Ο μοιραίος κ. Φώτης Κουβέλης

kathimerini.gr

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΟΥΛΑΣ

Στη ΔΗΜΑΡ υπήρχε μια αστεία φράση την οποία είχαν σκαρφιστεί οι ενδοκομματικοί επικριτές του κ. Φώτη Κουβέλη και την επαναλάμβαναν κάθε φορά που έπρεπε να λάβει μια δύσκολη απόφαση. «Να δεις που πάλι... Γιαμαμότο θα κάνει», έλεγαν.

Πώς ακριβώς προέκυψε η λέξη «Γιαμαμότο» δεν είναι γνωστό. Αλλά αυτό που εννοούσαν οι σύντροφοι του κ. Κουβέλη, καταλογίζοντάς του ότι μιλάει... γιαπωνέζικα για να μη λάβει σαφή θέση επί οποιουδήποτε θέματος είχε κόστος, το είχε περιγράψει εξαιρετικά ο Ανδρ. Πετρουλάκης σε ένα σκίτσο του την περίοδο που η ΔΗΜΑΡ ήταν στην κυβέρνηση. Εμφάνιζε τον κ. Κουβέλη να λέει το εξής καταπληκτικό στους κ. Σαμαρά και Βενιζέλο: «Καλά τα λέτε κι εσείς, δίκιο έχουν και οι άλλοι. Ναι μεν αλλά, ίσως μπορεί, τα ξαναλέμε πάλι»...

Κάπου εδώ όμως τελειώνουν τα αστεία. Διότι ηθελημένα ή μη, ο κ. Κουβέλης αναδεικνύεται, αυταπόδεικτα, ο πιο μοιραίος αρχηγός της κρίσης. Δεν έχει προηγούμενο ένας από τους πιο δημοφιλείς πολιτικούς της Μεταπολίτευσης όχι μόνον να αποδομείται μέσα σε μόλις 3 χρόνια, αλλά να γνωρίζει πια την καθολική περιφρόνηση ακόμη και από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του. Εξυπακούεται δε ότι όσα τραγελαφικά συμβαίνουν τώρα στη ΔΗΜΑΡ (κάποιος προέβλεψε ότι «θα διασπάται μέχρι να βρει... το σωματίδιο του Θεού») αποτελούν μόνον την αφορμή της σημερινής «απογραφής». Διότι πριν αυτογελοιοποιηθεί με τη ΔΗΜΑΡ του 0,6% ο κ. Κουβέλης -καταλογίζοντας στον διάδοχό του ότι του υφάρπαξε δολίως την πλειοψηφία της Κ.Ε.- είχε προβεί σε μια σειρά μοιραίων επιλογών που ζημίωσαν όχι το κόμμα του, αλλά την ίδια τη χώρα.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η ΔΗΜΑΡ έλαβε 6,1% στις εκλογές του Μαΐου του ’12. Και το απέσπασε υποσχόμενη να επιβάλει την υπεύθυνη κυβερνητική λύση που χρειαζόταν η χώρα. Τι έκανε όμως ο κ. Κουβέλης; Αντί να συγκυβερνήσει με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, οδήγησε άνευ λόγου τη χώρα σε δεύτερες εκλογές. Οι οποίες μάλιστα εκτίναξαν τη Ν.Δ. και κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ κατά 10 μονάδες, κρατώντας τη ΔΗΜΑΡ στο ίδιο ποσοστό (6,2%).

Για το πόσο εσφαλμένη ήταν αυτή η επιλογή αρκεί τούτο: στις εκλογές του Μαΐου, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ αθροιστικά είχαν 149 βουλευτές και μαζί με τη ΔΗΜΑΡ θα έφταναν τους 168 (δηλαδή 6 περισσότερους από όσους είχε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ). Ο κ. Κουβέλης δηλαδή θα ήταν ο απόλυτος ρυθμιστής, όπως τάχα επιθυμούσε. Αντ’ αυτού ωστόσο επέλεξε να συμπράξει στην επόμενη κυβέρνηση εκ του ασφαλούς -διότι Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είχαν πια την πλειοψηφία- υιοθετώντας την τακτική του ήξεις-αφήξεις. Δέχθηκε αμέσως την παλαιοκομματική πρόταση να βολεύει έναν δικό του για κάθε 4 Νεοδημοκράτες και 2 Πασόκους, ψήφισε τον προϋπολογισμό, αλλά όχι το μεσοπρόθεσμο, ενώ αρνούμενος να δει έστω μία φορά την τρόικα επιχείρησε να συγκυβερνήσει αβρόχοις ποσί. Κι όταν βρήκε τα σκούρα καθώς δεχόταν πλέον έντονη ενδοκομματική κριτική για την αμφισημία του, βρήκε το άλλοθι της ΕΡΤ και πήδηξε από το τρένο, καθιστώντας την κυβέρνηση θνησιγενή καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη προαναγγείλει ότι θα τη ρίξει στην προεδρική εκλογή.

Η ζημία ωστόσο που έμελλε να προκαλέσει ο κ. Κουβέλης στη χώρα δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί. Εθελοτυφλώντας για την ορατή τύχη της ΔΗΜΑΡ, αρνήθηκε το ’13 να συμπράξει με τους «58» και το ΠΑΣΟΚ στην έσχατη απόπειρα συγκρότησης κοινού μετώπου και στις ευρωεκλογές συνετρίβη με 1,2%. Ούτε και τότε, όμως, παραιτήθηκε έστω από ευθιξία. Είχε ανομολόγητο στόχο να διεκδικήσει την Προεδρία της Δημοκρατίας. Κάτι που επιβεβαιώθηκε εκ των υστέρων, όχι μόνον από τους κ. Σαμαρά και Βενιζέλο, αλλά και από στενούς του συνεργάτες (Σπ. Λυκούδης, Ανδρ. Παπαδόπουλος) οι οποίοι αποκάλυψαν ότι με τη συναίνεση του κ. Κουβέλη είχαν κάνει ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2014 βολιδοσκοπικές συναντήσεις με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ.

Η τελευταία και μοιραία για όσα ζήσαμε το τελευταίο 7μηνο επιλογή του ήταν να καταψηφίσει τον Στ. Δήμα. Οι πάντες μιλούσαν για μυστική συμφωνία με τον Αλ. Τσίπρα προκειμένου να «βολευτεί» στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ακριβώς το ίδιο που ψιθυρίζεται και σήμερα, με όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα να προβλέπουν ότι ο κ. Τσίπρας θα ξαναπουλήσει τον δικηγόρο-πολιτικό. Ο κ. Κουβέλης όμως δεν πτοείται. Παρά το γεγονός ότι η Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ αποφάσισε να συνεργαστεί στις εκλογές με το ΠΑΣΟΚ, εκείνος στηρίζει άνευ όρων τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να τον αφορούν οι παταγώδεις διαψεύσεις του κ. Τσίπρα. Γι’ αυτό και τελικά η λέξη «Γιαμαμότο» ίσως να μην παραπέμπει μόνον στην παροιμιώδη ασάφεια και τα ήξεις-αφήξεις Κουβέλη. Οι σύντροφοι ίσως να εννοούσαν ότι Γιαμαμότο είναι το πολιτικό χαρακίρι που ο κ. Κουβέλης έχει κάνει σε ανύποπτο χρόνο στον εαυτό του, χωρίς καν να περνά από το μυαλό του...

Έντυπη ΄Εκδοση