Τα παιδία παίζει!
κ. Τριανταφυλλίδη, νομίζω πως οι προτάσεις σας ουδεμία σχέση έχουν με το πρόγραμμα του κόμματός σας για την παιδεία!
avgi.gr
(Β' μέρος)
Από τη θεωρία στην πράξη
Του Αλέξανδρου Τριανταφυλλίδη*
Οι αναγκαίες τομές - μεταρρυθμίσεις, με έμφαση στην πρωτοβάθμια και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ακολουθούν ως προτάσεις για δημιουργική αναζήτηση κοινών τόπων περί του πρακτέου. Καρπός συλλογικής δουλειάς με πρώην συναδέλφους μου, μάχιμους Δασκάλους - Καθηγητές (με κεφαλαίο Δ), που μπορούν να εμπνέουν ακόμη τους μαθητές τους, κοιτάζοντάς τους στα μάτια, πανέτοιμοι να αντέξουν στο γόνιμο σφυροκόπημα των ερωτήσεων των παιδιών μέσα στην τάξη.
Σύμμαχοί τους η έγνοια, η έμπνευση, η ευθύνη και η κιμωλία, με στόχο να καταστήσουν τους μαθητές τους ισότιμους συνταξιδιώτες στη μεγάλη περιπέτεια στο πέλαγος των γνώσεων.
Α. Εκπαιδευτικά προγράμματα - Βιβλία
Εκπαιδευτικοί με πολυετή πείρα και αποδεδειγμένες ικανότητες, με ευρύτατη αποδοχή στην εκπαιδευτική κοινότητα θα αναλάβουν, θα μεθοδεύσουν και σε βάθος τουλάχιστον πενταετίας θα αποδεσμεύσουν τα σχολικά βιβλία από όλες τις αβελτηρίες, αδυναμίες και ατέλειες. Βασικός στόχος να πετύχουν την αυστηρή λογική συνέχεια κάθε γνωστικού αντικειμένου από τάξη σε τάξη και από βαθμίδα σε βαθμίδα.
Β. Διδασκαλία ξένων γλωσσών
Τα προγράμματα της διδασκαλίας της πρώτης ξένης γλώσσας (αγγλικά) εκκινούν από την Α' Δημοτικού με καταληκτικό όριο τη Γ' Γυμνασίου. Η δεύτερη ξένη γλώσσα θα εκκινεί από την Ε' Δημοτικού με καταληκτικό σημείο την Α' Λυκείου. Κεντρικός στόχος του ξενόγλωσσου τομέα, η ικανότητα του μαθητή να χειρίζεται με επάρκεια προφορικά και γραπτά δύο ξένες γλώσσες, να επικοινωνεί και να συνεργάζεται δημιουργικά με συνομήλικους του από άλλες χώρες, αξιοποιώντας λειτουργικά τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και επικοινωνίας.
Το μεγάλο στοίχημα για το δημόσιο σχολείο είναι τα μαθήματα των ξένων γλωσσών να αποκτήσουν την αξιοπιστία και τη φερεγγυότητα των φροντιστηριακών μαθημάτων, έτσι ώστε, σε βάθος πενταετίας, να πειστούν οι γονείς ότι δεν χρειάζεται να αιμορραγούν οικονομικά για να μάθει το παιδί τους τις αναγκαίες ξένες γλώσσες εκτός δημόσιου σχολείου.
Αν υπήρχαν 8.000 μαθητές σε όλη την Ελλάδα που πράγματι μαθαίνουν τουλάχιστον μία ξένη γλώσσα στο δημόσιο σχολείο, θα λέγαμε ότι σε κάθε μαθητή για τον οποίο το μάθημα πετυχαίνει τον σκοπό του αντιστοιχεί ένας καθηγητής. Πιστεύει κανείς άραγε ότι υπάρχουν σήμερα έστω 8.000 μαθητές που μαθαίνουν ξένες γλώσσες στο δημόσιο σχολείο;
Γ. Εκπαιδευτικό προσωπικό
Με δεδομένο ότι οι δάσκαλοι - καθηγητές συγκροτούν ή τουλάχιστον πρέπει να συγκροτούν τη δρώσα πνοή κάθε σχολικής πράξης είναι αναγκαίο να ξαναδούμε, μέσα σε κλίμα γενναίας και ουσιαστικής επανεκκίνησης της δημόσιας παιδείας, τα παρακάτω θέματα:
1. Τον ρόλο και την αποτελεσματικότητα των καθηγητικών σχολών. Εκπαιδεύουν μάχιμους εκπαιδευτικούς με όνειρο και φιλοδοξία να είναι μέσα στην τάξη οι δάσκαλοι - παιδαγωγοί έτσι ώστε να κερδίζουν κάθε μέρα την αναγνώριση των μαθητών τους; (σαν την αναγνώριση με την προσφώνηση «Oh captain, my captain", που κέρδισε ο καθηγητής Τζον Κίτιγκ από τους μαθητές του, στον «Κύκλο των χαμένων ποιητών»;https://www.youtube.com/watchv=j64SctPKmqk)
2. Την αναγκαιότητα, μέσα από ενδελεχή αξιολόγηση, περιφερειακών ειδικοτήτων για τα αναλυτικά προγράμματα (π.χ. μηχανικοί, νομικοί, γιατροί κ.λπ.).
