Η αποτυχημένη εκτέλεση των Δέκα

kathimerini.gr

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Χθες βρήκαν τη θέση τους στο αρχείο οι δύο τελευταίες υποθέσεις της περιβόητης «υπόθεσης Novartis». Εντός εισαγωγικών, διότι η υπόθεση αυτή μόνον τη Novartis δεν αφορούσε. Απόδειξη ότι ενώ η εταιρεία έχει αναγκασθεί να καταβάλει αποζημιώσεις σε πολλές χώρες όπου ανέπτυξε τη φιλάνθρωπο δραστηριότητά της, η Ελλάδα ακόμη περιμένει. Η δίωξη των δέκα πολιτικών της αντιπολίτευσης για την υπόθεση και ο δημόσιος διασυρμός τους ήταν μια μηχανή κακοποίησης του δημοκρατικού καθεστώτος. Ένα είδος πραξικοπήματος στη χώρα όπου οι περισσότεροι πιστεύουν ότι τα πραξικοπήματα γίνονται μόνον με τεθωρακισμένα και τα κάνει μόνον η Δεξιά. Επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είδαμε δύο φορές τη μεταμοντέρνα εκδοχή τους. Η πρώτη ήταν η προσπάθεια χειραγώγησης του τηλεοπτικού τοπίου. Η δεύτερη η προσπάθεια να σπιλωθούν ως κοινοί απατεώνες τα δέκα πολιτικά στελέχη. Με τον τρόπο της «νύχτας». Ηταν η εκτέλεση του δόγματος Πολάκη: «Να κλείσουμε μερικούς μέσα για να κερδίσουμε τις εκλογές». Εισαγγελικές αγορεύσεις στη Βουλή, κουκουλοφόροι, βαλίτσες με ροδάκια γεμάτες μετρητά. Ευτυχώς, ο σεναριογράφος ήταν ατάλαντος και τα σεναριακά κενά προφανή. Η σκευωρία που έστησαν ήταν αντάξια της περίφημης διαπραγμάτευσης που παρ’ ολίγον να πετάξει την Ελλάδα έξω από την Ιστορία της. Ντου και στις δύο περιπτώσεις και μετά βλέπουμε. Η δημοκρατία σώθηκε χάρη στην ανικανότητα των βιαστών της. Σωτήρια ανικανότης.

Σήμερα η Αριστερά βρίσκεται σε αποδρομή. Και, ως συνήθως, όταν αντιλαμβάνεται ότι χάνει, απαιτεί τα δικαιώματα που η ίδια δεν αναγνωρίζει στους πολιτικούς της αντιπάλους. Σαν τον κουκουλοφόρο με τη μολότοφ που μόλις συλληφθεί κατηγορεί την αστυνομική βία. Με αφορμή τη δίωξη Βαξεβάνη, ανησυχούν για την ελευθερία του Τύπου. Κινδυνεύει η ερευνητική δημοσιογραφία στην Ελλάδα, λένε. Θα ‘λεγα κάτι, αλλά δεν μου το επιτρέπει η αγωγή μου. «Οι Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα» ανησυχούν μαζί με τον Πολάκη. Γενικά δυσπιστώ όταν ακούω ότι κάποιοι δεν έχουν σύνορα. Πέστε πως είναι προσωπικό μου το πρόβλημα. Εκείνο, όμως, που δεν είναι προσωπικό μου πρόβλημα είναι ο κυνισμός της υποκρισίας. Γιατί δεν ανησύχησαν για τη δημοκρατία όταν διασύρθηκαν με τον χειρότερο τρόπο ο Σαμαράς, ο Πικραμμένος και ο Βενιζέλος μεταξύ άλλων; Τους είχαν στήσει ένα συμβολικό ικρίωμα για να τους καταδικάσουν σε πολιτικό θάνατο.

Ας προσκομίσουν όσα στοιχεία διαθέτουν για να αποδείξουν την αθωότητα του κατηγορουμένου Βαξεβάνη. Όμως να μη μας λένε ότι διώκεται η ελευθερία του Τύπου. Ας βρουν έναν καλό σεναριογράφο τουλάχιστον. Όμως μυαλό δεν βάζουν.