Η μπαλάντα της Ζωής

kathimerini.gr

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι αυτή που είναι. Γυναίκα η οποία εκφράζει τον ανεξέλεγκτο δυναμισμό της σε δικηγορίστικη καθαρεύουσα που θυμίζει αίθουσα Πρωτοδικείου εννιά η ώρα το πρωί - ό,τι πιο πληκτικό - με φωνή σε ύφος καλής μαθήτριας, διαβασμένης, έτοιμης να απαντήσει στη δυσκολότερη ερώτηση. Συνήθως δεν απαντάει σε ερωτήσεις διότι τις ερωτήσεις τις θέτει η ίδια. Οπου η δικηγόρος του Πρωτοδικείου από το βήμα της Βουλής μεταμορφώνεται σε γενικό εισαγγελέα της δημοκρατίας.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου όμως, εκτός από γενικός εισαγγελέας είναι και πολιτικός. Κάθε τόσο σταματάει να κυνηγάει όσους πίνουν εμφιαλωμένο νερό στο κοινοβούλιο και ασχολείται με τους ψηφοφόρους της. Οφείλει να δείχνει ότι δεν ξεχνάει τους κοινούς αγώνες τους και ότι, αν και πρόεδρος της Βουλής, συνεχίζει τον πόλεμο από τα ίδια «μετερίζια» - (συγγνώμη για τη λέξη αλλά την χρησιμοποιώ για να την συνηθίσω).

Είναι γνωστό ότι οι ψηφοφόροι της κυρίας Κωνσταντοπούλου δεν πολυχωνεύουν τους αστυνομικούς. Για την ακρίβεια τους θεωρούν «γουρούνια» κατά το δημοφιλές τρίπτυχο του συνθήματος. Προχθές είδε μερικούς ένστολους έξω από το γραφείο της και δεν έχασε την ευκαιρία να κάνει επίδειξη πολιτικών φρονημάτων λέγοντάς τα ένα χεράκι στον επικεφαλής. Ρίγησε η ψυχή των Εξαρχείων.

Οι ψηφοφόροι της κυρίας Κωνσταντοπούλου δεν χωνεύουν ούτε τους δημοσιογράφους. Τους θεωρούν «ρουφιάνους», κατά το έτερον εξίσου δημοφιλές τρίπτυχο. Συνάντησε κάποιον από δαύτους με το γνωστό μικρόφωνο στο χέρι και αφού του υπενθύμισε ότι για να του απαντήσει πρέπει να την ρωτήσει προφανώς κάποια άλλη ερώτηση απ’ αυτήν που μόλις είχε κάνει ο άνθρωπος, διαμαρτυρήθηκε γιατί αυτός και οι συνάδελφοί του, συνοδεία αστυνομικών (!), την είχαν αποκλείσει - με νερό και ψωμί υποθέτω.

Η κυρία Κωνσταντοπούλου δείχνει με τον καλύτερο τρόπο τον διπολισμό της συριζαίικης ψυχής: παριστάνουν ότι είναι κυβέρνηση το 2015, ενώ στην πραγματικότητα πολιτεύονται ως γκρουπούσκουλο της δεκαετίας του εβδομήντα. Να θυμίσω επίσης στην κυρία Κωνσταντοπούλου ότι υπάρχει και μία τρίτη επαγγελματική τάξη την οποία οι ψηφοφόροι της δεν χωνεύουν. Είναι οι πολιτικοί, αυτοί που για να υπάρξουν χρειάζονται και τους «μπάτσους» και τους «ρουφιάνους». Ας την βοηθήσει κάποιος να το καταλάβει πριν είναι αργά.

Έντυπη Έκδοση