Κυβέρνηση: Αφελείς αναλύσεις και επίθεση επιπολαιότητας στην Ευρώπη

anoixtoparathyro.gr

Ο συνδυασμός των αποτελεσμάτων στο βρετανικό δημοψήφισμα και στις ισπανικές εκλογές υπήρξε αποκαλυπτικός για την ανεπαρκή γνώση των ευρωπαϊκών πραγμάτων, την αναλυτική ένδεια και ταυτόχρονα την πολιτική επιπολαιότητα που χαρακτηρίζει την αντίληψη του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του για τις εξελίξεις.

Μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ο Πρωθυπουργός έδειξε ότι τον χωρίζει μεγάλη απόσταση από την κατανόηση της πραγματικότητας και ο λόγος του διέπεται από την ευκολία να περάσει στο κομματικό ακροατήριο ακόμη και όταν πρέπει να αντιστρέψει τα γεγονότα. Αυτή η παρέμβαση ηχεί δύο βασικά χαρακτηριστικά.

Το ένα ήταν η αδυναμία του να αναλύσει τι έγινε και γιατί έγινε στη Βρετανία. Έτσι κατέφυγε στην εύκολη ρητορική για την ευθύνη που έχουν οι «ευρωπαϊκές ηγεσίες» και οι συντηρητικές κοινοτικές πολιτικές που επιβάλλουν τη λιτότητα και ωθούν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες στον εθνικισμό και την ακροδεξιά.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι καμιά λιτότητα δεν επέβαλε η Ευρώπη στη Μεγ. Βρετανία, καθώς δεν είναι μέλος της Ευρωζώνης -για την παραμονή στην οποία επιβάλλονται τα αυστηρά δημοσιονομικά προγράμματα. Επιπλέον η ανεργία βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα στο Νησί και οι ρυθμοί ανάπτυξης μπορεί να μην είναι υψηλοί παραμένουν όμως θετικοί. Άλλωστε η Αγγλία ξεπέρασε αμέσως την κρίση του 2009.

Καμιά σχέση δεν έχει λοιπόν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος με τις κοινοτικές πολιτικές. Άλλωστε τα αποτελέσματα στη Σκωτία και την Ιρλανδία είναι χαρακτηριστικά. Η ίδια η προπαγάνδα των υποστηρικτών της εξόδου στηριζόταν στην επιδίωξη να διατηρηθεί η απόσταση με το κοινοτικό κέντρο –άρα καμιά επίδραση δεν υπάρχει από τις επιλογές των κοινοτικών οργάνων, πλην ενδεχομένως των θεμάτων που αφορούν τη μετανάστευση.

Πρέπει να έχουν μεγάλη δόση άγνοιας, ή μεγάλη έφεση στην παραπληροφόρηση, όσοι έγραψαν την πρωθυπουργική ομιλία και ο ίδιος να έδειξε μεγάλη προχειρότητα στην υιοθέτηση του περιεχομένου της.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό της πρωθυπουργικής ομιλίας στα κομματικά στελέχη ήταν η περίεργη προαναγγελία για καταλυτικές παρέμβασης της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης στις ευρωπαϊκές εξελίξεις, ώστε να κινηθούν αριστερά.

Δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι αυτές οι τοποθετήσεις συνδέουν τον πρωθυπουργό με το γνωστό ανεκδοτολογικό περιστατικό με τις καφενειακές αναλύσεις. «Αριστερότερα, Κουροπάτκιν!»

Όσα προανήγγειλε ο Πρωθυπουργός έχοντας τη βεβαιότητα ότι ο κοινός βηματισμός του με την -θριαμβεύουσα κατ’ αυτόν- ισπανική αριστερά, μπορεί να κατέρρευσαν από τα εκλογικά αποτελέσματα στην Ισπανία. Πρόλαβαν όμως να αναδείξουν την ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται από την Αθήνα τα κρίσιμα γεγονότα της εποχής.

Από πουθενά δεν προκύπτει ότι ο Αλέξης Τσίπρας , μόνος του ή σε σύμπραξη με τον ατυχήσαντα Πάμπλο Ιγλέσιας, είναι σε θέση να επιβάλουν ο,τιδήποτε στην Ευρώπη.

Αν αφήσουμε στην άκρη την Ισπανία- όπου τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι εξελίξεις τείνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που θεωρούσε ο Πρωθυπουργός- το μόνο που μπορεί να κάνει η ελληνική κυβέρνηση στην Ευρώπη και στα κοινοτικά όργανα είναι να συνεχίσει να εφαρμόζει το πρόγραμμα που συμφωνήθηκε. Να υλοποιεί τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται και να περιμένει ότι με τη βοήθεια των «ευρωπαϊκών ηγεσιών» θα δημιουργηθούν προϋποθέσεις για επενδύσεις που θα φέρουν ανάπτυξη. Τίποτε άλλο.

Οι θεωρίες ότι η «Αριστερά» και κάποιες άλλες δυνάμεις, που κανείς δεν βλέπει, έχουν το πάνω χέρι μετά το βρετανικό δημοψήφισμα και θα επιβάλουν τους όρους τους πέραν του ότι έχουν στοιχεία αστειότητας, οδηγούν και τυχοδιωκτισμούς, ανάλογους με αυτούς του 2015, τις συνέπειες των οποίων γνωρίζουμε όλοι.

Τα τελευταία 24ωρα ήταν απογοητευτικά για την ομάδα που κυβερνάει, αν πάρουμε τοις μετρητοίς όσα είπε ο Πρωθυπουργός και κάποιοι συνεργάτες του. Οι υπουργικές αρλουμπολογίες για «ήττα του νεοφιλελευθερισμού» και οι παλικαρισμοί για αντεπίθεση των προοδευτικών δυνάμεων κατά της Ακροδεξιάς- από μια κυβέρνηση με συγκεκριμένους εταίρους – δείχνουν πόσο ρηχές είναι οι κυβερνητικές αναλύσεις. Και πόσο εύκολα παρασύρεται ο Πρωθυπουργός στην υιοθέτηση ιδεολογημάτων και θεωρητικών κατασκευών που δεν αντέχουν πάνω από λίγα 24ωρα.

Υ.Γ. Αν μη τι άλλο η ρητορική αυτών των 24ωρων πρέπει να έφεραν και σε αμηχανία τον –μάλλον όχι τυχαία– αμίλητο Πάνο Καμμένο που άκουγε τον «αδελφό» και εταίρο του να αναγγέλλει ότι θα οργανώσει επίθεση …εναντίον του. Καθώς από τις περιγραφές των εχθρών του Τσίπρα αναδεικνύεται ευκρινώς το πορτρέτο του.