Τάκης Θεοδωρόπουλος
Μιλάμε για Ακροδεξιά. Και μάλιστα μιλάμε για μια Ακροδεξιά που προελαύνει στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Μπορούμε να την ορίσουμε; Είναι ένα πολιτικό ρεύμα που υπονομεύει τα κεκτημένα των ευρωπαϊκών θεσμών; Η πρώτη μεγάλη χώρα της Ευρώπης όπου απέκτησε πλειοψηφία η Ακροδεξιά, η Ιταλία, απέδειξε, ώς σήμερα τουλάχιστον, ότι μπορεί να ακολουθήσει χωρίς προβλήματα τον βηματισμό της Ε.Ε. Μην ξεχνάμε ότι όταν εξελέγη η Μελόνι ανέφεραν ως κύριο χαρακτηριστικό της τις νεοφασιστικές της καταβολές. Στη γειτονική Γαλλία, η Μαρίν Λεπέν προσδοκά, μετά τη νίκη στις βουλευτικές εκλογές, τη νίκη της στην προεδρία της Δημοκρατίας. Με το Κέντρο που προσπάθησε να οργανώσει ο Μακρόν εισπράττοντας αποτυχίες τη μία μετά την άλλη, με τη Δεξιά χαμένη κάπου στο νεφέλωμα του γκωλικού παρελθόντος της, η Λεπέν δεν αποκλείεται να επιτύχει επιτέλους τον στόχο της. Απέναντί της θα έχει την Αριστερά του Μελανσόν, ένα αρχαϊκό μόρφωμα. Για την Ιστορία, αναφέρω αυτό που περιγράφει ο Μισέλ Ουελμπέκ στην «Υποταγή» του. Μετά μια περίοδο διακυβέρνησης από τη Λεπέν, πρόεδρος της δημοκρατίας γίνεται ένας ισλαμιστής. Και επιλέγει ως πρωθυπουργό τον Φρανσουά Μπαϊρού, τον ίδιο που επέλεξε ο Μακρόν για να τη «βγάλει» ώς τις εκλογές του καλοκαιριού. Αν τη βγάλει. Η Γερμανία μπορεί να ξεπεράσει την πολιτική της κρίση στις εκλογές του Φεβρουαρίου, όμως η τρομακτική Εναλλακτική για τη Γερμανία έχει καταγραφεί ως εναλλακτική πολιτική προοπτική. Επικεφαλής της η Αλις Βάιντελ.
Υποθέτω ότι οι φίλες νεοφεμινίστριες που υποστηρίζουν ότι οι γυναίκες θα σώσουν τον κόσμο είναι ευτυχισμένες. Μελόνι, Λεπέν, Βάιντελ. Το γυναικείο φύλο προελαύνει στην πολιτική σκηνή της Ευρώπης με την ακροδεξιά του ατζέντα. Κατά των μεταναστών, κατά του woke, υπέρ των παραδοσιακών αξιών που θα διατηρήσουν τις αξίες του πολιτισμού. Κυρία Λατινοπούλου, σας παρακαλώ, μην πετάγεστε, με όλο τον σεβασμό, έχετε να κάνετε πολλή δουλειά ακόμη ώσπου να φτάσετε στο επίπεδο Μελόνι. Εχετε και τον άλλον, με τις επιστολές του Ιησού, απέναντί σας και θα πρέπει να προσέχετε.
Αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο στην όλη υπόθεση είναι ότι η γυναικεία ηγεμονία στην ακροδεξιά πολιτική σκηνή της Ευρώπης υπονομεύει το παραμύθι της πατριαρχίας. Όπου η πατριαρχία, η ανδροκρατία, ήταν υπεύθυνη για όσα η «προοδευτική» κοινή γνώμη αντιμετώπιζε ως συντηρητισμό. Την προστασία των συνόρων από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση, την αφύπνιση των ευρωπαϊκών αξιών, απέναντι κυρίως στην ισλαμική διείσδυση η οποία προέρχεται από το εσωτερικό της ευρωπαϊκής κοινωνίας.
Τη Γερμανία δεν την ξέρω. Τη Γαλλία, όμως, μπορώ να την καταλάβω. Μπορώ να καταλάβω τα άλματα της Λεπέν, που κατάφερε να βγάλει από το περιθώριο το μόρφωμα που κληρονόμησε από τον πατέρα της και να το αναγάγει σε ένα κόμμα που διεκδικεί σήμερα την εξουσία στη δημοκρατία. Δεν είναι τυχαία πολιτικός. Είναι, εδώ που τα λέμε, η πρώτη που ανέδειξε τις δυνατότητες της Ακροδεξιάς στη δημοκρατική Ευρώπη. Ο πατέρας της είχε μείνει στις εμμονές του OAS και του πολέμου στην Αλγερία. Η κόρη Λεπέν τις ξεπέρασε και μπόρεσε να εμπνεύσει ένα μεγάλο τμήμα της παραδοσιακής Δεξιάς, αλλά και μάζες πρώην κομμουνιστών που είχαν υποστεί την αποβιομηχανοποίηση στον γαλλικό Βορρά.
Η πολιτική Ευρώπη στρέφει προς τα δεξιά. Και έχει ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε ότι τη στροφή αυτή την εκφράζουν γυναίκες. Για το μέλλον της απευθυνθείτε σε αστρολόγους. Εκείνο που έχω να πω για το παρόν της είναι ότι, επιτέλους, σταματήστε να κατηγορείτε το ανδρικό φύλο για τον συντηρητισμό του. Το προνόμιο το έχει χάσει προ πολλού.
Όπως αποδεικνύει η ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, τον ρόλο τον έχει αναλάβει το γυναικείο φύλο. Οι επικεφαλής των ακροδεξιών κομμάτων στις τρεις μεγάλες χώρες της Ευρώπης είναι γυναίκες. Οπότε, ας αφήσουμε κατά μέρος τις μπούρδες περί ανδροκρατίας μήπως μπορέσουμε να καταλάβουμε ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη δεν έχει σχέση με το φύλο ή την «έμφυλη ταυτότητα». Είναι θέμα πολιτισμικής της ταυτότητας. Και φαίνεται ότι οι γυναίκες το ζουν πολύ πιο έντονα από εμάς τους άνδρες.
Δεν ξέρω ποιο είναι το μέλλον της Ευρώπης. Εκείνο που ξέρω είναι πως ήρθε η στιγμή για να συγκρουσθεί με το πρόβλημα της ταυτότητάς της. Δυστυχώς για όλους εμάς, οι μόνοι που το έχουν αντιληφθεί είναι όσοι έχουμε απορρίψει στο καλάθι της Ακροδεξιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου