Η Ελλάδα είναι μη μεταρρυθμίσιμη;

kathimerini

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Τι θα γίνει με εκείνες τις περίφημες κάμερες; Δεν επρόκειτο να λειτουργήσουν κάπου μέσα στο φθινόπωρο για να προστατεύσουν την κυκλοφορία των τροχοφόρων; Τώρα μαθαίνουμε ότι ακόμη δεν έχει προκηρυχθεί ο διαγωνισμός. «Δώστε μας μια εξάμηνη παράταση για να τα κάνουμε όλα σωστά». Εν τω μεταξύ, τα θανατηφόρα τροχαία ακολουθούν τον δρόμο τους ανενόχλητα. Τι γίνεται με την απαγόρευση της πώλησης αλκοολούχων ποτών σε ανηλίκους; Μα έχει νομοθετηθεί, αν δεν κάνω λάθος. Αλλά τι να κάνουμε, ενώ εμείς νομοθετήσαμε, αυτοί κάνουν του κεφαλιού τους. Δεν μπορούμε να έχουμε από έναν αστυνομικό σε κάθε μπαρ. Και γιατί δεν μπορεί να υπάρχουν περιπολίες εκεί όπου συχνάζουν οι έφηβοι για να ελέγχεται η πώληση του αλκοόλ; Και το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη; Ποιος θα φροντίζει για τη φύλαξή του; Ο στρατός; Μα στη δημοκρατία ο στρατός είναι για να φυλάει τα σύνορα. Αν δεν κάνω λάθος, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το μνημείο το φυλάει ο στρατός. Εκτός και αν οι εύζωνοι που παραστέκουν στο κενοτάφιο είναι απλώς διακοσμητικοί για να βγάζουν σέλφι οι τουρίστες. Άσε τον Δούκα των Αθηνών, που ξαφνικά θυμήθηκε ότι θέλει να αναλάβει την καθαριότητά του και τον ευπρεπισμό του. Αν και δεδομένης της καθαριότητας της υπόλοιπης πόλης, νομίζω ότι είναι ο καταλληλότερος. Έχει μανία με την καθαριότητα ο άνθρωπος. Μη δει σκουπίδι και δακρύζει. Όμως, το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση κατάφερε με τους αδέξιους χειρισμούς της να δημιουργήσει ένα ακόμη θέμα που δεν είναι θέμα. Στην ομιλία του στη Βουλή ο κ. Μητσοτάκης είπε κάτι που με ανησύχησε. Η τροπολογία αφορά μόνον τον χώρο του μνημείου. Τα υπόλοιπα θα παραμένουν ως έχουν. Κοινώς, καμιά δεκαριά νοματαίοι θα κλείνουν τους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για ό,τι τους ενοχλεί. Τι γίνεται μ’ εκείνον τον περίφημο νόμο που επιτρέπει τις διαδηλώσεις αρκεί να μη διαλύουν τη ζωή της πόλης; Ψηφίστηκε, αλλά δεν χρειάζεται να είμαστε και τυπολάτρες. Εμείς κοιτάμε την ουσία. Και η ουσία είναι ότι δεν θέλουμε φασαρίες.

Πάμε παρακάτω. Τι γίνεται με εκείνα τα περίφημα τουρνικέ που υποτίθεται ότι θα ελέγχουν την είσοδο στα πανεπιστήμια; Εγινε ο διαγωνισμός για την αγορά τους; Τι γίνεται με το περίφημο πολλαπλό βιβλίο που θα έφερνε τα πάνω κάτω στη μέση εκπαίδευση; Όμως η μέση εκπαίδευση είναι ένα μεγάλο θέμα από μόνη της, εξίσου σημαντική και άμεσα συνδεδεμένη με το δημογραφικό. Επιφυλάσσομαι. Τι γίνεται με τις αποζημιώσεις για τον «Daniel»; Ακούω ότι πολλές οικογένειες ζουν ακόμη σε κοντέινερ. Και με τα χρήματα που άρπαξαν οι μάγκες και οι «φραπέδες» απ’ τον ΟΠΕΚΕΠΕ; Θα φτάσουν ποτέ στους πραγματικούς δικαιούχους; Αφήνω κατά μέρος την ακρίβεια στο σούπερ μάρκετ και την αναντιστοιχία με τα εισοδήματα. Η Ελλάδα παραμένει μια ακριβή χώρα για τους Έλληνες – όχι για όλους, για να εξηγούμαι. Όσο κι αν μειωθούν οι φόροι, το ύψος τους είναι υπέρογκο μπροστά στις υπηρεσίες που παρέχουν. Η επιβίωση είναι ακριβή. Και η γραφειοκρατία ρουφάει τον χρόνο της καθημερινότητας. Πού ακριβώς βρίσκεται η ανάπτυξη; Ποιος τολμάει να επενδύσει σε μια χώρα όπου το δικαστήριο θέλει έξι χρόνια για να βγάλει μιαν απόφαση;

Είμαι άδικος με την κυβέρνηση; Μπορεί. Ανήκω όμως σε όσους απαιτούν απ’ αυτήν πολύ περισσότερα απ’ όσα προσφέρει, επειδή εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι η μόνη λύση. Δεν είμαι ο μόνος προφανώς. Δεν είναι τυχαίο ότι από τη μια δημοσκόπηση στην άλλη παραμένει πρώτη στα ποσοστά, έστω και μειωμένα. Και φοβάμαι, περισσότερο απ’ όλα, την προοπτική της ακυβερνησίας. Δεν παραγνωρίζω τη δυσκαμψία της δημόσιας διοίκησης, και την αδράνεια που την κάνει ευάλωτη στη διαφθορά. Αν η κυβέρνηση δυσκολεύεται να τη μεταρρυθμίσει, η αντιπολίτευση δεν θέλει να τη μεταρρυθμίσει. Δεν ξέρω αν η Ελλάδα είναι μη διακυβερνήσιμη όπως είπε ο κ. Βενιζέλος. Πάντως, είναι μη μεταρρυθμίσιμη.

Η κυβέρνηση; Εννοούμε τον πρωθυπουργό και δυο-τρεις υπουργούς που πασχίζουν. Όπως ο Κων. Χατζηδάκης με τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, ο Αδ. Γεωργιάδης με τις σημαντικές προσπάθειες που καταβάλλει για να βελτιώσει τα ζητήματα της υγείας. Και ο κ. Χρυσοχοΐδης που έχει να κάνει με μια διαλυμένη αστυνομία. Κατά τα λοιπά, αναγνωρίζω τη μοναξιά του κ. Μητσοτάκη. Δεν γνωρίζω το περιβάλλον του περίφημου επιτελικού κράτους, όμως δεν μπορώ να πω ότι μας έχει εντυπωσιάσει με τις επιδόσεις του. Σε τι βοήθησε, για παράδειγμα, στην καταστροφική διαχείριση του δυστυχήματος των Τεμπών; Η ερώτηση δεν είναι ρητορική. Ποιος τον συμβούλευσε να προσκυνήσει τα ονόματα των νεκρών στον Άγνωστο Στρατιώτη; Χωρίς να παραγνωρίζω και τις επιτυχίες στην εξωτερική πολιτική, όπως η στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ ή η συμπαράσταση στην Ουκρανία. Για την Τουρκία, χωρίς να είμαι ειδικός, σκέφτομαι ότι η μόνη λύση είναι να παραμείνουν οι διαφορές μας. Αν μη τι άλλο, τις έχουμε συνηθίσει.

Κοιτάζοντας, πάντως, και την υπόλοιπη Ευρώπη, σκέφτομαι ότι, αν μη τι άλλο, στην Ελλάδα δεν έχουμε πολιτική κρίση. Αν έλειπε και η πολυλογία της κ. Κωνσταντοπούλου, τα πράγματα θα ήσαν καλύτερα.