Νόμοι και αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας, "μπάζουν" από παντού!
protothema.gr
Ως αντισυνταγματικές, αντίθετες στη Διεθνή Σύμβαση της Ρώμης και ως παράνομες και αντίθετες στη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας που ζητά να ακυρωθούν οι αποφάσεις του πρώην υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη, με τις οποίες επέρχεται ριζική αλλαγή στο χαρακτήρα και τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών στο Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο, ζητεί η Πανελλήνια Ένωση θεολόγων, όπως και δέκα γονείς και θεολόγοι από διάφορες περιοχές της χώρας.
Με την πρώτη αυτή αίτηση ακύρωσης στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο κατά του νέου τρόπου διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών, όλοι όσοι έχουν προσφύγει, υποστηρίζουν ότι με τις αποφάσεις του Νίκου Φίλη πραγματοποιείται μια ριζική αλλαγή στο χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών, αλλοιώνοντας «τον από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα ορθόδοξο χαρακτήρα του».
Το μέχρι πρότινος, υπογραμμίζουν οι γονείς κ.λπ., διδασκόμενο μάθημα των θρησκευτικών, όπως αυτό ορίστηκε από τη Διεθνή Σύμβαση της Ρώμης της 4ης Νοεμβρίου 1950, το Σύνταγμα, το νόμο και τις δικαστικές αποφάσεις, είχε χαρακτήρα ομολογιακό, ήτοι διδακτικό της θρησκείας των μαθητών, οι οποίοι είναι στην συντριπτικοί τους πλειοψηφία στην Ελλάδα βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ενώ παράλληλα υπήρχαν και στοιχεία θρησκειολογίας».
Παράλληλα, παρεχόταν μέχρι τώρα η δυνατότητα απαλλαγής από το μάθημα για τους μη Ο.Χ., ενώ διδάσκεται εναλλακτικά «ομολογιακού περιεχομένου μάθημα» θρησκευτικών για τους Έλληνες Μουσουλμάνους, Εβραίους και Ρωμαιοκαθολικούς, δηλαδή οι μαθητές στην περίπτωση αυτή διδάσκονται την πίστη των γονέων τους.
Όμως, σύμφωνα με τους γονείς, ο κ. Φίλης με το νέο πρόγραμμα σπουδών το μάθημα των θρησκευτικών το μετέτρεψε σε «ιδιότυπη θρησκειολογία, στην οποία αναμειγνύονται η Ορθόδοξη Πίστη με τα υπόλοιπα δόγματα και θρησκεύματα, δημιουργώντας σύγχυση στους μαθητές, οι οποίοι λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, κατά κανόνα αγνοούν και τα βασικότερα σημεία της πίστης στην οποία ανήκουν, ως βαπτισμένοι Ο.Χ.».
Σε άλλο σημείο υπογραμμίζουν ότι με τις επίμαχες υπουργικές αποφάσεις μετατρέπεται ο χαρακτήρας του μαθήματος των θρησκευτικών, από ομολογιακό μάθημα, σε μάθημα γνώσεων των θρησκευτικών, ακυρώνοντας ουσιαστικά το αναμφισβήτητο δικαίωμα των γονέων και μαθητών για παροχή θρησκευτικής εκπαίδευσης σύμφωνα με τις δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Με άλλα λόγια, συνεχίζουν οι γονείς, επιχειρείται μία διείσδυση στη θρησκευτική συνείδηση των μαθητών, με σκοπό τη μεταβολή της, όπως εξάλλου σημειώνεται και στην εισηγητική έκθεση των εν λόγω υπουργικών αποφάσεων, όπου γίνεται λόγος για αναστοχασμό των μαθητών πάνω στα θέματα της θρησκείας.
Ακόμη, υπογραμμίζεται ότι η συρρίκνωση του χρόνου διδασκαλίας της ορθόδοξης πίστης, ο οποίος απορροφάται από την παράλληλη διδασκαλία των άλλων θρησκειών, με αποτέλεσμα να περιθωριοποιείται και αποδυναμώνετε πλήρως το δικαίωμα της θρησκευτικής εκπαίδευσης, κατά παράβαση των συνταγματικών επιταγών.
Οι μαθητές στερούνται του συνταγματικού τους δικαιώματος να διδαχθούν αυτούσια την πίστη τους στο σχολείο, δικαίωμα που αντιθέτως απολαμβάνουν οι ετερόθρησκοι και ετερόδοξοι μαθητές, προσθέτουν οι γονείς.
Ως προ το νομικό σκέλος οι γονείς κ.λπ. επισημαίνουν ότι οι επίμαχες
υπουργικές αποφάσεις παραβιάζουν:
1) το άρθρο 16 του Συντάγματος το οποίο ορίζει ότι η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και μεταξύ των σκοπών της είναι η ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης,
2) το άρθρο 4 του Συντάγματος το οποίο προβλέπει την ισότητα των πολιτών,
3) το άρθρο 13 του Συντάγματος το οποίο προβλέπει ότι η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη,
4) τη Διεθνή Σύμβαση της Ρώμης που κατοχυρώνει το ατομικό δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας και
5) τις διατάξεις εκείνες του νόμου 1566/1985 που προβλέπει ότι η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη.
Την ίδια στιγμή οι επίμαχες υπουργικές αποφάσεις παραβιάζουν τη νομολογία (παλαιότερες αποφάσεις) του Συμβουλίου της Επικρατείας που μεταξύ των άλλων έχει κρίνει ότι μεταξύ των σκοπών της παρεχόμενης στα σχολεία παιδείας είναι και η ανάπτυξη, σε τουλάχιστον επαρκή βαθμό, της θρησκευτικής συνειδήσεως των Ελλήνων μαθητών, σύμφωνα με τις αρχές του Ορθόδοξου Χριστιανικού δόγματος, η διδασκαλία του οποίου είναι η υποχρεωτική παρακολούθηση του από τους μαθητές οι οποίοι ανήκουν στην Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία.
Τέλος, σύμφωνα πάντα με τις αποφάσεις του ΣτΕ, η Πολιτεία πρέπει να λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για την εξασφάλιση του μαθήματος των θρησκευτικών, μάλιστα με ικανό αριθμό ωρών διδασκαλίας εβδομαδιαίως, καταλήγουν οι γονείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου