«Σαν καρκίνος θα με τρως»

kathimerini.gr

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Όταν μια συμμορία κουκουλοφόρων εισβάλει στο σπίτι σου και, αφού κακοποιήσει τη γυναίκα σου και σένα, σε απειλήσει ότι αν σε ξανασυναντήσει θα σε σκοτώσει, αυτό δεν αποκαλείται ενδοοικογενειακή βία. Και ας διαδραματίζεται στον χώρο του οικογενειακού ασύλου. Η μόνη προστασία που διαθέτεις είναι η αστυνομία. Είναι η μόνη ικανή να κυνηγήσει τις συμμορίες των εγκληματιών, είτε στο σπίτι σου, είτε στον δρόμο, είτε στο λεωφορείο, είτε στο πανεπιστήμιο. Όταν συμμορίες χουλιγκάνων παίζουν πόλεμο μεταξύ τους στους δρόμους της πόλης, σπάνε και καμιά βιτρίνα και πετούν και μερικές μολότοφ, αυτό δεν θεωρείται γηπεδική βία. Όταν μια συμμορία δικυκλιστών περάσει μπροστά από το αστυνομικό τμήμα και πετάξει μολότοφ με το ενδεχόμενο να κάψει έμψυχα και άψυχα, αυτό δεν θεωρείται πολιτική βία. Η πολιτική, από τότε που επινοήθηκε ως τρόπος συνύπαρξης του ανθρωπίνου είδους, στηρίζεται στην αναζήτηση του δικαίου. Η βία μπορεί να ονομαστεί «πολιτική» αν αυτοί που την ασκούν, είτε θεωρούν πως αδικήθηκαν είτε έχουν αδικηθεί και τη χρησιμοποιούν ως ύστατο μέσο διεκδίκησης του δικαίου τους. Τι διεκδικούσαν όσοι επιτέθηκαν με μολότοφ στο αστυνομικό τμήμα Ακροπόλεως; Απ’ όσο ξέρω, τίποτε.

Την περασμένη Παρασκευή, μια συμμορία μαυροντυμένων κουκουλοφόρων εισέβαλε στον χώρο του ΑΠΘ, όπου μια πολυάριθμη ομάδα φοιτητών και φοιτητριών έπαιζαν ένα παιχνίδι ονόματι «Παλέρμο». Τους κακοποίησαν, τους έβρισαν, τους βάφτισαν φασίστες και τους απείλησαν ότι θα τους σκοτώσουν. Πώς ονομάζεται το γεγονός; Ενδοπανεπιστημιακή βία; Και αν ναι, σε τι διαφέρει από τη συμμορία διαρρηκτών που σε κακοποιεί μέσα στο οικογενειακό σου άσυλο; Απλώς, το ονομάσαμε ενδοπανεπιστημιακή βία, γιατί μας φοβίζει ο πραγματικός χαρακτήρας του φαινομένου. Ως εκ τούτου, η πολιτεία αποφάσισε να οργανώσει ένα ειδικό σώμα αστυνομικών για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Το μόνο τους όπλο θα είναι οι χειροπέδες. Και αν βρεθούν απέναντι σε λοστάρια και μολότοφ, πώς θα φθάσουν στο σημείο να περάσουν τις χειροπέδες; Ας είναι. Σύμφωνα με την κυρίαρχη αντίληψη, η αστυνομία η κανονική φέρει όπλο για να μην το χρησιμοποιεί.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η δράση των συμμοριών, είτε στο πανεπιστήμιο, είτε στο σπίτι, είτε στον δρόμο, μόνο με έναν τρόπο αντιμετωπίζεται: διά της νομίμου βίας που ασκεί η αστυνομία. Όλα τα υπόλοιπα είναι σπασμωδικές αντιδράσεις μιας πολιτείας που φοβάται να αντιμετωπίσει την ανομία που η ίδια ανέχεται εδώ και δεκαετίες. Σαν τον ασθενή που φοβάται να αντιμετωπίσει τον καρκίνο του.