Παγώνουν οι διορισμοί και προσλήψεις το 2016, ενώ εξαγγέλλουν διορισμούς!

Προχθές στα "εγκαίνια" του Εθνικού Διαλόγου, ο υπουργός παιδείας  μίλησε για χιλιάδες προσλήψεις μονίμων εκπαιδευτικών! Τι εννοούσε;
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο υπουργός υγείας, που υποσχέθηκε 2500 διορισμούς γιατρών στα δημόσια νοσοκομεία!
Ο "νέος" κυβερνητικός εκπρόσωπος, κ. Λεβέντης, κάτι παραπάνω θα ξέρει...

Ημερησία

Δεν θα γίνουν καθόλου διορισμοί και προσλήψεις στο Δημόσιο μέσα στο 2016 καθώς δόθηκε παράταση έως την παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2017 σε σχετική πράξη του υπουργικού συμβουλίου.

Μαχαίρι μπαίνει σε όλους τους διορισμούς και τις προσλήψεις στο Δημόσιο για το 2016 λόγω λιτότητας. Όπως δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ με αρ. Φύλλου 183 δίνεται παράταση έως την 31n Δεκεμβρίου 2016 σε σχετική Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου.

Συγκεκριμένα παράταση έως την 31n Δεκεμβρίου 2016 παίρνει η ισχύς της 33/2006 Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου για την αναστολή διορισμών και προσλήψεων στο Δημόσιο με επίκληση της ανάγκης περιστολής, λόγω των δημοσιονομικών συνθηκών, των δαπανών στο Δημόσιο, στα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και στα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που ανήκουν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Η σχετική πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ με αρ. φύλλου 183 στις 30 Δεκεμβρίου.

Επείγοντα θέματα των υπουργείων Οικονομικών, Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων, Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Εθνικής Άμυνας, Υγείας και Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού, καθώς και της ΕΡΤ Α.Ε., ρυθμίζει με νέα Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου η κυβέρνηση. Η ΠΝΠ με αριθμό φύλλου 184 δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ την Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου.

Δείτε το σχετικό ΦΕΚ

«Φθορά, φθορά, φθορά» και μακαρονάδες

kathimerini.gr

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

Ενώπιον κοινού ολίγων εκλεκτών, μυημένων στην τέχνη του, ο μεγάλος μας Θεοδόσης Πελεγρίνης ερμήνευσε προχθές στις 11 τη νύχτα το έργο του «Φθορά, φθορά, φθορά». Επρόκειτο, φυσικά, για το πρώτο έργο από το οποίο το ευρύ κοινό γνώρισε και αγάπησε τον Θεοδόση· έχει, δε, πλούσια και ενδιαφέρουσα θεατρική ιστορία: ανέβηκε στην καφετέρια «JK» (έκτοτε δεν υπάρχει πια, δυστυχώς), στο Μέγαρο (κανείς δεν είναι τέλειος...), καθώς και σε ένα ιατρικό συνέδριο (ένα σημαντικό ιατρικό συνέδριο). Προχθές, όμως, ήταν σε έναν μικρό, αλλά κομψό χώρο, στο μπαρ «Κόκκινη κλωστή» της Παπαδιαμαντοπούλου, σε μικρή απόσταση από το Μέγαρο.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, το έργο δεν είναι ακριβώς ανάλαφρη κωμωδία. Εκτυλίσσεται σε ένα νοσοκομείο και είναι η συνομιλία ενός νοσηλευομένου που του έκοψαν και τα δύο πόδια, εξαιτίας αυτοκινητικού, με έναν άλλο νοσηλευόμενο, που του έχουν κόψει μόνο το ένα πόδι, αλλά την επομένη μπορεί οι γιατροί να του κόψουν και το άλλο, καθώς επίσης και να χάσει την όρασή του στο ένα μάτι. Τον πρώτο τον βλέπουμε και είναι ο Θεοδόσης. Τον άλλο δεν τον βλέπουμε, βρίσκεται στο θεατρικό υπερπέραν· ακούμε μόνο τη φωνή του – τον ρόλο αυτό κρατά ο σκηνοθέτης της παράστασης, Μιχάλης Μητρούσης. Η συζήτηση μεταξύ τους είναι φιλοσοφικού χαρακτήρα, αναζητούν το νόημα της ζωής, με τη φωνή να εκφράζει την απαισιόδοξη προσέγγιση και τον Θεοδόση την αισιοδοξία. Ενώ όλο αυτό ακούγεται σκοτεινό και ζοφερό, το έργο τελειώνει με μία κατάφαση στη ζωή, με τον Θεοδόση ωρυόμενο στη διαπασών ότι αυτός θα συνεχίσει να «γ***», ακόμη και χωρίς πόδια.

Επομένως, θα συμφωνείτε, υποθέτω, ότι αυτό δεν είναι ανάλαφρη κωμωδία· αυτό είναι άγρια και θεότρελη κωμωδία. Ως ιδέα, θα μπορούσε, λ.χ., να ήταν ακόμη και σκετς των Μόντι Πάιθον που δεν χώρεσε στο «The Meaning of Life». Φαντάζομαι, επίσης, τους δύο κουτσούς να κάνουν και ένα πέρασμα από κάποια ταινία του Μελ Μπρουκς, ενώ δεν τολμώ να φαντασθώ τι θα είχε κάνει ο Γκράουτσο Mαρξ αν το είχε σκεφθεί.

Για να έχετε, δε, την πλήρη εικόνα, πρέπει στα παραπάνω να προσθέσετε και τα εξής δύο: πρώτον, τη σκηνοθεσία της αγριοφωνάρας και του στόμφου· δεύτερον, ότι, λόγω της στενότητας του χώρου, η παράσταση γινόταν ένα με τη λειτουργία του καταστήματος, με το πάρε-δώσε πελατών και σερβιτόρων, με τις μακαρονάδες που περνούσαν πάνω από τα κεφάλια των θαμώνων κ.λπ. Για να σας δώσω να καταλάβετε πόσο ωραία έδεναν όλα αυτά μεταξύ τους και αλληλοσυμπληρώνονταν, κάποια στιγμή, μέσα στο σούσουρο των παραγγελιών, ακούστηκε να ουρλιάζει ο σκηνοθέτης: «Παραγγείλετε τώρα ό,τι θέλετε, αλλά όταν ακούσετε την άρια Casta diva κάνετε σιωπή, γιατί αρχίζει το έργο!». Αρχίζει να ακούγεται η άρια, σιωπά το κοινό και ιδού βγαίνει ο Θεοδόσης, σαν γερασμένος Λάινους (ο φίλος του Σνούπυ) σέρνοντας μια κουβερτούλα. Στεντόρεια υψώνεται τότε η κραυγή του σκηνοθέτη: «Τα φώτα! Ξεχάσατε να σβήσετε τα φώτα!».

Το κοινό αποτελούσαν 26 πρόσωπα, ενώ αρχικά η πρόσκληση αφορούσε τριάντα – αλλά γιατί έμειναν κενές τέσσερις θέσεις, εξηγείται παρακάτω. Ανάμεσά τους έβλεπες μόνο τους καλύτερους, την αφρόκρεμα του προσκείμενου στον ΣΥΡΙΖΑ πνευματικού κόσμου. Ηταν εκεί ο Λάμπης ο Ταγματάρχης, που ακόμη τον βασανίζουν οι τύψεις για όσα δεν έκανε προκειμένου να αντισταθεί στο μαύρο της ΕΡΤ – και τις βλέπεις τις τύψεις στις χαρακιές του προσώπου του. Τον συνόδευε η Κατερίνα Κοσκινά του ΕΜΣΤ, η οποία διορίσθηκε όταν η κυβέρνηση Σαμαρά καθάρισε την Αννα Καφέτζη και, όπως ακούω, προσπαθεί τώρα να διατηρήσει τη θέση της.

Ηταν επίσης ο Δ. Τσακνής του γνωστού μουσικού ντουέτου «Τσακνής-Μαχαιρίτσας», αλλά και ο αέρινος Ιωάννης Μελισσανίδης, ολυμπιονίκης, ακροβάτης και χορευτής, ο οποίος έτρωγε μια σπανακόπιτα. Λαμπερή, παρά τις δεκαετίες, η πρώην υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ και νυν στέλεχος του «Κινήματος» μαρκησία Αννα νταλ Αρα, όμως χωρίς τον Γιώργο και την παγωμένη τσιμινιέρα του. Ηταν ακόμη το ζεύγος Νίκου Παππά και, βεβαίως –αφού είναι ο πολιτικός προϊστάμενός του–, ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης. (Να, λοιπόν, γιατί κρατήθηκαν τέσσερις θέσεις κενές...) Τέλος, μία λεπτομέρεια που παραλίγο να ξεχάσω: όπως εξήγησε ένας πρύτανης σε κάποιο γνωστό του, πολλοί από τους μη αναγνωρίσιμους στο κοινό ήσαν ψυχίατροι από την Ιατρική Σχολή. Πολύ λογικό, θα έλεγα. (Αν ήξερα ότι είχε ψυχιάτρους πρόχειρους, μπορεί να ερχόμουν κι εγώ...)

Οι αντιδράσεις του κοινού ανάμεικτες. Η κ. Κοσκινά κοιμήθηκε, ενώ η μαρκησία νταλ Αρα κοιτούσε μαγεμένη, λες και αυτό που είχε μπροστά της δεν ήταν ο Πελεγρίνης με μια κουβέρτα, αλλά το φάντασμα του Τζον Γκίλγουντ. Ο Νίκος Φίλης έτρωγε κάτι σαν σουπιές με σπανάκι. Ο μόνος που κατάλαβε το έργο ήταν ο Νίκος Παππάς: ήταν ο μόνος που χαμογελούσε κατά διαστήματα, καθώς ο Θεοδόσης σπάραζε με την κουβέρτα του...

Ποιος δρόμος ανοίγεται, αναρωτιέμαι, για τον Θεοδόση Πελεγρίνη, μετά τη χθεσινή αποθέωση. Γιατί όχι η γενική διεύθυνση του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου; Αλλωστε, χθες, 30 Ιανουαρίου, στα μουλωχτά δηλαδή, ο υπουργός Πολιτισμού Αρ. Μπαλτάς καθάρισε τον Γιώργο Λούκο από τη θέση του διευθυντή στο Φεστιβάλ. Και το έκανε με επιχειρήματα τα οποία, ουσιαστικά, αντιστρέφουν το τεκμήριο της αθωότητας. Κάποιον θα πρέπει να βολέψουν εκεί. Γιατί όχι τον Θεοδόση; Εδώ έχουμε Τσίπρα πρωθυπουργό…

Έντυπη

Ο Ντόριαν Γκρέι στα Βαλκάνια

kathimerini.gr

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ 

Ο κατά τεκμήριον σοφότερος των σοφών, καθότι πρόεδρος της Επιτροπής Σοφών του υπουργείου Παιδείας, ο κ. Αντώνης Λιάκος, αποχαιρέτησε το 2015 με μία ευχή: «Να ξαναδώσουμε στους εφήβους την εφηβεία που τους κλέψαμε». Προγραμματική δήλωση για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση από τον εβδομηντάχρονο παππούλη με το άγριο βλέμμα, που δηλοί αγωνιστικό σθένος και επαναστατική ετοιμότητα. Ρητορική γυροβολιά που αποδεικνύει πως η κυβέρνηση και οι διάφοροι παρατρεχάμενοί της δεν λησμονούν τον λυρισμό της πλατείας των «αγανακτισμένων», τον φυσικό τους χώρο; Χώρια ο δωρεάν ναρκισσισμός του πάνσοφου, που αισθάνεται πως το μέλλον της νεολαίας κρέμεται από τις αποφάσεις του.

Μάλλον δεν πρόκειται για σύμπτωση. Μάλλον έχουμε να κάνουμε με προγραμματική σύγκλιση. Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια μέρα που ο κ. Λιάκος υποσχόταν στους εφήβους την εφηβεία τους, ο σχεδόν συνομήλικός του κ. Βασίλης Λεβέντης υποσχόταν στη νεολαία ότι δεν πρόκειται να την απογοητεύσει. Διότι, όπως είπε χωρίς να σκάσει ούτε ένα χαμόγελο, αν μπει στην κυβέρνηση, έτσι, μόνον για να μπει, τότε θα απογοητεύσει τη νεολαία που στήριξε στην Ενωση Κεντρώων τις ελπίδες της. Εδώ το ύφος είναι μάλλον κουρασμένο από τους πολύχρονους τηλεοπτικούς αγώνες, το βλέμμα και η φωνή μειλίχια. Προδίδουν άνθρωπο που είναι συμφιλιωμένος με τον εαυτό του διότι πέτυχε τους στόχους του.

Η σύγκλιση απόψεων είναι μάλλον προφανής. Και όσοι εξακολουθούν να αναρωτιούνται ποια είναι η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τον κ. Λεβέντη, όσοι προστρέχουν σε διάφορα παρασκήνια για να λύσουν το μέγα μυστήριο, ας μην καίνε αδίκως νευρώνες. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, διά του εκπροσώπου του στον κόσμο της σοφίας κ. Λιάκο, και ο Βασίλης Λεβέντης έχουν ως προορισμό τη σωτηρία της νεολαίας του τόπου τούτου.

Ειλικρινά τους ζηλεύω. Να έχεις φτάσει σ’ αυτήν την ηλικία, να έχεις αποκτήσει τόση σοφία ώστε να γίνεις πρόεδρος των σοφών, όπως ο κ. Λιάκος, να καταφέρεις να σε πιστέψουν και τα ζώα –όπως διακηρύττει ο κ. Λεβέντης– και να αισθάνεσαι τόσο κοντά στους νέους.

Υποθέτω ότι ο πρόεδρος των σοφών δεν λέει λόγια του αέρα. Ηδη τα πρώτα βήματα της εκπαιδευτικής αναγέννησης δείχνουν πως οι άνθρωποι είναι αποφασισμένοι να επιστρέψουν την κλεμμένη εφηβεία στους νόμιμους ιδιοκτήτες της. Με την ευρεία έννοια του όρου. Διότι, όπως ο πρόεδρος των σοφών αισθάνεται κοντά στους εφήβους από το ύψος της ηλικίας του, γιατί να στερήσει αυτό το δικαίωμα σε άλλους συμπολίτες μας οι οποίοι δεν έχουν τη σοφία του αλλά έχουν την ηλικία του; Οθεν και η δικαίωση της κοινωνικής τάξης των αιωνίων φοιτητών.

Υποψιάζομαι πως πολλοί θα σκεφθήκατε πως τον ρόλο του πορτραίτου του Ντόριαν Γκρέι στην περίπτωση τον έχει αναλάβει το σκίτσο του κ. Φίλη που λαμπρύνει την ιστοσελίδα του υπουργείου. Λάθος. Είναι η ίδια η νεολαία που οι σοφοί μας θεωρούν πως έχει γεράσει, ενώ οι ίδιοι μένουν νέοι, γι’ αυτό της δίνουν και πάλι το δικαίωμα να προβαίνει σε καταλήψεις ατιμωρητί και να εκλέγει πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις, να κάνει δηλαδή ό,τι έκαναν οι ίδιοι που ήσαν, είναι και θα είναι έφηβοι.

Όσο για τον κ. Λεβέντη, αν δεν κάνω λάθος, την ιστορική περίοδο των εκπομπών του είχε ως αρχηγό της νεολαίας του κάποιον απόστρατο στρατηγό. Θα μου πείτε εδώ έχουμε έναν αιώνιο φοιτητή υπουργό Παιδείας, αυτό σε πείραξε;

Έντυπη

Μέρα αγάπης, γιορτής, χαράς και προσφοράς!

Όταν ο δάσκαλος γίνεται ΕΝΑ με τα παιδιά, το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό!

Η δασκάλα Δέσποινα Σπυροπούλου, καθοδηγεί τους μαθητές της χοροπηδώντας! 

Βρε κορίτσι μου, πού τη βρίσκεις τόση ενέργεια πενήντα ενός ετών; Αυτά βλέπουν οι δανειστές μας και απαιτούν να συνταξιοδοτηθούμε στα 70! Μας έκαψες!!

Την περασμένη Τετάρτη 23 του Δεκέμβρη παιδιά, γονείς, παππούδες, συγγενείς και φίλοι του 4ου Δημοτικού Σχολείου Άργους Ορεστικού, με σύμμαχο τον ανέλπιστα καλό καιρό, γέμισαν την μικρή και ακατάλληλη για τέτοιες εκδηλώσεις αίθουσα πολλαπλών χρήσεων* του σχολείου μας προκειμένου να παρακολουθήσουν τη χριστουγεννιάτικη γιορτή, που οργάνωσαν και ετοίμασαν οι μαθητές όλων των τάξεων με την καθοδήγηση των δασκάλων τους.

*Ο δήμαρχος το "πήρε" στα ζεστά! 

Καλά τα μαντάτα για την πορεία υλοποίησης κατασκευής σύγχρονης αίθουσας  πολλαπλών χρήσεων. Σύμφωνα με πληροφορίες μας ξεκινά η  σύνταξη της μελέτης με στόχο να είναι έτοιμη εντός του 2016, ώστε να μπορεί το έργο να ενταχθεί σε κάποιο περιφερειακό πρόγραμμα. 

Περισσότερα...

Οι ουρές στα πιστωτικά ιδρύματα θυμίζουν πρώην κράτος - μέλος του Συμφώνου της Βαρσοβίας

Μέχρι και λιποθυμίες σημειώθηκαν, με το ΕΚΑΒ να τρέχει να προλάβει...

Αυτή η χώρα δεν θα γίνει ποτέ ευρωπαϊκή και δεν το θέλουν και οι εταίροι μας! Το έχω πει πολλές φορές θα το επαναλάβω και σήμερα: Εδώ, είναι ΒΑΛΚΑΝΙΑ...

Από τη Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου, μόνιμες οι ουρές  σε εφορίες, τράπεζες, ΕΛΤΑ και ειρηνοδικεία καθώς εκπνέουν οι προθεσμίες τόσο για την εξόφληση υποχρεώσεων όσο και για την αίτηση υπαγωγής στον νόμο Κατσέλη.

Στις εφορίες, η αυξημένη κίνηση οφείλεται στους χιλιάδες πολίτες που σπεύδουν  να καταθέσουν τις πινακίδες των αυτοκινήτων τους. Το υπουργείο οικονομικών εκτιμά ότι κοντά στους 105.000 πολίτες θα καταθέσουν τις πινακίδες τους.   Μέχρι και χθες κατατέθηκαν κοντά στις 70 χιλιάδες.

Παρόλο που οι συναλλαγές γίνονται και ηλεκτρονικά εντούτοις τέλη κυκλοφορίας, η τρίτη δόση ΕΝΦΙΑ και η τελευταία δόση των αυξημένων προκαταβολών φόρου για τις επιχειρήσεις, προκαλούν συνωστισμό στις τράπεζες .