3. Επαναξιολόγηση από μηδενική βάση του τρόπου επιλογής, μέσω ΑΣΕΠ, δασκάλων - καθηγητών που επελέγησαν πριν από 15 χρόνια. Σε καμία περίπτωση δεν εισηγούμαι επιστροφή στην επετηρίδα. Αφού συναποφασίσουμε ποιον δάσκαλο θέλουμε, μετά να βρούμε μέσα από ποια διαδικασία θα τον αναζητήσουμε.
4. Υιοθέτηση του ζεύγματος αξιολόγηση με κίνητρα. Συνεχής, διαρκής, συνολική αξιολόγηση με αντικειμενικά κριτήρια από όλους, με όλους, για όλους ανά έτος. Οι καθηγητές αξιολογούν τους μαθητές, οι μαθητές τούς καθηγητές, όλοι σε όλη την ιεραρχική πυραμίδα του υπουργείου Παιδείας αξιολογούν και αξιολογούνται, χωρίς εξαίρεση.
Ίδρυση και λειτουργία 13 περιφερειακών σχολών (Π.Σ.) δημιουργίας και ανάδειξης εκπαιδευτικών, με συμμετοχή στα έξοδα λειτουργίας τους από τους ίδιους τους υποψήφιους εκπαιδευτικούς. Το διδακτικό προσωπικό των 13 περιφερειακών σχολών ανάδειξης εκπαιδευτικών θα προέλθει από έμπειρους εν ενεργεία ή συνταξιούχους εκπαιδευτικούς, εγνωσμένου κύρους των αντίστοιχων κλάδων και ειδικοτήτων, οι οποίοι στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής κοινότητας χαίρουν πλατιάς αποδοχής και αναγνώρισης και είναι ικανοί να εμπνεύσουν τους νέους συναδέλφους.
Δ. Το νέο ευέλικτο - αποτελεσματικό δημόσιο σχολείο
Κεντρικός στόχος είναι οι μαθητές να καλύπτουν όλες τις μαθησιακές τους ανάγκες, και όχι μόνο, μέσα στο σχολείο στη διάρκεια του πρωινού τους ωραρίου και να αποδεσμευτούν πλήρως από κάθε επιπλέον δράση που σχετίζεται με το σχολικό έργο και κοστίζει στους ίδιους και στην οικογένειά τους τόσο σε χρόνο όσο και σε χρήμα.
Με άξονα λοιπόν την ενίσχυση του κύρους του φιλόδοξου εκπαιδευτικού, εντός και εκτός σχολικής μονάδας, οι εκπαιδευτικοί αυτοί που ξεχώρισαν και αποφοίτησαν επιτυχώς από τις 13 Π.Σ. και επομένως διορίζονται στα σχολεία, ως αριστείς του κλάδου τους, θα αναλάβουν την υλοποίηση των νέων αναλυτικών προγραμμάτων.
Αναλυτικότερα τα ωρολόγια προγράμματα του σχολείου διευρύνονται στις 40 διδακτικές ώρες (5 μέρες Χ 8 ώρες για τους μαθητές) και οι εκπαιδευτικοί που τα υλοποιούν, χωρίς καμία αύξηση του ωραρίου τους, θα έχουν πλεονάζουσες αποδοχές από τη συνδρομή του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων μέσα από μια διαδικασία δίκαιης - αναλογικής επιβάρυνσης με βάση τη φορολογική τους δήλωση.
