Η Μενδώνη στον πόλεμο των ιδεών

kathimerini.gr

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν είναι πρώτη φορά που ιδιώτες συμμετέχουν σε έργα στην Ακρόπολη. Αυτό γινόταν και τον 5ο π.Χ. αιώνα, κατά τη διάρκεια της οικοδόμησης του Παρθενώνα, όταν πολλοί εύποροι Αθηναίοι συμμετείχαν ως χορηγοί στα έξοδα. Τα ονόματά τους μνημονεύονται σε επιγραφές του καιρού εκείνου. Δεν αντιλαμβάνομαι, λοιπόν, για ποιον λόγο ξεσηκώθηκε η όλη φασαρία. Πού έγκειται η βεβήλωση της καθαρότητος του μνημείου αν μνημονεύονται οι ιδιώτες χορηγοί των έργων που διευκολύνουν την πρόσβαση των ΑμεΑ στον Ιερό Βράχο; Ιδιαίτερα όταν ακούς τις παρατυχούσες Αναγνωστοπούλου του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες βέβαια ξεχνούν πως ο ανελκυστήρας στην τετραετία που μας κυβέρνησαν λειτουργούσε μία στις δεκαπέντε. Αρκεί να μην έβρεχε, να μην είχε ζέστη και να μην έκανε κρύο. Το ζήτημα θα κατέληγε στον κάλαθο της γενικής αντιπολιτευτικής μπουρδολογίας αν ο αρχηγός τους δεν προσέθετε ένα ακόμη ψέμα στην πλούσια συλλογή του. Είπε ότι η κ. Μενδώνη ζήτησε το όνομά της να συντροφεύει τους χορηγούς του έργου στην επιγραφή. Η κ. Μενδώνη το διέψευσε με τον απλούστερο τρόπο: δημοσίευσε φωτογραφίες των επιγραφών. Όμως, τι να τα κάνεις τα μάτια σου όταν έχεις ιδέες; Και στην περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με έναν πραγματικό πόλεμο ιδεών.

Οι φωτογραφίες των επιγραφών από όπου απουσιάζει το όνομα της κ. Μενδώνη δεν αποδεικνύουν ότι η υπουργός δεν σκέφτηκε κάποια στιγμή να προσθέσει και το δικό της όνομα. Της πέρασε η ιδέα από το μυαλό ή δεν της πέρασε; Προφανώς, κάτι θα ξέρει ο κ. Τσίπρας για να το λέει. Ο πολιτικός αυτός ηγέτης δεν λέει ό,τι του κατέβει. Ειδικά όταν αναφέρεται σε θέματα που ο ίδιος έχει αποδείξει πως τον απασχολούν σοβαρά, όπως είναι η Ακρόπολη. Την έχει μελετήσει ως μηχανικός, ξέρει ότι έχει κολόνες και ότι βρίσκεται στην Αθήνα, λίγο πιο κάτω από το Σύνταγμα, κατεβαίνοντας προς Συγγρού. Αν, λοιπόν, η κ. Μενδώνη θέλει να γλιτώσει από την κοινωνική κατακραυγή, θα πρέπει να μας αποδείξει ότι δεν της πέρασε ποτέ από το μυαλό η φριχτή αυτή ιδέα. Πώς θα γίνει αυτό δεν ξέρω. Ίσως με μια δημόσια εξομολόγηση, όμως και πάλι, πώς μπορείς να είσαι σίγουρος ότι, αν έχει μπει μέσα της το πνεύμα του πονηρού, δεν της υπαγορεύει αληθοφανή ψεύδη. Έχοντας, δε, εμπειρία από ηθοποιούς ως υπουργός Πολιτισμού, μπορεί να βάλει και τα κλάματα για να μας εξαπατήσει.

Το ζήτημα είναι περιπεπλεγμένο, όπως συνήθως συμβαίνει στον κόσμο των ιδεών. Ας θυμηθούμε μόνο τις ατέρμονες συζητήσεις για το φύλο των αγγέλων ή για τη σχέση του Οξαποδώ με τις μαύρες γάτες. Οφείλω, πάντως, να αναγνωρίσω στον ΣΥΡΙΖΑ πως προσφέρει ευγενή παραμυθία ανάγοντας την πολιτική σε πόλεμο ιδεών. Μια με τον Κουφοντίνα, μια με τις επιγραφές, ξεφεύγουμε από τη μουντάδα των λοιμωξιολόγων.