Πάντως όπως διευκρινίζουν αρμόδιες πηγές του υπουργείου Οικονομικών, οι αποφάσεις για το αν θα δοθεί παράταση ολίγων ημερών για την πληρωμή τελών κυκλοφορίας θα ληφθούν αύριο το πρωί ανάλογα με τη ροή των πληρωμών, ενώ, η εκπρόθεσμη καταβολή των τελών κυκλοφορίας συνεπάγεται πρόστιμο ίσο με την αξία του τέλους δηλαδή, πρόστιμο 100%.

Οι υπόλοιπες ληξιπρόθεσμες οφειλές επιβαρύνονται με μηνιαία προσαύξηση της τάξεως του 1%.

Την ίδια ώρα, ουρές ακόμη και από τις πρώτες πρωινές ώρες σχηματίζονται και τα ειρηνοδικεία της χώρας καθώς εκπνέει αύριο η προθεσμία για υπαγωγή στο νόμο Κατσέλη. Από την πρωτοχρονιά σε ισχύ τίθενται τα νέα αυστηρότερα κριτήρια υπαγωγής στο νόμο που καλύπτουν λιγότερους δανειολήπτες από τον πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας.

Όμως, οι ενδιαφερόμενοι δανειολήπτες έχουν περιθώριο μέχρι και 47 ημέρες μετά να προσκομίσουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά που ενδεχομένως δεν έχουν προλάβει να το κάνουν μέχρι τώρα. 
Μια πλήρης αίτηση περιλαμβάνει 17 έγγραφα!

Και του χρόνου... με υγεία, χωρίς ουρές και λιποθυμίες!

Ανοίξαμε με Τσίπρα, κλείνουμε με Λεβέντη

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ 

kathimerini.gr

Δεν είμαι βέβαιος αν ο χαρακτηρισμός «χειρότερη» είναι αυτός που της αρμόζει, διότι τη χρονιά που τελειώνει ζήσαμε κάτι περισσότερο από την απλή επιδείνωση των βασικών παραμέτρων της οικονομικής κρίσης. Η απότομη καθίζηση που βιώσαμε αφορούσε εξίσου και τα ποιοτικά στοιχεία της κρίσης, όπως και τα ποσοτικά. Δεν ήταν μόνο, θέλω να πω, η οπισθοδρόμηση στην εφαρμογή του προγράμματος και το οικονομικό κόστος που επέφερε στους περισσοτέρους μας. Δεν ήταν μόνο το παραλίγο μοιραίο (σύριζα!) δημοψήφισμα και ότι, για πρώτη φορά σε αυτά τα έξι χρόνια, ετέθη ευθέως ζήτημα εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη. Ηταν και ο απίστευτος βαθμός της μούρλας, που ξαφνικά εισέβαλε στον λεγόμενο δημόσιο βίο, σε όλες μάλιστα τις δυνατές παραλλαγές της: από τη σχετικά άκακη και μάλλον γραφική παλαβομάρα μέχρι μορφές ψυχασθένειας που τρομάζουν και σε κάνουν να συνειδητοποιείς ξαφνικά τι σπουδαία εφεύρεση είναι ο ζουρλομανδύας. (Με την ευκαιρία, τιμή και δόξα στον Γάλλο ταπετσιέρη ονόματι Γκιγιερέ, που επινόησε και κατασκεύασε τον ζουρλομανδύα το έτος 1790, προφανώς για τις ανάγκες της Επανάστασης...)

Υπό το πνεύμα αυτό, νομίζω δεν υπάρχει τίποτε πιο ταιριαστό με την κατάστασή μας από το γεγονός ότι η χρονιά που ξεκίνησε με τον Αλέξη Τσίπρα (έναν άνθρωπο παντελώς και επικινδύνως άσχετο με τα ζητήματα της διακυβέρνησης) στο τιμόνι της χώρας καταλήγει με τον Βασίλη Λεβέντη (τον περίγελω του εξωκοινοβουλευτικού περιθωρίου επί τριάντα χρόνια) να παριστάνει τον playmaker της πολιτικής ζωής. Το 2015 άνοιξε με Τσίπρα και μας αποχαιρετά με Λεβέντη. Πολλοί –για την ακρίβεια οι περισσότεροι, αφού σχεδόν δύο γενιές πια έχουν ανατραφεί με τον λαϊκισμό– θα πουν ότι αυτό δεν μας αξίζει. Νομίζω ότι κάνουν λάθος και παρερμηνεύουν τη λέξη «αξία», στην οποία προσδίδουν έναν μεταφυσικό χαρακτήρα. Στην πολιτική, όμως, αυτό που αξίζουμε είναι μέγεθος αντικειμενικό, συνυφασμένο με τη δυνατότητα να ελέγξουμε ή ακόμη και να διαμορφώσουμε την κοινωνική πραγματικότητα· αυτό που μπορούμε, δηλαδή, είναι αυτό που αξίζουμε.

Πίσω στον πρόεδρο Λεβέντη, λοιπόν, χωρίς περιττές τύψεις: μας αξίζει και του αξίζουμε. Πείσμων και παμπόνηρος, ο πρόεδρος κατάφερε χθες να προκαλέσει μια ωραία αναστάτωση στην πολιτική σκηνή, χρησιμοποιώντας για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν μετά τη διάσκεψη των αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας) την ίδια μέθοδο: είπε, με τρόπο απλό και καθημερινό, αυτά που οι πολιτικοί δεν λένε και οι δημοσιογράφοι δεν γράφουμε.

Γιατί νομίζετε οι αντιδράσεις, από πλευράς των «θιγομένων», είχαν έναν εμφανή τόνο αγανάκτησης; Επειδή είχαν πράγματι ενοχληθεί, καθώς τα όσα είπε χθες ο Λεβέντης (ότι ο Καραμανλής βρίσκεται πίσω από τον Μεϊμαράκη, ότι ο πρώην πρωθυπουργός ευνοεί τη συνεργασία της Ν.Δ. με τον ΣΥΡΙΖΑ για λόγους εθνικής ανάγκης, ότι επηρεάζει τον Καμμένο κ.λπ.) είναι οι φήμες που κυκλοφορούν εδώ και καιρό στους πολιτικούς διαδρόμους. Πώς να τις γράψεις, όμως; Δεν γίνεται. Τις ακούς, τις σταθμίζεις και τις αφήνεις στην άκρη. Τις γράφεις κατόπιν εορτής και μόνον εφόσον ένα μεταγενέστερο γεγονός τις επαληθεύσει εν μέρει ή εν όλω. Με όλα αυτά, δεν υποστηρίζω –προς Θεού– ότι ο Λεβέντης δίνει κύρος στις φήμες, επειδή τις κάνει δηλώσεις. Από την ώρα, όμως, που τις βγάζει στη φόρα, η ζημία γίνεται αναπόφευκτη, είτε οι φήμες περιέχουν αλήθεια είτε όχι.

Είναι ατιμωτικό για το σύστημα, αλλά και δηλωτικό της ραγδαίας παρακμής του, ότι ο Λεβέντης, με το μισοκακόμοιρο ύφος της προσποιητής αθωότητας*, βγάζει στη φόρα αυτά που οι άλλοι ψιθυρίζουν ιεροκρυφίως. Το κάνει, βέβαια, επειδή έτσι ανοίγει χώρο για την αφεντιά του και την Ενωση Κεντρώων κάπου ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη Ν.Δ. – αυτό κάνει. Αν προσέξατε, την πρώτη φορά που το έκανε αυτό, εξέθεσε τον Τσίπρα. Χθες, εξέθεσε τον Κώστα Καραμανλή, την ισχυρότερη προσωπικότητα στο βάθος του κήπου της Δεξιάς. (Από μια άλλη πλευρά, δε, έτσι ο Λεβέντης έκανε αβάντα στον Κυριάκο Μητσοτάκη...)

Δεν αμφιβάλλω καθόλου ότι ο Λεβέντης επιδιώκει, αν όχι να γίνει ο ίδιος υπουργός, τουλάχιστον να ασκήσει αληθινή εξουσία. Και σωστά έχει βάλει στο μάτι τους ΑΝΕΛ, διότι το κόμμα του Πάνου Καμμένου πηγαίνει από ήττα σε ήττα: είναι ο αδύναμος κρίκος στην κυβέρνηση. Ηττα, λ.χ., για τον κόσμο των ΑΝΕΛ ήταν η υπερψήφιση του συμφώνου συμβίωσης των ομοφύλων. Διαφώνησε μεν, αλλά δεν κατάφερε να το εμποδίσει. Επανήλθε με την ξεκούδουνη πρόταση της υποχρεωτικής στράτευσης των γυναικών και των στρατιωτικών λυκείων, με τον προφανή σκοπό να ικανοποιήσει τον κόσμο του. Και εκεί, όμως, έκανε πίσω – και μάλιστα με τους ΑΝΕΛ να αρνούνται, κατά τρόπο τελείως κωμικό, ότι υπήρξε ποτέ παρόμοια πρόταση. Πόσο παραπάνω θα αντέξει; Πάντως, ο Λεβέντης είναι στη γωνία και περιμένει. Η συμμετοχή του σε κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού θα είναι η δικαίωση, την οποία εξάλλου έχει προβλέψει στην ιστορικότερη ομιλία του μέχρι σήμερα, τότε που πήγαιναν οι «εγκάθετοι» να του κλείσουν το κανάλι: «Κάποια ζώα δεν με πιστεύανε! Θα ’ρθει η μέρα που θα με πιστέψουν και τα ζώα!». Πολύ φοβάμαι ότι έρχεται...

