Όταν ο κύριος Σαμαράς διορθώνει την πραγματικότητα...

Γράφει η Ρένα Δούρου

Να ξεκαθαρίσω ευθύς εξαρχής ότι θεωρώ τον πρωθυπουργό, πρωθυπουργό όλων των πολιτών και όχι μόνο εκείνων που ψήφισαν το κόμμα του. Εξ ου και η μεγάλη προσοχή με την οποία άκουσα το τηλεοπτικό του διάγγελμα για το Γιούρογκρουπ της Δευτέρας. Εξεπλάγην από το σχεδόν διθυραμβικό ύφος και από τη βεβαιότητα με την οποία επανέλαβε ότι η χώρα εισέρχεται πλέον στην Ανάπτυξη, την Ανάκαμψη, την Αναγέννηση, την Ελπίδα (με κεφαλαίο μάλιστα). Θα έλεγε κανείς ότι ο πρωθυπουργός ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν, υπολογίζοντας ως πραγματικότητα τους ευσεβείς πόθους του…

Μακριά από μένα κάθε είδους μικροκομματική μιζέρια, ωστόσο ακούγοντας κανείς τον πρωθυπουργό, έχει την αίσθηση ότι οι εταίροι μας, φερόμενοι γενναιόψυχα, μας δάνεισαν χρήματα με τα οποία η χώρα ετοιμάζεται για την ανάπτυξη. Δυστυχώς, όχι μόνο για τον κ. Σαμαρά αλλά για όλους μας, αυτή είναι μια μαγική εικόνα.

Καταρχήν, αξιωματικά ο κ. πρωθυπουργός ισχυρίζεται ότι «τυπικά – έκλεισε οριστικά – μια πολύ γκρίζα, μια πολύ σκοτεινή περίοδος για την Ελλάδα». Μακάρι να γινόταν κάτι απλά και μόνο επειδή το θέλουμε: ποιες είναι οι απτές αποδείξεις ότι «έκλεισε η μαύρη περίοδος;» Αν ρωτούσε ο κ. Σαμαράς τους πολίτες έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, θα λάμβανε την αυτονόητη απάντηση. Ότι δηλαδή τα δύσκολα τώρα αρχίζουν: με έναν χειμώνα ζόρικο, που τα περισσότερα νοικοκυριά δεν θα βάλουν πετρέλαιο, που χιλιάδες αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας (μέσω της… διαθεσιμότητας), που μισθωτοί και συνταξιούχοι βλέπουν τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται…

«Η Ελλάδα κατάφερε να ξανακερδίσει την αξιοπιστία της». Αν «αξιοπιστία» ονομάζεται η πλήρης συμμόρφωση με τις εντολές των πιστωτών, τότε, ναι, ξανακερδίσαμε την αξιοπιστία μας.

Επίσης, ο κ. πρωθυπουργός αποδίδει μεταφυσικές σχεδόν ιδιότητες σε αυτό που η εφημερίδα Le Monde ονόμασε «έξυπνο μερεμέτι» με στόχο να «καθησυχαστούν οι αγορές»: θα προστατευθούν οι τράπεζες μέσα από την ανακεφαλαίωσή τους, θα επιστρέψει η ρευστότητα στην οικονομία, θα ανακοπεί η ανεργία και θα «αρχίσει η Ανάκαμψη».

Όλα τούτα είναι ζητούμενα και όχι δεδομένα. Γιατί τα τελευταία είναι πολύ σκοτεινά για να δημιουργούν προϋποθέσεις αισιοδοξίας. Για παράδειγμα: πώς μπορεί να εγγυηθεί η κυβέρνηση την επιστροφή στην ρευστότητα, όπως επαγγέλλεται ο κ. Σαμαράς; Με ποιο τρόπο θα στηριχθεί η υγιής ιδιωτική επιχειρηματικότητα, τη στιγμή που χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν, «λυγίζοντας» μπροστά στα ισοπεδωτικά μέτρα και παρασέρνοντας ολόκληρα κομμάτια της κοινωνίας σε απόγνωση;

Υπεραισιόδοξος, συνεχίζει: «άνοιξε ο δρόμος για να την άμεση μείωση του χρέους μας μέσω επαναγοράς ομολόγων σε χαμηλές τιμές». Στην πραγματικότητα, πρέπει να πληρωθούν σειρά προϋποθέσεων, διόλου αυτονόητων, για την επίτευξη… πενιχρών αποτελεσμάτων, χώρια από τις επιπτώσεις σε ασφαλιστικά ταμεία, φυσικά πρόσωπα και τράπεζες.

Για την επαναγορά, λοιπόν, ομολόγων ύψους 72 δισ από τη δευτερογενή αγορά (που έχουν μείνει σε ιδιώτες μετά από το PSI) θα πρέπει να πειστούν οι ιδιώτες κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων να πουλήσουν τα ομόλογά τους στο ελληνικό δημόσιο ενώ είναι δεδομένο ότι δεν έχουν κίνητρο να το κάνουν σε χαμηλές τιμές από τη στιγμή που ήδη έχουν υποστεί σοβαρές απώλειες λόγω PSI (εξ ου και η μεγάλη απροθυμία του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου, των πιστωτών δηλαδή που έχουν 63 από τα 72 δισ). Η δε αύξηση των τιμών των ομολόγων, λόγω της ζήτησης εκ μέρους των κερδοσκοπικών hedge funds, συμπιέζει αισθητά τα οφέλη…

Παρακάτω ο κ. πρωθυπουργός περιγράφει πως εννοεί τη διαπραγμάτευση: «Μιλούσαμε λίγο και κάναμε πολλά». Ατυχώς για τους Έλληνες πολίτες, η κυβέρνηση όντως μιλούσε και έκανε πολλά, στην… κατεύθυνση όμως της ικανοποίησης των αιτημάτων των δανειστών μας. Αιτημάτων, που ας μην ξεχνάμε, οδηγούν, πέρα από την οικονομική εξαθλίωση της κοινωνίας, και στην απονεύρωση του δημοκρατικού μας Πολιτεύματος. «Ελλάδα – χώρα υπό εποπτεία», ήταν ο πρόσφατος τίτλος της γερμανικής Süddeutsche Zeitung, η οποία στο άρθρο της σημείωνε : «Υπάρχει ο κίνδυνος η προσπάθεια σωτηρίας του ευρώ να καταλήξει σε μια «νεκρή ζώνη» για τις δημοκρατικές διαδικασίες», καθώς «στο τιμόνι κάθεται μεν ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, αλλά δεν κατευθύνει. Τουλάχιστον για όσο διάστημα δίνονται δισεκατομμύρια ευρώ στην Ελλάδα».

Στη συνέχεια ο πρωθυπουργός τονίζει με έμφαση: «εξασφαλίσαμε ότι δεν θα υπάρξουν άλλα οδυνηρά μέτρα σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα». Παραγνωρίζει εδώ τη βασική προϋπόθεση, να μην υπάρξουν «άλλα οδυνηρά μέτρα»: να μην σημειωθεί αστοχία του προγράμματος… Ενός προγράμματος που είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν βγαίνει… Σύμφωνα με τους διορθωτικούς μηχανισμούς για τις αποκλίσεις του προϋπολογισμού και των ιδιωτικοποιήσεων που εγκαθιδρύονται, αυτομάτως όταν ένα μέτρο δεν βγαίνει, θα μεταφράζεται σε νέα μείωση μισθών συντάξεων, αύξησης δημοτικών τελών, τοποθέτησης επιτρόπων στους δημόσιους οργανισμούς, κοκ…

«Η στρατηγική μας, λοιπόν, δικαιώθηκε, όπως λίγοι το περίμεναν», παρατηρεί ο ίδιος. «Λίγοι;» Πρόκειται για ομολογία ότι πλέον, μετά από πέντε μόλις μήνες διακυβέρνησης, η κυβέρνηση είναι μειοψηφική. Πράγματι. Οι πολίτες, ακόμη και όσοι, εξαπατημένοι από τις προεκλογικές υποσχέσεις, ψήφισαν τη Ν.Δ., έχουν συναίσθηση της πραγματικής κατάστασης: σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα της Pulse για την εφημερίδα «6 μέρες», το 69% των ψηφοφόρων της Ν.Δ. πιστεύουν ότι «αν καταβληθεί η δόση στην Ελλάδα, θα συνεχιστεί η αβεβαιότητα και το άγχος για νέα μέτρα». Είναι προφανές ότι δεν έχουν πειστεί από την υπεραισιοδοξία του κ. Σαμαρά…