Δεκαπέντε συνάδελφοι εκδήλωσαν ενδιαφέρον για το ΠΥΣΠΕ Καστοριάς.

Διπλάσιοι οι ενδιαφερόμενοι σε σχέση με το 2014! Η έλλειψη συγκεκριμενοποίησης των κριτηρίων επιλογής, καθιστά τη διαδικασία εκτός από δύσκολη, αδιαφανή, μεροληπτική, υποκειμενική και επώδυνη!

 Ο πρωθυπουργός όμως, ζητά συναίνεση! H υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο!

Την Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015, έληξε η προθεσμία κατάθεσης αίτησης εκπαιδευτικών για τον ορισμό τους ως μελών των υπηρεσιακών συμβουλίων ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ.

Για το ΠΥΣΠΕ Καστοριάς εκδήλωσαν ενδιαφέρον καταθέτοντας αίτηση, δεκαπέντε (15) συνάδελφοι (7 άνδρες από τους οποίους ένας είναι Φυσικής Αγωγής και 8 γυναίκες από τις οποίες η μία είναι νηπιαγωγός). 

Το 2014 είχαν υποβάλει αίτηση για να δι-ορισθούν μέλη του υπηρεσιακού συμβουλίου, οκτώ συνολικά διευθυντές-διευθύντριες (5 άντρες και 3 γυναίκες). Θυμίζω πως τότε για τον ορισμό μελών στα συμβούλια ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ με τη θεσμική ιδιότητα λαμβάνονταν υπόψιν η διοικητική εμπειρία σε θέσεις ευθύνης, όπως του Διευθυντή Α/θμιας ή Β/θμιας εκπαίδευσης, προϊσταμένου γραφείου και διευθυντή σχολικής μονάδας.

Σήμερα με την πρόσφατη αλλαγή του σχετικού νόμου το μοναδικό προσόν που απαιτείται είναι ο/η ενδιαφερόμενος/η να έχει 15ετή εκπαιδευτική υπηρεσία.

Ο Διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Καστοριάς, Γεώργιος Μασλάρης, απέστειλε σήμερα τις αιτήσεις στον περιφερειακό διευθυντή, ο οποίος σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία θα αποφασίσει για τον ορισμό δύο τακτικών μελών με τα αντίστοιχα αναπληρωματικά, καθώς επίσης και τον αναπληρωτή του προέδρου του ΠΥΣΠΕ Καστοριάς. Τώρα, με ποια αξιοκρατικά κριτήρια θα επιλεγούν οι πέντε και θα απορριφθούν οι δέκα είναι ένα ερώτημα που ποτέ δεν θα απαντηθεί από τον υπεύθυνο του δι-ορισμού, περιφερειακό διευθυντή πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Το 2014 αλλά και το 2012, η απόφαση της τότε περιφερειακής διευθύντριας δυτικής Μακεδονίας, Βασιλικής Βόντσα (διεκδικεί και πάλι τη θέση), για την επιλογή και τον ορισμό μελών στο περιφερειακό υπηρεσιακό συμβούλιο (ΠΥΣΠΕ) Καστοριάς, στηρίχτηκε σε αξιοκρατικά κριτήρια, αφού τόσο ο συνάδελφος Νικόλαος Παπασταύρος όσο και η συνάδελφος Θωμαή Μιχαηλίδου, είχαν τη μεγαλύτερη πραγματική διοικητική εμπειρία, σε θέση διευθυντή σχολικής μονάδας, από όσους  είχαν υποβάλει αίτηση. 

Προσωπικά, έχω τοποθετηθεί επανειλημμένα εκφράζοντας δημόσια την άποψή μου, ότι το κριτήριο για μία τέτοια, ομολογουμένως δύσκολη απόφαση, θα πρέπει να είναι η εμπειρία–αρχαιότητα των συναδέλφων, κριτήριο που δεν αμφισβητείται σε αντίθεση με άλλα που δέχονται διαρκή αμφισβήτηση.