Ο δέκατος που περισσεύει

kathimerini.gr
ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ο πολιτικός πρόγονος του ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ εσωτερικού, και οι διάφορες ομάδες που περιφέρονταν στο σύμπαν της λεγομένης ανανεωτικής αριστεράς ήταν μια μικρή κακοφωνική κοινωνία. Την αποτελούσαν δέκα άνθρωποι, όμως αυτοί οι δέκα χωρίζονταν σε ομάδες, τρεις τουλάχιστον. Ο ένας που περίσσευε ήταν ο «ανεξάρτητος». Αγόρευαν, αρθρογραφούσαν, μιλούσαν με τις ώρες για τα παγκόσμια προβλήματα, κάπνιζαν πολύ και στο τέλος έφευγαν τσακωμένοι αλλά ευχαριστημένοι. Είχαν υπηρετήσει με συνέπεια και σθένος τον στόχο της «ανανέωσης» της Αριστεράς, την περίφημη «ιδεολογικοπολιτική» ζύμωση. Η παρουσία τους άφηνε αδιάφορη την πολιτική ζωή. Οι διαφωνίες τους, όμως, τους βοηθούσαν να μην πλήξουν μες στην πολιτική τους μοναξιά. Αφού δεν ενδιαφέρονται οι άλλοι για εμάς, τουλάχιστον ας ενδιαφερθούμε ο ένας για τον άλλον.

Το ενδιαφέρον με την παραίτηση του κ. Κιμούλη από τη θέση του προέδρου του Δ.Σ. στο Ιδρυμα Νιάρχου, όπου προ ημερών είχε διορισθεί, δεν είναι ότι παραιτήθηκε. Το ενδιαφέρον είναι αυτό που δήλωσε κατηγορώντας τον γενικό διευθυντή κ. Μανωλόπουλο ότι υπεκατέστησε το Δ.Σ. «εκμεταλλευόμενος τις εύθραυστες εσωτερικές ισορροπίες του κυβερνώντος κόμματος...». Μας εξηγεί ο άνθρωπος ότι το Δ.Σ. συγκροτήθηκε για να υπηρετήσει τις ισορροπίες του κυβερνώντος κόμματος, κοινώς με σεβασμό στα πάτρια της Αριστεράς. Ο Μανωλόπουλος, ο οποίος θήτευσε με επιτυχία στο πλευρό του Χρήστου Λαμπράκη στο Μέγαρο, έχει ως προτεραιότητα τη λειτουργία του οργανισμού παρακάμπτοντας ενδεχομένως τις ιδεολογικοπολιτικές ζυμώσεις.

Απορίας άξιον το γεγονός ότι η Αριστερά, παρά τον κακοφωνικό της χαρακτήρα, διαθέτει μια τόσο συμπαγή κοινοβουλευτική ομάδα. Οσο τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου διέθεταν την πλειοψηφία, όταν έφταναν να ψηφίσουν μνημόνια ή σκληρά μέτρα υπήρχαν διαρροές ή μετατοπίσεις. Στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά την εκκαθάριση των Λαφαζανιστών-Κωνσταντοπουλιστών, οι διάφορες ομάδες και ομαδούλες σηκώνουν το χεράκι μονοκούκι. Λατρεία της εξουσίας, η οποία όμως έλκει την καταγωγή της από κάτι βαθύτερο, αταβιστικό. Δεν τους ενδιαφέρει τι ψηφίζουν, ούτε οι συνέπειες της ψήφου τους. Τους ενδιαφέρουν οι «εσωκομματικές ισορροπίες» και η νομή των ωφελημάτων της εξουσίας. Οπως παλιότερα, στον χώρο του «πολιτισμού», δεν ενδιέφερε η παραγωγή έργου. Ενδιέφερε η νομή των επιχορηγήσεων στην οποία, ως καλοί αριστεροί, προσέθεταν και κάποια ιδεολογικοπολιτική απόχρωση για το ηθικό πλεονέκτημα.

Μάλλον αυτό εννοεί ο κ. Κιμούλης με τις «ισορροπίες» του. Δηλώνοντας ότι ο ίδιος δεν θέλει να συμμετέχει στις ισορροπίες, αναλαμβάνει τον ρόλο του «ανεξάρτητου». Είναι ο δέκατος που περισσεύει από τις τρεις ομάδες των δέκα. Στην «ανανεωτική» αριστερά ήταν ο πιο δημοφιλής. Ολοι τον ήθελαν για να αποκτήσουν την πλειοψηφία.