Βιαστείτε, κ. πρωθυπουργέ! Γράφει ο Ν. Χατζηνικολάου

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ που προέκυψε από την εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου έχει μπροστά της δύσκολο και ανηφορικό δρόμο. Αναλαμβάνει να διαχειριστεί τις τύχες των Ελλήνων σε μια από τις χειρότερες στιγμές της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας. Και παρά ταύτα οι πολίτες δεν δείχνουν διατεθειμένοι να της παράσχουν ούτε καν στοιχειώδη περίοδο χάριτος. Αντίθετα μάλιστα, την «υποδέχονται» με σοβαρές επιφυλάξεις και ζωηρές αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα και για την επιτυχία της. Και αυτό γιατί είναι ήδη εξαιρετικά κουρασμένοι και απογοητευμένοι από τις αλλεπάλληλες αποτυχίες ενός ανίκανου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, που οδήγησε τη χώρα στην ηθική, πολιτική και οικονομική χρεωκοπία, αλλά και γιατί παράλληλα γνωρίζουν ότι το πρωτόγνωρο για τη χώρα μας πείραμα μιας κυβέρνησης συνεργασίας έχει σημαντικές δυσκολίες και «κρύβει» πολλές παγίδες... ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ πρωθυπουργικές εξαγγελίες και αποφάσεις του κ. Αντ. Σαμαρά ακούστηκαν θετικά. Ηταν σε χαμηλούς τόνους και απέπνεαν σεμνότητα και ταπεινότητα. Η επιτυχία ή η αποτυχία, όμως, της κυβέρνησής του δεν θα εξαρτηθεί από τα λόγια, ούτε καν από τις αποφάσεις των πρώτων ημερών. Και αυτό οι πολίτες πλέον το γνωρίζουν καλά. Η μείωση του μισθού των υπουργών και η προτροπή για λελογισμένη χρήση των κρατικών αυτοκινήτων δίνουν σίγουρα θετικό παράδειγμα και δημιουργούν καλό κλίμα. Ομως, ανάλογες κινήσεις και παρόμοιες δηλώσεις συνόδευσαν και άλλες κυβερνητικές εκκινήσεις στο πρόσφατο παρελθόν. Το «σεμνά και ταπεινά» του κ. Κ. Καραμανλή ηχεί ακόμη στα αυτιά μας... Και τα υβριδικά υπουργικά αυτοκίνητα των πρώτων πρωθυπουργικών ημερών του κ. Γ. Παπανδρέου μάς «στοίχισαν» τελικά πολύ ακριβότερα από τις λιμουζίνες των υπουργών παλαιότερων κυβερνητικών σχημάτων... Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ή η αποτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά θα κριθεί σε τρία μεγάλα και δύσκολα μέτωπα, στα οποία καλείται τώρα να δώσει κρίσιμες μάχες και να φέρει χειροπιαστά αποτελέσματα, στον συντομότερο δυνατό χρόνο: • ΠΡΩΤΟ ΜΕΤΩΠΟ είναι η σκληρή επαναδιαπραγμάτευση των επαχθών και αδίκων όρων του μνημονίου, με έμφαση στη δίκαιη κατανομή των βαρών, προκειμένου να ανακουφιστούν τα οικονομικά ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, που σήμερα στενάζουν υπό το βάρος της ανέχειας. Ας μην κάνουν το μέγα λάθος τα τρία φιλοευρωπαϊκά κόμματα που μετέχουν στην κυβέρνηση να θεωρήσουν ότι η ψήφος των Ελλήνων στις πρόσφατες εκλογές της 17ης Ιουνίου ήταν «μνημονιακή». Η εντολή των ψηφοφόρων ήταν μεν η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, αλλά και η επαναδιαπραγμάτευση και ριζική αναθεώρηση της πολιτικής των οριζόντιων περικοπών και των συνεχών χαρατσιών που μας επέβαλαν οι δανειστές και που οδηγούν σε ραγδαία αύξηση της ανεργίας και σε βαθειά οικονομική ύφεση. Και βέβαια η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου δεν αρκεί. Δεν είναι πανάκεια. Πρέπει παράλληλα να προχωρήσουν άμεσα και αποφασιστικά οι μεγάλες εκείνες μεταρρυθμίσεις, ιδίως στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που θα βγάλουν την οικονομία μας από το σημερινό τέλμα και θα την ξαναβάλουν σύντομα σε αναπτυξιακή τροχιά. • ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΤΩΠΟ είναι η ταχεία και αποτελεσματική αντιμετώπιση της βαθειάς και πολύπλευρης ανθρωπιστικής κρίσης, που μαστίζει την ελληνική κοινωνία. Η διάλυση της δημόσιας υγείας, τα πτωχευμένα και υπό διάλυση νοσοκομεία, τα τεράστια προβλήματα με τα ασφαλιστικά ταμεία και τα φάρμακα, τα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία λόγω κακής σίτισης, οι συνεχώς αυξανόμενες αυτοκτονίες για οικονομικά προβλήματα, η ανεργία που καλπάζει και η ραγδαία πτωχοποίηση χιλιάδων οικογενειών συνθέτουν ένα εφιαλτικό σκηνικό που απαιτεί άμεση και δραστική κυβερνητική παρέμβαση. Και αν η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της το τεράστιο αυτό πρόβλημα, ας επιδιώξει την κοινωνική αφύπνιση και την κινητοποίηση όλων εκείνων των ομάδων και των προσώπων που διαθέτουν τη δύναμη και τη βούληση να βοηθήσουν τους χειμαζόμενους από την κρίση συμπολίτες μας. Διαφορετικά, η κοινωνική έκρηξη θα είναι πλέον θέμα χρόνου... • ΤΡΙΤΟ ΜΕΤΩΠΟ είναι αυτό της κάθαρσης του πολιτικού συστήματος και της ανάκτησης της χαμένης αξιοπιστίας του. Τα δεκάδες σκάνδαλα των τελευταίων ετών αναζητούν... ενόχους. Πρέπει επιτέλους να μάθουμε σε ποιες τσέπες κατέληξαν τα κλεμμένα χρήματα του ελληνικού λαού και να διεκδικήσουμε την επιστροφή τους, δημεύοντας τις περιουσίες των επίορκων πολιτικών. Οπως επίσης πρέπει να μάθουμε ποιοι και γιατί μας οδήγησαν στην αγκαλιά του ΔΝΤ και αν είχαν προσωπικά οφέλη από τις ενέργειες και τις παραλείψεις τους. Αν ήταν μόνο βλάκες ή και κλέφτες! Και βέβαια ήρθε η ώρα να πάψει επιτέλους το πολιτικό μας σύστημα να οχυρώνεται πίσω από ασυλίες και παραγραφές. Οπως ο Ραχόι στην Ισπανία, έτσι και ο Σαμαράς στην Ελλάδα ας φέρει τώρα στη Βουλή προς ψήφιση μια απλή ρύθμιση, με μια και μόνο φράση: «Οι πολιτικοί έχουν την ίδια νομική αντιμετώπιση με όλους τους Ελληνες πολίτες». Αν υπάρχει πολιτική βούληση, τα υπόλοιπα είναι απλά... Ο ΝΕΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ κ. Αντ. Σαμαράς και η κυβέρνησή του δεν έχουν πολύ χρόνο. Η ψήφος της 17ης Ιουνίου προς τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα από το 1974 μέχρι σήμερα, είχε έντονο το στοιχείο της πολιτικής ανοχής και της τελευταίας ευκαιρίας, προκειμένου να διορθώσουν τα λάθη τους και μαζί την εθνική πορεία. Βιαστείτε λοιπόν, κύριε πρωθυπουργέ! Και μη διστάσετε να «σπάσετε αυγά»! Αν οι πολίτες διαπιστώσουν ειλικρινή, έντιμη και εργώδη προσπάθεια θα σας δώσουν και στήριξη και χρόνο. Διαφορετικά, ο κύκλος της μεταπολίτευσης θα κλείσει οριστικά και με πάταγο...