Η λατρεία του μετανάστη

kathimerini.gr

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Δύο μεγάλες παρατάξεις ξεχωρίζουν στην επικράτεια της προοδευτικής διανόησης. Της πρώτης ηγείται γνωστός επιστήμονας - ιστορικός, ο οποίος έπειτα από χρόνια έρευνας στο εργαστήριό του κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη από 1 εκατ. μετανάστες για να γλιτώσει τη δημογραφική πανωλεθρία. Δεδομένου, δε, ότι ο δικτάτορας της γείτονος μέχρι στιγμής έχει συγκεντρώσει μόλις 150.000 στα σύνορα, ο επιστήμων καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μπορούμε να τους δεχθούμε με χαρά. Θα πρότεινα ο καθένας τους να κυκλοφορεί με τον αριθμό του σε ευκρινή θέση ώστε να μπορούν ανά πάσα στιγμή οι Αρχές να γνωρίζουν σε ποιο σημείο βρισκόμαστε, μη γίνει κάνα λάθος.

Αν μάλιστα έχει τεκνοποιήσει, να υπάρχει ειδικό σήμα που θα του παρέχει κάποια προνόμια – κυρίως ηθικής φύσεως. Κακώς, λοιπόν, καταδικάστηκαν σε φυλάκιση όσοι πέρασαν παρανόμως τα σύνορα. Στη φυλακή αποκλείεται η τεκνοποιία, άρα μας είναι άχρηστοι. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει όταν φθάσουν στο όριο του 1 εκατ. – δεδομένου ότι ο δικτάτωρ έχει στο οπλοστάσιό του 3 εκατ. Στο σημείο αυτό ο επιστήμων - ιστορικός υπενθυμίζει πως είναι αριστερός. Και ως αριστερός δεν ενδιαφέρεται για τους αριθμούς. Τον ενδιαφέρει ο άνθρωπος.

Η δεύτερη παράταξη είναι ισχυρότερη, διότι το επιχείρημά της είναι θεολογικής φύσεως – κάτι που αγγίζει την ψυχή του κάθε αριστερού. Είναι οι ζηλωτές των «ανοιχτών συνόρων». Το credo τους μπορεί να μην είναι διατυπωμένο με τόση σαφήνεια, όπως η επιστημονική θεωρία του 1 εκατ., όμως διατρέχει τη σκέψη τους και πάντα βρίσκει τον τρόπο να σκάσει μύτη. Πότε κατηγορούν τα ΜΑΤ που υπερασπίζονται τα σύνορα, πότε την κυβέρνηση για φασισμό. Στην όλη υπόθεση βλέπουν το δράμα των προσφύγων και γενικά τους φταίνε όλοι εκτός από τον Ερντογάν. Απεχθάνονται τους φράχτες με πείσμα καταπατητή και δεν κολλάνε σε αριθμούς, διότι τους ενδιαφέρει ο άνθρωπος, αρκεί να είναι μετανάστης. Και ένα και δύο και τρία εκατομμύρια. Αν πάει έτσι, ο πληθυσμός της Ελλάδας θα πλησιάσει τα εκατό εκατομμύρια σε μερικές γενιές. Ευτυχώς, δεν θα υπάρχουν σύνορα και αν γίνουμε πολλοί και δεν χωράμε θα σπρώξουμε λίγο προς Βορρά, λίγο προς Ανατολή, λίγο προς Δύση, λίγο προς Νότο. Χωρίς σύνορα ο κόσμος είναι εύκολος.

Δεν έχει σημασία ποια από τις δύο παρατάξεις θα επικρατήσει. Η Aριστερά εδώ και χρόνια ψάχνει τον εαυτό της και το πιθανότερο είναι να τον ξαναβρεί στο μικρό σπιτάκι στον κήπο της πολιτικής ζωής. Κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ότι το «θερμό επεισόδιο» στο Αιγαίο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και νομίζουν ότι επειδή παριστάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν, όλοι οι άλλοι σκέφτονται σαν κι αυτούς – τυπική Aριστερά. Θα μου πείτε, τα θερμά επεισόδια γίνονται στα σύνορα, τα οποία πρέπει να καταργηθούν.