Μη συγκρίνετε τα παιδιά σας με τα παιδιά των άλλων

ΠΗΓΗ: psychologynow.gr

Γιώτα Κοβάνη Ψυχολόγος, MSc

Από πολύ νωρίς, στα πρώτα χρόνια ζωής του παιδιού, οι γονείς αρχίζουν να προβαίνουν σε συγκρίσεις, με ενδεχόμενη συνέπεια να αγχώνονται οι ίδιοι και να αγχώνουν και τα παιδιά τους. Ευτυχώς, υπάρχουν συγκεκριμένες ειδικότητες που μπορούν να βοηθήσουν τους γονείς.

Ο γιος της Μαίρης ήδη μιλάει, ο δικός μας γιατί όχι;. Συχνά, οι γονείς τείνουν να συγκρίνουν τα παιδιά τους και γίνονται και «θύματα» του περίγυρου, ο οποίος ρωτάει με περιέργεια γιατί το παιδί ακόμα δεν μιλάει, δεν περπατάει κλπ. Αυτά εγείρουν υποψίες στους γονείς, οι οποίοι μπορεί μέχρι πρότινος να ήταν εφησυχασμένοι.

Ευτυχώς (για τα παιδιά!), υπάρχουν συγκεκριμένες ειδικότητες που μπορούν να κρίνουν εάν ένα παιδί αναπτύσσεται ομαλά και μεταβαίνει φυσιολογικά από το ένα αναπτυξιακό στάδιο στο άλλο. Παιδίατροι, παιδοψυχολόγοι, αναπτυξιολόγοι, νεογνολόγοι είναι εκείνοι που μπορούν να εξάγουν συμπεράσματα και να δώσουν τις σωστές κατευθυντήριες γραμμές.

Ειδικά στα πρώτα στάδια ανάπτυξης των παιδιών, οι γονείς πρέπει να ακούν με προσοχή τα λεγόμενα των ειδικών και να κλείνουν τα αυτιά τους στις σειρήνες. Κι αυτό γιατί; Γιατί οι γονείς αρχίζουν να αγχώνονται και αυτό το άγχος μεταφέρεται και στα πολύ μικρά παιδιά, όσο και αν φαίνεται περίεργο. Πολλές φορές αυτό το άγχος, μπορεί να εκδηλωθεί με έντονες φωνές και απαξίωση κάθε προσπάθειας του παιδιού, εφόσον αυτή δε φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, ένα παιδί που προσπαθεί να ισορροπήσει και αντ’ αυτού πέφτει.

Να σημειωθεί πως είναι εύλογο να υπάρχουν ανησυχίες, ειδικά σε οικογένειες που πρόκειται για το πρώτο τους παιδί. Αρκεί όμως αυτές οι ανησυχίες να μη γίνονται εμμονές και παίρνουν μεγαλύτερες διαστάσεις.

Αυτές οι συγκρίσεις εάν με κάποιο τρόπο δεν σταματήσουν νωρίς, κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχιστούν και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Στην παιδική ηλικία, σχεδόν τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το σχολείο. Ο τάδε έγραψε καλά στο διαγώνισμα, εσύ γιατί όχι κλπ. Αυτά κάνουν το παιδί να αισθάνεται απαξιωτικά για τον εαυτό του, ανικανότητα, μειώνουν την αυτοπεποίθησή του και του δημιουργούν αισθήματα αντιζηλίας προς τους άλλους. Μην πιέζετε το παιδί σας πολύ σκληρά για να έχει καλές ακαδημαϊκές επιδόσεις.

Ναι, σίγουρα θα πρέπει να τον ενθαρρύνετε να μελετάει και να προσπαθείτε ώστε να κάνει το καλύτερο που μπορεί. Αλλά μόνο και μόνο επειδή ήσασταν ο πρώτος στην τάξη σας, δεν σημαίνει ότι το παιδί σας πρέπει να κάνει το ίδιο. Αφήστε το παιδί σας να βρει τα δυνατά του σημεία. Μάλιστα, πολλά παιδιά αναπτύσσουν ανασφάλειες στο σχολείο. Φέρνουν αυτές τις ανασφάλειες στο σπίτι και εξαρτάται από τους γονείς αν θα εξαλειφθούν αυτές οι ανασφάλειες ώστε το παιδί να νιώσει άνετα ή με το λάθος χειρισμό θα ενταθούν.

Στην εφηβεία τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο. Είναι η ευαίσθητη αυτή ηλικία που ο έφηβος αναζητά την αποδοχή. Εάν συνεχιστεί η ίδια γονεϊκή πρακτική, ή θα δούμε έναν έφηβο κλεισμένο στον εαυτό του με χαμηλή αυτοπεποίθηση ή έναν έφηβο που θα κάνει πολύ έντονα την επανάστασή του, θα απομακρυνθεί από τους γονείς του και θα αναζητήσει παρέες στις οποίες θα βρει την επιβεβαίωση και την επιβράβευση που στερήθηκε. Γι’ αυτό τέτοιες ομάδες εφήβων είναι πιο επιρρεπείς σε χρήση ουσιών και αλκοόλ. Απώτερος σκοπός είναι η ένταξη σε μια ομάδα που θα έχουν αναγνώριση.

Συνεπώς κάθε παιδί είναι ιδιαίτερο με τον δικό του τρόπο. Ναι, η κόρη του γείτονα σας μπορεί να είναι σε θέση να μετρήσει έως το πενήντα σε ηλικία δύο ετών, αλλά η κόρη σας πάντα χαμογελάει και γελάει και κλαίει σπάνια. Και αυτό είναι ιδιαίτερο. Δεν έχει σημασία αν ο γιος σας δεν μπορεί να διαβάσει τόσο γρήγορα όσο ο αδελφός του. Μπορεί να είναι καλός στο ποδόσφαιρο, οπότε μην ξεχάσετε να του πείτε πόσο υπερήφανος είστε.

Ακόμα λοιπόν και ανάμεσα στα αδέρφια υπάρχουν διαφορές. Και συχνά αναρωτιόμαστε…καλά στην ίδια οικογένεια δε μεγάλωσαν; Οπωσδήποτε η ανατροφή διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο, όμως δεν πρέπει να λησμονούμε τα ιδιαίτερα στοιχεία του κάθε ατόμου, τα οποία το κάνουν ξεχωριστό.