Οι «ξέρεις ποιος είμαι εγώ»

kathimerini.gr

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Ο άνθρωπος ήταν εκνευρισμένος. Και με το δίκιο του. Του ζήτησαν να κάνει κάτι το οποίο ο ίδιος αρνείται να κάνει. Κάτι απάνθρωπο, φοβερό, από αυτά που τραυματίζουν την αξιοπρέπεια και περιορίζουν την ελευθερία σου. Του ζήτησαν να φορέσει μάσκα. Να κάνει δηλαδή ό,τι κάνουν όλοι οι άλλοι γύρω του. Μα, δεν βλέπουν ότι αυτός δεν είναι σαν τους άλλους; Δεν βλέπουν ότι αυτός είναι ξεχωριστός; Δεν βλέπουν ότι αυτός δεν υπόκειται στους νόμους των κοινών θνητών; Τι να κάνει; Αναγκάστηκε να τους το υπενθυμίσει. «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, κυρία μου; Εγώ κρατάω τον σταυρό του Χριστού». Ενώ εσύ τι είσαι; Μια απλή δασκάλα είσαι. «Με ποιο δικαίωμα με διακόπτεις και μου μιλάς;». Με το δικαίωμα που έχουν τα παιδιά στο σχολείο να μην κολλήσουν. Και ξέρετε, άγιε πατέρα, αν κολλήσουν τα παιδιά, θα κλείσει το σχολείο. «Ναι, αλλά ξέρεις ποιος είμαι εγώ;». Έχει αγριέψει ο άνθρωπος με το θράσος της κυρα-δασκάλας. «Εδώ οι άρχοντες του τόπου δέχτηκαν να φιλήσουν τον σταυρό χωρίς μάσκα». Άλλοι «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» κι αυτοί. Θα έλεγα πως ο αρχιμανδρίτης του Αμυνταίου είναι ένας δύστροπος χαρακτήρας. Ένας στριμμένος άνθρωπος. Δεν έχει σημασία αν φοράει ράσο ή στολή αξιωματικού, αν είναι χειρουργός ή οδηγεί Μαζεράτι. Θα το έλεγα αν δεν πίστευα πως στην πραγματικότητα είναι ένας ανθρωπολογικός τύπος. Ο τύπος του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ».

Και αυτό θα πρέπει να το λάβουν υπόψη όσοι προσπαθούν να εκμεταλλευθούν πολιτικά τους αντιεμβολιαστές. Όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να επαναλάβουν το κίνημα των «αγανακτισμένων». Οι «αγανακτισμένοι» φώναζαν για το συμφέρον τους. Όπως λέει ο Κ. Τασούλας, ζητούσαν να καεί το «μπ… η Βουλή» μέχρι να μπουν οι ίδιοι στη Βουλή. Και όσοι τους εκμεταλλεύθηκαν, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Καμμένος, η Χρυσή Αυγή, τα κατάφεραν επειδή τους υποσχέθηκαν ότι αυτοί μπορούν να τους εξασφαλίσουν το συμφέρον τους. Όταν δεν τα κατάφεραν, ξεφούσκωσαν σαν τα μπαλόνια μετά το πάρτι. Καμία σχέση με τους αντιεμβολιαστές. Αυτοί δεν έχουν κανένα συμφέρον να υπερασπιστούν – εξαιρούνται κάτι πονηρούτσικοι δικηγόροι και νοσηλευτές που τους βοηθούν με το αζημίωτο. Αυτοί υπερασπίζονται το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ», που κυκλοφορεί σαν ζωτική ανάγκη στο ασυνείδητο του καθενός από μας. Η αντίδραση του αρχιμανδρίτη δεν είχε σχέση ούτε με τη θρησκεία ούτε με την Εκκλησία. Το «εγώ» του εθίγη, όπως θίγεται το «εγώ» τού καθενός που εξεγείρεται όταν ακούει τη λέξη «υποχρέωση» και τα παράγωγά της.

Είναι μια άμορφη μάζα που δεν ξέρει τι ζητάει. Απλώνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σαν υγρό. Κοινωνικά ετερόκλητη, χωρίς πολιτικά αιτήματα ονειρεύεται διχασμούς και καταστροφές. Και ψάχνει την πολιτική της έκφραση στα αζήτητα. Καμία σχέση με όσα ζήσαμε το 2011.