Γιατί απεργούμε...

Γράφει Δέσποινα Σπυροπούλου

Δασκάλα του Τμήματος Ένταξης

του 4ου Δ.Σ. Άργους Ορεστικού

Φίλε, βοηθητή, ενισχυτή, παραστεκάμενε, σύμμαχε γονέα,

Απεργώ, όχι γιατί φοβάμαι την αξιολόγηση… ανησυχώ για τον συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο θα συντελεστεί και φυσικά για τα αποτελέσματά της…

Απεργώ, γιατί καταργήθηκε ο διάλογος, ο θεμέλιος λίθος της δημοκρατίας, η προϋπόθεση του αλληλοσεβασμού, η διασφάλιση της μέγιστης αντικειμενικότητας και της κοινωνικής αρμονίας, η βάση της υγιούς κοινωνικοποίησης… καταργήθηκε η επικοινωνία!

Απεργώ, γιατί για εμένα δημόσιο σχολείο σημαίνει ίσες και ίδιες ευκαιρίες, από το Ορμένιο μέχρι τη Γαύδο και από τη Στρογγύλη έως τους Οθωνούς!

Απεργώ, γιατί χάνουμε την ουσία του ρόλου και της αποστολής μας, παλεύοντας με το «τέρας της γραφειοκρατίας» και την άνευ προηγουμένου φλυαρία, που προωθείται ως αξιολόγηση… Όσο ο εκπαιδευτικός θα «παλεύει» με τους «δείκτες» της αξιολόγησης για να «δεικτο-βαθμολογηθεί», ο μαθητής θα απολέσει τον «οδο-δείκτη» του…

Απεργώ, από ώριμη οργή γιατί, χωρίς την υποχρεωτικότητα, δούλεψα συνετά, κατά μόνας -φυσικά- και «σκληρά», ώρες επί ωρών, για αυτό-βελτίωση και ετερο-βελτίωση.

Απεργώ, από ώριμη οργή γιατί αναγνωρίζουν υποχρεώσεις μοναχά σε εμένα, τη στιγμή που όσα σχολεία λειτουργούν με πληρότητα προσωπικού έως τα τώρα (υπάρχουν σχολεία που εκπαιδευτικοί, παιδιά και γονείς ακόμη περιμένουν…) στερούνται υποδομών και μέσων για να… αξιολογηθούν!!!

Απεργώ, γιατί ουδέποτε με επιμόρφωσε το υπουργείο, «βγάζοντάς» με από την τάξη, (στα 32 χρόνια της υπηρεσίας μου) παρά επιμορφώθηκα «βάζοντας» το χέρι στην τσέπη μου -βαθιά- και «κλέβοντας» τον ελεύθερο χρόνο από τον εαυτό μου και από αυτούς που αγαπώ!

Απεργώ, για τις αμέτρητες ώρες ανυπόχρεης προσφοράς στα παιδιά και τους γονείς, όταν σπεύδω να τα καλύψω τα κενά του υπουργείου… ΚΕΝΑ σε προσωπικό, ΚΕΝΑ σε νομοθετική κάλυψη, ΚΕΝΑ σε ψυχές…

Απεργώ, γιατί εμπαίζομαι και λοιδορούμαι… από τη μια ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ και από την άλλη ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ…

Απεργώ, γιατί έχω πλάι μου, μέσα μου, πίσω μου και μπρος μου τα παιδιά και τους γονείς…

Απεργώ, γιατί εργωδώς παλεύω για «όλα αυτά που θα γίνουν για μένα και τα παιδιά μου χωρίς εμένα και τα παιδιά μου»!

Απεργώ, γιατί θέλω να αξιολογηθώ και όχι να «κατακρεουργηθώ» μέσα σε οθόνες, άξονες και δείκτες… Ο χρόνος μου είναι πολύτιμος και τον αφιερώνω νυχθημερόν στα πολύτιμα παιδιά μου!

Απεργώ, με έναν ώριμο θυμό απέναντι στον κακό… κάκιστο καιρό…