Το «πολύτιμο» δώρο Χριστιανόπουλου και Μέγα στο ΑΠΘ

kathimerini.gr

ΓΙΩΤΑ ΜΥΡΤΣΙΩΤΗ

«Η συλλεκτική μανία είναι πραγματικά μια αρρώστια. Υπάρχουν συλλέκτες οι οποίοι λειτουργούν σαν τον Σκρουτζ. Με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο αποφασίσαμε ότι αυτό είναι λάθος. Η συλλογή πρέπει να βγει στον κόσμο. Η δωρεά μας προς το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο ας γίνει παράδειγμα προς μίμηση. Οι συλλογές μετά θάνατον ή πετιούνται στα σκουπίδια, απ’ όπου τις μαζεύουν οι παλαιοπώλες, ή εξαφανίζονται».

Κάπως έτσι περιέγραψε ο συλλέκτης Γιάννης Μέγας το σκεπτικό της απόφασης που είχε λάβει από κοινού με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο (ψευδώνυμο του Κωνσταντίνου Δημητριάδη), προ μίας δεκαετίας, να δωρίσουν τον συλλεκτικό τους θησαυρό σε μια βιβλιοθήκη. Επέλεξαν τη Βιβλιοθήκη και Κέντρο πληροφόρησης του ΑΠΘ –τη μεγαλύτερη πανεπιστημιακή στην Ελλάδα και τη δεύτερη σε μέγεθος στη χώρα μετά την Εθνική με 1.500.000 τεκμήρια–, καταδεικνύοντας με τον τρόπο αυτό «την εμπιστοσύνη τους στην alma mater».

Ο Ντίνος Χριστανόπουλος, δυστυχώς, δεν ήταν χθες στην υπογραφή του συμφωνητικού για την αποδοχή της δωρεάς. Προβλήματα υγείας δεν του επιτρέπουν μετακινήσεις. Ηταν όμως μια ιστορική για το Πανεπιστήμιο στιγμή, ένα «πνευματικό και πολιτιστικό γεγονός υψίστης σημασίας και συμβολισμού» η «γενναιόδωρη και μεγαλόψυχη χειρονομία των Μέγα και Χριστιανόπουλου», επισήμαναν ο πρύτανης Περικλής Μήτκας και τα μέλη της επιτροπής Βιβλιοθήκης. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη σε μέγεθος δωρεά που αποδέχεται στην 90χρονη πορεία της η Βιβλιοθήκη του ΑΠΘ. Αριθμεί περισσότερα από 90.000 τεκμήρια, τα οποία έπειτα από βιβλιοθηκονομική επεξεργασία θα είναι προσβάσιμα μέσω της ιστοσελίδας www.lib.auth.gr Το αρχείο Χριστιανόπουλου περιλαμβάνει βιβλία του, ολόκληρη σειρά από αδημοσίευτα ποιήματα και λογοτεχνικά κείμενα, χειρόγραφα των έργων του και την εξέλιξή τους, τα οποία «δυστυχώς είναι περιορισμένα γιατί οι εκδότες πολλές φορές δεν τα επέστρεφαν», το περιοδικό «Διαγώνιος», την αλληλογραφία του, φωτογραφίες, πίνακες, αρχείο συνεντεύξεων, συναυλιών και ηχογραφήσεων του κυρίως σε σχέση με τον Τσιτσάνη.

Το υλικό της συλλογής του, διευκρίνισε ο κ. Μέγας, μπορεί να χαρακτηριστεί με τη γαλλική έκφραση «παλιά χαρτιά»: βιβλία, φωτογραφίες, χιλιάδες καρτ ποστάλ, επιστολικά δελτάρια, διαφημιστικά έντυπα κ.ά. καλύπτουν μια θεματική σειρά (τοπιογραφία, μνημεία, κτίρια, οικονομία, κοινότητες, πολιτισμό, ιστορία , γεγονότα) αποκλειστικά για τη Θεσσαλονίκη –«είναι ζήτημα αν φτάνει έως τον Λαγκαδά»– της περιόδου 1850 - 1950.