Κωμωδία ηθών στην Αριστερά

kathimerini.gr

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Το 1054 ο Πάπας Λέων Θ΄ και ο πατριάρχης Μιχαήλ Κηρουλάριος αντάλλαξαν αναθέματα τα οποία διέσπασαν τη χριστιανική εκκλησία. Αφορμή, ως γνωστόν, υπήρξε η δογματική διαφωνία γύρω από το Σύμβολο της Πίστεως και την προέλευση του Αγίου Πνεύματος, το περίφημο filioque. Για να εντοπίσουν τις αιτίες οι ιστορικοί ψάχνουν σχέσεις εξουσίας και λοιπά πολιτικά παραφερνάλια. Εν έτει 2018 ο πρόεδρος του κόμματος της Αριστεράς της Γαλλίας, Ζαν Λικ Μελανσόν, ζήτησε την αποβολή του ΣΥΡΙΖΑ από το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς απευθύνοντάς του το ανάθεμα του φιλελευθερισμού. Ο σύντροφος Τσίπρας «φόρεσε φιλελεύθερο μανδύα και επιβάλλει τη λιτότητα», διακήρυξε urbi et orbi. Αχάριστος ο Φράγκος; Ξέχασε την υποστήριξη του Ελληνα συντρόφου στον πρώτο γύρο των εκλογών; Μάλλον δεν ξεχνάει τα συγχαρητήριά του στον Μακρόν πριν καλά καλά εκλεγεί. Κι ο ίδιος να τα ξεχάσει, δεν τον αφήνει το τηλέφωνό του, που του φέρνει τη φωνή της Ζωής σε ρόλο Δημάρατου.

Τίποτε πρωτότυπο. Η εκκλησία της Αριστεράς έχει πλούσια συγκομιδή αναθεμάτων και σχισμάτων. Οταν βλέπεις την πραγματικότητα πίσω από το σχήμα του δόγματος, είναι φυσικό η παραμικρή διαφωνία γύρω από τη σημασία μιας λέξης να καταλήγει σε αναθέματα. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα σχίσματα είναι ζωτική ανάγκη για την Αριστερά. Αποξενωμένη από τον πολιτισμό του διαλόγου ανακαλύπτει σε κάθε διαφωνία έναν εχθρό. Η Αριστερά δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ταξικούς εχθρούς και, ακόμη κι αν δεν τους βρίσκει απέναντί της, τους φτιάχνει η ίδια. Αναπαράγει τη σκέψη της διά των «διασπάσεων», όπως οι αμοιβάδες και οι μονοκύτταροι οργανισμοί.

Οταν έχεις να διαχειριστείς αυτοκρατορία, όπως η ΕΣΣΔ, χρειάζεσαι τη συνοχή που σου παρέχει η ορθοδοξία.

Κατανοητόν. Οταν όμως κοιτάς γύρω σου και διαπιστώνεις ότι «αραία αραία μαζεύτηκαν καμιά σαρανταρέα», τα σχίσματα μοιάζουν περισσότερο με κωμωδία ηθών. Θα μου πείτε οι λογαριασμοί δεν είναι το δυνατό σημείο της Αριστεράς. Οταν συνομιλείς με την Ιστορία όπως ο Μελανσόν, ο Τσίπρας και ο Φλαμπουράρης, δεν θα σκοντάψεις στις λεπτομέρειες του παρόντος. Τίποτε το αξιοσημείωτο θα μου πείτε. Εκτός από τη διαπίστωση ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάζει, η Αριστερά όμως μένει ίδια με τον εαυτό της. Εχασε τη ζωή ψάχνει την ορθοδοξία της.

Την ειρήνη επέβαλε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κόμματος της Αριστεράς. Αυτός θύμισε την εφαρμογή του «παράλληλου προγράμματος» και αθώωσε τον Τσίπρα. Ετσι βέβαια που πάμε, με τη Novartis και τα συλλαλητήρια, η χώρα μας κινδυνεύει να γίνει η μόνη ευρωπαϊκή όπου η Αριστερά κατέλαβε την εξουσία. Και τότε θα δει τι έχει να πάθει ο Μελανσόν.