Η ποιότητα Καμμένου

kathimerini.gr

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Είναι η ποιότητα Καμμένου η ποιότητα της δημοκρατίας μας; Και όταν λέω η ποιότητα Καμμένου δεν αναφέρομαι μόνον στο πρόσωπο. Αναφέρομαι σε έναν τύπο πολιτικού άνδρα που έχει ταυτιστεί με την ασυνέπεια, που προσπαθεί να καλύψει την ανυπαρξία πολιτικής σκέψης με την αλλοπρόσαλλη επιθετικότητα, που παλεύει μόνον για την επιβίωσή του και ως εκ τούτου είναι απρόβλεπτος, ή εν πάση περιπτώσει παριστάνει τον απρόβλεπτο όπως παριστάνει και τον πολιτικό ηγέτη. Δεν είναι ο μόνος. Η ποιότητα αυτή είναι δημοκρατικά μοιρασμένη σε όλο το χρωματολόγιο της πολιτικής μας ζωής. Καμμένοι υπήρχαν πάντα και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Εξάλλου, όπως είπε και ο λυρικός Ξυδάκης, η υστερία για την αριστεία είναι υστερία για την ολιγαρχία. Είναι προφανές πως ο άνθρωπος δεν άντεξε άλλο το βάρος της αριστείας που ταλαιπωρεί τον στιβαρό νου του τόσα χρόνια και είπε να απελευθερωθεί για να αγκαλιάσει με όλη τη στοργή των ταλέντων του την ποιότητα Καμμένου, το υπέρτατο δημοκρατικό μας αγαθό.

Κάθε συγκυρία εκδίδει και τα δικά της αντίγραφα Καμμένων. Λιγότερο ή περισσότερο γραφικά, λιγότερο ή περισσότερο βλαβερά. Προσπαθώ όμως να θυμηθώ πότε άλλοτε, στη συνειδητή ζωή μου εν πάση περιπτώσει, από την ποιότητα Καμμένου η δημοκρατία εξαρτούσε την πορεία της. Πότε η ποιότητα Καμμένου ήταν τόσο απελευθερωμένη και τόσο δικαιωμένη από τις περιστάσεις όπως σήμερα, που ξέρει ότι απ’ αυτήν εξαρτάται η πορεία εθνικών θεμάτων, ακόμη και η διεξαγωγή των επόμενων εκλογών. Καταγράφω απλώς ονόματα τα οποία επαναλαμβάνω ότι δεν διεκδικούν την αποκλειστικότητά της, διαθέτουν όμως ΠΟΠ. Τέρενς Κουίκ, Παπαχριστόπουλος, Κόλλια - Τσαρουχά, Κουντουρά, και πόσοι ακόμη δεξιά κι αριστερά. Σκεφθείτε μόνον πως ό,τι τους πέρασε από το μυαλό χθες σήμερα είναι είδηση για το δελτίο. Οφείλουμε να υποκλιθούμε. Ο κ. Τσίπρας, αν μη τι άλλο, κατάφερε να ανακηρύξει την ποιότητα Καμμένου σε μέτρο της ποιότητας της δημοκρατίας μας.

Τις προάλλες η εφημερίδα της κυβερνήσεως «Αυγή» και ο κ. Κυρίτσης έκαναν χιούμορ. Εγραψαν και είπαν πως το 2019 ενδέχεται να είναι έτος εκλογών όπως και το 1967, ενώ τελικά οι εκλογές έγιναν το 1974. Γέλασα με την καρδιά μου, χάρηκα την παιγνιώδη ελαφρότητά τους, εξετίμησα το χιούμορ τους, πλην όμως, επειδή ο χιονιάς δεν μου επιτρέπει να έχω χιούμορ, αναρωτήθηκα μήπως τα παιδιά βλέπουν κάτι που εγώ δεν μπορώ να δω. Οι δημοκρατίες δεν καταλύονται μόνον με τα τεθωρακισμένα, τα παλαιάς κοπής πραξικοπήματα. Οι δημοκρατίες, όπως όλα τα πολιτεύματα, κινδυνεύουν να καταρρεύσουν όταν στη συνείδηση της κοινωνίας οι θεσμοί τους χάσουν τη σοβαρότητά τους, όταν επιβληθεί η τυραννία του γελοίου.

Βρισκόμαστε εκεί; Τι να πω; Προσπαθώ να μην το πιστέψω, αλλά δεν με βοηθούν οι περιστάσεις, βλέπετε.Έντυπη