Η Ελλάδα σε νέες περιπέτειες

  ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΓΚΟΣ

kathimerini.gr

Το αποτέλεσμα της χθεσινής ψηφοφορίας στη Βουλή για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν προδιαγεγραμμένο από τη στιγμή που ξεκίνησε η σχετική διαδικασία, στις 17 Δεκεμβρίου. Κανείς παρατηρητής ή αναλυτής των πολιτικών πραγμάτων δεν έτρεφε αυταπάτες για την τελική έκβαση, απλά αρκετοί προσπαθούσαν να διαφυλάξουν την αξιοπιστία τους, αν γινόταν κάποιο θαύμα. Αλλά θαύματα στη σημερινή εποχή σπάνια γίνονται και πάντως όχι πολιτικά. Ειδικά όταν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα αποκλείει την τέλεσή τους. Και στην Ελλάδα η περιρρέουσα ατμόσφαιρα που είχε διαμορφωθεί με τη συμβολή και μάλλον την ενεργό συμμετοχή όλων των παραγόντων (ταγών, πολιτικής τάξης, κοινωνίας, μίντια) δεν επέτρεπε, τουλάχιστον ώς τώρα, ελπίδες για πολιτικά θαύματα.

Τούτων λεχθέντων, άγνωστο τι περιμένει ο μέσος Ελληνας πολίτης να προκύψει από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και πώς θα συμπεριφερθεί μέχρι τότε. Αν δηλαδή «το μέλλον ήδη ξεκίνησε» και να είναι «αισιόδοξος και χαρούμενος», όπως δήλωσε χαρωπά αμέσως μετά την ψηφοφορία ο Αλ. Τσίπρας, αν «η παρένθεση Σαμαρά - Βενιζέλου τελείωσε», όπως τόνισε βλοσυρά ο Π. Καμμένος», αν «η χώρα οφείλει να αλλάξει σελίδα», όπως είπε με περίσσεια ιησουιτισμού ο Φ. Κουβέλης, ή αν «η αλήθεια θα λάμψει κατά την προεκλογική περίοδο», όπως πρόβλεψε με αισιοδοξία ο Α. Σαμαράς. Ολα αυτά, ενώ το Χρηματιστήριο κατέρρεε και η απόδοση του δεκαετούς ομολόγου βάδιζε αρειμανίως προς το 9%...

Το μόνο σίγουρο, λοιπόν, είναι ότι η Ελλάδα μπαίνει σε νέες περιπέτειες, εξέλιξη που είχε διαφανεί και πριν αρχίσει η διαδικασία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ενας νέος χαρακτηρισμός που κυκλοφορεί τελευταία στα ευρωπαϊκά συμβούλια και διαβούλια για τη χώρα μας είναι το αδόκιμο «unreformable», δηλαδή «μη μεταρρυθμίσιμη», με την έννοια ότι όποια προσπάθεια προς μεταρρυθμιστική κατεύθυνση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Δεν λέγεται φυσικά επίσημα, αλλά αν πρόκειται για πεποίθηση που εμπεδώνεται σταδιακά στα κέντρα αποφάσεων, δίνει ίσως μια γεύση του τι πρόκειται να επακολουθήσει. Ειδικά αν επικρατήσει η ΣΥΡΙΖΑϊκή άποψη, ότι θέλει - δεν θέλει η σημερινή Ευρώπη θα αλλάξει κάτω από την πίεση και τα κτυπήματα του πολιορκητικού κριού που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ακόμη και αν αλλάξει η θεώρηση των πραγμάτων στην Ευρώπη, δεν θα οφείλεται φυσικά στην απαίτηση ή τις απειλές του ΣΥΡΙΖΑ!

Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει πειστικά ότι η απερχόμενη κυβέρνηση είχε καλές επιδόσεις. Πολύ απλά, δεν ήταν επιτυχημένη και οι χειρισμοί της, ιδιαίτερα μετά τις ευρωεκλογές, ήταν επιεικώς αδέξιοι. Από την άλλη πλευρά, όμως, είναι εξαιρετικά δυσεξήγητο πώς είναι δυνατόν να γίνονται πιστευτά τα φούμαρα που σερβίρουν με τη μορφή υποσχέσεων και εξαγγελιών οι λεγόμενες «αντιμνημονιακές» δυνάμεις. Εκτός και αν είμαστε έτοιμοι ως λαός για μαζική «αυτοχειρία», στη βάση του «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».

Έντυπη Έκδοση