Στο σημείο αυτό, κλείνοντας το σημείωμα, ακούω με τη φαντασία μου τη βαθιά και ευαίσθητη φωνή μιας κουλτουριάρας (ας πούμε, της κυρίας που εκφωνεί τις θεσπέσιες ραδιοφωνικές διαφημίσεις της Στέγης...) να κλαψουρίζει: «Μα δεν μας αξίζει αυτό». Μας αξίζει και με το παραπάνω.

* Παρεμπιπτόντως, ο πρόεδρος θα ήταν ιδεώδης για ένα πρωτοποριακό ανέβασμα του σαιξπηρικού Ριχάρδου Γ΄. Με τον ίδιο στον ομώνυμο ρόλο, φυσικά.

Μητσοτάκης: Ας θυμηθούμε τα 5 + 1 ψέμματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Μία σύγκριση όσων έγιναν και όσων θα γίνονταν το 2015 μέσα από έναν σύντομο πίνακα, με ανάρτηση στο twitter

Έναν ιδιαίτερο απολογισμό του κυβερνητικού έργου για τη χρονιά που πέρασε και μάλιστα συγκριτικά με τις υποσχέσεις που έδιναν κατά το ... άμεσο παρελθόν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ για τα αντίστοιχα ζητήματα, έκανε ο υποψήφιος πρόεδρος της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης. 

Μέσω twitter και σε έναν ευσύνοπτο πίνακα με δύο στήλες, θίγει τα ζητήματα των κόκκινων δανείων, των τραπεζών, των capital controls, της κατάργησης των Μνημονίων, της 13ης σύνταξης και της επαναφοράς του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. 

Κυριάκος Μητσοτάκης‏@kmitsotakis

Πάει ο παλιός ο χρόνος! Ας θυμηθούμε τα 5+1 μεγάλα ψέμματα της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. #metonKyriako

Εθνικός διάλογος για την παιδεία με εκτόξευση των γνωστών... πομφόλυγων!

Ολοήμερα σχολεία  χωρίς:

• Τους κατάλληλους αύλειους και κοινόχρηστους χώρους.
• Τις κατάλληλα εξοπλισμένες αίθουσες γενικής και ειδικής διδασκαλίας με τα αντίστοιχα εργαστήρια.
• Χώρους για δημιουργία βιβλιοθήκης - αναγνωστηρίου και κέντρου πληροφοριακού υλικού.
• Χώρους εστίασης και σίτισης, χαλάρωσης και ψυχαγωγίας, άθλησης και παροχής ιατρικής φροντίδας.
• Επαρκείς χώρους για γραφεία προσωπικού και διεύθυνσης.
• Προσωπικό μέριμνας και υποστήριξης (τραπεζοκόμο, μάγειρα, φύλακα, νοσοκόμο, γραμματέα, βιβλιοθηκονόμο, παιδίατρο, σχολικό ψυχολόγο, διαιτολόγο κτλ).

κ. υπουργέ, ονειρευόμαστε και οραματιζόμαστε σχολεία που να λειτουργούν από το πρωί έως αργά το απόγευμα ακόμη και το Σάββατο, αλλά πρώτα χρειάζονται οι κατάλληλες και σύγχρονες κτιριακές εγκαταστάσεις, τις οποίες τα σχολειά μας δεν τις διαθέτουν. Θέλουμε σχολειά, που οι μαθητές να μην θέλουν να πάνε στα σπίτια τους!

Στην πρώτη συνεδρίαση της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την παιδεία, ο υπουργός παιδείας ανακοίνωσε την καθιέρωση 14χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης (8 έτη πρωτοβάθμια και άλλα 6 έτη δευτεροβάθμια). Η συνεδρίαση πραγματοποιήθηκε υπό την προεδρία του καθηγητή Αντώνη Λιάκου, παρουσία του κ Φίλη και της αναπληρώτριας υπουργού Σίας Αναγνωστοπούλου.

Ο κ. Φίλης, ανακοίνωσε ακόμη: 

• την αναμόρφωση της ειδικής αγωγής, μέσω του συστήματος της συνεκπαίδευσης, 
• την καθιέρωση του ολοήμερου δημοτικού σχολείου παντού, 
• την αλλαγή της δομής του λυκείου και της συνακόλουθης πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, 
• την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου, 
• τις αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα και στο περιεχόμενο σπουδών του γενικού και του επαγγελματικού λυκείου, 
• ένα νέο στρατηγικό σχεδιασμό της επαγγελματικής εκπαίδευσης και της κατάρτισης, 
• τον τολμηρό ανασχεδιασμό πανεπιστημίων, σχολών και τμημάτων, 
• τη δημοκρατική ρύθμιση των μεταπτυχιακών σπουδών και άλλα ζητήματα.

«Στόχος μας δεν είναι να δημιουργήσουμε άλλον έναν κατάλογο αιτημάτων, αλλά να δημιουργήσουμε τις πορϋποθέσεις για μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στη χώρα μας, που θα είναι έργο πνοής», ανέφερε σε δηλώσεις του ο κ. Φίλης και υπογράμμισε την ανάγκη να γίνει διάλογος με κοινωνική και πολιτική συνεννόηση και συναίνεση, καθώς «η εκπαίδευση είναι μια προτεραιότητα προκειμένου να βγούμε από την κρίση».

Νωρίτερα, στην εισαγωγική του εισήγηση στην Επιτροπή, ο υπουργός τόνισε ότι ο διάλογος έχει μόνο ένα προαπαιτούμενο, «η μεταρρύθμιση να ξαναποκτήσει την ιστορικά προσδιορισμένη έννοιά της, δηλαδή την ικανοποίηση της δημοκρατικής αξίωσης για ισότητα μέσω και του σχολείου» και προσέθεσε: «Επιδίωξη του Διαλόγου που ξεκινούμε, είναι, αξιοποιώντας όσα θετικά έχουν υπάρξει, καταργώντας τα αρνητικά και υπερβαίνοντας τις παθογένειες, να σχεδιάσουμε ένα νέο παράδειγμα σχολείου, ώστε από το σχολειό της κρίσης, να περάσουμε στο σχολειό της πολιτισμικής-δημοκρατικής ανάτασης και της γενικότερης ανάπτυξης».

Ο πρόεδρος της Επιτροπής Αντώνης Λιάκος, στην εισήγησή του εξήγγειλε ότι «αρχίζοντας από το δημοτικό και το γυμνάσιο, στις πλέον πιο φτωχές και λαϊκές περιοχές, σε περιοχές με μεταναστευτικούς πληθυσμούς, ή στις απομακρυσμένες περιοχές, θα δημιουργήσουμε ένα δίκτυο πρότυπων δράσεων που θα μεταφέρει πολιτισμικούς πόρους στα παιδιά και τους γονείς και θα κάνει το σχολείο πολιτισμικό κέντρο με κυριολεκτικά ολοήμερη και εβδομαδιαία λειτουργία με μια πλούσια προσφορά δράσεων και προγραμμάτων. Θα δημιουργήσουμε μια ζώνη εκπαιδευτικής προτεραιότητας της οποίας στόχος θα είναι η καταπολέμηση των ανισοτήτων και των διακρίσεων με τη δημιουργία ενός δικτύου που θα μετατρέψει τα σχολεία σε εργαστήρια πολιτισμού. Εκεί, στις δύσκολες περιοχές, εκεί όπου υπάρχουν οι περισσότερες ανάγκες, εκεί θα δώσουμε τη δική μας μάχη αριστείας».

Στο Λεβέντη, στηρίζεται η κυβέρνηση για την ψήφιση του ασφαλιστικού!

Κόκκινες γραμμές και πράσινα άλογα! Μετά το περιβόητο δημοψήφισμα του Ιουλίου, ο πρωθυπουργός υπέγραψε περικοπές και τώρα προσποιείται πως δίνει μεγάλη "μάχη" για να μην υπάρξουν νέες  μειώσεις στις συντάξεις. Αυτά τα επικοινωνιακά τεχνάσματα  κ. πρωθυπουργέ, δεν σας τιμούν με αποτέλεσμα να  εκτίθεστε ανεπανόρθωτα!

Η κυβέρνηση έχει έτοιμη την πρότασή της για το Ασφαλιστικό και τα επόμενα 24ωρα θα σταλεί στους δανειστές και στις 8 Ιανουαρίου ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος θα έχει την πρώτη συνάντηση για το μείζον αυτό θέμα με τους εκπροσώπους των δανειστών, οπότε θα ξεκινήσει και ουσιαστικά η διαπραγμάτευση. Στη συνέχεια η πρόταση της κυβέρνησης θα έρθει στη Βουλή και γύρω στα μέσα Ιανουαρίου αναμένεται η κρίσιμη ψηφοφορία επί του ζητήματος αυτού.

Σύμφωνα με πληροφορίες στην πρόταση της κυβέρνησης δεν προβλέπεται μείωση των κύριων συντάξεων, αλλά των επικουρικών, του εφάπαξ και του ΕΚΑΣ.

«Η κόκκινη γραμμή μας είναι ευκρινής και απαραβίαστη: Δεν έχουμε σκοπό και δεν θα προχωρήσουμε σε 12η συνεχή μείωση των κύριων συντάξεων», είχε τονίσει ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου την περασμένη εβδομάδα.

Ωστόσο, οι δανειστές φαίνεται να επιμένουν σε περαιτέρω μειώσεις στο σύνολο της ασφαλιστικής δαπάνης, ενώ ζητούν και αύξηση του ελάχιστα απαιτούμενου χρόνου ασφάλισης για τη λήψη σύνταξης από 15 έτη σε 20, της εισαγωγή εισοδηματικών κριτηρίων για την Εθνική Σύνταξη.

Το σχέδιο νόμου για το ασφαλιστικό που θα έρθει τις επόμενες ημέρες κατοχυρώνει την κύρια σύνταξη, ενώ γίνεται προσπάθεια η μείωση στις επικουρικές να περιοριστεί στο 15%-20%, δήλωσε ο Αλέκος Φλαμπουράρης. Ο υπουργός Επικρατείας, σε δηλώσεις του στον ΣΚΑΪ, εμφανίστηκε βέβαιος πως και οι 153 βουλευτές θα ψηφίσουν το ασφαλιστικό και τα κόκκινα δάνεια, ενώ σημείωσε ότι η λύση του ασφαλιστικού είναι τα έσοδα και όχι οι περικοπές. Σημείωσε ότι η λύση του ασφαλιστικού είναι τα έσοδα και όχι οι περικοπές.

Σε ερώτηση περί αναζήτησης νέων εταίρων, με αφορμή και τη συνέντευξη του στην Αυγή της Κυριακής, όπου κάνει άνοιγμα στον Βασίλη Λεβέντη, ο κ. Φλαμπουράρης είπε: «Επιδιώκουμε το διάλογο όπως και με την κοινωνία και δεν είναι προσπάθεια να κερδίσουμε κάποιο βουλευτή» Εξήρε μάλιστα τη στάση του κυρίου Λεβέντη, δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι «Ο κ. Λεβέντης έδινε 30 με 35 χρόνια μάχη, υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα των αδύναμων οικονομικά στρωμάτων και μπήκε τελικά στη Βουλή»

Χιλιάδες διορισμούς εκπαιδευτικών τάζει ο Φίλης

Δεκατέσσερα χρόνια υποχρεωτικής εκπαίδευσης, στα οποία θα συμπεριλαμβάνεται και η προσχολική αγωγή, προανήγγειλε ο υπουργός Παιδείας Ν. Φίλης, εξαγγέλοντας ταυτόχρονα μόνιμους διορισμούς χιλιάδων εκπαιδευτικών από τη σχολική χρονιά 2016-2017.

Ο Νίκος Φίλης εγκαινιάζοντας τον Εθνικό Διάλογο στην Παιδεία αναφέρθηκε στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης, η οποία όπως είπε, είναι τέτοιας έκτασης που για να γίνει απαιτείται και η διακομματική συνεννόηση και κοινωνική συναίνεση. Στις μεταρρυθμίσεις που σχεδιάζονται περιλαμβάνονται:

– Η 14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Στα 14 χρόνια συμπεριλαμβάνονται το νήπιο και το προνήπιο. Σημειώνεται ότι σήμερα η εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι υποχρεωτική για όλα τα παιδιά μεταξύ των ηλικιών 6-15, δηλαδή περιλαμβάνει την Πρωτοβάθμια (Δημοτικό) και την κατώτερη Δευτεροβάθμια (Γυμνάσιο).

– Η καθιέρωση του ολοήμερου δημοτικού σχολείου παντού

– Η αναμόρφωση της ειδικής αγωγής, μέσω του συστήματος της συνεκπαίδευσης

– Η αλλαγή της δομής του Λυκείου και της συνακόλουθης πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

– Η αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου

– Οι αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα και στο περιεχόμενο σπουδών του γενικού και του επαγγελματικού λυκείου

– Νέος στρατηγικός σχεδιασμός της επαγγελματικής εκπαίδευσης και της κατάρτισης

– Ο ανασχεδιασμός των πανεπιστημίων, σχολών και τμημάτων.

Οπως ανέφερε ο κ. Φίλης μιας τέτοιας έκτασης μεταρρύθμιση χρειάζεται χρόνο, πόρους και σχεδιασμό. Χρειάζεται διακομματική συνεννόηση και κοινωνική συναίνεση.

«Ως πρώτο βήμα» τόνισε στην ομιλία του, «από την σχολική 2016-2017, θα προχωρήσουμε σε μόνιμους διορισμούς χιλιάδων εκπαιδευτικών, μετά από μία πενταετία κατά την οποία αποχώρησαν 30.000 εκπαιδευτικοί και έγιναν ουσιαστικά μηδενικοί διορισμοί.»

Σχετικά με το χρονοδιάγραμμα του διαλόγου τόνισε ότι από τα μέσα Ιανουαρίου έως τα μέσα Μαρτίου, θα οργανωθούν δημόσιες συζητήσεις για επιμέρους θέματα σε εβδομαδιαία βάση. Έως το τέλος Μαρτίου η Επιτροπή Διαλόγου θα έχει καταρτίσει το πρώτο σχέδιο της Έκθεσης, το οποίο έως το τέλος Απριλίου θα τεθεί σε δημόσια συζήτηση.

Παράλληλα, η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής θα προχωρεί τον δικό της προγραμματισμό, με διακομματική συνεννόηση. Στο τέλος Απριλίου θα συνταχθεί η Έκθεση για τις προτεραιότητες των αλλαγών στην εκπαίδευση, από την οποίαν θα προκύψουν και οι αναγκαίες νομοθετικές πρωτοβουλίες.

Είναι Υγιές για τα Παιδιά να Πιστεύουν στον Μύθο του Άγιου Βασίλη

Σε γενικές γραμμές, το να λέμε ψέματα στα παιδιά δεν είναι καλό. Αλλά, όπως υποστηρίζουν οι ψυχολόγοι, το να πιστεύουν τα παιδιά στον Άγιο Βασίλη, είναι ένα φυσιολογικό και υγιές μέρος της ανάπτυξης.

Η ιδέα ενός ανθρώπου που πετά σε όλο τον κόσμο, μέσα σε ένα όχημα που το τραβούν ιπτάμενα ελαφάκια, που εισέρχεται στα σπίτια των ανθρώπων μέσα από τις καμινάδες τους και παραδίδει δώρα και όλα αυτά να τα κάνει μόνο μέσα σε μία νύχτα, είναι εξαιρετικά απίθανη. Ωστόσο, ο μύθος του Άγιου Βασίλη είναι μια μακροχρόνια και ισχυρή παράδοση για πολλές οικογένειες που μπορεί να ενισχύσει τις καλές αξίες.

«Δεν νομίζω ότι είναι κακό για τα παιδιά να πιστεύουν στο μύθο κάποιου που προσπαθεί να κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους αν συμπεριφέρονται σωστά», είπε ο Matthew Lorber, παιδοψυχίατρος στο Νοσοκομείο Lenox Hill της Νέας Υόρκης. «Η φαντασία είναι ένα κανονικό μέρος της ανάπτυξης και βοηθά στην ανάπτυξη δημιουργικών μυαλών».

Μυθική ιστορία, πραγματικές αξίες

Ο μύθος του Άγιου Βασίλη έχει μία βάση πραγματικότητας αφού, ο Άγιος Νικόλαος ήταν ένα πραγματικό πρόσωπο. Έγινε διάσημος από την παροχή δώρων και χρήματων στους φτωχούς και αυτές είναι σημαντικές αξίες, είπε ο Lorber. «Είναι μια αληθινή ιστορία, με μια πραγματική αξία και αυτό είναι κάτι που εμπνέει τα παιδιά», είπε. «Αυτό είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων, αν και η καταναλωτική κουλτούρα του σήμερα μπορεί να έχει παρασύρει αυτό το πνεύμα λίγο», πρόσθεσε.

Ο Άγιος Βασίλης είναι μία μυθική φιγούρα στην οποία πολλά παιδιά πιστεύουν, μαζί με άλλα παραμυθένια πλάσματα. Τα παιδιά χρησιμοποιούν τη φαντασία τους όλη την ώρα, ακόμα και αν ξέρουν ότι οι προκύπτουσες δημιουργίες είναι μυθοπλασία. Όταν τα παιδιά παίζουν κλέφτες και αστυνόμους, ξέρουν ότι δεν είναι πραγματικά αστυνομικοί ή κλέφτες, αναφέρει ο Lorber. Στην πραγματικότητα, οι ψυχολόγοι ανησυχούν για τα παιδιά που δεν έχουν την ικανότητα να δημιουργούν και να αφηγούνται ιστορίες, είπε.

Η ιστορία του Άγιου Βασίλη είναι επίσης βαθιά ριζωμένη στη λαϊκή κουλτούρα, με τον Άγιο να εμφανίζεται σε εμπορικά κέντρα και σε πολλές τηλεοπτικές εκπομπές και ταινίες, είπε η Στέφανι Βάγκνερ, κλινική ψυχολόγος του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης στο Κέντρο για τη Μελέτη του Παιδιού στη Νέα Υόρκη.

«Δεν νομίζω ότι θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι απαραίτητα κάτι καλό, αλλά εγώ σίγουρα θα έλεγα ότι δεν είναι επιβλαβές», είπε η Βάγκνερ. Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά φέρνουν τις οικογένειες κοντά και ο μύθος του Άγιου Βασίλη ενισχύει αυτούς τους δεσμούς, συμπληρώνει.

Η παράδοση των Χριστουγέννων ενισχύει επίσης ορισμένες θετικές συνήθειες, όπως η σύνταξη γραμμάτων προς τον Άγιο Βασίλη. Πολλά από τα παιδιά δεν θέλουν να γράφουν, αλλά θα κάνουν την προσπάθεια να γράψουν αυτά τα γράμματα, είπε η Wagner.

Λέγοντας τη σκληρή αλήθεια

Αλλά όπως πολλά καλά πράγματα έτσι και η ιστορία του Άγιου Βασίλη φτάνει σε ένα τέλος. Τα παιδιά παύουν να πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη σε διαφορετικές ηλικίες. Συχνά, είναι ένας φίλος από το σχολείο, που τους λέει την αλήθεια.

Τα παιδιά θα προσπαθήσουν επίσης να το καταλάβουν από μόνα τους, όταν αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι η ιστορία δεν εμφανίζει μία λογική συνέπεια. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να μείνουν ξύπνια μέχρι αργά, προσπαθώντας να δουν τον Άγιο Βασίλη την ώρα που παραδίδει τα δώρα. Η αναζήτηση του τί είναι πραγματικό και τί όχι, είναι ένα φυσιολογικό στάδιο της διανοητικής ανάπτυξης, είπε ο Lorber.

Όταν τα παιδιά ρωτούν τους γονείς τους, αν ο Άγιος Βασίλης είναι αληθινός, οι γονείς πρέπει να αποφασίσουν αν το παιδί είναι πραγματικά έτοιμο να μάθει την αλήθεια, είπε ο Lorber. Ο καλύτερος τρόπος για να το χειριστείτε αυτό, είναι να ρωτήσετε το παιδί σας, αν ακόμη πιστεύει στον Άγιο Βασίλη. Αν ακόμη πιστεύει, ίσως είναι πολύ νωρίς για να του πείτε την αλήθεια.

«Νομίζω ότι οι περισσότεροι γονείς γνωρίζουν καλά πότε τα παιδιά τους είναι έτοιμα να δεχτούν την αλήθεια», είπε ο Lorber. Όταν οι γονείς αποκαλύπτουν την αλήθεια, μπορούν να πουν στα παιδιά τους ότι το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι πραγματικό και να τους πούνε για τον αληθινό Άγιο Νικολάο.

Μερικές οικογένειες οδηγούνται σε ακραίες καταστάσεις για να εξασφαλίσουν ότι τα παιδιά τους θα εξακολουθούν να πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη. «Οι γονείς πρέπει να αναρωτηθούν αν η διαιώνιση του μύθου θα κάνει το παιδί τους ευτυχισμένο ή απλώς το υποστηρίζουν για τη δική τους απόλαυση», είπε ο Lorber.

Φυσικά, πολλά παιδιά μεγαλώνουν χωρίς να πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη, είτε επειδή δεν γιορτάζουν τα Χριστούγεννα ή ακολουθούν τις παραδόσεις ενός διαφορετικού πολιτισμού. Και μερικές οικογένειες που γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, δε μεγαλώνουν τα παιδιά τους ώστε να πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη κάτι που είναι επίσης υγιές, είπε ο Lorber. Ωστόσο, αν αυτό ισχύει, οι γονείς θα πρέπει να βεβαιωθούν ότι τα παιδιά τους γνωρίζουν ότι τα άλλα παιδιά πιστεύουν στην ιστορία του Άγιου Βασίλη και να τους πούν, να μην το μαρτυρήσουν στα άλλα παιδιά.

Ο Άγιος Βασίλης μπορεί να είναι μια χριστουγεννιάτικη παράδοση. «Ωστόσο, το πνεύμα της προσφοράς στους φτωχούς και τους απόρους, το πνεύμα της οικογένειας και της αρμονικής συνύπαρξης, είναι καθολικό», δήλωσε ο Lorber.

ΠΗΓΗ: psychologynow.gr

Φλαμπουράρης: «Κατοχυρωμένες οι κύριες συντάξεις, μάχη για τις επικουρικές»

Κυρ Αλέκο, ειλικρινά ότι και να πεις δεν μπορώ να σε πιστέψω... Η 88χρονη μητέρα μου ακόμη περιμένει τη 13η σύνταξη που της υποσχεθήκατε πέρυσι τέτοια εποχή!

Σε  χρόνο ρεκόρ, το κόμμα σας έγινε αναξιόπιστο και ανακόλουθο, χωρίς να κοκκινίζετε, χωρίς να έχετε "τσίπα"!

Καληνύχτα!

Επιλογή Φωτό: Λεωνίδας Οικονομίδης

kathimerini.gr

Το σχέδιο νόμου για το ασφαλιστικό που θα έρθει τις επόμενες ημέρες κατοχυρώνει την κύρια σύνταξη δήλωσε, μιλώντας σήμερα στον ΣΚΑΪ, ο Αλέκος Φλαμπουράρης.

Για τις επικουρικές συντάξεις ο υπουργός Επικράτειας ανέφερε ότι γίνεται προσπάθεια η μείωση να είναι μικρή, της τάξης του 15% με 20% και εμφανίστηκε βέβαιος πως και οι 153 βουλευτές θα ψηφίσουν το ασφαλιστικό και τα κόκκινα δάνεια.

Θα επιδιώξουμε να δώσουμε μάχες ανέφερε χαρακτηριστικά, ενώ σημείωσε πως το πλαίσιο της ελληνικής πρότασης που θα συζητηθεί, σύμφωνα με πληροφορίες, στις 8 Ιανουαρίου με τους επικεφαλής των θεσμών και θα έρθει στα μέσα του μήνα προς ψήφιση στην Βουλή δεν έχει καθοριστεί ακόμα από τον αρμόδιο υπουργό.

Σημείωσε ότι η λύση του ασφαλιστικού είναι τα έσοδα και όχι οι περικοπές.

Σε ερώτηση περί αναζήτησης νέων εταίρων, με αφορμή και τη συνέντευξη του στην Αυγή της Κυριακής, όπου κάνει άνοιγμα στον Βασίλη Λεβέντη, ο Αλέκος Φλαμπουράρης είπε "Επιδιώκουμε τον διάλογο όπως και με την κοινωνία και δεν είναι προσπάθεια να κερδίσουμε κάποιο βουλευτή".

Εξήρε μάλιστα τη στάση του κυρίου Λεβέντη, δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι «Ο κ. Λεβέντης έδινε 30 με 35 χρόνια μάχη, υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα των αδύναμων οικονομικά στρωμάτων και μπήκε τελικά στη Βουλή». Σε ερώτηση για το «πόθεν έσχες» του, είπε ότι έχει κατατεθεί και η δεύτερη δήλωση του «πόθεν έσχες», θα συνεδριάσει η αρμοδία επιτροπή και θα βγάλει τα συμπεράσματα της. "Γίνεται προσπάθεια μέσω στοιχείων που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα να θιγεί το πρόσωπο μου, ο Αλέξης Τσιπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ" είπε χαρακτηριστικά ο κ. Φλαμπουράρης.

Ενωτικός και πολιτικά "πολιτισμένος", ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Νηφάλιος  στο διάλογο με ξεκάθαρες θέσεις και απόψεις, συνεχίζει την πορεία του... 

«Δεν έχω καμία προσωπική αντιπαράθεση με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Ο αντίπαλος μας είναι από την άλλη πλευρά του φράχτη. Ο Τσίπρας και μια ανίκανη κυβέρνηση», δήλωσε, μιλώντας στον ΣΚΑΪ ο Κυριάκος Μητσοτάκης και εκτίμησε ότι θα υπάρξουν πολιτικές εξελίξεις μέσα στο νέο έτος.

Επανέλαβε για μία ακόμη φορά ότι χρέος του είναι να διασφαλίσει την ενότητα της παράταξης, όποιος και αν κερδίσει στο δεύτερο γύρο των εκλογών την Κυριακή 10 Ιανουαρίου. Τόνισε ιδιαιτέρως, πως η ΝΔ θα είναι ενωμένη την επόμενη ημέρα και ο ηττημένος θα στηρίξει το νικητή. Ερωτηθείς σχετικά, ο κ. Μητσοτάκης, είπε πως δεν είχε καμία δημόσια στήριξη από παραδοσιακούς μηχανισμούς της ΝΔ στον προεκλογικό του αγώνα, προσθέτοντας πάντως πως έχει δεσμευθεί να μην μιλήσει για τους συνυποψήφιους του και να μην ασκήσει δημόσια κριτική στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, στον οποίο εξέφρασε παράλληλα τα θερμά του συλλυπητήρια για τον χαμό της αδελφής του.

Είπε επίσης πως ο διαχωρισμός και οι διακρίσεις σε Καραμανλικούς και Μητσοτακικούς ή Σαμαρικούς δεν λένε τίποτα στους πολίτες και ανήκουν στον εικοστό αιώνα και όχι στον εικοστό πρώτο σημειώνοντας παράλληλα ότι ο λόγος του πρεσβεύει και τις αξίες του Καραμανλισμού. Έχω καλή σχέση με τον Κώστα Καραμανλή, τον συμβουλεύομαι και τον επισκέπτομαι συχνά, ανέφερε χαρακτηριστικά.

Λαφαζάνης: Η κυβέρνηση ξεπουλά και αφελληνίζει τον ασφαλιστικό κλάδο

Για «ξεπούλημα και παράδοση του ελληνικού ασφαλιστικού κλάδου στο ξένο πολυεθνικό και κερδοσκοπικό κεφάλαιο» κάνει λόγο ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτης Λαφαζάνης, κατηγορώντας την κυβέρνηση για «εγκληματικές μεθοδεύσεις» που έχουν επιζήμιες επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία.

