Ήταν ωραίες οι ημέρες του καλοκαιριού του 2015

kathimerini.g

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Ήταν ωραίες οι ημέρες εκείνες το καλοκαίρι του 2015. Η μικρή χώρα που κάποιοι, υποτιμητικά, την αποκαλούσαν σκωληκοειδή απόφυση της Βαλκανικής Χερσονήσου είχε αναβαθμισθεί σε ρόλο πρωταγωνιστή. Οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης, τα Διεθνή Νομισματικά Ταμεία, οι κεντρικές τράπεζες έπεφταν για ύπνο και ξυπνούσαν προφέροντας τη λέξη «Ελλάδα». Ήταν η τελευταία τους σκέψη πριν κοιμηθούν και η πρώτη τους μόλις ξυπνούσαν. Σκεφθείτε μόνον ότι τότε μας απασχολούσαν οι μύχιες σκέψεις της κ. Μέρκελ και του μακαρίτη Σόιμπλε, ενώ σήμερα, δέκα χρόνια μετά, μας απασχολούν τα αιγοπρόβατα της υπαίθρου μας. Αναλογισθείτε ότι τότε κοτζάμ Βενεζουέλα κρεμόταν από τα χείλη μας και οι υπουργοί μας επισκέπτονταν το Κρεμλίνο, και παρότι ήξεραν ότι εκπροσωπούν το κέντρο του κόσμου δεν έχαναν τη σεμνότητά τους. Η βαθιά υπόκλιση του κ. Λαφαζάνη σε κάποιον Ρώσο αξιωματούχο τον οποίον αποκάλεσε «σύντροφο» για να σπάσει τον πάγο ήταν απόδειξη ότι ο Έλληνας ακόμη κι όταν θριαμβεύει δεν είναι αλαζόνας.

Όχι, δεν τον ξέχασα Εκείνον. Τον φύλαρχο της οικονομίας μας, ο οποίος δίδασκε στους αποσβολωμένους ομολόγους του όχι μόνον θεωρία των παιγνίων αλλά και ανωτάτη ενδυματολογική, την οποία ο ίδιος με τη βοήθεια του αγαπημένου του καθρέφτη την είχε αναδείξει σε διαπραγματευτικό υπερόπλο. Αν θέλεις να αλλάξεις την Ευρώπη και τον κόσμο, δεν μπορείς να ντύνεσαι με κοστουμάκι και γραβάτα λες και είσαι κοινός θνητός. Την ικανότητά του για αλλαγή την είχε αποδείξει αλλάζοντας την ορθογραφία του βαφτιστικού του. Για να καταλάβουν οι συνομιλητές του ότι ήταν ικανός για όλα, τους είχε αποκαλύψει ότι αυτός γράφει το βαφτιστικό του με ένα «νι». Ήταν πάντα αγέρωχος, πολύ ευχαριστημένος από τον εαυτό του. Γι’ αυτό γινόταν πρωτοσέλιδο στις μεγαλύτερες εφημερίδες. Τέτοια παράξενη εκδοχή του ανθρωπίνου είδους είχε χρόνια να απασχολήσει την πληκτική ευρωπαϊκή ειδησεογραφία. Με εξαιρετικούς τετρακέφαλους και την ξυρισμένη κεφαλή του, όταν άνοιγε το στόμα του υπενθύμιζε στους ταλαίπωρους Ευρωπαίους ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Είχε σκεφτεί κανείς απ’ αυτούς να τυπώσει νόμισμα που θα λεγόταν Ι οwe you; IOY. I owe you, you owe me. Έτσι κινείται η οικονομία. Κι ό,τι έλειπε θα το συμπλήρωνε ο Λαφαζάνης απ’ τα υπόλοιπα του νομισματοκοπείου. Στο τέλος κατάφερε να κλείσει και τις τράπεζες ανακουφίζοντας τον λαό από το βάρος των λογαριασμών του. Δεν είχες άγχος πια για το υπόλοιπό σου. Έπαιρνες το εικοσάρικό σου και είχες το κεφάλι σου ήσυχο.

Εννοείται πως δεν ξέχασα ούτε Εκείνον. Τον διευθυντή της ορχήστρας, τον ρήτορα της ελπίδας, αυτόν που είχε το θάρρος να φωνάξει «go back, madame Merkel». Αυτόν που επειδή αγαπούσε και σεβόταν τον λαό Του τον κάλεσε να αποφασίσει για την τύχη του. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε, όμως αυτός συνέχισε να αγαπάει τον λαό Του παρά τα ελαττώματά του. Αν μη τι άλλο του χάρισε ένα πανηγύρι στην πλατεία Συντάγματος και μετά μάζεψε όλο το θάρρος που διέθετε και πήγε να ανακοινώσει στους υπόλοιπους Ευρωπαίους τη νέα έξοδο του Μεσολογγίου. Η έξοδος δεν έγινε, όμως αυτός, σε αντίθεση με τον Μπότσαρη, έβγαλε έρπη. Ήταν ωραίες οι ημέρες εκείνες το καλοκαίρι του 2015. Η Ελλάδα είχε αποκτήσει τόση δύναμη ώστε να έχει την πολυτέλεια να υποχωρεί για να μην τρομάξει τον κόσμο. Άντε να υπογράψουμε κι ένα ακόμη μνημόνιο για να δούμε τι θα καταλάβετε. Τη φθονούσαν τόσο ώστε να τη χρησιμοποιούν ως παράδειγμα προς αποφυγήν.

Βέβαια υπήρχαν και οι άλλοι. Οι λιπόψυχοι που δεν ήθελαν να συμμετάσχουν στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Κάθε πρωί που ξυπνούσαν φοβούνταν μην ακούσουν τη μοιραία είδηση, ότι η Ελλάδα εκδιώχθηκε κακήν κακώς από το κοινό νόμισμα, ενδεχομένως δε και από την Ένωση. Ευτυχώς ήσαν λίγοι και αρκετά αδύναμοι ώστε να μην μπορούν να ανακόψουν το μελτέμι της ελπίδας που σάρωνε τη χώρα.

Τα υπόλοιπα ανήκουν στην Ιστορία. Δεν είναι τόσο παλιά ώστε να τα έχουμε ξεχάσει, όμως είναι ευτυχώς αρκετά παλιά ώστε να μη θέλουμε να τα θυμόμαστε. Με την καλή έννοια το λέω. Γιατί αν συγκρίνουμε τη γοητεία του καλοκαιριού εκείνου και την ένταση των ένδοξων στιγμών που ζήσαμε, μόνον κατάθλιψη μας προκαλεί η σημερινή πλήξη. Πώς να συγκρίνεις το δημοψήφισμα και τις κλειστές τράπεζες με τη δημογραφική έκρηξη των αιγοπροβάτων! Άσε που είμαστε και αχάριστοι. Αντί να επιβραβεύσουμε τον ηρωισμό των ανθρώπων αυτών, που ξόδεψαν ό,τι μυαλό είχαν για να μας διασκεδάσουν καταστρέφοντάς μας, τους έχουμε γυρίσει την πλάτη. Αυτά έχει η δημοκρατία.

Πρώτη προτεραιότητα κάθε κυβέρνησης είναι να διατηρήσει τη χώρα και τους πολίτες της ασφαλείς

Από τις τοποθετήσεις του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη κατά τη συζήτησή του με τον καθηγητή Daron Acemoglu, στο πλαίσιο της 29ης Ετήσιας Συζήτησης Στρογγυλής Τραπέζης του «Economist» με την Ελληνική Κυβέρνηση:

• Δυστυχώς, η Ελλάδα, ούσα ουραγός στην ανάπτυξη την περίοδο 2015-2019, είδε ακόμη μεγαλύτερη απόκλιση από την υπόλοιπη Ευρώπη. Σήμερα, έξι χρόνια αργότερα, τα δημόσια οικονομικά μας είναι σε τάξη.

- Το κόστος δανεισμού μας είναι πάνω-κάτω στο ίδιο επίπεδο με αυτό της Γαλλίας. Δανειζόμαστε φθηνότερα από την Ιταλία, σίγουρα φθηνότερα από το Ηνωμένο Βασίλειο και σίγουρα φθηνότερα από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα.

- Την ίδια στιγμή, εφαρμόζουμε μια αναπτυξιακή πολιτική που εστιάζει στις επενδύσεις, στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην αύξηση της συμμετοχής στην αγορά εργασίας, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι αντιμετωπίζουμε και τα θεμελιώδη, μακροπρόθεσμα ερωτήματα για το πώς θα έχουμε μια ανταγωνιστική οικονομία που θα μπορεί να αποδίδει καλά σε βάθος χρόνου.

• Φυσικά, υπάρχουν σημαντικές προκλήσεις μπροστά μας, σημαντικές μεταρρυθμίσεις που πρέπει να ολοκληρωθούν, και ως μεγάλος θαυμαστής του έργου σας, καθηγητά, πάντα με εντυπωσίαζε το βιβλίο σας “Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη”, ή γιατί πετυχαίνουν. Και είμαι ένθερμος υποστηρικτής της θεωρίας της συμπεριληπτικής ανάπτυξης, που σημαίνει πως, στο τέλος της ημέρας, στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε τη δίκαιη κατανομή της όποιας ανάπτυξης πετυχαίνουμε.
• Γι’ αυτό και προτεραιότητα της κυβέρνησής μου ήταν και είναι να διασφαλίσουμε ότι οι ονομαστικοί μισθοί αυξάνονται, οι φόροι μειώνονται, και ότι εστιάζουμε πραγματικά στο διαθέσιμο εισόδημα των χαμηλότερων εισοδηματικών στρωμάτων αλλά και της μεσαίας τάξης. Αυτή είναι, πιστεύω, η ατζέντα βάσει της οποίας θα κριθούμε.
• Σε ένα πολύ αβέβαιο και απρόβλεπτο γεωπολιτικό περιβάλλον, θα έλεγα ότι η πρώτη προτεραιότητα κάθε κυβέρνησης είναι να διατηρήσει τη χώρα και τους πολίτες της ασφαλείς. Στη συνέχεια, βέβαια, στα μισά της δεύτερης θητείας μας, η προτεραιότητά μου είναι να διασφαλίσω ότι θα τιμήσω την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν οι πολίτες στις διπλές εκλογές το 2023.

- Στο τέλος της ημέρας, μπορεί να ακούγεται τετριμμένο, αλλά έχω έναν μακρύ κατάλογο πραγμάτων που θέλω να υλοποιήσω. Και θέλω να υλοποιήσω όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτά, επειδή αυτό είπα στους πολίτες το 2023 ότι θα κάνω. Αυτή είναι, τελικά, η έννοια της υπευθυνότητας. Τι σημαίνει αυτή η λογοδοσία; Σημαίνει να είσαι συνεπής και να μπορείς πραγματικά να κάνεις πράξη όσα είπες ότι θα κάνεις.

-Κλείνοντας όμως, για να καταλήξω εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε, θα αφορά την οικονομία, θα αφορά την πραγματική σύγκλιση, θα αφορά τους μισθούς και το διαθέσιμο εισόδημα, θα αφορά το να προσφέρουμε στους πολίτες “πυρομαχικά” ώστε να αντιμετωπίσουν το αυξημένο επίπεδο τιμών, που ήταν αποτέλεσμα της πανδημίας και αποτελεί πρόβλημα παντού αλλά και στην Ελλάδα.

• Στο τέλος της ημέρας, θα αισθάνονται οι πολίτες ότι είναι σε καλύτερη θέση μετά από τέσσερα χρόνια; Και θα είσαι σε θέση να τους προσφέρεις μια ξεκάθαρη πορεία για το μέλλον; Γιατί κανείς δεν πρόκειται να σε ψηφίσει χάρη σε αυτά που έκανες. Θα σε ψηφίσουν, όμως, αν πιστέψουν ότι μπορείς να κάνεις περισσότερα. Και το παρελθόν είναι σημαντικό μόνο στον βαθμό που χρησιμεύει ως ένδειξη των προθέσεων και των δυνατοτήτων σου.

Θα χάσουν τη σοβαρότητά τους

kathimerini.gr

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Ποια από τις δύο εκδοχές θα σας απαλλάξει από το ψυχικό βάρος του αρκτικόλεξου ΟΠΕΚΕΠΕ; Η πρώτη είναι η απλούστερη. Δεν είδαν τίποτε από τη σκηνή του φόνου. Επί έξι συναπτά έτη διοικούσαν έναν δημόσιο οργανισμό που διαχειριζόταν κάτι ψιλοεκατομμύρια χωρίς να αντιληφθούν το πνεύμα του. Πείτε το ανικανότητα, αφέλεια, πίστη στην εντιμότητα των άλλων, επειδή πιστεύουν στη δική τους εντιμότητα; Διοικητές που δεν ξέρουν τι διοικούν. Δεν είναι και ό,τι καλύτερο μπορεί να σου τύχει. Η δεύτερη είναι πιο περίπλοκη. Ήξεραν τι γινόταν, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Αν δεν μετέφεραν τα αιγοπρόβατα από την Κρήτη στην Ευρυτανία, θα κινδύνευαν να χαθούν οι περίφημες επιδοτήσεις, η θεία μετάληψη της σχέσης μας με την Ε.E. Θα άφηναν έκθετο τον κυρίαρχο λαό που τους εξέλεξε. Θα πρόδιδαν τη δημοκρατία. Εδώ τη θέση της ανικανότητας την παίρνει η ικανότητα, η κουτοπονηριά πετάει στην άκρη την αφέλεια, όσο για την εντιμότητα, αυτή χτυπήθηκε από τον ενδημικό ιό της ελληνικής κοινωνίας, την περιώνυμη «παθογένεια του πελατειακού συστήματος». Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Να ξέρεις ότι αυτοί που κυβερνούν δεν ξέρουν τι τους γίνεται ή να ξέρεις ότι ξέρουν πολύ καλά, απλώς αυτό που ξέρουν δεν είναι αυτό που θα όφειλαν να ξέρουν; Θα μου πείτε έτσι προοδεύουν οι κοινωνίες, μαθαίνοντας από τα λάθη τους, κι έτσι αναδεικνύεται η αξία του επιτελικού κράτους. Αναλαμβάνει την ευθύνη των λαθών που το ίδιο έχει κάνει για να κάνει κι άλλα.

Πόσοι ακόμη ΟΠΕΚΕΠΕ κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας; Και σε ποιο βαθμό ζημιώνουν όχι μόνον την οικονομία, αλλά και την ίδια τη δημοκρατία; Πώς να μην προσθέσεις στον λογαριασμό και το γεγονός ότι χρειάστηκε μια Ευρωπαία εισαγγελέας για να αποκαλύψει το απόστημα; Εμείς δεν μπορούσαμε ή δεν θέλαμε να το αποκαλύψουμε. Τι έχει κάνει μέσα σ’ αυτά τα έξι χρόνια η κυβέρνηση για να συγκρουσθεί με το «βαθύ κράτος»; Εξελέγη για να το εξοντώσει. Το «βαθύ κράτος» δεν είναι μια μεταφυσική οντότητα με υπεράνθρωπες δυνατότητες. Το αποτελούν άνθρωποι, με πρόσωπο και ονοματεπώνυμο, με αδυναμίες και ελαττώματα, με αλαζονεία και απληστία. Η επικράτειά του ξεκινά απ’ τα υπουργικά γραφεία και φτάνει έως εκείνο το αυθαιρετάκι που χτίστηκε πάνω στο κύμα. Στην Ελλάδα δεν μπορείς να επιβιώσεις αν δεν συνεργαστείς μαζί του. Η Aριστερά οδήγησε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού επειδή στηρίχθηκε σ’ αυτό αποκαλώντας το κατ’ ευφημισμόν λαό. Η κεντροδεξιά κυβέρνηση που τη διαδέχθηκε υποσχέθηκε να αντιμετωπίσει την τυραννία του. Όμως μέχρι στιγμής το αντιμετώπισε φοβικά. Κι αν συνεχίσει, δεν θα χάσει μόνον την αξιοπιστία της. Θα χάσει τη σοβαρότητά της. Ό,τι χειρότερο.

Χατζηδάκης: Στον ΟΠΕΚΕΠΕ θα έπρεπε να πάμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα - Δεν τίθεται θέμα εκλογών

«Προσπαθούμε με δυο διαφορετικούς τρόπους να συνεχίσουν οι αγρότες να παίρνουν επιδοτήσεις: ο ένας είναι η ρηξικέλευθη απόφαση της κατάργησης του ΟΠΕΚΕΠΕ και απορρόφησής του στην ΑΑΔΕ, που έχει δεδομένη αξιοπιστία, και ο δεύτερος τρόπος είναι η αναζήτηση των αχρεωστήτως καταβληθέντων», επεσήμανε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Κωστής Χατζηδάκης, μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ. «Και με τον έναν τρόπο και με τον άλλον δείχνουμε και στο εσωτερικό και στις Βρυξέλλες ότι δεν αλλάζουμε σελίδα, αλλά κεφάλαιο», συμπλήρωσε.

«Εγώ ο ίδιος συναντήθηκα την προηγούμενη εβδομάδα με τον Επίτροπο της ΕΕ για τη Γεωργία, τον κύριο Χάνσεν, όπου του ξεκαθάρισα ότι θα προχωρήσουμε γρήγορα, όπως είπε ο πρωθυπουργός. Θα υπάρξει απορρόφηση του ΟΠΕΚΕΠΕ από την ΑΑΔΕ. Ήδη σε νομοσχέδιο του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών την επόμενη εβδομάδα στη Βουλή υπάρχει η πρώτη διάταξη και θα ακολουθήσουν και άλλες ρυθμίσεις. Όλο αυτό θα γίνει με πολύ οργανωμένο τρόπο, ώστε να σταματήσουν οι σκιές και να καταβάλλονται στο μεταξύ οι επιδοτήσεις των αγροτών».

Το δεύτερο που κάνουμε είναι αυτό που εξαγγέλθηκε τη Δευτέρα, ότι δηλαδή η Οικονομική Αστυνομία σε συνεργασία με την ΑΑΔΕ και το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης θα ελέγξουν τα ποσά που έχουν καταβληθεί και ως προς το διοικητικό σκέλος θα αναζητηθούν τα αχρεωστήτως καταβληθέντα. Ως προς το ποινικό σκέλος θα αναζητηθούν ευθύνες όπου και αν υπάρχουν», όπως είπε.

«Από τη δικογραφία δεν προκύπτουν άλλα ονόματα»

«Θα μπορούσα να πω πως όλα αυτά γίνονται από τότε που μπήκε η Ελλάδα στην ΕΟΚ, δεν θα το πω. Θα μπορούσα να πω ότι γίνονται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν θα το πω», ανέφερε αμέσως μετά ο κ. Χατζηδάκης συμφωνώντας με τον πρωθυπουργό ότι στο ζήτημα του ΟΠΕΚΕΠΕ η κυβέρνηση έπρεπε να κινηθεί με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.

«Σε όλες της χώρες προσπαθούν να στηρίξουν τους αγρότες και ας μιλήσουμε ειλικρινά, υπάρχουν σκέψεις ενίοτε ότι “βρε παιδάκι μου τα λεφτά έρχονται από τις Βρυξέλλες, πρέπει να ζήσουν τα χωριά κλπ”. Σκέψεις που δεν τις λες παράλογες επικράτησαν στην ακραία τους μορφή, όπως ήταν και αυτά που προκύπτουν από τους διαλόγους. Γι αυτό υπήρξε όλη αυτή η αντίδραση του πρωθυπουργού», σημείωσε και προσέθεσε λέγοντας:

«Σε όσους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο φαίνεται ότι παρότρυναν σε πράξεις αθέμιτες, ζητήθηκε η παραίτησή τους. Από την εξέταση της δικογραφίας δεν προκύπτουν άλλα τέτοια θέματα με ονόματα, επομένως δεν θα έχουμε άλλες παραιτήσεις.Τώρα θέμα εκλογών δεν τίθεται. Τίθενται όμως δυο θέματα: οι εκκρεμότητες από δω και πέρα σε επίπεδο Βουλής και η κυβερνητική ατζέντα. Έχουμε εντολή μέχρι το 2027 να προχωρήσουμε».

Παράλληλα, ενημέρωσε ότι η ΝΔ μελετά αυτήν την ώρα τη δικογραφία και θα περιμένει να δει τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ, που έχει προαναγγείλει προανακριτική επιτροπή. «Θα κινηθούμε μακριά από κυνήγι μαγισσών και προφανώς μακριά από κάθε λογική συγκάλυψης. Ξέρουμε ότι αυτήν την ώρα υπάρχει ένας μεγεθυντικός φακός από πάνω μας ιαι επομένως πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων».

Υπ. Ανάπτυξης: Προκήρυξη 150 εκατ. ευρώ για επενδύσεις σε παραμεθόριες και μειονεκτικές περιοχές

Με συνολικό προϋπολογισμό 150 εκατ. ευρώ ξεκινά την 1η Ιουλίου η υποβολή αιτήσεων για επενδυτικά σχέδια σε παραμεθόριες μειονεκτικές περιοχές και φυσικά αφορά και την περιοχή μας... 

Στην προκήρυξη του δεύτερου καθεστώτος ενίσχυσης του νέου Αναπτυξιακού Νόμου προχώρησε σήμερα το υπουργείο Ανάπτυξης, στοχεύοντας σε παραμεθόριες και οικονομικά μειονεκτικές περιοχές της χώρας. Ο προϋπολογισμός του προγράμματος ανέρχεται στα 150 εκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα 75 εκατ. ευρώ θα διατεθούν ως άμεσες επιδοτήσεις και τα υπόλοιπα 75 εκατ. μέσω φορολογικών απαλλαγών.

Ποιες περιοχές καλύπτει

Το νέο καθεστώς, που φέρει τον τίτλο «Περιοχές Ειδικής Ενίσχυσης», αφορά κυρίως νομούς και νησιά παραμεθόριας ζώνης, καθώς και περιοχές στις οποίες το εισόδημα βρίσκεται κάτω από το 70% του εθνικού μέσου όρου. Στόχος είναι να τονωθεί η τοπική επιχειρηματικότητα και να ενισχυθούν περιοχές που πλήττονται από δημογραφική συρρίκνωση και αναπτυξιακή υστέρηση.

Η υποβολή αιτήσεων για τα επενδυτικά σχέδια ξεκινά την 1η Ιουλίου και θα παραμείνει ανοιχτή έως και την 10η Σεπτεμβρίου 2025.

Συνεχίζεται η υλοποίηση του Νόμου – Είχε προηγηθεί η μεταποίηση

Υπενθυμίζεται ότι μόλις χθες προκηρύχθηκε το πρώτο καθεστώς του Αναπτυξιακού Νόμου, που αφορά στον κλάδο της μεταποίησης, επίσης με ίδιου ύψους προϋπολογισμό.

Όπως τονίζεται στην ανακοίνωση του υπουργείου Ανάπτυξης, «η υλοποίηση του Αναπτυξιακού Νόμου εξελίσσεται σύμφωνα με τον σχεδιασμό και όσα έχουν ανακοινωθεί από τον υπουργό Ανάπτυξης, Τάκη Θεοδωρικάκο, στη Βουλή, στο πλαίσιο του παραγωγικού μετασχηματισμού της οικονομίας μας».

Κωστής Χατζηδάκης: Τα τελευταία δύο χρόνια έγιναν σημαντικές μεταρρυθμίσεις

Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, κ. Κωστής Χατζηδάκης, σε ανάρτησή του, μεταξύ άλλων, αναφέρει:

• Στον τομέα της φοροδιαφυγής, κάναμε όσα δεν έκανε ποτέ καμία άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα, μετά τη Μεταπολίτευση. Πολλοί αμφισβήτησαν ότι θα κάναμε πράξη τις 11 πρωτοβουλίες μας, όπως η διασύνδεση των POS με τις ταμειακές μηχανές. Όμως ό,τι είπαμε, το κάναμε πράξη. Και με τα επιπλέον έσοδα που έχουμε από τη φοροδιαφυγή, μπορούμε ήδη να στηρίζουμε τους πολίτες. Και ο Πρωθυπουργός τον Σεπτέμβριο θα ανακοινώσει επιπλέον μειώσεις άμεσων φόρων για τη μεσαία τάξη.
• Χάρη στην ανάπτυξη της οικονομίας, που έτρεχε με διπλάσιους ή τριπλάσιους ή και τετραπλάσιους ρυθμούς από της ΕΕ, και τον περιορισμό της φοροδιαφυγής, ο προϋπολογισμός υπεραπέδωσε τόσο το 2023 όσο και το 2024. Όλα αυτά αναγνώρισαν όλοι οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, οι οποίοι έδωσαν στη χώρα μας την επενδυτική βαθμίδα, μετά από 14 χρόνια.
• Ολοκληρώσαμε μέσα σε δύο χρόνια, 15 αποκρατικοποιήσεις, με σημαντικό αναπτυξιακό πρόσημο, μεταξύ των οποίων και των τραπεζών. Πρόκειται για επίδοση που δεν έχει προηγούμενο στην πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας. Επιπλέον, ψηφίσαμε νόμο για τη μείωση ή την απάλειψη βασικών τραπεζικών προμηθειών. Και διευρύναμε σημαντικά τον εξωδικαστικό μηχανισμό, ώστε να καλύπτεται αποτελεσματικά η μεσαία τάξη για τη ρύθμιση των οφειλών της.
• Τα τελευταία 2 χρόνια έχουν υλοποιηθεί από την Κυβέρνηση μια σειρά από εμβληματικές μεταρρυθμίσεις. Τέτοιες είναι, για παράδειγμα:
• Η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων.

- Η επέκταση της Ψηφιακής Κάρτας Εργασίας.

- Η επιστολική ψήφος για τους Έλληνες της διασποράς.

- Ο νέος δικαστικός χάρτης, που θα συμβάλει στην επιτάχυνση της δικαιοσύνης.

- Η ολοκλήρωση -σύντομα- του Κτηματολογίου.

- Το πρόγραμμα που τρέχει για ανακαίνιση νοσοκομείων και κέντρων υγείας, μαζί με τον ψηφιακό φάκελο του ασθενούς και μια μεγάλη προσπάθεια για δωρεάν προληπτικές εξετάσεις.

- Η περαιτέρω θωράκιση των ενόπλων δυνάμεων.

- Ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός και οι έρευνες για υδρογονάνθρακες που θα πραγματοποιήσει η Chevron, νοτίως της Κρήτης.

• Αλλά και μια σειρά μεγάλα έργα: Η μεγάλη ηλεκτρική διασύνδεση της Κρήτης και το μετρό της Θεσσαλονίκης είναι τα πιο χαρακτηριστικά. Ενώ άλλα, όπως ο αυτοκινητόδρομος Πάτρα-Πύργος, το flyover της Θεσσαλονίκης, ο ΒΟΑΚ, για το σκέλος Χανιά-Ηράκλειο, και το αεροδρόμιο του Καστελλίου στην Κρήτη προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς.

Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως η δουλειά τελείωσε. Έχουμε ακόμα 2 χρόνια μπροστά μας, στα οποία θα «πατήσουμε γκάζι» στις μεταρρυθμίσεις. Και είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα του 2027 δεν θα έχει την παραμικρή σχέση με εκείνη που παραλάβαμε το 2019. Το 2027 θα μπορούμε να πούμε: το είπαμε, το κάναμε!

Τι να μας πουν τα θερμοκήπια μπροστά στις επιδοτήσεις…

Με αφορμή το άρθρο του έγκριτου δημοσιογράφου, επιτακτική ανάγκη οι νέοι της περιοχής μας, που συνεχίζει να πλήττεται από την ανεργία, να στραφούν επαγγελματικά στον πρωτογενή τομέα.

Ήδη κάποιοι πρωτοπόροι συμπολίτες μας τόλμησαν και επένδυσαν σε θερμοκηπιακές καλλιέργειες, ας ελπίσουμε πως θα τους μιμηθούν και άλλοι επωφελούμενοι και από το νέο πρόγραμμα επιδότησης κατασκευής θερμοκηπίων, που έχει προκηρυχθεί από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. (Οι αιτήσεις υποβάλλονται από 23 Ιουνίου 2025 έως 26 Αυγούστου 2025.)

Φίλε, Δήμαρχε, όλος ο κάμπος της περιοχής μας μπορεί να μετατραπεί σε ένα απέραντο θερμοκήπιο δημιουργώντας πολλές νέες θέσεις εργασίας...

kathimerini.gr
Νίκου Φιλιππίδη

Η Ελλάδα βρίσκεται στην έβδομη θέση στην Ευρώπη στην παραγόμενη ντομάτα θερμοκηπίου. Παράγουμε περίπου 260.000 τόνους. Το πολύ πιο εντυπωσιακό είναι ότι στην πρώτη θέση ως προς τη συνολική παραγωγή, δεν βρίσκεται ούτε το ολλανδικό αγροτικό θαύμα, ούτε άλλες χώρες όπως η Γαλλία με αγροτική παράδοση. Στην πρώτη θέση, σύμφωνα με μελέτη του ΙΟΒΕ, ως προς τη θερμοκηπιακή καλλιέργεια ντομάτας βρίσκεται η Τουρκία, με παραγωγή που ξεπέρασε τα 4 εκατ. τόνους.

Ως προς την αποδοτικότητα ανά στρέμμα καλλιέργειας ντομάτας σε θερμοκήπιο οι γνωστές για τις επιδόσεις τους Ολλανδία και Βέλγιο πρωτοστατούν με επίδοση κοντά στους 40 τόνους ανά στρέμμα. Τα σκήπτρα της καλύτερης απόδοσης τα έχει πάρει η Πολωνία με πάνω από 50 τόνους ντομάτας ανά στρέμμα. Η Ελλάδα βρίσκεται πολύ πιο κάτω, με μόλις 11 τόνους ανά στρέμμα, πολύ κοντά στις επιδόσεις της Ισπανίας και της Ιταλίας, που βρίσκονται κάτω και από εμάς. Η Τουρκία που έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή, έχει καταφέρει μια μέση απόδοση 16 τόνων ανά στρέμμα, σημάδι ότι τεχνολογικά βρίσκεται πάνω από εμάς.

Η ντομάτα δεν είναι η μόνη περίπτωση που η Τουρκία σαρώνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το ίδιο συμβαίνει και στην παραγωγή αγγουριών, που πάλι έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή (1 εκατ. τόνους). Στις αποδόσεις πάλι Πολωνία και Ολλανδία κυριαρχούν (40 και 65 τόνους ανά στρέμμα αντίστοιχα), η Ελλάδα εμφανίζει απόδοση μόλις 7 τόνων ανά στρέμμα (!), όταν η Τουρκία έχει σχεδόν διπλάσιο (13 τον./στρέμμα).

Για να μην το πολυπαιδεύουμε, είναι εμφανές ότι υστερούμε δραματικά στη θερμοκηπιακή παραγωγή, εκεί που παίζεται το παιχνίδι από πλευράς απόδοσης, παραγωγικότητας και ποιότητας στο παγκόσμιο εμπόριο. Όχι μόνο έναντι τεχνολογικά προηγμένων χωρών, αλλά και έναντι χωρών που θεωρούσαμε ότι «τις έχουμε».

Η Ελλάδα υστερεί στην παραγωγή και όχι μόνο έναντι των τεχνολογικά προηγμένων χωρών.

Στο νέο αγροτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται, εμείς συνεχίζουμε να ασχολούμαστε με το πώς θα μοιράσουμε τις κοινοτικές επιδοτήσεις, βιώνοντας παρατράγουδα σαν αυτά του ΟΠΕΚΕΠΕ και οι άλλοι τρέχουν. Ακόμα και η προσπάθεια που ξεκίνησε από την περυσινή ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ για τη δημιουργία νέων θερμοκηπίων με κρατική χρηματοδότηση 600 εκατ. ευρώ που θα έβαζε το 50% της επένδυσης, το 35% τραπεζικό δανεισμό και μόλις το 15% ίδια κεφάλαια, απέτυχε.

Το πρόγραμμα δεν προχωράει, καθώς το ταβάνι που μπήκε της μέγιστης κρατικής ενίσχυσης 500.000 ευρώ δεν φτάνει ούτε για τα βασικά έξοδα μιας τέτοιας επένδυσης, που ξεπερνάει κατά πολύ το 1 εκατ. ευρώ. Ειδικά εάν θέλουμε μεγάλα σχήματα, άνω των 30-40 στρεμμάτων στην περίπτωση των θερμοκηπίων, που είναι και αυτό που λείπει από την ελληνική γεωργία.

Επίσης, δεν αρκούν μόνο τα λεφτά. Οι μονάδες αυτές χρειάζονται λιγότερο νερό από τις συμβατικές, αλλά είναι ενεργοβόρες. Χρειάζονται θέρμανση τον χειμώνα, ψύξη το καλοκαίρι και τεχνητό φωτισμό. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι συνήθως αναπτύσσονται κοντά σε γεωθερμικά πεδία, ώστε να έχουν αυτή τη φθηνή ενέργεια. Το θέμα στην Ελλάδα είναι ότι έχουμε άφθονη ενέργεια από ΑΠΕ που δυστυχώς ένα μέρος της το… πετάμε, απλά γιατί δεν έχει τακτοποιηθεί ο χώρος ώστε το ενεργειακό απόθεμα να κατευθύνεται σε λογικές τιμές εκεί που οι ενεργοβόρες δραστηριότητες το χρειάζονται περισσότερο.

Όλο αυτό χρειάζεται δουλειά, από πολλούς. Στην Ελλάδα έχουμε αποφασίσει εδώ και χρόνια ότι είναι πιο… αποδοτικό να περιορίζεται η ενασχόλησή μας με τη γεωργία και στο πώς θα μοιραστούν οι κοινοτικές επιδοτήσεις.

Η πολιτισμική διάσταση της δημογραφικής κρίσης

 kathimerini.gr

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Μας ανησυχεί το δημογραφικό και καλά κάνει και μας ανησυχεί. Ο πληθυσμός της Ευρώπης μειώνεται, ο πληθυσμός της χώρας μειώνεται. Οι θάνατοι είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις. Χωρίς να είμαι ειδικός και χωρίς να έχω αριθμούς στη διάθεσή μου –ευπρόσδεκτος όποιος με ελεήσει– δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι η αδρανοποίηση της Ευρώπης στη διεθνή σκηνή οφείλεται στο γεγονός ότι ο πληθυσμός της είναι γερασμένος. 

Όσο για την Ελλάδα κινδυνεύει σε λίγα χρόνια οι συνταξιούχοι να είναι περισσότεροι από τον ενεργό πληθυσμό. Εξάλλου για γενιές ολόκληρες η σύνταξη ήταν στόχος ζωής. Εργαζόμασταν όχι επειδή αγαπούσαμε τη δουλειά μας και θέλαμε να δημιουργήσουμε έργο, αλλά για να φτάσουμε στην ευλογημένη εκείνη ημέρα όπου θα παίρναμε την πρώτη σύνταξή μας. Σ’ αυτήν τη νοοτροπία στηρίχθηκε εξάλλου η υπερτροφία του Δημοσίου όπου η μονιμότητα σου εξασφάλιζε την πολυπόθητη σύνταξη. Και γι’ αυτό η κατάργηση της μονιμότητας μπορεί να είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την απαλλαγή απ’ αυτήν τη νοοτροπία, η οποία κατέστειλε τη δυναμικότητα της ελληνικής κοινωνίας. Υπήρχαν πάντα και οι εξαιρέσεις. Πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Το δημογραφικό όμως δεν έχει μόνον την ποσοτική του πλευρά. Πόσα εκατομμύρια θα είμαστε το 2050; Δεν είναι και τόσο μακριά. Ο εμβολιασμός μέσω της μετανάστευσης που θα αντικαταστήσει όσα εργατικά χέρια θα μας λείπουν, ιδιαίτερα στον πρωτογενή τομέα, είναι μια μηχανιστική αντίληψη όσων αντιμετωπίζουν τις κοινωνίες σαν παθητικά σύνολα που ζουν για να επιβιώσουν. Κάποιος σοφός της Αριστεράς είχε αποφανθεί ότι μας χρειάζονται 1.000.000 μετανάστες για να αντιμετωπίσουμε τη δημογραφική συρρίκνωση. Μηχανές αναπαραγωγής με άλλα λόγια.

Υπάρχει όμως και η ποιοτική πλευρά του δημογραφικού. Ασχέτως του πόσοι θα έχουμε απομείνει, το ερώτημα είναι ποιοι και πώς θα έχουν απομείνει; Ποια θα είναι η παιδεία τους, ποια γλώσσα θα μιλάνε, ποια θα είναι η ιστορική τους συνείδηση και τι θα ορίζει το αίσθημα της κοινότητας; Όσοι κι αν έχουμε απομείνει θα μπορούμε να διαβάσουμε ακόμη Καβάφη ή Παπαδιαμάντη; Κι ακόμη κι αν μπορούμε θα μας ενδιαφέρει να τους διαβάσουμε ή απλώς θα τους προσπερνάμε σαν ένα είδος καταναγκασμού; Δεν πρόκειται για δυστοπική φαντασία. Όλα αυτά είναι το παρόν μας. Και δυστυχώς η δημογραφική συρρίκνωση του πολιτισμού μας δεν αντιμετωπίζεται με τεχνικά μέσα ούτε με εισαγωγή μεταναστών. Είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη.

Αν μιλήσεις για εθνική ταυτότητα και για τον κίνδυνο αλλοίωσής της ή και αφανισμού της αυτομάτως σε τοποθετούν στους γερο-συντηρητικούς που δεν αντιλαμβάνονται τον κόσμο στον οποίον ζούμε. Στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη θα σε τοποθετήσουν στον φασιστοσυρφετό όπου κατατάσσονται όσοι δεν είναι σαν κι αυτούς. Ανθρωποι με λεξιλόγιο εκατό λέξεων το οποίο δεν φτάνει για να περιγράψει την πολυπλοκότητα της εθνικής ταυτότητας. Καταλαβαίνουν μόνον τα δικαιώματα των ορέξεών τους. Ε ναι, υπάρχουν ανόητες λέξεις. Αν ήξεραν τουλάχιστον καλά αγγλικά θα είχαν μια γλώσσα για να συνεννοηθούν και θα εκτιμούσαν και την αξία των ελληνικών. Ακόμη και πέντε εκατομμύρια αν μείνουμε, αν έχουμε συνείδηση της εθνικής μας ταυτότητας θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε τη δημογραφική κρίση χωρίς να αισθανόμαστε αδικημένοι από την Ιστορία. Θα μου πείτε, αν δεν αισθανόμαστε αδικημένοι δεν θα μπορούμε να θυμώσουμε. Κι αν δεν είμαστε θυμωμένοι αισθανόμαστε ότι χάνουμε την εθνική μας ταυτότητα.

Υπογεννητικότητα. Παλεύουν να την αντιμετωπίσουν με επιδόματα – η ασπιρίνη της κρατικής πολιτικής. Και σε ποιο σχολείο θα πάει το παιδί σου; Και σε ποιο νοσοκομείο; Και πώς δεν θα τρέμεις κάθε φορά που θέλεις να περάσεις μαζί του στο απέναντι πεζοδρόμιο; Και ας πούμε ότι τα αντιμετωπίζουμε όλ’ αυτά. Τι θα σημαίνει γι’ αυτά τα παιδιά η ελληνική ταυτότητα; Μήπως θα πρέπει να μάθουμε στα παιδιά ότι πρέπει να μιλούν καλά ελληνικά επειδή αξίζει να τα μάθουν διότι ως η αρχαιότερη γλώσσα του δυτικού πολιτισμού έχει πολλές απολαύσεις να τους προσφέρει; Στην εκπαίδευση ούτε ελληνικά μαθαίνουν, ούτε όμως και αγγλικά ή γαλλικά. Κανονικά εμείς οι Έλληνες θα έπρεπε να είμαστε ο πιο γλωσσομαθής λαός της Ευρώπης κι ας μείνουμε πέντε εκατομμύρια. Και να έχουμε συνείδηση της Ιστορίας μας όχι επειδή έχει μόνον ηρωισμό να μας προσφέρει αλλά επειδή είναι το κατόρθωμα ενός λαού ο οποίος, παρά τα ελαττώματά του και τις αδυναμίες του, κατάφερε να επιβιώσει τόσους αιώνες διατηρώντας τη γλώσσα του και το αίσθημα της κοινότητας.

Η δημογραφική κρίση έχει πολιτισμική διάσταση. Δεν δικαιούμεθα να την αγνοούμε. Αν θέλουμε η Ελλάδα να μη μείνει κάποιο κεφάλαιο στα βιβλία της Ιστορίας του μέλλοντος.

Η Τζοκόντα και η Μπιγιονσέ

kathimerini.gr

Ελεάνα Βλαστού (συγγραφέας που ζει στο Λονδίνο.)

Καθόλου δεν θα σας απασχολήσω σήμερα με επικαιρότητα, αλλά με μια προσωπική εμμονή. Είναι το Μουσείο του Λούβρου. Τρεις πτέρυγες, 30.000 εκθέματα, όσα και η επισκεψιμότητά του ημερησίως, 25 επίπεδα, 980.000 τετραγωνικά για περπάτημα, 70 ασανσέρ που ποτέ δεν θα χρησιμοποιήσω και ελάχιστα λειτουργικά μπάνια που μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει. Η εφημερίδα Figaro υπολόγισε ότι εάν καθόμουν 15 δευτερόλεπτα μπροστά από το κάθε έκθεμα, θα χρειαζόμουν 145 ώρες, δηλαδή 18 ημέρες με τα οκτάωρά τους. Αυτά όμως τα διαβάζετε και στο Ιντερνετ.

Η δική μου εμμονή κρατάει πολλά χρόνια και έχει να κάνει λιγότερο με τα εκθέματα και κυρίως με τον χώρο και τον κόσμο. Η έλξη βρίσκεται στην ενέργεια και στο χάος του. Είναι ένα μέρος δαιδαλώδες, άτακτο, χωρίς ροή, όπως όλοι οι διαρρυθμισμένοι χώροι που ανά τους αιώνες εξυπηρετούσαν διαφορετικές λειτουργίες. Πριν διαμορφωθεί σε μουσείο ήταν φρούριο, βασιλική κατοικία, αποθήκη αυτοκρατορικών έργων, βιβλίων και επίπλων. Στέγασε έναν τηλεγραφικό σταθμό και έναν εκδοτικό οίκο. Είναι ποτισμένο με στρώσεις ιστοριών λόγω των πολλαπλών του χρήσεων, παράλληλων ή διαδοχικών. Εχει υπάρξει σημείο συνάντησης διανοουμένων και τόπος εργασίας τεχνιτών, νομισματοκοπείο, φυλακή, σιταποθήκη, πτηνοτροφείο, οπλοστάσιο και πολλά ακόμα.

Έχω παρατηρήσει διάφορα στις επισκέψεις μου, με τα χρόνια. Βιαστικούς και βαριεστημένους επισκέπτες, δακρυσμένους μπροστά σε εκθέματα και έναν ερωτευμένο μπροστά στην Ελευθερία –που οδηγεί τον λαό– να θέλει να χάσει τη δική του γονατίζοντας αυθόρμητα για μια πρόταση γάμου που θα συγκινούσε ακόμα και τoν Ντελακρουά. Έχω ακούσει πανικόβλητους Λατινοαμερικανούς τουρίστες –με τους χάρτες ανά χείρας– να σταματούν δύο πυροσβέστες εν ώρα εργασίας –βάδιζαν σβέλτα με σκοπό προς μια όμορη αίθουσα– και να τους λένε «Σώστε μας! Μα πού βρισκόμαστε;». Έχω δει επιμελήτρια του μουσείου σκυμμένη στα τέσσερα σε μια αίθουσα με ταπισερί να πιάνει κάτι δυσδιάκριτο στα χέρια της και να λέει θριαμβευτικά «αυτό δεν είναι σκόνη, είναι σκόρος!». Έχω διακρίνει επισκέπτη με αμφίεση του 17ου αι. να περιφέρεται σε μια αίθουσα με πίνακες του 17ου αι. και οι φύλακες να ψιθυρίζουν μεταξύ τους «λες να είναι φάντασμα;».

Έχω βρεθεί 9.15 μια Παρασκευή βράδυ σε μια βουβή απόκοσμη αίθουσα με έπιπλα και θυμάμαι να νιώθω άβολα χωρίς κάποια ανθρώπινη παρουσία τριγύρω και δίχως πραγματικό ενδιαφέρον για τα έπιπλα κάποιου Λουδοβίκου. Έχω αποπειραθεί να ανέβω τα σκαλιά προς τη Νίκη της Σαμοθράκης και να νιώθω δύσπνοια από την πολυκοσμία με τα προτεταμένα χέρια που απαθανατίζουν και να δυσκολεύομαι κάπου να ακουμπήσω για να βρω το σκαλοπάτι της καθόδου. Οι 52 μόνιμοι πυροσβέστες του μουσείου, που αναλαμβάνουν και χρέη άμεσης βοήθειας, φαντάζομαι ότι θα έχουν επέμβει σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Μιλώντας για επείγοντα είναι διασκεδαστικό εάν σκεφτεί κάποιος ότι η μόνη διάσημη γυναίκα που έχει φύγει από το μουσείο με ασθενοφόρο είναι εκείνη που σπρώχνονται για να την αντικρίσουν. Χωρίς να γνωρίζω εάν η πλειονότητα πηγαίνει στο Λούβρο για εκείνη, εικάζω ότι μόνο μια μειοψηφία την παραλείπει. Βρίσκεται πάντα εκεί χαμογελώντας αμυδρά και αινιγματικά θωρακισμένη πίσω από το αλεξίσφαιρο τζάμι. Η Τζοκόντα ατάραχη έχει συστηθεί στους πάντες πολύ πριν από την πρώτη, διά ζώσης, γνωριμία. Έχει λείψει ελάχιστα στο εξωτερικό, δυο-τρεις φορές υπηρεσιακώς, κάνοντας τουρ σε άλλα μουσεία. Μία στην Αμερική, μία στην Ιαπωνία και μία στη Σοβιετική Ένωση, αλλά πάνε 51 χρόνια από το τελευταίο της ταξίδι. Έχει ταξιδέψει περισσότερο στο εσωτερικό για την αυτοπροστασία της, γιατί τους μόνους που αρνήθηκε να δει ήταν οι Γερμανοί κατακτητές. Είχε αποχωρήσει από το μουσείο, ήδη από το 1939, τυλιγμένη σε βελούδο, κρυμμένη σε ένα ξύλινο κουτί με τρία κόκκινα αυτοκόλλητα ενδεικτικά για το VIP status της. Τη φυγάδευσε ένα ασθενοφόρο και χρειάστηκε να μετακινηθεί σε έξι κρυψώνες (κάπου στη χώρα) πριν επιστρέψει στο πόστο της. Τώρα, ο πρόεδρος Μακρόν αποφάσισε να την ανταμείψει για τη σκληρή της εργασία. Θα της προσφέρει δική της αίθουσα, με αυτόνομη πρόσβαση στους θαυμαστές –με υψηλότερο αντίτιμο για τους μη Ευρωπαίους–, αποσυμφορώντας (επιτέλους) τη διέλευση σε άλλα εκθέματα.

Η Μόνα Λίζα συνεργάστηκε, την άνοιξη πριν από την πανδημία, με μια άλλη διάσημη που δούλεψε προς όφελος του μουσείου. Μια οξύμωρη –που αποφέρει ακόμα και σήμερα κέρδος– συνεργασία εάν αναλογιστούμε ότι το γαλλικό Δημόσιο λειτουργεί (ακριβώς όπως το ελληνικό, λέμε τώρα): «κατά βάση» και για «λόγους αρχής» όλα απαγορεύονται. Η σούπερ σταρ Μπιγιονσέ και ο άνδρας της, Τζέι Ζι –οι Carters όπως είναι γνωστοί– πήραν άδεια να κάνουν γυρίσματα από τις 8.30 μ.μ. μέχρι τις 6.30 π.μ.

Το βίντεο ξεκινάει με νυχτερινές εξωτερικές λήψεις και με υπόκρουση καμπανών και σειρήνων (ο μόνιμος ήχος της πόλης) και μετά καταλαμβάνουν το εσωτερικό. Τις γκαλερί, τους διαδρόμους, τα κλιμακοστάσια. Τα εκθέματα (17) γίνονται από τη μια το φόντο και από την άλλη το σημείο που εστιάζει η κάμερα για να αναδείξει τις λεπτομέρειές τους. Μαζί τους μια πολυπληθής ομάδα χορευτών και παρασκηνιακά μια εξίσου πολυάριθμη ομάδα μουσικών, ενδυματολόγων, σκηνογράφων, τεχνικών. Απαγορεύτηκαν τα μέικαπ, τα σπρέι για τα μαλλιά, τα σεσουάρ και οι προβολείς υψηλής έντασης. Ό,τι θα μπορούσε να βλάψει τα εκθέματα. «Τα διάφανα ρούχα επιτρέπονται;» ρώτησε η τραγουδίστρια. «Pas de problème», απάντησε ο Γάλλος γραφειοκράτης, «το μουσείο έχει πολλά γυμνά».

Και όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να αναρωτιέται ο κόσμος εάν οι Γάλλοι πλήρωσαν για το εξάλεπτο την Αμερικανίδα σελέμπριτι ή το αντίστροφο. Το εκπαιδευτικό προσωπικό χρησιμοποιεί το βιντεοκλίπ ως εισαγωγική πρώτη επαφή με την ιστορία της τέχνης για τους ενθουσιασμένους μαθητές. Η διεύθυνση έχει συμπεριλάβει ειδικό τουρ για τα δεκαεπτά αυτά έργα και έχει ζωντανέψει το ενδιαφέρον ενός διαφορετικού ηλικιακά, πολύ νέου, κοινού. Το 50% των επισκεπτών είναι κάτω των 30 ετών και δεν θα μπορούσαν να είχαν βρει καλύτερη ξεναγό από την Μπιγιονσέ για να τους συστήσει τη Νίκη, την Αφροδίτη, τη Μόνα Λίζα, αλλά και την άγνωστη μαύρη Μαντλέν.

Και επιτέλους τα καλά προσωπικά νέα. Αφού η Τζοκόντα θα μετακινηθεί, και όλοι θα την ακολουθήσουν, ανοίγει η δίοδος στο, ίσως, ωραιότερο πορτρέτο που έχει την ατυχία να βρίσκεται για χρόνια δίπλα της και να το επισκιάζει. «Ο άνθρωπος με το γάντι» του Τισιανού, η προσωπογραφία, σε τρία τέταρτα, ενός νέου που δεν γνωρίζουμε τίποτα γι’ αυτόν. Είναι μυστηριώδης και είναι ακαταμάχητος. Το χέρι είναι τόσο ζωντανό σαν να κινείται στον καμβά και το βλέμμα όσο θελκτικό χρειάζεται για μια ανοιχτή συνομιλία που θα κρατήσει χρόνια.

Μητσοτάκης για ΟΠΕΚΕ: Μιλάμε για ένα ζήτημα υπαρκτό που είναι, όμως, ευρωπαϊκό και όχι μόνο εθνικό...

Απόσπασμα από τη  νέα εβδομαδιαία ανάρτηση του πρωθυπουργού, όπου ξεκινά με έκκληση για αποκλιμάκωση στη Μέση Ανατολή και επανεκκίνηση του διαλόγου, και στη συνέχεια εστιάζει στα θέματα του ΟΠΕΚΕΠΕ και της επιστροφής των Ελλήνων του εξωτερικού

Καλή σας ημέρα. Η διεθνής γεωπολιτική συγκυρία εξακολουθεί να παραμένει σύνθετη και ανησυχητική, ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Αυτό που σήμερα προέχει είναι η επίδειξη αυτοσυγκράτησης και η επανεκκίνηση των συζητήσεων. Περαιτέρω κλιμάκωση θα δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερες συνθήκες αστάθειας σε μια ήδη εξαιρετικά επιβαρυμένη περιοχή. Το ζήτημα αυτό, όπως και όλα τα άλλα μεγάλα θέματα που αφορούν τη διεθνή αρχιτεκτονική ασφάλειας, θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε στο πλαίσιο της Διάσκεψης του ΝΑΤΟ στη Χάγη και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες την ερχόμενη εβδομάδα. Η Ευρώπη οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, προς όφελος της διεθνούς ειρήνης και ευημερίας.

Ξεκινώ τη σημερινή ανασκόπηση από το ζήτημα του ΟΠΕΚΕΠΕ για το οποίο είναι σημαντικό να έχουμε όλοι μια πλήρη και νηφάλια κατανόηση των πραγματικών δεδομένων, αλλά και της ιστορικότητας του προβλήματος. Κάνοντας ένα βήμα πίσω, χρειάζεται να κατανοήσουμε όλοι ότι μιλάμε για ένα ζήτημα υπαρκτό που είναι, όμως, ευρωπαϊκό και όχι μόνο εθνικό. Διαχρονικό και όχι συγκυριακό των τελευταίων χρόνων. Και, εν τέλει, βαθιά διαρθρωτικό. Δεν επιλύεται, δηλαδή, με τσιρότα και ασπιρίνες. Όταν λέω πως είναι ευρωπαϊκό, αυτό τεκμηριώνεται από δύο στοιχεία: 24 ευρωπαϊκές χώρες ελέγχονται από την Ευρωπαία Εισαγγελέα για αντίστοιχα φαινόμενα κακοδιαχείρισης. Στην πρόσφατη απόφαση δημοσιονομικής διόρθωσης της ΕΕ ζητείται η ανάκτηση αγροτικών ενισχύσεων από 17 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Υπάρχουν συνεπώς βαθύτερα και πιο συστημικά προβλήματα στον ίδιο τον ευρωπαϊκό μηχανισμό της κοινής αγροτικής πολιτικής και των ενισχύσεων που δίνονται, τα οποία ανάγονται ήδη στις απαρχές της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής αγροτικών ενισχύσεων και έως σήμερα δεν έχουν επιλυθεί στο σύνολο τους.

Παράλληλα στην εθνική του διάσταση, το πρόβλημα είναι διαχρονικό και ακουμπάει όλες τις κυβερνήσεις που έχουν διαχειριστεί κοινοτικά κονδύλια και ευρωπαϊκές ενισχύσεις. Συνολικά και διαχρονικά έχουν υπάρξει ευρωπαϊκές αποφάσεις ανακτήσεων για λανθασμένες αγροτικές ενισχύσεις που ξεκινούν από τα τέλη της δεκαετίας του ‘90 και αγγίζουν τα 3 δισ. ευρώ. Δικαιολογεί αυτό ή απαλλάσσει από τις πολιτικές της ευθύνες τη σημερινή κυβέρνηση για τα χρόνια που διοικούμε; Σε καμία περίπτωση. Είμαστε εδώ για να αναλάβουμε και τις ευθύνες που μας αναλογούν, αλλά πρωτίστως είμαστε εδώ για να δώσουμε τέλος σε αυτό το νοσηρό διοικητικό και ρυθμιστικό περιβάλλον που επιτρέπει σε κάποιους επιτήδειους να καταχρώνται δημόσιο χρήμα και να δυσφημίζουν τη χώρα μας.

Είμαστε η πρώτη κυβέρνηση που έχει επίγνωση του προβλήματος και τη βούληση να προχωρήσει σε πραγματικές λύσεις για να βάλουμε τέρμα σε αυτό. Σε όσους υποκριτικά πέφτουν από το αντιπολιτευτικό τους σύννεφο, να τους θυμίσω ότι η δική μας κυβέρνηση έθεσε σε «εποπτεία» τον ΟΠΕΚΕΠΕ από τον περασμένο Σεπτέμβριο σε συνεργασία με τις ευρωπαϊκές αρχές, μαζί με τις οποίες εφαρμόζουμε ένα σχέδιο δράσης 45 σημείων για τη συνολική εξυγίανσή του. Η δική μας κυβέρνηση αποφάσισε επίσης την υπαγωγή του στην ΑΑΔΕ, την ανεξάρτητη φορολογική διοίκηση, ώστε να πάψει επιτέλους το πανηγύρι των εικονικών δηλώσεων για φανταστικά βοσκοτόπια που δεν υπάρχουν, να γίνονται πραγματικές διασταυρώσεις και να δίνονται ενισχύσεις αυστηρά σε αυτούς που πρέπει. Και τέλος είναι η δική μας κυβέρνηση που θεραπεύει όλες μα όλες τις αιτίες που οδήγησαν στη διαχρονική στρέβλωση των εικονικών δηλώσεων για να παραδώσουμε εντός της τρέχουσας θητείας μας πλήρες κτηματολόγιο, δασικούς χάρτες, διαχειριστικά σχέδια βόσκησης και ένα σύγχρονο μητρώο κτηνοτρόφων, όλα αυτά τα εργαλεία που έλειπαν δηλαδή διαχρονικά και επέτρεπαν να γίνονται εικονικές δηλώσεις.

Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε μια μικρή μειοψηφία επιτήδειων να αμαυρώνει όλο τον αγροτικό κόσμο. Η δέσμευσή μας προς τη συντριπτική πλειονότητα των έντιμων και σκληρά εργαζόμενων αγροτών είναι ότι θα φτιάξουμε και σε αυτό το πεδίο έναν σύγχρονο και αποτελεσματικό οργανισμό ενισχύσεων διότι το έχουν ανάγκη στον αγώνα που δίνουν καθημερινά. Ας κατεβάσουν, λοιπόν, τους τόνους όλοι και ας συνειδητοποιήσουν ότι το πρόβλημα είναι σοβαρό, διαχρονικό και διαρθρωτικό. Μόνο ένας όμως, έχει τολμήσει να το αγγίξει και να το θεραπεύσει στη ρίζα του: η κυβέρνηση της ΝΔ.

Αλλάζω εντελώς κλίμα και πάω σε μια κορυφαία προτεραιότητα για την κυβέρνησή μας, αλλά και για τη χώρα: τον επαναπατρισμό των Ελλήνων του εξωτερικού. Ανθρώπων με υψηλή εξειδίκευση, γνώσεις και εμπειρία που έφυγαν τα χρόνια της κρίσης απογοητευμένοι από μία χώρα η οποία φαινόταν να οδηγείται σε αδιέξοδο ή διότι πολύ απλά δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά στην Ελλάδα. Σήμερα, η εικόνα αυτή έχει αλλάξει. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, η ανεργία τον Απρίλιο έπεσε στο 8,3%, το χαμηλότερο ποσοστό των τελευταίων 17 ετών, σχεδόν 10 μονάδες κάτω από το 2019. Μέσα σε 6 χρόνια έχουν δημιουργηθεί πάνω από 500.000 νέες θέσεις εργασίας και συνεχίζουμε, με στόχο καλύτερους μισθούς και περισσότερες ευκαιρίες. Ασφαλώς, σε μία ανοιχτή παγκόσμια οικονομία, πάντα θα φεύγουν και θα επιστρέφουν άνθρωποι. Το ζήτημα είναι να έχουμε θετικό ισοζύγιο, δηλαδή να γυρίζουν πίσω περισσότεροι από όσους φεύγουν. Για πρώτη φορά από το 2022, το έχουμε πετύχει: σύμφωνα με την Eurostat, από τους 660.000 που έφυγαν από τη χώρα μας την περίοδο 2022-2023, έχουν ήδη επιστρέψει 420.000. Και το ενδιαφέρον παραμένει ισχυρό, όπως δείχνει η μεγάλη συμμετοχή στις εκδηλώσεις «REBRAIN GREECE» του Υπουργείου Εργασίας και της ΔΥΠΑ, που έχουν γίνει στο Άμστερνταμ, το Ντίσελντορφ, το Λονδίνο και πρόσφατα στη Στουτγκάρδη, με τη συμμετοχή πάνω από 5.000 ενδιαφερόμενων και τουλάχιστον 120 επιχειρήσεων. Επόμενος σταθμός είναι τον Δεκέμβριο στη Νέα Υόρκη. Και στο εσωτερικό όμως, συνεχίζονται δυναμικά οι «Ημέρες Καριέρας» από τη ΔΥΠΑ, με 44 τέτοιες εκδηλώσεις να έχουν διοργανωθεί τα τελευταία χρόνια σε 18 διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας, μέσα από τις οποίες χιλιάδες άνθρωποι έχουν βρει δουλειά. Άξια ιδιαίτερης μνείας και συγχαρητηρίων είναι η δράση για την απασχόληση ατόμων με αναπηρία σε δήμους, η οποία είχε απορρόφηση 100% και ήδη ανακοινώθηκαν επιπλέον 1.000 θέσεις. Γιατί μια κοινωνία είναι δίκαιη μόνο όταν δεν αφήνει κανέναν πίσω.

Κλείνω επιστρέφοντας στο θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ για να τονίσω το πολιτικά αυτονόητο: Όσοι αποδειχθεί μέσω της ποινικής διαδικασίας -που τυχόν ακολουθήσει- ότι δολίως εξαπάτησαν το δημόσιο για να καταχραστούν κρατικές ενισχύσεις, θα αντιμετωπίσουν εύλογα και την υποχρέωση της επιστροφής τους εντόκως στα δημόσια ταμεία, δηλαδή στις τσέπες των φορολογουμένων, πέραν των όποιων ποινικών κυρώσεων αποφασίσει η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη για όλους όσους πήραν χρήματα που δεν δικαιούνταν ή συμμετείχαν καθοιονδήποτε τρόπο στην διασπάθιση ευρωπαϊκών πόρων.

Και εμείς τι θα απογίνουμε χωρίς εγγόνια;

Το παράπονο όσων δεν γίνονται παππούδες και γιαγιάδες, η αίσθηση της απώλειας και η πίεση προς τα παιδιά τους

Από τη λαχτάρα στη θλίψη. Όλο και περισσότεροι ηλικιωμένοι βλέπουν με αγωνία τα παιδιά τους να απομακρύνονται από την ιδέα της γονεϊκότητας. Σύμφωνα με  τους ειδικούς, βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα κοινωνική συνθήκη, τις επιπτώσεις της οποίας δεν γνωρίζουμε ακόμη. [SHUTTERSTOCK]

kathimerini.gr

Λίνα Γιάνναρου

Οι ετοιμασίες για τις διακοπές στο χωριό έχουν ξεκινήσει και κάποια ζευγάρια ήδη προβάρουν τη γραμμή άμυνας απέναντι σε φίλια πυρά. «Και για πείτε μας, έχετε βάλει μπρος;», «τι περιμένετε;», «γιατί δεν κάνετε ένα παιδί τώρα που κι εμείς μπορούμε ακόμη να σας βοηθήσουμε;». Τέλεια!

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η χαμηλότερη γονιμότητα και το αυξημένο προσδόκιμο ζωής σημαίνουν ότι τις επόμενες δύο δεκαετίες το ένα πέμπτο έως το ένα τέταρτο του πληθυσμού σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες θα είναι άνω των 65 ετών. Σημαίνουν και κάτι άλλο. Όπως έγραφαν πρόσφατα οι New York Times («Η ανείπωτη θλίψη του να μη γίνεις ποτέ παππούς και γιαγιά»), λόγω της πτώσης των ποσοστών γεννήσεων και του αυξανόμενου αριθμού των ενηλίκων στις ΗΠΑ που επιλέγουν να παραμείνουν χωρίς παιδιά, πολλοί boomers δεν θα γίνουν ποτέ παππούδες, βιώνοντας «μια βαθιά αίσθηση λαχτάρας και απώλειας όταν τα παιδιά τους αποχωρήσουν από τη γονεϊκότητα». «Τι εννοείτε “ανείπωτη”; Μόνο γι’ αυτό μιλάνε!», σχολίασε κάποιος στο reddit. «Όντως», πρόσθεσε ένας άλλος. «Μια φορά χρονομέτρησα τους δικούς μου σε οικογενειακή συνάντηση και τους πήρε δύο λεπτά να φέρουν εκεί την κουβέντα». «Μήπως να μιλήσουμε για την ανείπωτη θλίψη τού να μην αποκτήσεις ποτέ δικό σου σπίτι; Ορίστε, είμαστε πάτσι, μαμά».

Η 30χρονη Ε. Π. έχει ήδη προετοιμάσει την απάντησή της εάν έρθει εκεί η κουβέντα στις διακοπές – που θα έρθει. «Αν η μαμά μου μας ξαναρωτήσει αν προσπαθούμε, θα της πω μπροστά σε όλους “μαμά, καταλαβαίνεις ότι μας ρωτάς αν κάνουμε σεξ χωρίς προφυλακτικό, έτσι;”». Θα φέρει σε δύσκολη θέση την ομήγυρη, αλλά έχει έρθει και η ίδια πολλές φορές σε αυτή τη θέση. Η μητρότητα ήταν κάτι αυτονόητο και αδιαπραγμάτευτο στην οικογένειά της. «Γι’ αυτό κι εγώ από μικρή είχα στο μυαλό μου ότι θα κάνω παιδιά. Μια φορά έκανα το λάθος να το πω δυνατά και έκτοτε με ρωτούν συνέχεια. Έχει γίνει κάτι σαν υπόσχεση. Δεν μπορώ να πω ούτε ότι νιώθω άσχημα επειδή έχω καθυστέρηση και θα με ρωτήσουν όλο αγωνία “μήπως;;; Θα μας κάνεις αυτό το δώρο;” Λες και ένα μωρό είναι σαν τα σκυλάκια ή τα κουνελάκια που παίρνουμε δώρο στις γιορτές». Το χιούμορ είναι ένας μηχανισμός άμυνας, αλλά καμιά φορά η επίθεση βρίσκει τον στόχο της. «Με επηρεάζει το γεγονός ότι υπάρχει μια προσμονή στον αέρα. Με αγχώνει το πώς θα μεταφέρω στους γονείς μου την ανησυχία μου, για παράδειγμα, ότι τώρα που έχασα τη δουλειά μου ίσως δεν είναι καλή περίοδος».

Δεν γίνονται μόνον οι γυναίκες αποδέκτες τέτοιων σχολίων. Ο Γ. Κ., 32 ετών, πρόκειται να παντρευτεί σε ένα χρόνο από τώρα, αλλά «προχθές με ένα στόμα, μια φωνή οι γονείς και των δύο μας είπαν δεν θέλουμε κατοικίδια, εγγονάκια θέλουμε!». Όπως εκτιμά ο ίδιος, πίσω από την παραίνεση να κάνουν οικογένεια βρίσκεται η αγωνία για το δικό τους μέλλον. «Είναι όλοι τους συνταξιούχοι και τρεις στους τέσσερις έχουν περάσει από σοβαρές ασθένειες ή ατυχήματα. Έχουν βιώσει δηλαδή το “σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαστε”». Ο πατέρας του Π. Ν. είπε το ίδιο, αλλά λίγο πιο τσεκουράτα. «Δεν έχω ανακατευτεί ποτέ στην προσωπική σου ζωή, αλλά ένα παιδί να κάνεις. Και πέρυσι μου είπε, θα πεθάνουμε, κοίτα να κάνεις παιδιά». Ο Π. Ν. είναι γκέι.

Πολλοί boomers δεν θα «αναβαθμιστούν» ποτέ σε παππούδες εξαιτίας των μειωμένων ποσοστών γεννήσεων και του αυξανόμενου αριθμού των ενηλίκων που επιλέγουν να μην τεκνοποιήσουν.

«Κάν’ το μόνη σου»

Οι γονείς της Χ. Λ., 43 ετών, έχουν σταματήσει να την πιέζουν να κάνει παιδί. «Επί μία δεκαετία όμως με πίεζαν πάρα πολύ. Ό,τι και να έλεγα, έφερναν εκεί την κουβέντα. Μάλιστα η μαμά μου για να με παροτρύνει μου έλεγε “κι αν δεν θες να το κάνεις με κάποιον, κάν’ το μόνη σου και θα σε βοηθήσω εγώ”. Κάποια στιγμή το πήραν απόφαση, βοήθησε ότι ήρθε και το εγγόνι από τον αδελφό μου. Η μαμά μου ήθελε να κάνω κι εγώ παιδί, γιατί θα μπορούσε να εμπλακεί πιο πολύ. Σήμερα καμιά φορά μου περνάει από το μυαλό ότι δεν την ευχαρίστησα, αλλά μετά κάνω τη λογική σύνδεση ότι είναι παράλογο. Κατ’ αρχήν με τι λεφτά; Όλα μου τα διαβάσματα και οι εμπειρίες έρχονται να με σώσουν, αλλά την πρωτογενή σκέψη δεν την αποφεύγω».

Η μαμά του Γ. Κ., 33 ετών, το είδε το όνειρο. «Με πήρε προχθές πρωί πρωί και μου είπε “έχεις να μας ανακοινώσεις κάτι; Είδα όνειρο!”. “Όχι”, της λέω. Με ξαναπαίρνει μετά από λίγο. “Σίγουρα;”. Αυτά ζούμε». Ο Γ. Κ. είναι φρεσκοπαντρεμένος. Ακόμη και πριν από τον γάμο άρχισαν να δέχονται τέτοια σχόλια και εκείνος και η γυναίκα του, «να δω εγγόνι και ό,τι θέλετε από μένα». «Εκείνη εκνευρίζεται ακόμη περισσότερο, το θεωρεί μεγάλη αδιακρισία. Εγώ προσπαθώ να τους εξηγήσω ότι ένα παιδί είναι ευθύνη. Και όταν έχεις να πληρώσεις ενοίκιο 750 ευρώ, το σκέφτεσαι διπλά. Το οικονομικό είναι μεγάλο άγχος». Ο μπαμπάς του τού λέει «θα σας δώσει ο Μητσοτάκης 2.600». «Καλύτερα να μου εγγυόταν προσχολική αγωγή δωρεάν», του απαντάει ο γιος του κλείνοντας την κουβέντα.

Τα θέματα υγείας συχνά φορτίζουν συγκινησιακά τους μεγαλύτερους. «Θυμάμαι ότι ήμασταν σε ένα ταβερνάκι όλη η οικογένεια μετά από μια περιπέτεια υγείας του μπαμπά μου και λέει μπροστά σε όλους “κάνε μου ένα εγγονάκι να πάρει το όνομά μου”», θυμάται ο Κ. Κ., 44 ετών. «Μόλις με είχε παρατήσει η κοπέλα μου και ήμουν έτοιμος να εκραγώ». Όταν μεγάλωσε η αδελφή του, το βάρος έπεσε σε εκείνον. Οι γονείς μας, λέει, δεν υπολογίζουν την κατάσταση «εκεί έξω». «Δεν θα το καταλάβουν ποτέ τι συμβαίνει σήμερα με τα σόσιαλ, θεωρούν ότι είναι πανεύκολο να βρεις σύντροφο. Το θέμα παιδί φυσικά με ενδιαφέρει, αλλά δεν μπορώ να το κάνω μόνος μου, ούτε βιαστικά. Είναι μεγάλη απόφαση και μπορεί να έχεις πέντε φιλοδοξίες για τη ζωή σου που να προηγούνται». Υπάρχει φυσικά και ο ελέφαντας στο δωμάτιο. «Κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τα ποσοστά διαζυγίων. Βλέπω στον περίγυρό μου ότι τα παιδιά απομακρύνουν τα ζευγάρια. Θα έπρεπε ήδη να έχουμε χάσει την πίστη μας στον θεσμό του γάμου. Υπάρχει κάτι δυσλειτουργικό σε αυτόν, αλλά οι μεγαλύτεροι έχουν άρνηση να το δουν. Το θέμα είναι απλό. Οι φίλοι τους έχουν εγγόνια, κι αυτοί όχι. Το αντίστοιχο τού πέρασε σε καλύτερη σχολή ο γιος της γειτόνισσας».

Τα πράγματα αλλάζουν

Φυσικά είναι πάρα πολλοί αυτοί που κάνουν τελικά παιδί προσπαθώντας, χωρίς ίσως να το συνειδητοποιούν, να ικανοποιήσουν τους γονείς τους. Πεπεισμένοι ότι θα έχουν τη βοήθειά τους ό,τι κι αν προκύψει, έρχονται συχνά προ εκπλήξεως. «Κάπως έτσι μετακυλίεται αυτό το φορτίο στα δικά τους παιδιά», σχολιάζει στην «Κ» ο ψυχοθεραπευτής Λύο Καλοβυρνάς. «Όλα τα ζούμε φυσικοποιημένα. Για παράδειγμα θεωρούμε ότι μια γυναίκα πρέπει να γίνει μητέρα, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Κι αφού πρέπει να γίνει μητέρα, θα υπάρξουν και εγγόνια. Είναι σαν να απορρέει από τη φύση η ύπαρξη εγγονιών. Οι μεγαλύτεροι το θεωρούν δικαίωμά τους». Όπως λέει, όμως, τα πράγματα αλλάζουν. Αργά, αλλά αλλάζουν. «Ο άνθρωπος είναι πολιτισμικό ον. Το 2025 δεν θεωρείται φυσιολογικό ένα 15χρονο κορίτσι να γίνεται μητέρα. Πριν από κάποιες δεκαετίες ήταν ο κανόνας. Σήμερα υπάρχουν παππούδες που δεν θέλουν πλέον να επωμιστούν αυτόν τον ρόλο. Θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους. Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν υποχρεωμένοι να μεγαλώσουν το εγγόνι τους. Τους το φορτώνουν τα παιδιά τους. Η κοινωνία τους ζητάει να είναι εκεί για το εγγόνι τους».

«Καλύτερο και από το Sudoku για την υγεία του εγκεφάλου»

Της Πέννυς Μπουλούτζα

«Πολλές φορές στην ερώτηση στη διάρκεια της συζήτησης αξιολόγησης των ηλικιωμένων ατόμων εάν έχουν εγγόνια, μας απαντούν πλέον πολύ συχνά “δυστυχώς όχι” και συμπληρώνουν με παράπονο και ελπίδα συνάμα “όχι ακόμη”», λέει στην «Κ» ο καθηγητής Ψυχιατρικής ΕΚΠΑ και υπεύθυνος της Ψυχογηριατρικής Μονάδας στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο, Αντώνης Πολίτης. «Αμέσως μετά συχνά συλλογίζονται ενοχικά “μήπως δεν έκανα κάτι σωστά;”».

Όλο και περισσότεροι ηλικιωμένοι στις μέρες μας δεν έχουν εγγόνια. Το φαινόμενο θα ενταθεί περαιτέρω. Σύμφωνα με τον κ. Πολίτη είμαστε μπροστά σε μια νέα κοινωνική συνθήκη, τις επιπτώσεις της οποίας δεν γνωρίζουμε ακόμη. «Οι παππούδες και οι γιαγιάδες διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στην ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ των γενεών. Μεταβιβάζουν στα εγγόνια την οικογενειακή ιστορία, τις παραδόσεις και τις πολιτιστικές αξίες. Μέσα από τον χρόνο που περνούν μαζί, τα παιδιά μαθαίνουν την έκφραση αγάπης και φροντίδας και τη σημασία των ισχυρών οικογενειακών δεσμών».

Οι παππούδες και οι γιαγιάδες προσφέρουν τόσο οικονομική και συναισθηματική όσο και πρακτική φροντίδα στα εγγόνια. Σε ολόκληρη την Ευρώπη, μάλιστα, οι περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες παιδικής μέριμνας έχουν ασκήσει αυξανόμενη πίεση στους παππούδες και στις γιαγιάδες να φροντίζουν τα εγγόνια τους. Οπως λέει ο ίδιος, σχεδόν οι μισοί (45%) παππούδες και γιαγιάδες στην Ευρώπη αναφέρουν ότι φροντίζουν τα εγγόνια τους. Το 11% των γιαγιάδων και παππούδων δηλώνουν ότι φροντίζουν καθημερινά ή σχεδόν καθημερινά τα εγγόνια τους, με υψηλότερα ποσοστά στην Ελλάδα και στην Ιταλία (20%) και χαμηλότερα στη Σκανδιναβία και στην Ολλανδία (2%). Για παράδειγμα, στην Ελλάδα και στην Ιταλία τα εγγόνια βρίσκονται υπό τη φροντίδα τους περίπου 30 ώρες εβδομαδιαίως όταν λείπουν οι γονείς. Οι χώρες αυτές προσφέρουν μειωμένες δυνατότητες μερικής απασχόλησης στις μητέρες.

Ψυχολογικά οφέλη

Η εγγύτητα και η καλή σχέση των εγγονιών με τους παππούδες και τις γιαγιάδες σχετίζονται με βελτιωμένη ψυχική υγεία και χαμηλότερα επίπεδα κατάθλιψης, λέει ο κ. Πολίτης. Σύμφωνα με μια θεωρία, η μετάβαση στο στάτους «γιαγιά» ή «παππούς» επιτρέπει στους ηλικιωμένους να μεταδώσουν γνώσεις, δεξιότητες και εμπειρίες ζωής στο εγγόνι τους, προσφέροντας στους ίδιους ψυχολογικά οφέλη. Για να απολαύσουν αυτά τα οφέλη πάντως, σύμφωνα με έρευνες, χρειάζεται να φροντίζουν τα εγγόνια τους. «Οταν ο παππούς και η γιαγιά αφιερώνουν χρόνο, π.χ. μία ημέρα την εβδομάδα, στη φροντίδα των εγγονιών, φροντίζουν και την υγεία του εγκεφάλου τους. Μελέτες έδειξαν ότι η φροντίδα των εγγονιών είναι καλύτερη από το Sudoku». Απεικονιστικές μελέτες σε γιαγιάδες που βλέπουν φωτογραφίες των εγγονιών τους έδειξαν ενεργοποίηση δέκα περιοχών του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για τη συναισθηματική ενσυναίσθηση.

Ο δρόμος αυτός πάντως είναι διπλής κατεύθυνσης. Μελέτες έχουν δείξει ότι η υποστήριξη των παππούδων μπορεί να προστατεύσει τις μητέρες από την κατάθλιψη, ενώ από την επαφή με τα εγγόνια οι παππούδες και οι γιαγιάδες μαθαίνουν νέα πράγματα, όπως η τεχνολογία, το παιχνίδι και η ποπ κουλτούρα.

Συστημική ανεπάρκεια

kathimerini.gr
Λίνα Γιάνναρου

Ουδείς έχει φανεί πρόθυμος να χρεωθεί έστω μερίδιο ευθύνης από τον βοηθό νοσηλευτή για τη λάθος μετάγγιση αίματος στο Τζάνειο.

Στις αρχές του 1976 η χώρα είχε βυθιστεί στο πένθος. Τρία παιδιά στη Λάρισα, δύο στο Αγρίνιο, συνολικά επτά σε όλη την Ελλάδα, είχαν φύγει μέσα σε λίγες ημέρες από τη ζωή λόγω μετάγγισης με μολυσμένο αίμα. Τα παιδιά έπασχαν από μεσογειακή αναιμία και, όπως προέκυψε, κάποιες από τις φιάλες αίματος που είχαν προμηθευτεί τα νοσοκομεία από το Κρατικό Εργοστάσιο Αιμοδοσίας του Γενικού Νοσοκομείου Πειραιώς δεν είχαν αποστειρωθεί σε κλίβανο.

Ήταν τα πρώτα βήματα της εθελοντικής αιμοδοσίας στη χώρα. Πρωτοπόρος ο Κερκυραίος αιματολόγος Ηλίας Πολίτης. Σπουδαίος επιστήμονας, υπήρξε ο πρώτος εκπρόσωπος της χώρας μας το 1962 στην επιτροπή εμπειρογνωμόνων της αιμοδοσίας του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το 1963 ίδρυσε το Κρατικό Εργοστάσιο Αιμοδοσίας και παρασκευής παραγώγων αίματος, όπου έγινε και η πρώτη παρασκευή ξηρού πλάσματος. Εκτός από τη θέσπιση της εθελοντικής αιμοδοσίας, είχε καταφέρει με συνεχείς έρευνες να τελειοποιήσει τη θεραπεία για τους πάσχοντες από αιμορροφιλία. Όταν δεν ήταν στα εργαστήρια, όργωνε την Ελλάδα για να φτιάξει τους σταθμούς αιμοδοσίας, γράφει η «Μηχανή του χρόνου».

Όταν συνέβη το κακό ήταν διευθυντής στο Κρατικό Εργοστάσιο Αιμοδοσίας. «Η ζωή μου δεν έχει πια νόημα», φέρεται να εξομολογήθηκε σε συνάδελφό του. Θεωρούσε ότι η ευθύνη ήταν δική του, κι ας έλεγαν οι έρευνες ότι αυτός που είχε αμελήσει τα καθήκοντά του ήταν ο κλιβανιστής της μονάδας. Το πρωί της Καθαράς Δευτέρας του 1976 έδωσε τέλος στη ζωή του, παίρνοντας μεγάλη δόση υπνωτικών φαρμάκων.

«Ένιωσε νικημένος και μόνος», έγραψε η Πανιατρική Υγειονομική Επιθεώρηση το 1976, όπως αναφέρει το σάιτ του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας. «Φόρτωσε στον εαυτό του την ευθύνη τού ότι αποδέχτηκε τις απαράδεκτες συνθήκες δουλειάς και προκαλώντας –κατά τραγικό τρόπο– όχι μόνο τους συμβιβασμένους, αλλά το κάθε μέλος της κοινωνίας της ανοχής, προχώρησε σε αυτό που μοιάζει τιμωρία μας. Και μας, των συναδέλφων του, και όλων αυτών που θα νιώσουν τον αντίκτυπο της απουσίας του».

Την υπόθεση μας θύμισε ο ιστορικός ερευνητής από την Κέρκυρα Δημήτρης Ρεπούλιος. Αφορμή, ασφαλώς, το τραγικό περιστατικό της μετάγγισης αίματος σε λάθος ασθενή στο Τζάνειο. Πενήντα χρόνια χωρίζουν τα δύο γεγονότα, μισός αιώνας. Πολλά έχουν αλλάξει, η εθελοντική αιμοδοσία έχει σήμερα εδραιωθεί (χάρη και στο έργο του Πολίτη, το 1979 απαγορεύτηκε η αμειβόμενη αιμοδοσία και έκλεισαν οριστικά και οι τελευταίες ιδιωτικές τράπεζες αίματος), η χώρα διαχειρίζεται πλέον εκατοντάδες χιλιάδες μεταγγίσεις αίματος ετησίως με ασφάλεια. Οι δύο ιστορίες όμως αποκαλύπτουν και μια άλλη, ποιοτική, αλλαγή που επέφερε ο χρόνος. Μολονότι τα περιθώρια λάθους έχουν περιοριστεί και τα ατυχήματα είναι πια σπάνια, όταν συμβαίνουν δεν αποτελούν σοκ για το σύστημα. Εν προκειμένω, ουδείς έχει φανεί πρόθυμος να χρεωθεί έστω μερίδιο ευθύνης από τον βοηθό νοσηλευτή. Το σύστημα δεν δείχνει σημεία ζωής.

Τέμπη, ώρα να τελειώνει το σόου

 iefimerida.gr

ΣΟΦΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΑ

Αυτή η σύμπραξη Βελόπουλου, Νατσιού, Ζωής και Κασσελάκη, με αφορμή την προανακριτική για τα Τέμπη, θα καταγραφεί στις σκοτεινές σελίδες του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Θα μείνει κυρίως στην Ιστορία ως η ύστατη, απελπισμένη και ανόητη προσπάθεια 32 βουλευτών της άκρας Δεξιάς και της άκρας Αριστεράς να συνασπιστούν για να εκμεταλλευτούν πολιτικά ένα δυστύχημα. Αφού διαψεύστηκαν όλες οι θεωρίες συνωμοσίας που επί μήνες πλάσαραν για τα Τέμπη, αφού άδικα ξεσήκωσαν μια ολόκληρη κοινωνία με ψέματα για ξυλόλια και εξαφανισμένα βαγόνια, έπαιξαν το τελευταίο τους χαρτί: Ζήτησαν να παραπεμφθεί ο πρωθυπουργός για... εσχάτη προδοσία!

Θα μου πείτε ότι πρόκειται για φαιδρή πρόταση που δεν στέκει - και φυσικά απορρίφθηκε στη Βουλή. Ότι είναι μια ακόμη γραφικότητα της έξαλλης αντιπολίτευσης. Σύμφωνοι, εξάλλου κανείς δεν μπαίνει πλέον σοβαρά στη συζήτηση για τις κατηγορίες που έχουν εκτοξεύσει συγγενείς και δικηγόροι για τα Τέμπη. Εμπειρογνώμονες, «ειδικοί» και λοιποί συνωμοσιολόγοι έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης. Μόνο η αντισυστημική αντιπολίτευση (άκρα Δεξιά και άκρα Αριστερά μαζί) επιμένει να στήνεται στην ουρά, πίσω από την Καρυστιανού, και να στηρίζει κάθε ατεκμηρίωτο σενάριο και φαντασίωση.

Ο πρωθυπουργός αποκάλεσε αυτή την αριστερο-δεξιά μανούβρα «χυδαία απόπειρα» ενός «συνεταιρισμού τοξικότητας» που μετατρέπει ένα συλλογικό δράμα σε άθλια πολιτική σκευωρία. Και λίγα τους είπε. Πιο οξύς ο Γιώργος Φλωρίδης, τους αποκάλεσε «συμμαχία των απελπισμένων του ξυλολίου» που έχουν κοινό «το μίσος για τη Δύση, το μίσος για την αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και μια μη υποκρυπτόμενη αγάπη για μια ανατολική χώρα» - λέγε με Ρωσία.

Ας ελπίσουμε ότι, με την παραπομπή του θέματος των Τεμπών στη Δικαιοσύνη, κλείνει μια ταραγμένη περίοδος κατά την οποία κυριάρχησε η πολιτική εξαλλοσύνη. Για ένα διάστημα, στις αρχές του 2025, κάποιοι είχαν σχεδόν πιστέψει πως η κυβέρνηση θα ανατρεπόταν, ο Μητσοτάκης θα αποχωρούσε, κάποιος άλλος «εκλεκτός» θα έπαιρνε τη θέση του και το «κίνημα» θα ξαναζούσε μεγάλες στιγμές. Τίποτα από αυτά, φυσικά, δεν συνέβη, τα σχέδια εκτροπής και ανωμαλίας ανατράπηκαν. Η λογική επικράτησε του φρενοκομείου και η σοβαρότητα πήρε ξανά το πάνω χέρι. Πάνω στην ώρα, ευτυχώς, καθώς η παγκόσμια αναταραχή δεν αφήνει περιθώρια για φαιδρότητες.

Τα κόμματα που ακολούθησαν τον δρόμο της υπερβολής στο ζήτημα των Τεμπών έχασαν. Πληρώνουν το τίμημα της αναξιοπιστίας διότι στήριξαν τις ψεκασμένες θεωρίες και διέσπειραν ψέματα και συκοφαντίες επικίνδυνα για τη Δημοκρατία μας. Κυρίως ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, νοσταλγοί της προηγούμενης περιόδου με κρεμάλες στο Σύνταγμα και οπαδοί μιας τοξικής ατζέντας που διχάζει την κοινωνία. Δυστυχώς, ούτε το ΠΑΣΟΚ απέφυγε την τοξικότητα, την υπονόμευση της Δικαιοσύνης και τα χυδαία σενάρια περί ξυλολίου. Ενώ και η Ζωή έχει αρχίσει ραγδαία να «ξεφουσκώνει». Οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν όλα τα παραπάνω πολιτικά συμπεράσματα.

Το μείζον είναι να κλείσει εδώ ο κύκλος του τραύματος που δοκίμασε τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και της Δικαιοσύνης. Να τελειώσει η μεθοδική προσπάθεια εκμετάλλευσης τραγωδίας και πένθους των τελευταίων μηνών. Στην οποία προσπάθεια, φυσικά, έβαλαν πρόθυμα πλάτη πολιτικοί, παράγοντες, μιντιάρχες και διάφοροι παρατρεχάμενοι ρεπόρτερ. Ως και ο Αντώνης Σαμαράς απόλαυσε το πεντάλεπτο δημοσιότητας που του αναλογούσε στη Βουλή μιλώντας για «αδήλωτο ξυλόλιο». Και όταν η ξυλολιάδα κατέρρευσε, εκείνος άλλαξε απτόητος ρεπερτόριο, όπως φάνηκε από το αντιευρωπαϊκό και φιλορωσικό κήρυγμα που έκανε μαζί με τον Καραμανλή, στο Πολεμικό Μουσείο. Ενθουσιάζοντας τους Λαλιώτη και Τζουμάκα (που ήταν παρόντες), αλλά και τον Βελόπουλο, που τους καλωσόρισε στις θέσεις της Ελληνικής Λύσης! Όταν οι νυν αποδεικνύονται ανίκανοι να ρίξουν τον Μητσοτάκη, επιστρατεύονται οι (απελπισμένοι) τέως.

Υποχρεωτικό το μάθημα κολύμβησης στα δημοτικά σχολεία – Όλες οι λεπτομέρειες

 Κύριε, Δήμαρχε, ευλογημένα και τυχερά τα παιδιά μας που φοιτούν σε εξαιρετικά διδακτήρια και τώρα περιμένουν πώς και πώς τη λειτουργία του κολυμβητηρίου, που κατασκευάζει ο Δήμος Άργους Ορεστικού και πολύ σύντομα θα είναι έτοιμο να υποδεχθεί μικρούς αλλά και μεγάλους...

Σε λίγους μήνες αναμένεται να είναι έτοιμο το ενεργειακά αυτόνομο κολυμβητήριο στην κωμόπολή μας και να δοθεί στο κοινό, καθώς η κατασκευή του προχωρά με ταχείς ρυθμούς.

Το μάθημα κολύμβησης θα γίνει υποχρεωτικό στα δημοτικά σχολεία της Ελλάδας από την επόμενη σχολική χρονιά, σύμφωνα με τον σχεδιασμό του υπουργείου Παιδείας.

Στόχος του εμπλουτισμού του μαθήματος της κολύμβησης είναι η κολυμβητική επάρκεια των μαθητών και η γνώση βασικών τεχνικών ασφάλειας στο νερό.

Μια ευχάριστη έκπληξη περιμένει τους μαθητές της Γ΄ Δημοτικού από τη νέα σχολική χρονιά καθώς εμπλουτίζεται το μάθημα της κολύμβησης, διευρύνεται το γνωστικό του αντικείμενο και όπως επιβεβαίωσαν και πηγές του Υπουργείου Παιδείας στο Dnews θεωρείται δεδομένη η καθιέρωσή του στον υποχρεωτικό κορμό διδασκαλίας.

Είναι ένα μάθημα που το εκπαιδευτικό στοίχημα κερδήθηκε από τον πρώτο κιόλας χρόνο πιλοτικής εφαρμογής του με τους λιλιπούτειους μαθητές να απολαμβάνουν δεόντως το μάθημα εντός πισίνας στα δημοτικά κολυμβητήρια. Ακολουθώντας τη φιλοσοφία που συνδυάζει το παιχνίδι με τη μάθηση, την ψυχαγωγία με την ασφάλεια στο νερό, η ένταξη της κολύμβησης στο ωρολόγιο πρόγραμμα της Γ΄ και Δ΄ Δημοτικού «αγκαλιάστηκε» από τη μαθητική κοινότητα με την υποχρεωτική του οριζόντια ένταξη στο πρόγραμμα αυτών των δύο τάξεων να θεωρείται μονόδρομος.

Όπως τόνισαν πηγές του Υπουργείου βασική επιδίωξη της Σοφίας Ζαχαράκη είναι οι μαθητές της Πρωτοβάθμιας Βαθμίδας να εκπαιδευτούν στο σύνολό τους στις κρίσιμες ηλικίες των 9 και 10 ετών για το πώς να κολυμπούν σωστά και πώς να αντιμετωπίζουν κάθε κίνδυνο εντός νερού είτε πισίνας είτε θάλασσας. Με δεδομένο ότι η χώρα καταγράφει κατά μέσο όρο πάνω από 350 πνιγμούς ετησίως, οι περισσότεροι σε μικρή απόσταση από την ακτή, η θεσμοθέτηση της κολύμβησης ως υποχρεωτικού μαθήματος αποτελεί ένα βήμα προς την κατεύθυνση μιας ουσιαστικής προστασίας των παιδιών – αλλά και μιας πολιτισμικής αλλαγής που δίνει στο σχολείο ρόλο πρόληψης και ασφάλειας.

Το μάθημα της Κολύμβησης από τη νέα σχολική χρονιά θα εμπλουτιστεί με το αντικείμενο της ναυαγοσωστικής για να εμπεδωθεί από νωρίς στους μαθητές η σημασία της ασφάλειας στο νερό. Η δομή του υπάρχοντος μαθήματος ήτοι δέκα δίωρα μαθήματα ανά τρίμηνο, που πραγματοποιούνται σε δημοτικά ή κρατικά κολυμβητήρια, με δωρεάν μετακίνηση των μαθητών προς και από την εγκατάσταση εξετάζεται να διευρυνθούν χρονικά για να ενταχθεί και η θεματική των δεξιοτήτων ναυαγοσωστικής και πρώτων βοηθειών. Η προσθήκη όμως της ναυαγοσωστικής θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο την ασφάλεια των μαθητών εντός νερού και παράλληλα θα τους βοηθήσει ώστε να μάθουν πώς να ανταποκρίνονται σε δύσκολες συνθήκες ή επείγουσες καταστάσεις σε θάλασσα και πισίνα. Ουσιαστικά, στο ήδη υπάρχον μάθημα θα προστεθεί θεωρητική ενημέρωση, επίδειξη διάσωσης, βασικές δεξιότητες αυτοπροστασίας και πρώτων βοηθειών.

Μητσοτάκης: Οι τέσσερις προτεραιότητες στον δρόμο προς τις εκλογές του 2027

Από την ομιλία του Πρωθυπουργού και Προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη στη συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ:

… Οι μέχρι τώρα κατακτήσεις του τόπου να γίνονται θεμέλια για τις επόμενες. Η προσπάθεια θα συνεχιστεί ως το 2031. Αυτός ο οδικός χάρτης προς τις εκλογές του 2027 θα έχει 4 προτεραιότητες:

• Η ενίσχυση της μεσαίας τάξης με λιγότερους φόρους, ενίσχυση του εισοδήματος και αντιμετώπιση του στεγαστικού.
• Δεύτερον ένα καλύτερο κράτος.
• Τρίτον, ισχυροποίηση των εθνικών μας θέσεων.
• Τέταρτον και επιμένω πολύ σε αυτό, την άρση των ανισοτήτων μεταξύ του κέντρου και της περιφέρειας.

Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά την ενιαία τροχιά ανόδου της Ελλάδος. Όπως σήμερα έχουν εδραιωθεί οι αλλαγές της πρώτης μας θητείας, μέχρι το 2027 θα έχουν εδραιωθεί οι αλλαγές που γίνονται τώρα και μετά θα ανοίξει καινούργιος κύκλος προκλήσεων: Συνταγματική αναθεώρηση, η προεδρία της ΕΕ το β' εξάμηνο του 2027, κρίσιμα περιβαλλοντικά και αναπτυξιακά ζητήματα όπως η διαχείριση του νερού, η συνέχιση της ψηφιοποίησης του κράτους - κάναμε την πρώτη μεγάλη έρευνα κοινής γνώμης επ' αυτού και δώσαμε τα στοιχεία δημόσια - η συνέχιση της τόνωσης του εισοδήματος, χώρα που μπορεί να πρωταγωνιστήσει σε τομείς όπως η τεχνητή νοημοσύνη, η διαμόρφωση νέας εικόνας στην εκπαίδευση. Όλα αυτά θα βρεθούν στον ορίζοντα.

Να παραμείνουμε στον δοκιμασμένο νικηφόρο δρόμο της ενότητας, της ανανέωσης και της διεύρυνσης. Αυτό το κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό επιβάλλει τη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων. Το γνωρίζετε καλά ότι ο ρόλος του κομματικού μας κορμού είναι κομβικός. Αποτελεί το ζωτικό σύνδεσμο της ΝΔ με την κοινωνία…

Τέλος οι ουρές στα φαρμακεία ΕΟΠΥΥ - Πώς πήγε η πρώτη μέρα αποστολής φαρμάκων κατ’ οίκον

protothema.gr

«Αγκαλιάζεται» από τους χρόνιους ασθενείς, σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, η νέα δυνατότητα αποστολής κατ’ οίκον των ακριβών φαρμάκων που λαμβάνουν έως σήμερα από τα φαρμακεία του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ).

Όπως προκύπτει από τις πληροφορίες, οι αιτήσεις για κατ’ οίκον παραλαβή των Φαρμάκων Υψηλού Κόστους (ΦΥΚ) την πρώτη ημέρα λειτουργίας του νέου συστήματος, έως και χθες το βράδυ, ανέρχονταν σε 1.000. Σημειώνεται ότι έως το βράδυ της Κυριακής, ο ΕΟΠΥΥ μετρούσε 280 αιτήσεις, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε σε τηλεοπτική συνέντευξή του ο Υφυπουργός Υγείας, Μάριος Θεμιστοκλέους. Η πλατφόρμα στην οποία γίνονται οι αιτήσεις έχει ανοίξει 2- 3 ημέρες πριν ξεκινήσουν οι αποστολές των φαρμάκων στα σπίτια των χρόνιων ασθενών και όσο γίνεται γνωστή η παροχή στους ασφαλισμένους τόσο περισσότεροι δηλώνουν ότι θέλουν να παραλαμβάνουν τα φάρμακά τους στο σπίτι.

Οι ωφελούμενοι από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ ανέρχονται σε περίπου 120.000 κάθε μήνα. Επιπλέον 19.000 ασφαλισμένοι με σοβαρά και χρόνια νοσήματα εξυπηρετούνται από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ κάθε δύο μήνες. Η ταλαιπωρία που περνούν οι ασθενείς αυτοί ή οι συνοδοί τους είναι γνωστή καθώς τις περισσότερες φορές χρειάζεται να περιμένουν ώρες για να εξυπηρετηθούν, στο κρύο, τη βροχή ή τη ζέστη. Τα προβλήματα στην εξυπηρέτηση για την παραλαβή των ΦΥΚ αναδείχθηκαν με τον πλέον εμφατικό τρόπο στα τέλη Ιανουαρίου όταν το φαρμακείο ΕΟΠΥΥ στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας δεν άνοιξε στην ώρα του, οι ασφαλισμένοι σχημάτισαν ουρά απ’ έξω και χρειάστηκε η επέμβαση του Υπουργού Υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη. Έκτοτε ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για δυναμικές παρεμβάσεις.

Οι 139.000 ασφαλισμένοι είναι δυνητικά όσοι μπορούν να λάβουν τα ακριβά φάρμακα στο σπίτι τους ή σε όποια διεύθυνση επιλέξουν να τους αποσταλούν. Από αυτούς τους ασφαλισμένους, περίπου οι 100.000 ασθενείς (ποσοστό 72%) βρίσκονται σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, και εξ αυτών το 41% έχει χρόνιες παθήσεις, που σημαίνει ότι η καθημερινότητά τους είναι ήδη βεβαρημένη.

Ο αριθμός των φαρμάκων που θα διακινηθούν εξαρτάται από την πρόθεση των ασθενών, δηλαδή από το πόσοι θα θελήσουν να αξιοποιήσουν την κατ’ οίκον αποστολή φαρμάκων. Εκτιμάται ότι ασθενείς με χρόνιες παθήσεις ή και με κινητικά προβλήματα ή όσοι διαμένουν σε περιοχές που δεν λειτουργούν αυτόνομα φαρμακεία ΕΟΠΥΥ, θα ωφεληθούν σημαντικά από τη νέα υπηρεσία, καθώς αλλάζει ριζικά η πρόσβασή τους στη θεραπεία τους και μηδενίζεται η ταλαιπωρία τους.

Η εταιρεία διακίνησης φαρμάκων με την οποία έχει συνάψει σύμβαση ο ΕΟΠΥΥ έχει τη δυνατότητα μεταφοράς όλων των φαρμάκων που δίνονται σήμερα από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ. Σε ό,τι αφορά τα σκευάσματα ψυχρής αλυσίδας, η μεταφορά τους γίνεται με ειδικά αυτοκίνητα και ειδικές συσκευασίες στις σωστές συνθήκες ψύξης. Σε περιπτώσεις μακρινών οδικών διαδρομών, θα μπορούν να φυλάσσονται σε ειδικά hubs που διαθέτει η εταιρεία σε διάφορα σημεία ανά την Ελλάδα (πχ Πάτρα). Η πρώτη διανομή κατ’ οίκον έγινε την Κυριακή, μία ημέρα πριν την επίσημη έναρξη της νέας δυνατότητας, σε 85χρονη γυναίκα που χρειαζόταν αντιικά φάρμακα κατά του κορωνοϊού και μένει στα Άνω Λιόσια. Τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικά για όσους ασθενείς τα επιλέγουν για τους δικούς τους λόγους.

«Ένα διαχρονικό αίτημα 120.000 ασθενών που επισκέπτονταν κάθε μήνα τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ γίνεται επιτέλους πραγματικότητα. Το μόνο που χρειάζεται ο ασθενής είναι η ηλεκτρονική συνταγή, η άυλη γνωμάτευση και να έχει υλοποιήσει την υπηρεσία αποστολής κατ’ οίκον ηλεκτρονικά μέσω της πλατφόρμας του ΕΟΠΥΥ. Οι συνταγές ελέγχονται και εκτελούνται από φαρμακοποιούς, ενώ η διακίνηση των φαρμάκων γίνεται από πιστοποιημένη εταιρεία. Έτσι, κάνουμε ένα σημαντικό βήμα για την αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας και της ποιότητας ζωής των συμπολιτών μας που το έχουν περισσότερο ανάγκη», ανέφερε σε βίντεο στο TikTok ο Πρωθυπουργός.

70 χρόνια Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου - Το σκάνδαλο με τους «Όρνιθες»

Στιγμιότυπο από πρόβα των «Ορνίθων» του Κουν, το 1964. Όταν η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στο Ηρώδειο το 1959 προκάλεσε αντιδράσεις. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, η ίδια παράσταση, μετά τις διεθνείς διακρίσεις που έλαβε, παρουσιάστηκε στην Επίδαυρο. (Φωτογραφία: δημητρησ χαρισιαδησ © μουσειο μπενακη / φωτογραφικα αρχεια)

Καλλιτεχνικόν σκάνδαλον εις το Ηρώδειον – Η παράστασις των “Ορνίθων” προκάλεσε τας αποδοκιμασίας του κοινού», ήταν ο τίτλος ανυπόγραφου ρεπορτάζ στην «Καθημερινή», που δημοσιεύθηκε την Τρίτη 1η Σεπτεμβρίου 1959 και αναφερόταν στο πιο πολυσυζητημένο μέχρι και σήμερα, ίσως, έργο του Φεστιβάλ Αθηνών, το οποίο έκανε πρεμιέρα στις 29 Αυγούστου του ίδιου έτους.

Οι «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, σαφώς και δεν παρουσιάζονταν για πρώτη φορά, αλλά σίγουρα ανέβαιναν για πρώτη φορά με αυτόν τον τρόπο, ταράζοντας τα νερά όχι μόνο του θεατρικού κόσμου της εποχής αλλά και του αρχαίου δράματος γενικότερα. Άλλωστε ο Κάρολος Κουν, ένας λόγιος του θεάτρου και σκηνοθέτης της παράστασης, με τη βαθιά και εύστοχη ματιά του, το ίδιο ακριβώς επιδίωκε και στο σύγχρονο θέατρο: να αποφύγει τη στείρα ακαδημαϊκή προσέγγιση των κειμένων, όπως ήταν σύνηθες σε κάποιες περιπτώσεις –με τους καλλιτέχνες να φοβούνται τη λογοκρισία– και να μεταμορφώσει τον θίασό του σε καθρέφτη της κοινωνίας.

Σατυρικό σκίτσο της εποχής από τον Φωκίωνα Δημητριάδη.

«Ευθύς εξαρχής, ο υψηλός τόνος της απαγγελίας των ηθοποιών, η ασυνήθης έντασις του ήχου της ορχήστρας, είχον προδιαθέσει μάλλον δυσμενώς μερίδα των θεατών», συνεχίζει ο ανώνυμος ρεπόρτερ μιλώντας και για την –κλασική πια σήμερα– μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, που γράφτηκε ειδικά για την παράσταση, η οποία γέμισε εκείνο το βράδυ το Ηρώδειο. Την κακή κριτική δεν γλίτωσε ούτε το ίδιο το κείμενο –σε μετάφραση και διασκευή του Βασίλη Ρώτα– «εις την οποίαν εγίνετο λόγος περί πυραύλων, αεροδρομίων, πολυκατοικιών, ιερών τόπων κ.λπ.», κάτι που «εξένιζε πολλούς», μεταξύ των οποίων και ομάδα σπουδαστών της Φιλολογίας του Κέμπριτζ, δείχνοντας ολοφάνερα «την απορίαν των και την απογοήτευσίν των, διά τον τρόπον καθ’ ον εδίδετο το έργο».

Η παράσταση του Κουν, που συνοδεύθηκε από τα σκηνικά του Γιάννη Τσαρούχη, τη χορογραφία της Ραλλούς Μάνου και τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, μυθικά ονόματα συντελεστών για εμάς σήμερα, θεωρήθηκε κατά κύριο λόγο θέαμα αποτρόπαιο και προσβλητικό, από τον τότε υπουργό Προεδρίας της Κυβερνήσεως Καραμανλή, Κωνσταντίνο Τσάτσο, ο οποίος αποχώρησε από το θέατρο, επιπλήττοντας τους υπεύθυνους του Φεστιβάλ και δίνοντας εντολή για τη ματαίωση των υπόλοιπων παραστάσεων.

Ο ιερωμένος που σκανδάλισε

Η σκηνή, μάλιστα, που πυροδότησε την αντίδραση του Τσάτσου αλλά και μερίδας του κοινού, που φώναζε «αίσχος, σταματήστε… ντροπή», ήταν όταν ο ηθοποιός Θόδωρος Κατσαδράμης άρχισε, ντυμένος «με την απλήν περιβολήν των εθνομαρτύρων ιερωμένων μας», να ψάλλει βυζαντινούς ύμνους σε τόνο εκκλησιαστικής ψαλμωδίας, λίγο πριν από τη θυσία ενός τράγου στους θεούς.

Σύμφωνα με το –ανυπόγραφο– ρεπορτάζ της «Κ», στις κερκίδες επικράτησε για ώρα οχλαγωγία με αρκετούς θεατές να ενθαρρύνουν τους ηθοποιούς να συνεχίσουν και άλλους να τους αποδοκιμάζουν με άναρθρες κραυγές. Τελικά η παράσταση συνεχίστηκε, με τον πρωταγωνιστή Δημήτρη Χατζημάρκο να υψώνει τα χέρια του και να φωνάζει με όλη του τη δύναμη «ησυχίαν», τερματίζοντας ολόκληρη τη σκηνή αυτοσχεδιάζοντας.

Την επομένη, η ανακοίνωση της κυβέρνησης, όπως τη διαβάζουμε στο δημοσίευμα της «Κ» του 1959, ήταν ξεκάθαρη: «Το χθες εμφανισθέν έργον ατελέστατα προπαρασκευασμένον απετέλεσε παραμόρφωσιν του πνεύματος του κλασσικού κειμένου. Ωρισμέναι δε σκηναί αυτού παρουσιάσθησαν κατά τρόπον προσβάλλοντα το θρησκευτικόν αίσθημα του λαού».

Το δημοσίευμα της «Κ» κάνει λόγο για «καλλιτεχνικόν σκάνδαλον εις το Ηρώδειον».

Στην πρεμιέρα όλοι εξεπλάγησαν, παρόλο που ο τρόπος παρουσίασης είχε εγκριθεί από τον ΕΟΤ, με αρμόδιους του Φεστιβάλ να έχουν παρακολουθήσει την παράσταση προτού εκείνη φτάσει στο Ηρώδειο, όπως γινόταν για καθεμία από τις εκδηλώσεις.

«Έκπληκτος» ο Κουν

«Μένω έκπληκτος από την απόφασιν του κ. Τσάτσου. Ανέβασα τους “Όρνιθες” σύμφωνα με το πνεύμα του Αριστοφάνη και με έναν τρόπο ερμηνείας που τον ακολουθώ εδώ και 25 ολόκληρα χρόνια», είπε σε δήλωσή του ο Κάρολος Κουν και συνέχισε: «Οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ Αθηνών που είχαν από καιρό στα χέρια τους τη διασκευή των “Ορνίθων” και που παρηκολούθησαν τις δοκιμές του έργου, όφειλαν να γνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίον ανεβάζω την αττική κωμωδία και να κάνουν εγκαίρως τις παρατηρήσεις τους».

Όπως τόνισε μάλιστα, «πάντως είναι γεγονός πως και στην αρχαιότητα τα έργα του Αριστοφάνη όταν επαίζετο εσκανδάλιζαν τον λαό και προκαλούσαν ένα πλήθος αντιδράσεις», εξηγώντας μάλιστα ότι «όπου έπρεπε χρησιμοποίησα νεώτερες λέξεις ή απέδωσα ένα πρόσωπο, όχι ακριβώς όπως αναφέρεται στο κείμενο, αλλά όπως το συναντάμε στην εποχή μας».

Σατυρικό σκίτσο της εποχής από τον Φωκίωνα Δημητριάδη.

Αν κάποιος διατρέξει φευγαλέα το σχετικό δημοσίευμα της «Κ» με τη μικροσκοπική γραμματοσειρά και περικυκλωμένο από πολλά πυκνογραμμένα κείμενα, θα διαπιστώσει ότι το μάτι του σημερινού αναγνώστη δεν μπορεί να προσπεράσει τον ειρωνικό μεσότιτλο της εφημερίδας, «Ο διασκευαστής τα ευρίσκει όλα ωραία», που αναφέρεται στον Βασίλη Ρώτα και προηγείται της δήλωσής του. «Η εχτίμηση του έργου του Αριστοφάνη εστάθηκε μέτρο πολιτισμού για όλον τον πολιτισμένο κόσμο. Πώς τώρα έγινε και απαγορεύτηκε η ωραιότατη αυτή παράσταση, αυτό μου έκανε κατάπληξη και απορώ και εξίσταμαι, μη βρίσκοντας καμία δικαιολογία», ανέφερε ο ίδιος.

Παρ’ όλα αυτά η νίκη του Τσάτσου έναντι των «Ορνίθων» του Κουν ήταν προσωρινή, με το έργο να ανεβαίνει ήδη από το 1962 σε μεγάλα θέατρα και φεστιβάλ του εξωτερικού (τότε, έχοντας πάρει και την τελική του μορφή βραβεύθηκε στο παρισινό Φεστιβάλ των Εθνών) και τον ξένο Τύπο της εποχής να την περιγράφει ως «την καλύτερη παράσταση Αριστοφάνη που είδε ποτέ η Ευρώπη» και τον Κουν ως «τον σπουδαιότερο ερμηνευτή του».

Ιστορικός σταθμός του έργου ήταν και το 1975, με τον καλλιτεχνικό μαρασμό του φεστιβάλ εξαιτίας της δικτατορίας, να αρχίζει να υποχωρεί και με την Επίδαυρο να ανοίγει τις πόρτες του για το Θέατρο Τέχνης και κατ’ επέκταση για τους θρυλικούς «Όρνιθες».