Για παράδειγμα, κάθε τμήμα των 25 μαθητών Χ 60 ευρώ τον μήνα κατά μέσο όρο (από 0 ευρώ για την άνεργη - άπορη οικογένεια μέχρι 120 ευρώ για την εύπορη οικογένεια) αποδίδει 15.000 ευρώ τον χρόνο. Επιβάρυνση για κάθε μαθητή /οικογένεια η μέση καταβολή των 60 ευρώ Χ 10 μήνες = 600 ευρώ τον χρόνο. Οι δύο καθηγητές αριστείς που αναλαμβάνουν και διεκπεραιώνουν τις 40 ώρες λαμβάνουν το bonus των 600 ευρώ τον μήνα ο καθένας, ήτοι 6.000 ευρώ τον χρόνο. Τα εναπομείναντα 3.000 ευρώ αξιοποιούνται για τη φροντίδα υλικοτεχνικής υποδομής, εποπτικού υλικού, βιβλιογραφίας κ.λπ.
Σκοπός: Με αυτή τη διαδικασία ουσιαστικά το δημόσιο σχολείο απορροφά και υπερβαίνει τις ανάγκες για εξωσχολική φροντιστηριακή υποστήριξη του μαθητή με εξοικονόμηση πόρων για τη μέση ελληνική οικογένεια, η οποία πλέον δεν αιμορραγεί οικονομικά πληρώνοντας φροντιστήρια σε γλώσσες, σε ιδιαίτερα κ.λπ.
Ε. Μαθητική κάρτα
Η συγκεκριμένη κάρτα - ταυτότητα δείχνει την τάξη, τη βαθμίδα και το είδος του Λυκείου του μαθητή (αν μιλάμε για μαθητή Λυκείου). Με τη συγκεκριμένη κάρτα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει σχολική μονάδα της εκπαιδευτικής περιοχής στην οποία ανήκει.
Η διαδικασία αυτή θα αποτελέσει την έμμεση μορφή λειτουργικής αξιολόγησης της κάθε σχολικής μονάδας, τόσο από τη μεριά των γονιών των μαθητών Νηπιαγωγείου και Δημοτικού, όσο και των ίδιων των μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου.
Σε περιπτώσεις που μια σχολική μονάδα σημειώνει πολύ περιορισμένη ζήτηση, δεν είναι δηλαδή ελκυστική, αναζητούνται συλλογικά τα αίτια που προκαλούν αυτή την κατάσταση και ακολούθως προσδιορίζονται οι τρόποι αντιμετώπισης και υπέρβασής της.
ΣΤ. Καλλιτεχνική Παιδεία: Θέατρο - Βιβλίο
Είναι αυτονόητο ότι ένα τέτοιο σχολείο δεν παρέχει στον μαθητή στείρα γνώση μέσα από μια λογική υπερεξειδίκευσης και άσκοπης συσσώρευσης πληροφοριών με μοναδικό αντάλλαγμα μια καλή θέση εργασίας.
Αντιθέτως, αντιλαμβάνεται την εκπαίδευση ως το σύνολο των εφοδίων που οφείλει να παρέχει στους νέους ανθρώπους, ώστε να συμμετέχουν στο κοινωνικό γίγνεσθαι ως ολοκληρωμένες και αυτόφωτες προσωπικότητες, ως ενεργοί, απαιτητικοί και άξιοι πολίτες, που ορίζουν οι ίδιοι τη μοίρα της κοινωνίας που συγκροτούν.
Σε αυτή την κατεύθυνση, η στοχευμένη και μελετημένη ενίσχυση της λεγόμενης καλλιτεχνικής Παιδείας για όλους τους μαθητές και η επιδίωξη μέσα από αντίστοιχες εκπαιδευτικές δράσεις της στενότερης επαφής των μαθητών κάθε βαθμίδας με τους ανεξάντλητους ελληνικούς και παγκόσμιους θησαυρούς του θεάτρου, του βιβλίου, της μουσικής, της τέχνης και του πνεύματος ευρύτερα θα πρέπει να θεωρείται «εκ των ων ουκ άνευ».
Στόχος το σύγχρονο σχολείο να εκπαιδεύει στη συμμετοχική - συλλογική δημιουργία καλλιτεχνικών σχεδίων εργασίας (project) σε κάθε τάξη, στη χώρα που γέννησε το θέατρο, ως προέκταση της συμμετοχικής δημοκρατίας. Έτσι ο μαθητής εκπαιδεύεται σταδιακά να γίνει πολίτης - πρωταγωνιστής και όχι αδιάφορος πολίτης-παρατηρητής.
* Ο Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης είναι δημοσιογράφος - φιλόλογος, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α' Θεσσαλονίκης (talek1@otenet.gr). [Το Α' μέρος του κειμένου με τίτλο «Συνομιλώντας» με τον Νούτσιο Όρντινε δημοσιεύθηκε στο χθεσινό φύλλο]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου