ξέρω να το κάνω…

Ο ποιοτικός έλεγχος των γευμάτων σύμφωνα με την εγκύκλιο του υπουργείου, αποτελεί μία σοβαρή και υπεύθυνη διαδικασία, την οποία όμως δεν δύνανται να διενεργήσουν δάσκαλοι και δασκάλες, αφού δεν διαθέτουν τις απαραίτητες γνώσεις και εκ του νόμου είναι αναρμόδιοι να αναλάβουν τέτοια υποχρέωση, κάτι που η προηγούμενη πολιτική ηγεσία του υπουργείου λανθασμένα επέβαλε!

ξέρω να το κάνω… 

Δέσποινα Γ. Σπυροπούλου
Δασκάλα

Τα έτη της υπηρεσίας μου έχουν προ πολλού και αισίως «τριανταρίσει»… Με την αγάπη της μαμάς, την ευθύνη της δασκάλας και το ηθικό «βάρος» της παιδαγωγού πορεύτηκα και συνεχίζω να πορεύομαι… Αρνείται κάποιος το εξ ορισμού ειδικό βάρος των παραπάνω ρόλων; «Είμαι μαμά, δασκάλα, παιδαγωγός… ξέρω τι να κάνω…», μονολογούσα και έπεισα τον εαυτό μου πως, ναι, μπορώ να τα καταφέρω, γιατί… ξέρω να το κάνω… 

• Καθάρισα τα «κακά του», όταν ερχόταν με το χεράκι κολλημένο στον ποπό του… ξέρω να το κάνω… 
•  Το άλλαξα, όταν ήταν ιδρωμένο ή μουσκεμένο… ξέρω να το κάνω… 
• Του σκούπισα τις μυξούλες… ξέρω να το κάνω… 
•  Καθάρισα τα βιβλία και το θρανίο του απ’ τον έμετο… ξέρω να το κάνω… 
• Ακούμπησα στοργικά τα χείλη μου στο μετωπάκι του, όταν τα μαγουλάκια του ήταν κατακόκκινα και στεκόταν μαραζωμένο σε μια γωνιά… ξέρω να το κάνω… 
• Του έδεσα τα κορδόνια και κούμπωσα το πανωφόρι του, όταν το φερμουάρ είχε «μαγκώσει» (έτσι μας λένε!!!) ή δεν μπορούσε να το κουμπώσει… ξέρω να τo κάνω… 
• Το «μάλωσα» να ντυθεί καλά, όταν έβγαινε γυμνό για διάλειμμα… ξέρω να το κάνω… 
• Το ανέβασα αγκαλίτσα τις σκάλες, όταν «πονούσε» (νάζια!!!) το ποδαράκι του… ξέρω να το κάνω… 

• Χάιδεψα την κοιλίτσα του τρυφερά, όταν αυτή πονούσε… ξέρω να το κάνω… 
• Το περιέθαλψα (για χάρη του παρακολούθησα και παρακολουθώ όλα τα σεμινάρια πρώτων βοηθειών) και το μετέφερα αγκαλίτσα στον γιατρό… ξέρω να το κάνω… 
• Έκανα τον γελωτοποιό για να «εκβιάσω» το χαμόγελό του, όταν η θλίψη έκανε τα ματάκια του να γυαλίζουν ή όταν «αιωρούνταν» το δοντάκι μας και φυσικά έπρεπε άμεσα να βγει… ξέρω να το κάνω… (ακόμη και αυτό!!!) 
• Το πήγα στο σπίτι του, όταν άρχισε να αισθάνεται ότι το «ξέχασαν»… ξέρω να το κάνω… 
• Έπλυνα το μήλο του, καθάρισα το αυγό του, άνοιξα το μπουκάλι του χυμού ή του νερού του, άνοιξα το καπάκι από το σκεύος του φαγητού του («αυτό, κυρία, δεν ανοίγει»…)… ξέρω να τα κάνω… 
• Του ζήτησα συγγνώμη, όταν έφταιγα ή έκανα λάθος… ξέρω να το κάνω… 
• Απέτρεψα την απομόνωσή του… ξέρω να το κάνω… 
• Το ενθάρρυνα (επιτέλους) να «μιλήσει» (δεν είναι αυτονόητο, δυστυχώς) και να νιώσει τη χαρά της συμμετοχής… ξέρω να το κάνω… 
• Του πρόσφερα χαρά κι ενδιαφέρον, όταν βαριόταν ή οι συνθήκες της ζωής του ήταν δύσκολες… ξέρω να το κάνω… 
• Του «άνοιξα» παράθυρα και πόρτες στο αύριο… ξέρω να το κάνω… 
• Του έμαθα… πώς να μαθαίνει και «επιστράτευσα» γι αυτό όλη τη φαντασία και την επινοητικότητά μου… ξέρω να το κάνω… 
• Περάσαμε αντάμα ώρες ατέλειωτες δημιουργικής απασχόλησης εντός και ΕΚΤΟΣ εργασιακού ωραρίου… ξέρω να το κάνω… 

Αυτά κι άλλα πολλά καθημερινά, «μικρά» μα τόσο «μεγάλα» για την σωματική και κυρίως ψυχική υγεία των παιδιών, για το αίσθημα της ασφάλειας, για την ηρεμία και την ισορροπία τους… που πάντα ψάχνουν να πιάσουν το χέρι μας, όταν η καρδούλα τους «πονά»… αυτά, λοιπόν… ξέρω να τα κάνω… κι ας μην ανήκουν όλα στις «επαγγελματικές» μου υποχρεώσεις… 

ΑΥΤΟ, όμως, που ορίζει η υπουργική απόφαση να κάνει ο δάσκαλος για τα σχολικά γεύματα, απαιτεί τεχνογνωσία και είναι ευθύνη και αρμοδιότητα άλλης επαγγελματικής ομάδας, των παιδιών μας, που το σπούδασαν και τα ακυρώνουμε… 
ΑYTO: «Ιδιαίτερη προσοχή εφιστάται στον έλεγχο των μακροσκοπικών και οργανοληπτικών χαρακτηριστικών των γευμάτων, τα οποία πρέπει να είναι χωρίς ενδείξεις χρησιμοποίησης μειονεκτικών πρώτων υλών, απαλλαγμένα από ξένες ύλες και το χρώμα, η υφή, η οσμή και η γεύση τους να είναι χαρακτηριστικά του είδους και των συστατικών τους. Γεύματα τα οποία παρουσιάζουν σημάδια σήψης, ευρωτίασης (μούχλας) ή άλλης αλλοίωσης πρέπει να αποκλείονται από την κατανάλωση.»… 

ΔΕΝ θα το κάνω, γιατί… ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ…