Η ψήφος των μεταναστών

kathimerini.gr

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Κατά τους διαχειριστές της πολιτικής ορθότητας, οι πληθυσμοί που συρρέουν στην Ευρώπη, πρόσφυγες ή μετανάστες, όχι μόνο δεν αποτελούν πρόβλημα για τις κοινωνίες που τους υποδέχονται, αλλά συνεισφέρουν και στην τόνωσή τους. Πρώτον, υπενθυμίζουν στην κυνική Ευρώπη τις ανθρωπιστικές της αξίες. Δεύτερον, δημιουργούν θέσεις εργασίας με τις ΜΚΟ – ουδείς γνωρίζει πόσες από δαύτες δραστηριοποιούνται σήμερα στη Λέσβο. Τρίτον, και ίσως κυριότερον, εμπλουτίζουν τον κουρασμένο ευρωπαϊκό πολιτισμό με νέες ιδέες, όπως το μπουρκίνι. Διαβάζοντας τη λεσβιακή εφημερίδα «Πολιτικά», διεπίστωσα ότι μπορούν να συνεισφέρουν και στην πολυφωνία της δημοκρατίας μας με τις απόψεις τους. Στο φύλλο της 7ης Ιουλίου ε.ε., ανήμερα τις εκλογές δηλαδή, η ιστορική εφημερίδα δημοσίευσε επιστολή 8 γυναικών από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Καμερούν και τη Σομαλία. Οι γυναίκες αυτές που κατοικούν στη Μόρια εκφράζουν την ανησυχία τους ενόψει της εκλογής της Ν.Δ. «Τόσο η Χρυσή Αυγή όσο και η Νέα Δημοκρατία έχουν ασκήσει σθεναρή κριτική για τον τρόπο που η κυβέρνηση με αρχηγό τον Αλέξη Τσίπρα έχει διαχειριστεί την οικονομική κρίση και τις αυξημένες ροές των μεταναστευτικών ροών τα τελευταία χρόνια» (sic). Συγκρατώ την ταύτιση της Ν.Δ. με τη Χρυσή Αυγή και την έκφραση «με αρχηγό τον Αλέξη Τσίπρα», που προσθέτει την απαραίτητη νότα προσωπολατρίας, απαραίτητης για την κατανόηση του προβλήματος.

Το ενδιαφέρον δεν είναι οι απόψεις των γυναικών που κατοικούν στη Μόρια. Το ενδιαφέρον είναι ότι μια τοπική εφημερίδα θεωρεί ότι μπορεί να παρέμβει στις εθνικές εκλογές δημοσιεύοντας αυτές τις απόψεις. Αφέλεια ή απελπισία; Δεν ξέρω πόσοι από τους αναγνώστες της εφημερίδας σκέφτηκαν ότι, προκειμένου να μη στενοχωρήσουν τη Μόρια, καλύτερα να ψηφίσουν τον αρχηγό Τσίπρα. Εκείνο που ξέρω είναι ότι το άρθρο αυτό είναι εμβληματικό του τρόπου με τον οποίον αντιμετώπισε το πρόβλημα της μετανάστευσης η τετραετία. Απ’ την ανίκανη κ. Χριστοδουλοπούλου –ευτυχώς την ξεχάσαμε– έως τον τελευταίο «αλληλέγγυο» που επαγγέλλεται τον ανθρωπιστή, η νοοτροπία είναι κοινή. Οι μετανάστες έχουν το δικαίωμα να εγκατασταθούν ανάμεσά μας και αυτό τους δίνει το δικαίωμα να έχουν και άποψη για τον τρόπο ζωής των ντόπιων. Μπορούν να καταλαμβάνουν σιδηροδρομικές γραμμές, πλατείες, και τώρα ορισμένοι εξ ημών θεωρούν πως μπορούν να έχουν και άποψη για τη δημοκρατία.

Δεν τους ενδιέφερε η ψήφος της ομογένειας και των Ελλήνων του εξωτερικού, αφουγκράστηκαν όμως τις πολιτικές προτιμήσεις της Μόριας. Θα μου πείτε το φαινόμενο είναι περιθωριακό, όμως είναι ενδεικτικό. Είμαι δε βέβαιος πως, αν ο Τσίπρας έδινε δικαίωμα ψήφου στη Μόρια, η προοδευτική κοινή γνώμη της Ευρώπης θα τον αποθέωνε.