Αλέκος Παπαδόπουλος: Τι θα πει "άγομαι εκτός Ευρωζώνης"

 Αντώνης Παπαγιαννίδης 

΄Ετρεξε σε όλα τα sites και τα blogs και τα συναφή, ένα άρθρο-παρέμβαση του Αλέκου Παπαδόπουλου: «Το ελληνικό ευρω-δίλημμα». [Ήδη μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: άνθρωπος που κείμενά του ευχαρίστως θα φιλοξενούνταν οπουδήποτε, έκανε την επιλογή της «αυτοδημοσίευσης» στην προσωπική του ιστοσελίδα. Γιατί; «Εκεί που βρίσκονται σήμερα τα πράγματα, για να έχει νόημα ένα επιχείρημα, πρέπει να είναι όχι μόνο πλήρες, συνεκτικό και να ξεδιπλώνεται σε όση έκταση χρειάζεται, αλλά και να μη σκέπτεται κανείς πού και πώς θα το καταχωρήσει». Άξιζε να αναστοχασθεί κανείς, τι ακριβώς σημαίνει αυτή η λιτή παρατήρηση-ομολογία για την κατάσταση του ελληνικού Τύπου, αλλά και για το οριακό ενδιαφέρον των ξένων Μέσων παρ’ όλη τη φλυαρία τους για την Ελλάδα σήμερα…].

Τι είπε ο Αλέκος; Ξεκίνησε παραδοσιακά, «σωστά»: «το συμφέρον της Ελλάδας είναι να παραμείνει στην Ευρωζώνη». Εξίσου σαφής όμως, είναι και η εκτίμησή του ότι «το πρόγραμμα οικονομικής και λειτουργικής ανάταξης, που συγκρότησε και επέβαλε ο τριμερής Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, σε συνδυασμό με την απουσία εθνικής αυτενέργειας, οδηγεί σε «πλήρες τέλμα» εντός της επόμενης τριετίας». Πού οδηγεί αυτή η διαπίστωση; Στο ότι «παρά τη σημερινή ρητορική του διεθνούς παράγοντα ότι η Ελλάδα δεν θα εκδιωχθεί από την Ευρωζώνη, οι πιθανότητες να αχθεί μόνη της εκτός αυτής είναι πολύ μεγαλύτερη από την παραμονή της».

Εδώ, θέλει κάποιαν επίγνωση των ελληνικών, της ελληνικής γλώσσας. Γιατί διάφορα blogs δεν πολυκατάβαλαν: «Άγομαι» θα πει αφήνομαι να παρασυρθώ, φέρομαι, τραβιέμαι, καταλήγω… ΔΕΝ θα πει αποφασίζω να φύγω. ΔΕΝ θα πει με πετάνε έξω. Θα πει, όμως, αφήνομαι να τσουλήσω, αφήνομαι να καταλήξω «εκτός». Αφήνω «στα πράγματα» την ευθύνη να με πάνε.

Αυτή η ευθύνη, όμως, αν προκύψει θα είναι μεγάλη. Πολύ μεγάλη.

«Η Ιστορία θα είναι ανελέητη για όσους θα έχουν τελικά την ευθύνη της διολίσθησης της χώρας εκτός ευρώ. Θα είναι όμως περισσότερο ανελέητη με την ολιγωρία και την έλλειψη διορατικότητας εκείνων που θα την οδηγήσουν σε μια καταστροφική άτακτη έξοδο από την Ευρωζώνη». Πώς θα μπορούσε να δοθεί απάντηση σ’ αυτό; «Να υιοθετήσουν σχεδιασμένες πολιτικές νομισματικής μετάπτωσης». Αυτό, πάλι, τι είναι; Πώς λειτουργεί; «Κυρίως, συνεννοημένες με τους εταίρους μορφές εγγυήσεων και διευκολύνσεων στο χρηματοπιστωτικό, στο συναλλαγματικό, στο δημοσιονομικό πεδίο».

Πρόκειται για ένα πολύ, για ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο-προσέγγιση, που αξίζει να συζητηθεί - επί της ουσίας. Πεδίον δόξης λαμπρόν και για τις σκεπτόμενες τάξεις -Βαρουφάκης, Λαζαρίδης, Σταθάκης- και για όσους εκ των πολιτικών που ασκούν άμεσα πολιτική το αντέχουν.ένα άρθρο των πρωταγωνιστών.

protagon.gr