Επάνοδος των μαθητικών συμβουλίων

Ο νέος υπουργός μας, πριν αποφασίσει οποιεσδήποτε αλλαγές, επιβάλλεται να ξεκινήσει διάλογο με τις ομοσπονδίες μας. Επίσης ο κ. Γαβρόγλου, αν μελετήσει την εγκύκλιο Γκεσούλη ( Φ.353.1/324/105657/Δ1/, άρθρα 36, 37, 38 και 39), θα διαπιστώσει πως ο σύλλογος διδασκόντων είναι συλλογικό και κυρίαρχο όργανο, ασκώντας όλες τις αρμοδιότητες που έχουν σχέση με την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία των σχολείων μας. 

Όλα τ' άλλα είναι ωραιολογίες, εξωραϊσμοί, επικοινωνιακά τεχνάσματα και πομφόλυγες!

Καλή χρονιά με αξιοπρέπεια!

Λεωνίδας Ι. Οικονομίδης

Επιστροφή στη δεκαετία του ’80 για τα σχολεία επιθυμεί το υπ. Παιδείας, όταν τα μαθητικά συμβούλια οργάνωναν τις καταλήψεις.

kathimerini.gr

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΚΑΣΑΣ

Πίσω ολοταχώς στη δεκαετία του ’80, τότε που τα μαθητικά συμβούλια οργάνωναν τις σαββατιάτικες εξόδους των μαθητών στις ντισκοτέκ και είχαν τον τελικό λόγο για τις σχολικές εκδρομές και καταλήψεις, αποτελώντας το εκκολαπτήριο για τις νέες γενιές πολιτικών. Τον θεσμό των μαθητικών κοινοτήτων και συμβουλίων... θυμήθηκε και επαναφέρει η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, που αποφάσισε επίσης ότι εκπαιδευτικοί, γονείς αλλά και μαθητές θα καταρτίζουν τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του σχολείου τους.

Flashback: «Οι μαθητικές κοινότητες αποτελούν κύτταρο δημοκρατικής ζωής, όπου με τον διάλογο και τη συμμετοχή οι μαθητές, με πνεύμα συνεργασίας, ασκούνται στη δημοκρατική διαδικασία και στη συμμετοχή τους στα κοινά, μελετώντας και προτείνοντας λύσεις για τα προβλήματα που τους αφορούν», έλεγε το υπουργείο Παιδείας. Και λίγο παρακάτω συμπλήρωνε: «Οι μαθητικές κοινότητες αποτελούν τη μαθητική έκφραση στα σχολικά θέματα και πρωτοστατούν στην κατοχύρωση της συνεργασίας καθηγητών - γονέων - μαθητών, για την ανάπτυξη του διαλόγου στη σχολική ζωή και την από κοινού αντιμετώπιση των θεμάτων που την αφορούν. Στη λειτουργία των μαθητικών κοινοτήτων δεν είναι δυνατό να υποβαθμίζεται ο ρόλος τους από αυταρχικές μεθόδους λειτουργίας και αντιδημοκρατικούς περιορισμούς, που θα περιθωριοποιούσαν τον μαθητή στη σχολική ζωή. Αντίθετα, πρέπει να εξασφαλίζονται εκείνες οι λειτουργίες, που συμβάλλουν στην ανάπτυξη του δημοκρατικού διαλόγου και της συνεργασίας στη ζωή του σχολείου. Παράλληλα και ταυτόχρονα θα πρέπει η λειτουργία τους να συμβάλλει στη διαφύλαξη και βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, στη συστηματική μετάδοση της ουσιαστικής γνώσης.

Ηταν τριάντα χρόνια πριν, στις 23 Σεπτεμβρίου του 1986, όταν εκδόθηκε η εν λόγω υπουργική απόφαση (23.613/6/Γ2/4094 για όσους την αναζητήσουν), η οποία προσέφερε αλήστου μνήμης στιγμές εφηβικής «πολιτικοποίησης» στους σημερινούς 40άρηδες και 50άρηδες με τα περίφημα 15μελή μαθητικά συμβούλια. Τριάντα χρόνια μετά, ο νυν υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου αποφάσισε ότι «για τον στόχο της ισότητας, της δημοκρατίας στην εκπαίδευση», όπως διακήρυξε, «θα ανανεώσουμε το πλαίσιο λειτουργίας των μαθητικών κοινοτήτων, ώστε ο θεσμός να ζωντανέψει και να παίξει ουσιαστικό ρόλο στη σχολική ζωή. Επιδίωξή μας η θεσμοθέτηση διαδικασιών όπου θα συμμετέχουν οι μαθητές ακόμα και του Δημοτικού, στο μέτρο βέβαια που αναλογεί σε κάθε ηλικία, ώστε οι κανόνες συνύπαρξης στο σχολείο να μην έρχονται ως αποφάσεις που επιβάλλονται άνωθεν, αλλά ως ένα “κοινωνικό συμβόλαιο” που συζητείται, αναγνωρίζεται ως απαραίτητο για την ομαλή συμβίωση και λειτουργία του σχολείου και καταλήγει ως συμφωνία μεταξύ των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας».

Η επιστροφή των μαθητικών συμβουλίων θα συνοδευθεί με ενίσχυση του συλλόγου διδασκόντων και την κατάρτιση εσωτερικού κανονισμού σε κάθε σχολείο. «Ο σύλλογος διδασκόντων πρέπει να έχει αποφασιστικό ρόλο σε περισσότερα θέματα, να έχει περισσότερες αρμοδιότητες. Στόχος είναι οι σχολικές μονάδες να γίνουν πραγματικές κοινότητες, σύνολα ανθρώπων που εργάζονται με ομαδικό πνεύμα για την επίτευξη κοινών στόχων», λέει ο κ. Γαβρόγλου, που έχει αποφασίσει να προχωρήσει στην έκδοση των σχετικών προεδρικών διαταγμάτων. Και, ευελπιστώντας ότι με αυτό τον τρόπο θα αλλάζει το κλίμα στα σχολεία, ξαναλέει περί της ανάγκης «συνεργασίας μεταξύ εκπαιδευτικών, μαθητών/τριών, γονέων και τοπικής κοινωνίας» και καθιέρωσης ετήσιου σχεδιασμού δράσεων σε κάθε σχολική μονάδα, που θα στοχεύουν στη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου και στην... κουλτούρα συλλογικότητας. Βαρύγδουπες δηλώσεις που υποκρύπτουν την πολιτική πρόθεση για υποβάθμιση του ρόλου του διευθυντή (άλλωστε, τα αποτελέσματα κατά τις τελευταίες εκλογές διευθυντών δεν ήταν θετικά για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ) και για δημιουργία ενός νέου αριστερού κομματικού ακροατηρίου.