Ο αναποφάσιστος ψηφοφόρος

kathimerini.gr

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Αναποφάσιστος μεν, πλην όμως όχι επειδή δεν τον ενδιαφέρει η πολιτική ή ομολογεί με τη σχετική έπαρση ότι δεν τον απασχολεί η πολιτική. Αναποφάσιστος επειδή ξέρει πολύ περισσότερα από όσους έχουν αποφασίσει και η πολιτική τον απασχολεί τόσο ώστε να μην τον ικανοποιούν οι εκδοχές της που της προσφέρει η δημοκρατία μας. Ο βαθυστόχαστος ψηφοφόρος κάποια στιγμή, σχεδόν θυμωμένος, ομολογεί ότι έτσι που κατάντησαν μάλλον δεν θα πάει να ψηφίσει. Αν έχει καλό καιρό μπορεί να πάει και για μπάνιο. Αν όχι προτιμά να κάτσει σπίτι του. Εννοείται ότι ως βαθυστόχαστος που είναι ξέρει ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν, όμως δεν έχει καμία εμπιστοσύνη σε αυτούς που υπόσχονται πως θα τα αλλάξουν. Επειδή δε και πάλι ως βαθυστόχαστος αμφιβάλλει για το αποτέλεσμα των εκλογών. «Παραείναι ευπρεπής για να πείσει ο Μητσοτάκης», εννοώντας προφανώς όχι τον εαυτό του αλλά το πλήθος. Τον ίδιο τον είχε πείσει, διότι υποστηρίζει την ευπρέπεια, δεν ξέρει όμως πόσοι αντιλαμβάνονται την αξία της. Αμέσως μετά βέβαια θα κατηγορήσει τον ευπρεπή που δεν πείθει επειδή ακολούθησε τον Τσίπρα στον δρόμο της έντασης στη συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης. Ενώ τον είχε πείσει ο Μητσοτάκης τώρα τελευταία δεν τον πείθει πια.

Είναι και η ανθρωπογεωγραφία της Ν.Δ. Κουβαλάει βάρη από το παρελθόν τα οποία ο βαθυστόχαστος παρακολουθεί με δικαιολογημένη δυσπιστία. Αν τον ρωτήσεις πόσο και με ποιον τρόπο έχει αλλάξει η ελληνική κοινωνία από το παρελθόν ώστε να απαλλαγεί από τα βάρη του, πόσα μάθαμε από την κατάρρευση και το καθεστώς της κρίσης, θα σου απαντήσει ότι έχεις δίκιο. Ελάχιστα έχει αλλάξει η νοοτροπία και ελάχιστα μάθαμε. Μήπως η αλλοπρόσαλλη Αριστερά κυβέρνησε εκμεταλλευόμενη τα βάρη του παρελθόντος και κολάκευσε τη νοοτροπία της αδράνειας; Και μήπως στην πραγματικότητα αντιμετωπίζει με δυσπιστία την κατάσταση των μεγάλων κομμάτων επειδή τον έχει απογοητεύσει η κατάσταση της κοινωνίας; Μήπως κοιτάζοντας την Ελλάδα θέλει να βλέπει άλλη χώρα;

Το ανοίκειο στον βαθυστόχαστο ψηφοφόρο δεν είναι οι αμφιβολίες του ούτε οι ανησυχίες του. Κάθε εχέφρων οφείλει να τις έχει. Κανείς δεν περιμένει θαύματα εκτός από τους ηλίθιους. Το ανοίκειο είναι η αλαζονεία του, επειδή αυτός νομίζει ότι βλέπει όσα οι άλλοι δεν μπορούν να δουν, και η στάση του. Σαν να δίνει υπαρξιακές διαστάσεις στην ψήφο του παραγνωρίζοντας την πρακτική της αξία. Δεν θα αλλάξει η ζωή μας. Η κυβέρνηση θα αλλάξει. Κι αν πιστεύεις ότι η κυβέρνηση πρέπει να αλλάξει τότε ίσως είναι χρησιμότερο να ξοδεύεις τον βαθύ σου στοχασμό για άλλα σοβαρότερα ζητήματα. Στη δημοκρατία τα διλήμματα έχουν να κάνουν με το εφικτό