Σχολικά γεύματα: Το μάθημα της «πλαστικούρας»

Έως σήμερα, καμία αξιολόγηση του προγράμματος και χωρίς ποιοτικό έλεγχο των γευμάτων!

Αγαπητέ συνάδελφε, να προσθέσω σ΄αυτά που γράφεις και αυτό που είπε πολύ εύστοχα συνάδελφος σχολείου της Καστοριάς: "Οι μαθητές  μαθαίνουν πως να πετούν το φαγητό"!! Τι κρίμα!!!

katsimpelis.gr

Του Αθανάσιου Κατσίμπελη

Μπορεί το παράδειγμα να είναι η πιο αποτελεσματική, άφωνη, διδασκαλία αλλά εμείς οι εκπαιδευτικοί δίνουμε το χειρότερο παράδειγμα στους μαθητές μας ανεχόμενοι αδιαμαρτύρητα το «μάθημα της πλαστικούρας» που τους διδάσκουμε άθελά μαςκαθημερινά στα σχολεία μας.

Το φετινό σχολικό έτος 2019-2020 για δεύτερη χρονιά υλοποιείται σε πολλά σχολεία το πρόγραμμα διατροφικής αγωγής για τους μαθητές που συμμετέχουν στο πρόγραμμα «Σχολικά Γεύματα» αλλά στην ουσία το μάθημα αυτό έχει μετατραπεί σε ένα κακό παράδειγμα για τους μαθητές μας με τα τόσα πλαστικά μίας χρήσης με τα οποία είναι συσκευασμένα τα εν λόγω γεύματα.

Σύμφωνα με το σχετικό έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας (Φ.14/ΦΜ/133775/Δ1/30-08-2019/ΥΠΑΙΘ) τα σχολικά γεύματα έρχονται στα σχολεία μας συσκευασμένα με τις εξής προδιαγραφές:

«Το κάθε προσφερόμενο γεύμα είναι ατομικά συσκευασμένο ανά είδος (ζεστό φαγητό και σαλάτα) σε πλαστικούς περιέκτες μιας χρήσεως (C-PET, A-PET & PP), που κλείνουν αεροστεγώς, ώστε να μην επιτρέπουν τις διαρροές κατά τη μεταφορά και να προστατεύουν τα τρόφιμα από σκόνη, έντομα και άλλες ρυπάνσεις. Το ψωμί είναι συσκευασμένο σε κλειστές πλαστικές ατομικές συσκευασίες.Κάθε συσκευασία συνοδεύεται από χαρτοπετσέτες και κατάλληλα πλαστικά πιρούνια ή κουτάλια – κατά περίπτωση – καθώς και μαχαίρια (χωρίς προεξοχές και ανωμαλίες) μιας χρήσεως»

Προφανώς εκείνος ο κρατικός παράγοντας που όρισε τις παραπάνω προδιαγραφές αγνοούσε πως έστελνε τα γεύματα αυτά σε σχολεία και πως το Υπουργείο Παιδείας οφείλει να προάγει στα σχολεία μια περιβαλλοντική κουλτούρα προσανατολισμένη προς την αειφορία, με στόχο να καλλιεργηθεί μια υπεύθυνη στάση και συμμετοχική συμπεριφορά για την προστασία της οικολογικής ισορροπίας, της ποιότητας ζωής και της βιώσιμης ανάπτυξης.

Σίγουρα, όσοι έθεσαν τις προδιαγραφές αυτές αγνοούσαν τις Ευρωπαϊκές οδηγίες όπως και την τελευταία 2019/904 που θέτουν αυστηρούς όρους για τον περιορισμό των πλαστικών μιας χρήσης.

Πρόσφατα σε συνέντευξή του ο Υπουργός Περιβάλλοντος κ. Κωστής Χατζηδάκης ανέφερε ότι «…39 τόνοι πλαστικού καταλήγουν στις ελληνικές θάλασσες κάθε μέρα, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της WWF. 39 τόνοι την ημέρα! Τι σημαίνει αυτό για τις ζωές μας; Σημαίνει μεταξύ άλλων πως μεγάλη ποσότητα πλαστικού καταναλώνεται από ψάρια που καταλήγουν στο πιάτο μας. Σκεφτείτε τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Και αν είναι κάτι που μπορούμε να αφήσουμε να συνεχιστεί. Οι επιπτώσεις από την πλαστική ρύπανση έχουν πολλές διαστάσεις. Αφορούν τη δημόσια υγεία, τα θαλάσσια οικοσυστήματα, αλλά και την οικονομική δραστηριότητα σε τομείς όπως ο τουρισμός και η αλιεία. Για αυτό η κυβέρνησή μας έχει ως προτεραιότητα τη μάχη κατά της πλαστικής ρύπανσης, όπως έχει τονίσει επανειλημμένως ο πρωθυπουργός».

Ετησίως στη χώρα μας 11.500 τόνοι πλαστικών καταλήγουν στις θάλασσες, εκ των οποίων το 70% επιστρέφει πίσω στις ακτές.

«Τα πλαστικά μιας χρήσης από το 2021 θα απαγορευθούν εντελώς στην Ελλάδα». Το είχε πει για πρώτη φορά ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στη Βουλή τον περασμένο Ιούλιο, κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων και η κυβέρνηση οφείλει να ξεκινήσει την εφαρμογή αυτής της στρατηγικής επιλογής από τα σχολεία μας.

Γιατί αν συνεχίζουμε να διδάσκουμε το «μάθημα της πλαστικούρας» στα παιδιά μας αναιρούμε το ρόλο μας ως παιδαγωγοί και δεν επιτρέπεται να ανεχόμαστε αυτή την ακύρωση του έργου μας από την επίσημη Πολιτεία.