Κύριε Σαμαρά μην ανησυχείτε… κλείνει η χαλυβουργία αλλά ανοίγουν καφετέριες και σουβλατζίδικα

Πρίν από λίγες ημέρες ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς μιλώντας στους ευρωπαίους βιομήχανους είπε ότι η μείωση του κόστους της ενέργειας στην Ευρώπη, είναι βασικός στόχος της ελληνικής Προεδρίας. Χθές η Χαλυβουργική ανακοίνωσε ότι κλείνει τα εργοστάσια της λόγω του ενεργειακού κόστους.

 Η χθεσινή ανακοίνωση της Χαλυβουργικής ότι κλείνει τα εργοστάσια της δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν μια κίνηση αναμενόμενη όπως αναμενόμενο είναι και το κλείσιμο και όλων των άλλων ενεργοβόρων βιομηχανιών, δηλαδή του συνόλου της βαριάς βιομηχανίας στην Ελλάδα. Η αιτία της κατάρρευσης της βαριάς βιομηχανίας είναι ο συνδυασμός μείωσης της εγχώριας ζήτησης αφενός και το πολύ υψηλό κόστος της ενέργειας το οποίο τις καθιστά μη ανταγωνιστικές σε διεθνές επίπεδο.

Οι βαριές βιομηχανίες τα τελευταία δυο χρόνια διαρκώς ενημερώνουν την κυβέρνηση για το πρόβλημα. Κραυγάζουν εδώ και μήνες ότι αν δεν υπάρξει άμεση αλλαγή της ενεργειακής πολιτικής το κλείσιμο τους είναι θέμα εβδομάδων. Έχουν ήδη περιορίσει τη λειτουργία τους σε λίγες ημέρες κάθε μήνα, έχουν μειώσει το προσωπικό τους, έχουν κλείσει πολλές μονάδες παραγωγής. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία στο κυβερνητικό επιτελείο, ότι δεν γνώριζαν τι θα συμβεί. Εξάλλου, υπάρχουν και οι εξωφρενικές διαρροές από κυβερνητικά στελέχη ότι "δεν αιφνιδιαστήκαμε από το κλείσιμο της Χαλυβουργικής, ήταν αναμενόμενο".

Μα είναι αυτή απάντηση κυβερνητικών στελεχών; Είναι δυνατόν να είναι αυτή η αντίδραση της κυβέρνησης στο κλείσιμο της βαριάς βιομηχανίας; Ή μήπως είναι αποδεκτές οι διακιολογίες της κυβέρνησης ότι η τρόικα εμποδίζει τη μείωση της τιμής του ρεύματος για την βαριά βιομηχανία;

Αστεία πράγματα. Μπορεί η χώρα να έχει απωλέσει την εθνική της ανεξαρτησία λόγω των χρεών της, μπορεί να βρισκόμαστε υπό κηδεμονία, αλλά δεν μπορεί η κυβέρνηση να αδρανεί όταν γνωρίζει ότι θα κλείσουν όλες οι ελληνικές βιομηχανίες. Δεν μπορεί να είναι αδύναμη να παρέμβει σε τόσο κρίσιμα για την οικονομία ζητήματα, για ζητήματα που επηρεάζουν και το σήμερα αλλά πλήττουν θανάσιμα και το αύριο της οικονομίας. Όταν κλείνει μια μπουτίκ λόγω της κρίσης ή  μια καφετέρια, δεν χάθηκε ο κόσμος. Μόλις αυξηθεί λίγο η κατανάλωση θα ξανανοίξουν δέκα στη θέση κάθε μιας που έκλεισε. Όταν κλείσει μια χαλυβουργία ή  μια τσιμεντοβιομηχανία, πώς θα ξαναφτιάξουμε καινούργιες; Δεν αντικαθίασταναται αυτές οι βιομηχανίες, στις οποίες εργάζονται επί γενιές ολόκληρες οικογένειες και από τις οποίες ζούν πόλεις και περιοχές και στις οποίες στηρίζονται δεκάδες άλλοι κλάδοι με μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Πώς μπορεί ο Σαμαράς να ανέχεται την αδράνεια των υπουργών του και των αρμοδίων για την ενεργειακή πολιτική όταν το κλείσιμο της χαλυβουργίας θα αφήσει 3.000 εργάτες άνεργους, θα στερήσει τον προυπολογισμό από φόρους εκατοντάδων εκατομμυρίων και θα  πλήξει ανεπανόρθωτα τη βιομηχανία της χώρας η οποία παράγει το 18% του ΑΕΠ;

Αναρωτιέται κανείς ποιά είναι η δικαιολογία που προβάλουν οι υπουργοί για αυτή την κατάντια, πώς την δέχεται τη δικαιολογία αυτή ο πρωθυπουργός και τελικά, πώς κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια, αδρανώντας μπροστά σε αυτή την καταστροφή.

Μιλάει η κυβέρνηση για επιτυχία της ελληνικής προσπάθειας και για success story ενώ οι μεγαλύτερες βιομηχανίες της χώρας, ή φεύγουν στο εξωτερικό ή κλείνουν.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση τα πράγματα είναι απλά: Οι αρμόδιοι υπουργοί και οι υπεύθυνοι για την ενεργειακή πολιτική ευθύνονται για το κλείσιμο της βαριάς βιομηχανίας και τελικά ολόκληρη αυτή η ευθύνη βαραίνει προσωπικά έναν και μόνο, τον ίδιο τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά ο οποίος δεν κατάφερε να επιβάλει τη μείωση του κόστους της ενέργειας και αδράνησε, με αποτέλεσμα να χάσουμε την βιομηχανία μας.

Τι απομένει στη χώρα κύριε Σαμαρά, όταν έχουν χαθεί ήδη το τραπεζικό σύστημα και η βαριά βιομηχανία, όταν οι εφοπλιστές είναι έξαλοι επειδή δεν τηρούνται από κυβερνητικής πλευράς οι μεταξύ σας συμφωνίες, όταν έχει κλείσει  η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, όταν η μόνη μείωση που έγινε στις δημόσιες δαπάνες είναι ο περιορισμός των συντάξεων σε επίπεδο πείνας και η διακοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων;

Να σας πώ εγώ λοιπόν τι απομένει στην ελληνική οικονομία, αφού δεν το βλέπετε: Τα σουβλατζίδικα και οι καφετέριες. Αυτή είναι σήμερα η ελληνική οικονομία. Και απομείνανε αυτά μόνο διότι σε αυτά μπορεί κάποιος να κλέψει τους φόρους, σε αυτά μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει τη μαύρη εργασία, και εκεί μπορούν να περάσουν την ημέρα τους οι άνεργοι νέοι. Η οικονομία της καφετέριας είναι το παρόν μας και πολύ φοβάμαι και το μέλλον μας.

 Πηγή:www.reporter.gr

Γρηγόρης Νικολόπουλος