Όπως αναφέρει συγκεκριμένα ο κ. Λαφαζάνης, «μετά το ξεπούλημα και τον ουσιαστικό αφελληνισμό των τραπεζών της χώρας, μέσω του μέγα σκανδάλου της ανακεφαλαιοποίησης τους, τη σκυτάλη για το ξεπούλημα και τον αφελληνισμό τους, έχουν πάρει, με ευθύνη κυβέρνησης και τραπεζών, οι ασφαλιστικές εταιρείες της χώρας, οι οποίες, ταυτόχρονα, αντιμετωπίζουν σειρά επιλεκτικών μέτρων σε βάρος τους και σε όφελος των πολυεθνικών εταιρειών και κερδοσκοπικών κεφαλαίων».

«Το ταυτόχρονο εγκληματικό ξεπούλημα και ο αφελληνισμός των τραπεζών και των ασφαλιστικών εταιρειών, που έχει προωθήσει και πάει να ολοκληρώσει η κυβέρνηση, δεν πρόκειται, όπως φαντάζονται οι κυβερνώντες και τα κάθε λογής κατεστημένα, να προκαλέσουν αμετάστρεπτα τετελεσμένα», σημειώνει, προσθέτοντας ότι«αυτές οι εγκληματικές μεθοδεύσεις θα ανατραπούν γρήγορα από τους αγώνες των συνεπών λαϊκών και συνδικαλιστικών δυνάμεων και από μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται σε γνήσιες και όχι ψευδεπίγραφες και ψευδώμενες, αριστερές προοδευτικές δημοκρατικές δυνάμεις».

Γρηγοράκος και Γιακουμάτος, θα ψηφίζουν νομοσχέδια μόνο αν ψηφίζουν οι 153!

Δήλωση ότι δεν πρόκειται να ξαναψηφίσει νομοσχέδιο αν δεν έχει τη στήριξη της κυβερνητικής πλειοψηφίας, έκανε ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Λεωνίδας Γρηγοράκος.

“Εάν από εδώ και πέρα δεν υπάρχει το μπλοκ των 153, ο Γρηγοράκος δεν ξαναψηφίζει νομοσχέδιο. Ή θα είναι και οι 153 ή εγώ υπουργό τον Καμμένο δεν θα τον έχω” είπε στην πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΙ και ζήτησε από τον Αλέξη Τσίπρα να του εξασφαλίσει δύο πράγματα, την εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης και ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση. “Αν μου τα δώσει θα στηρίζω, αν δεν μου τα δώσει δεν ξαναψηφίζω” τόνισε.

Στην ίδια γραμμή με τον Λεωνίδα Γρηγοράκο, κινήθηκε και ο Γεράσιμος Γιακουμάτος.

"Εάν η κυβέρνηση δεν έχει 153 να φύγει, να πέσει, να ξεκουμπιστεί" είπε ο βουλευτής της ΝΔ μιλώντας στην ίδια εκπομπή του όπου ήταν καλεσμένος με το βουλευτή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. "Δεν αξίζει συναίνεση και συμφωνία στον Αλέξη Τσίπρα" σημείωσε ο κ. Γιακουμάτος.

Κωνσταντοπούλου: Ο Τσίπρας ήθελε να χάσει το δημοψήφισμα

Χωρίς δισταγμό απαντά στο ερώτημα “αν θα κάνει κόμμα” η Ζωή Κωνσταντοπούλου. “Θα κάνω ό,τι χρειαστεί” αναφέρει χαρακτηριστικά η πρώην πρόεδρος της βουλής σε συνέντευξή της στο BHmagazino.

“Η άποψή μου είναι ότι μέσα από τη συλλογικότητα υπηρετούνται οι πολιτικές στοχεύσεις. Δεν μετάνιωσα που στήριξα τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι στην αντίληψή μου μια αυτονόητη μηχανιστική παραγωγή πλαισίου για να ανακυκλώνεται κανείς στο πολιτικό στερέωμα.

Υπάρχει, όμως, η ανάγκη πρωτοβουλιών που θα εκφράσουν ένα ευρύτερο κομμάτι της κοινωνίας που δεν εκπροσωπείται, για να δοθεί βήμα συμμετοχής στις νέες γενιές που έχουν περιθωριοποιηθεί και σε αυτό το πλαίσιο θα δραστηριοποιηθώ” τονίζει η κ. Κωνσταντοπούλου.

Στην ερώτηση αν σε ένα υποθετικό «κόμμα Ζωής» έχουν θέση η Ραχήλ Μακρή και ο Γιάνης Βαρουφάκης, απαντά: “Αν με ρωτάτε με ποιους θα συμπορευόμουν, θα σας απαντήσω ότι θα συμπορευθώ με όλους εκείνους και εκείνες που τίμησαν την εμπιστοσύνη του λαού. Σαφώς περιλαμβάνονται σε αυτούς και τα δύο αυτά πρόσωπα όπως και πολλά άλλα.

Σε κάθε νέα προσπάθεια που πρέπει να γίνει από εδώ και στο εξής, έχουν θέση όλοι όσοι ήταν μέρος ενός εγχειρήματος που προδόθηκε και δεν πρόδωσαν αλλά και όσοι σήμερα για πρώτη φορά αποφασίζουν να παλέψουν για τη ζωή τους και για τη ζωή των επόμενων γενεών…”.

“Πιθανές οι εκλογές το 2016″

Η κ. Κωνσταντοπούλου θεωρεί ότι είναι πιθανό να γίνουν εκλογές το 2016, σημειώνοντας: “Θεωρώ ότι είναι πιθανό να γίνουν, αλλά θεωρώ επίσης ότι ο Πρωθυπουργός θα εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες για οικουμενικά σχήματα ώστε να μη γίνουν εκλογές”.

Σε ότι αφορά τον Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο όπως λέει γνώρισε όταν ήταν 19 και εκείνος 21, αναφέρει ότι δεν μιλάνε πλέον. “Το σίγουρο είναι πως συντελέστηκε μια προδοσία, και του λαού και της λαϊκής εντολής” λέει και πιστεύει πως ο κ. Τσίπρας ήθελε να χάσει το δημοψήφισμα.

“Η άποψή μου είναι ότι το “Οχι” κέρδισε χάρη στην αποφασιστικότητα και τη γενναιότητα αυτού του λαού, ενός λαού που δεν είχε κανένα δικαίωμα ο κ. Τσίπρας να προδώσει. Ο Πρωθυπουργός πίστευε ότι το δημοψήφισμα θα το έχανε. Η συμπεριφορά του μετά το “Οχι” είναι μια συμπεριφορά και μια σειρά επιλογών που έχουν ερμηνεία μόνο ως προδρομολογημένη διαδρομή με βάση το “Ναι”»”.

Μιλώντας για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου λέει: “Ξέραμε πως η Λαϊκή Ενότητα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να μπει στη Βουλή” και προσθέτει: “Ξέραμε ότι επρόκειτο για εκλογές εκκαθάρισης. Ωστόσο, το καθήκον μου ήταν να αντισταθώ και όχι να παραδοθώ. Αν ο καημός μου ήταν να εκλέγομαι και να παραμείνω ΠτΒ, θα έλεγα “ναι σε όλα”. Δεν το έκανα”.

Η κ. Κωνσταντοπούλου επισημαίνει ότι κάνει αυτοκριτική για τα πάντα και σημειώνει: “Για τη θητεία της Προέδρου δεν θα έλεγα ότι αποτιμώ κάποια πράγματα ως λάθη. Κόστισε, όμως, η επιλογή μου να μην προβώ σε υπηρεσιακές ανακατατάξεις, αλλά να αξιολογήσω το προσωπικό και να αξιοποιήσω τους ανθρώπους. Αυτό θεωρώ ότι στοίχισε γιατί δυστυχώς μέσα στη Βουλή υπάρχουν κυκλώματα που δρουν πια ως καθεστώς…”. Σχετικά με την τυπολατρία για την οποία είχε κατηγορηθεί, τονίζει:

“Η επιμονή στη δημοκρατική διαδικασία δεν θα δεχθώ ποτέ ότι είναι τυπολατρία. Αυτοί που την ονομάζουν τυπολατρία είναι αυτοί που καταπατούν τη δημοκρατία με την πιο καθεστωτική λογική” . Eνώ για την έτερη κατηγορία περί πολυπραγμοσύνης, αναφέρει:

“Πράγματι, είχα εξαρχής την άποψη ότι ο ΠτΒ δεν είναι διακοσμητικός ούτε τουρίστας, οφείλει να δουλέψει για τη Βουλή. Η Βουλή ήταν παρατημένη. Ο ΠτΒ δεν είναι διακοσμητικό αξίωμα. Ο ΠτΒ είναι εγγυητής της κοινοβουλευτικής λειτουργίας και εργάζεται για μια ζωντανή Βουλή, ανοιχτή στην κοινωνία”.

Επίσης, σε όσους την κατηγορούν για υπερπροβολή της μέσα από το Κανάλι της Βουλής, απαντά: “Δεν υπήρχε υπερπροβολή. Δούλευα, προήδρευα στις επιτροπές και είχα μια παρουσία ουσιαστική και όχι δημοσιοσχεσίτικη, όχι κατ’ επίφασιν…

Ζήτησα να προβάλλει το Κανάλι όλες τις συνεδριάσεις της Ολομέλειας και των Επιτροπών σε πραγματικό χρόνο ως αναγκαία προϋπόθεση για να ενημερώνονται οι πολίτες με γνήσιο και άμεσο τρόπο…”.

