Κράτος μωρόν, Βοξ Ρουβικών

kathimerini.gr
ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Μια ωραία νεοελληνική ιστορία. Κάποτε, πριν όχι και τόσο πολλά χρόνια, το Βοξ στην πλατεία Εξαρχείων ήταν καφέ και βιβλιοπωλείο. Ησυχο μέρος, κατάλληλο ακόμη και για διάβασμα, ελαφρύ φαγητό και ένα ποτήρι κρασί. Κανονικά πράγματα που λένε. Αν θυμάμαι καλά το εκμεταλλευόταν ο εκδοτικός οίκος «Λιβάνη». Της κρίσεως σελαγιζούσης και της καταναλώσεως κατακρημνισθείσης ο ενοικιαστής ζήτησε μείωση του ενοικίου. Πλην, όμως, το ακίνητο δεν ανήκε σε οποιονδήποτε ιδιοκτήτη. Το Βοξ ανήκε στο τότε ΙΚΑ, Οργανισμό που δεν πτοείται από τις περιστάσεις. Θα το είχε ρουφήξει σαν ηλεκτρική σκούπα από κάποιον οφειλέτη του προκειμένου να το αποδώσει στο δημόσιο συμφέρον. Ως εκ τούτου, όπως είχα τότε μάθει, το Δ.Σ. απεφάσισε ότι το ενοίκιο είναι ιερό και ουδείς δικαιούται να το αγγίξει. Προφανώς τα μέλη του φοβούνταν ότι αν δέχονταν τη συναλλαγή, κάποιος προστάτης του δημοσίου συμφέροντος μπορεί να τους κατηγορούσε για άνομη συναλλαγή με ιδιώτη. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο ιδιώτης κατέβασε τα ρολά και εντός ολίγου στην είσοδο ανηρτήθη η μαύρη και κόκκινη σημαία της Αναρχίας και στη μαρκίζα εμφανίστηκε η λέξη «Κατάληψη». Το 2012, το ΙΚΑ ζήτησε από την αστυνομία να παρέμβει, η αστυνομία μέχρι να ενημερωθεί το ημερολόγιο έδειχνε 2019, οπότε και παρενέβη για να βγάλει από μέσα τα κεντρικά γραφεία του Ρουβίκωνα. Μήνας Αύγουστος ήταν. Τον Σεπτέμβριο ο εν λόγω φιλανθρωπικός οργανισμός επανήλθε στις εγκαταστάσεις του και τώρα πληροφορούμεθα ότι έχει προθεσμία ώς τις 5 Δεκεμβρίου για να αδειάζει τη γωνιά. Κάτι σαν τον νόμο κατά του καπνίσματος δηλαδή.

Πόσο ευθύνεται το ΙΚΑ το οποίο με άστοχους χειρισμούς δέσμευσε ένα περιουσιακό στοιχείο του Δημοσίου για να το αχρηστεύσει; Διότι όλη η ιστορία ξεκινά από την άρνησή του να διαπραγματευθεί το ενοίκιο. Τόσο απλά. Η δε αχρηστία στην οποία το καταδίκασε η ανικανότητα ή η κοινή μωρία της διοίκησης συνέτεινε στην υποβάθμιση ολόκληρης της περιοχής και μάλιστα το περιουσιακό του στοιχείο λειτούργησε ως κέντρο πρόκλησης παράνομων πράξεων. Το χειρότερο βέβαια είναι ότι η μωρία είναι νομότυπη. Οπου η τήρηση των νόμων για μία ακόμη φορά λειτουργεί ως άλλοθι για την ανευθυνότητα του Δημοσίου. Συμπέρασμα. Δεν ευθύνεται μόνον η αστυνομία για τη διάδοση της ανομίας. Ευθύνεται ένα μεγάλο, ίσως το μεγαλύτερο μέρος του κρατικού μηχανισμού. Σημειωτέον ότι την ανικανότητα ή τη μωρία του τότε διοικητικού συμβουλίου και όσων το διαδέχθηκαν την πληρώνουν οι ασφαλισμένοι. Για κάτι τέτοια οι εισφορές δεν μειώθηκαν, ενώ οι παροχές κατέρρευσαν.

ΥΓ.: Πληροφορούμαι ότι η κ. Μενδώνη έσπασε την παράδοση των υπουργών Πολιτισμού και επικοινώνησε με τον Λ. Καβάκο.