτηρίζει τις προβληματικές χώρες του τρίτου κόσμου. Στην πατρίδα μας δεν λείπουν το φαγητό, το νερό, η υγειονομική περίθαλψη, η βασική υποδομή. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να υπάρξει ανθρωπιστική κρίση με τον τρόπο που την περιγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ για τους δικούς του πολιτικούς λόγους.

Οι διαστάσεις της τριτοκοσμικού τύπου πολιτικής υποκρισίας του ΣΥΡΙΖΑ φάνηκαν από το γεγονός ότι η ανθρωπιστική κρίση αντιμετωπίστηκε με παρεμβάσεις συνολικού κόστους μόλις 200 εκατ. ευρώ, ενώ μόνο το ετήσιο κόστος των συσσιτίων, για τον έλεγχο των οποίων ερίζουν η περιφέρεια και οι δήμοι της Αττικής, και είχαν βέβαια οργανωθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση, είναι περίπου διπλάσιο.

Η επίκληση της ανθρωπιστικής κρίσης δεν εμπόδισε την κυβέρνηση Τσίπρα από το να δεσμεύσει 500 εκατ. δολάρια, με απευθείας ανάθεση του συμβολαίου σε αμερικανική πολυεθνική, για τον εκσυγχρονισμό παμπάλαιων και ουσιαστικά άχρηστων αεροσκαφών ηλεκτρονικής παρακολούθησης και ανθυποβρυχιακών επιχειρήσεων. Οι αδιαφανείς και σκανδαλώδεις προμήθειες οπλικών συστημάτων είναι κι αυτές ένα από τα χαρακτηριστικά των τριτοκοσμικών καθεστώτων που καταγγέλλουν τη φτώχεια που προκάλεσε στην πατρίδα τους ο ιμπεριαλισμός.

Η εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ και η συνεργασία του με τους ΑΝΕΛ οδήγησαν σε μια τριτοκοσμικού τύπου έφοδο κομματικών στελεχών, συγγενών και φίλων στις θέσεις επιρροής της δημόσιας διοίκησης και των δημόσιων επιχειρήσεων και διαγωνισμών.

Παρατηρείται μαζική επαγγελματική αποκατάσταση πολιτευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ που δεν πέτυχαν τους εκλογικούς τους στόχους. Ταυτόχρονα, εξασφαλίζονται σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος ζευγάρια «αγωνιστών», γονείς, αδέρφια και ξαδέρφια υπερήφανων πρωταγωνιστών της κοινωνικής ανατροπής, επαγγελματικοί συνεργάτες στελεχών που συνδυάζουν τις κερδοσκοπικές τους δραστηριότητες με τους υποτιθέμενους κοινωνικούς αγώνες κ.λπ.

Έχω καταγγείλει την κομματική νομή της εξουσίας και την οικογενειοκρατία που χαρακτήριζαν τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά τώρα το φαινόμενο παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις, με βάση τα πρότυπα των προβληματικών χωρών του τρίτου κόσμου. Προκαλεί επίσης εντύπωση το γεγονός ότι, ενώ παλαιότερα ο ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνιστούσε, για προφανείς λόγους, σε αυτού του είδους τις καταγγελίες, τώρα αντιμετωπίζει ανάλογες, απόλυτα τεκμηριωμένες καταγγελίες ως προσπάθεια αντιδραστικών κύκλων να υπονομεύσουν τη λαοπρόβλητη κυβέρνηση. Είναι γνωστό ότι τα καθεστώτα των προβληματικών χωρών του τρίτου κόσμου είναι αλλεργικά στην κριτική και αντί να διορθώσουν τα κακώς κείμενα προσπαθούν να απομονώσουν και να εξουδετερώσουν τους επικριτές τους.

Υπάρχουν κι άλλα τριτοκοσμικά χαρακτηριστικά της νέας εξουσίας. Η πολιτική συναλλαγή με τη νέα τρομοκρατία και τους λεγόμενους αναρχοαυτόνομους οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα ότι κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ τους αντιμετωπίζουν σαν παρακρατικό συμπλήρωμα της κυβέρνησης Τσίπρα. Επίσης, το διαρκές ψαλίδισμα των κοινοβουλευτικών δικαιωμάτων των κομμάτων της αντιπολίτευσης και η προσπάθεια μετατροπής του Προέδρου της Δημοκρατίας σε πολιτικό, κομματικό συμπλήρωμα της κυβερνητικής πλειοψηφίας μάς προειδοποιούν ότι η αντίθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την Ε.Ε. δεν είναι μόνο οικονομική αλλά ευρύτερα πολιτική και πολιτισμική.

[Free Sunday, τεύχος 318]