Στην ερώτηση μέχρι που φτάνουν οι φιλοξοδίες της και αν βλέπει τον εαυτό της πρωθυπουργό, υπογραμμίζει: “Δεν σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο.

Στόχος μου είναι να ανατραπεί ο ζυγός που λέγεται Μνημόνιο. Θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να αναπλαστεί η πραγματικότητα της ζωής μας, για να ζει ο καθένας και η καθεμιά μια αξιοβίωτη ζωή. Νομίζω ότι όλες οι διαδρομές αξίζουν, αν δεν χάσεις στον δρόμο την ψυχή σου κι αν δεν ξεχάσεις από πού ξεκίνησες και για πού έβαλες πλώρη…

Με λίγα λόγια, οι θέσεις ευθύνης (και όχι εξουσίας) δικαιώνουν μία διαδρομή και μία σειρά επιλογών όταν και η άσκηση της εξουσίας με την οποία είναι συνυφασμένες γίνεται με τρόπο αντάξιο της δέσμευσης, της εμπιστοσύνης και της προσδοκίας όσων σε εμπιστεύθηκαν. Αν ο ύψιστος στόχος είναι η κατάκτηση ενός αξιώματος, τότε είναι πιθανό να χάσεις την ψυχή σου στη διαδρομή”.

Ευχές από τη φιλόξενη και γεμάτη ζεστασιά, Θεσσαλονίκη μας.

Από τον πεζόδρομο της Αγίας Σοφίας, ευχόμαστε σε όλους τους συνανθρώπους μας  καλές γιορτές, με υγεία και πολλή αγάπη!

Αγαπητέ, υιέ μου, ο Χριστός θα γεννιέται κάθε χρόνο όσο υπάρχουν άνθρωποι με ζεστές καρδιές και χαμόγελο!

Εδώ είναι Βαλκάνια!

Παραμονές Χριστουγέννων η αγαπημένη των Μακεδόνων και όχι μόνο, Θεσσαλονίκη μας, έλαμπε και διασκέδαζε! Μία πόλη γεμάτη εικόνες! Πολύς κόσμος στο ιστορικό κέντρο με τoύς μαγαζάτορες να έχουν βγάλει για μία ακόμη χρονιά, ως είθισται, τις ψησταριές στα πεζοδρόμια. Πολλές ορχήστρες και μπάντες υπήρχαν σε πολλά κεντρικά σημεία μεταξύ των οδών Εγνατίας και Τσιμισκή, παίζοντας διάφορα είδη μουσικής. Αυτή η μέρα είναι μοναδική και υπέροχη για τους Θεσσαλονικείς και τους επισκέπτες της. Εδώ και πολλά χρόνια την 24η Δεκεμβρίου την αφιερώνουμε οικογενειακά στη Θεσσαλονίκη, ξεκινώντας τη μέρα με πρωινό καφέ, μία βόλτα σε ένα-δυο βιβλιοπωλεία, στη συνέχεια ουζάκι στην Παλαιών Πατρών Γερμανού και τέλος παραδοσιακό, λαχταριστό γαλακτομπούρεκο στου Γαλυφιανάκη, όπου αυτή τη μέρα για να πάρεις το ταψάκι σου  περιμένεις στην ουρά τουλάχιστον 20 λεπτά!

Και του χρόνου με υγεία!

Η Αξία της Συγγνώμης

Επιλογή Φωτο: Λεωνίδας Οικονομίδης

psychologynow.gr

Βασιλική Παππά – Ψυχολόγος

Κάθε γιορτινή περίοδος, εκτός από περίοδος ανάπαυλας και ξεκούρασης, αποτελεί και περίοδο εσωτερικής επαναδιαπραγμάτευσης και μιας εκ νέου ιεράρχησης προτεραιοτήτων.

Ενόψει της έλευσης του νέου χρόνου κάθε άνθρωπος προβαίνει σε κάποιου είδους απολογισμό και παράλληλα σε λήψη σημαντικών αποφάσεων. Κάθε νέα εκκίνηση είναι γεμάτη με ελπίδα και προσδοκίες. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται αφορούν προσωπικούς στόχους σχετικά με διάφορα θέματα, όπως πιο λειτουργική κατανομή του χρόνου και αυτοβελτίωση.

Σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται και για θέματα διαπροσωπικών σχέσεων: με ποια άτομα είναι σημαντικό να διατηρηθεί και να ενισχυθεί η επικοινωνία και η αλληλεπίδραση, ποιες ανθρώπινες σχέσεις χρειάζονται ενδυνάμωση και ανανέωση. Συνήθως οι αποφάσεις σχετικά με τις διαπροσωπικές σχέσεις αφορούν «διορθωτικές» παρεμβάσεις. Όταν κάποιος έχει πληγωθεί, αποφασίζει αν θα δώσει μια ακόμη ευκαιρία σε αυτόν που τον πλήγωσε κι όταν έχει πληγώσει, αν θα προβεί σε κάποια κίνηση επανόρθωσης.

Η διάπραξη συναισθηματικών λαθών αποτελεί κοινό τόπο στις διανθρώπινες σχέσεις. Λάθη που γίνονται εσκεμμένα αλλά και αθέλητα, λάθη σημαντικά και σοβαρά και λάθη πολύ πιο μικρά, που, ωστόσο, εξακολουθούν να πληγώνουν. Αγνοήσεις, παραλείψεις, αποκρύψεις, ειρωνείες και προσβολές, ευθέα κατηγορώ αλλά και υποδηλούμενα, παρακάμψεις, απαξιώσεις, διαστρεβλώσεις, εξαπατήσεις, όλα αυτά είναι μόνο μερικά από τα συναισθηματικά λάθη που οι άνθρωποι διαπράττουν (Gottman, 2011. Παππά, 2013. Στάινερ, 2006).

Ο Στάινερ (2006) υποστηρίζει ότι όταν οι άνθρωποι αδυνατούν να συμμετάσχουν σε θετικής μορφής αλληλεπιδράσεις, επιδίδονται στην εκπομπή αρνητικών ή τοξικών σχολίων και συμπεριφορών. Ωστόσο, με αυτό τον τρόπο οι ανθρώπινες σχέσεις διαστρεβλώνονται και συρρικνώνονται, καθώς παρέχουν μόνο αρνητική ανατροφοδότηση. Η συναισθηματική νοημοσύνη ανθεί μόνο όταν γίνεται ανταλλαγή ειλικρινών συναισθημάτων. Τα ψέματα και οι αποκρύψεις δεν έχουν θέση στις υγιείς συναλλαγές (Παππά, 2013).

Η ειλικρίνεια, ως κομβική αξία της συναισθηματικής νοημοσύνης, μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στη «διόρθωση» των όποιων συναισθηματικών λαθών. Αναγνώριση της διάπραξης του λάθους, σημαίνει ανάληψη ευθύνης. Και η ανάληψη της ευθύνης δηλώνεται εμπράκτως με τη λεκτική εκφορά της συγγνώμης: «Θα ήθελα να σου ζητήσω συγγνώμη που ξέχασα τη συνάντησή μας». Η συγγνώμη ζητείται με ειλικρίνεια και τεκμηρίωση. Ζητώ συγγνώμη σημαίνει αναφέρω πολύ συγκεκριμένα τον λόγο για τον οποίο προβαίνω σε αυτήν. Στη συνέχεια ρωτώ τον αποδέκτη: «Δέχεσαι τη συγγνώμη μου;». μια τέτοιου είδους ερώτηση μπορεί να πάρει οποιαδήποτε απάντηση: ναι, όχι, δεν ξέρω, ποτέ κτλ. Εξαρτάται από αυτόν που εκφέρει το αίτημα για συγγνώμη αν θα συνεχίσει να προσπαθεί για συγχώρεση ή όχι, καθώς και αν θα προχωρήσει στην επανόρθωση, την έμπρακτη αλλαγή της στάσης και της συμπεριφοράς του.

Η συγχώρεση αφορά μια μετατόπιση του συναισθήματός μας για κάποιον που μας έχει βλάψει από ιδέες για εκδίκηση ή/και αποφυγή προς μια πιο θετική κατανόηση της ανθρώπινης διάστασής του. Η συγχώρεση είναι η αναγνώριση ότι το να σφάλλεις είναι ανθρώπινο. Η συγχώρεση κάποιου που μας έβλαψε έχει βρεθεί ότι μειώνει την αρτηριακή πίεση και την ένταση του θυμού (Keltner, Oatley & Jenkins, 2014).

Ωστόσο, υπάρχουν κάποια πράγματα που δε συγχωρούνται και πράγματα που χρειάζονται πολύ χρόνο και πολλά επανειλημμένα αιτήματα για συγγνώμη για να συγχωρεθούν πραγματικά. Αυτό όμως που είναι σημαντικό – πέρα από την επιμονή και την υπομονή του ατόμου που αιτείται συγγνώμη – είναι η ειλικρίνεια. Κάθε άνθρωπος που ζητά συγγνώμη χρειάζεται να το εννοεί πραγματικά και να το δείχνει. Η αναγνώριση του λάθους απογυμνώνει και φοβίζει. Η ειλικρινής εκφορά της συγγνώμης ενδυναμώνει και λυτρώνει. Η έμπρακτη ανάληψη της συναισθηματικής ευθύνης με αυτό τον τρόπο αποτελεί την πιο σημαντική έκφραση αγάπης, το πιο μεγάλο δώρο όχι μόνο για την επερχόμενη γιορτινή περίοδο, αλλά για ολόκληρη τη ζωή.