papadopsixologos.blogspot.gr/
Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος- Κοινωνιολόγος, MSc.
Υπάρχουν κάποιες σκέψεις και συναισθήματα που ανήκουν στο παρελθόν και ίσως εκεί και μόνο εκεί θα πρέπει να μείνουν…
Πολλές φορές όμως κάνοντας κάποιες ανασκοπήσεις στη ζωή σου, χρήσιμες για τον εαυτό σου και τις σχέσεις σου, αυτά τα βιώματα έρχονται στην επιφάνεια και τότε μια γλυκιά μελαγχολία καλύπτει τα πάντα γύρω σου ή ένας ελαφρύς πόνος νιώθεις να διαπερνά την καρδιά σου…
Κι αναρωτιέσαι: πότε θα συμβιβαστώ με το γεγονός ότι το παρελθόν είναι πλέον μόνο παρελθόν και ποτέ δεν πρόκειται να ξαναγίνει παρόν;
Ξέρεις, όμως, ότι σε κάθε δύσκολη φάση που περνάς θα πρέπει από κάπου να πιαστείς… και το παρελθόν είναι το μόνο που μέχρι τώρα κατάφερε να σε σώσει, να σε οδηγήσει και πάλι στην επιφάνεια και αφού πάρεις λίγες αναπνοές να αρχίσεις και πάλι να ζεις… προσπαθώντας να αφήσεις το παρελθόν να ζει εκεί που ανήκει: στο παρελθόν…
Ξέρεις ότι κάτι που δεν έζησες στο παρελθόν με ένα συγκεκριμένο πρόσωπο δεν πρόκειται να το ζήσεις στο παρόν, ούτε στο μέλλον… και τα λες αυτά στον εαυτό σου όχι γιατί θέλεις να είσαι απαισιόδοξος, απλά προσπαθείς να διευθετήσεις την κατάσταση με τη λογική…
Είναι τόσο ανώφελο να επενδύεις στο παρελθόν, είναι σαν να πείθεις τον εαυτό σου ότι μπορείς να καταφέρεις κάτι απίθανο… εντάξει, ωραία είναι τα όνειρα και η ελπίδα, όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν σε βοηθούν καθόλου…
Κάποιοι άνθρωποι που ανήκουν πλέον στο παρελθόν σου και θα ήθελες πολύ να βρίσκονται στο παρόν σου δεν μπορούν να «αναστηθούν» και να έρθουν πάλι στη ζωή σου.
Και σκέψου πως ακόμη κι αν το έκαναν είστε πλέον τόσο διαφορετικοί, που τι νόημα έχει;
Κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο σημαντικοί που δεν θέλεις να τους αφήσεις μόνο στο παρελθόν σου και τους κουβαλάς διαρκώς στο μυαλό και την καρδιά σου με τη σκέψη ότι κάποια στιγμή θα είναι πάλι στη ζωή σου… Όμως, για να μην είναι τόσα χρόνια τώρα, σημαίνει πως δεν μπορούν ούτε στο μέλλον να είναι.
Κράτησε, λοιπόν, όλα όσα έζησες μαζί τους στο παρελθόν, κράτησε αυτές τις όμορφες αναμνήσεις και άφησέ τους εκεί που ανήκουν: στο παρελθόν… Μπορεί να μην ξέρεις καν το γιατί, μπορεί να μην έχεις καμία εξήγηση ή έστω καμία δικαιολογία για αυτό: όμως, σκέψου: πώς για να έχουν γίνει παρελθόν και μόνο παρελθόν, κάποιος λόγος θα υπάρχει… Ας μείνουν, λοιπόν, στο παρελθόν…
Ίσως, ποτέ δεν θα αλλάξουν όσα νιώθεις για αυτούς, ίσως, ποτέ δεν θα σταματήσεις να ελπίζεις σε κάτι, όμως, μην αφήνεις τον εαυτό σου να πληγώνεται επαναλαμβανόμενα από το ίδιο πρόσωπο… και δεν φταίει το άλλο πρόσωπο –αυτό απλά επέλεξε να ανήκει στο παρελθόν σου- φταις εσύ που ποτέ δεν σταμάτησες να το αναπαράγεις στο μυαλό σου, να το εξιδανικεύεις και να το περιμένεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου