Ο Σπύρος Πετρουλάκης, δίπλα στα νερά της λίμνης "Ορεστιάδας", παρουσίασε τα νέα του βιβλία

Σπύρο, μετά τη ρακή που μας πρόσφερες, παρέλειψες να μας αφιερώσεις και δυο τρία τραγούδια σου... Να είσαι πάντα υγιής και δημιουργικός.

Το Σάββατο 30 Μαΐου 2015, πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση των βιβλίων του Σπύρου Πετρουλάκη "Η εξομολόγηση"(μυθιστόρημα) και "Ο Θησαυρός του Κυβερνήτη"(παιδικό).

Στην παραλία του ομώνυμου ξενοδοχείου της πανέμορφης και αρχοντικής Καστοριάς, δίπλα στις εγκαταστάσεις του Ναυτικού Ομίλου Καστοριάς, όσοι παρευρέθηκαν "κοινώνησαν" με την "Εξομολόγηση", μια ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και μαρτυρίες, εκεί στην Πόλη των πόλεων, στη Βασιλεύουσα και αργότερα στη μαρτυρική Ήπειρο, ιστορία στην οποία καλείται ο αναγνώστης να αποδώσει δικαιοσύνη, να πάρει θέση, να δικαιώσει ή να καταδικάσει πράξεις, που σημαδεύουν τις ζωές των ανθρώπων...

Για το παιδικό του βιβλίο μίλησε και απέδωσε με απόλυτο εκπαιδευτικό λόγο - άρα και βαθιά συναισθηματικό - η Δασκάλα του τμήματος ένταξης του 4ου Δημοτικού Σχολείου Άργους Ορεστικού, Δέσποινα Σπυροπούλου, ενώ για το μυθιστόρημά του μίλησαν και διάβασαν αποσπάσματα η υπεύθυνη βιβλιοθήκης Καστοριάς Κατερίνα Νικολάου και η αναγνώστρια Ξένια Παπαλάμπρου.

Η Δέσποινα Σπυροπούλου αναφερόμενη στο "Θησαυρό του Κυβερνήτη",  εκτός των άλλων μίλησε για ένα δημιούργημα με ευρηματική πλοκή, με γλώσσα απλή, καθημερινή, καθαρή και κατανοητή, για τη διάχυτη τάση και προσπάθεια του συγγραφέα να προάγει τόσο το πρόσωπο του δασκάλου - ως οντότητα και ως τον θεσμοθετημένο φορέα της γνώσης - τον οποίο δάσκαλο ο συγγραφέας "αγγίζει" με σεβασμό και γλυκιά οικειότητα - στα όρια της αγάπης - όσο - και κυρίως - το "απόσταγμα" του έργου του δασκάλου που δεν είναι άλλο απ' το "να μαθαίνει στα παιδιά πώς να μαθαίνουν". Μια ντουζίνα και πλέον ήρωες του "φανταστικού" και της ζώσας πραγματικότητας συναντούν κι ανακαλύπτουν τη σύγχρονη ιστορία, περνώντας από την αρχαιότητα, με συνοδοιπόρους - ποιους άλλους; - τους δασκάλους τους! Εικόνες, εικόνες, εικόνες, συναισθήματα, πολλά συναισθήματα και η... ακριβή ενσυναίσθηση...  τόσο αναπτυγμένη, τόσο δυνατή, τόσο ξεκάθαρη και δεδομένη! Κι ο Άτλαντας... αχ! ο Άτλαντας, το αναπηρικό αμαξίδιο της Αρτέμιδος να την κινεί... την Αρτέμιδα να κινεί, γιατί η Άρτεμις είναι καθισμένη σ' αυτό κι όχι καθηλωμένη... Ζει, κινείται, αγαπάει, ερωτεύεται γλυκά, αθλείται, συμμετέχει και μοιραία... κερδίζει το μετάλλιο της... ζωής!!!...

Ο συγγραφέας, τέλος, ευχαρίστησε όλους όσοι παραβρέθηκαν, απάντησε σε ερωτήσεις που του απηύθυναν και υπέγραψε τα βιβλία του.