Η ώρα της λύτρωσης για τον Αλέξη Τσίπρα

anoixtoparathyro.gr

του Γιώργου Λακόπουλου

Λίγο πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 ο Αλέξης Τσίπρας -βέβαιος ότι θα τις κερδίσει- παρακάλεσε τον πρώην διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γιώργο Προβόπουλο να τον επισκεφτεί. Ήθελε τη συμβουλή του για τον τρόπο διαχείρισης της κατάστασης που θα παραλάμβανε στις σχέσεις με τους εταίρους και το Μνημόνιο.

Ο ευπατρίδης Προβόπουλος εξέθεσε τη γνώμη του με αίσθηση ευθύνης και σε γενικές γραμμές του πρότεινε αμέσως μόλις αναλάβει να βάλει στο τραπέζι όλα τα θέματα με στόχο να ζητήσει ελάφρυνση στο χρέος -με μεγάλες πιθανότητες να την πάρει. Φυσικά αναλαμβάνοντας την υποχρέωση να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις και τη δημοσιονομική εξυγίανση. Παρ’ ότι ευφυής άνθρωπος έμεινε με την εντύπωση ότι ο συνομιλητής του τον άκουσε με προσοχή.

Απεδείχθη εντελώς το αντίθετο. Για την ακρίβεια ο Αλέξης Τσίπρας έκανε εντελώς το αντίθετο και το αποτέλεσμα το ξέρουμε. Σήμερα ακόμη και αν ανοίξει η συζήτηση για το χρέος, δεν είναι σίγουρο ότι θα καταλήξει κάπου. Αλλά και αν κατέληγε, το όφελος για την οικονομία θα ήταν μηδαμινό. Η ευκαιρία χάθηκε.

Το θέμα του χρέους είναι το τελευταίο οχυρό της κυβέρνησης Τσίπρα που κατέρρευσε χωρίς καν μάχη.

Όσα αποκαλύπτονται το τελευταίο διάστημα για το παρασκήνιο των περυσινών διαβουλεύσεων με τους εταίρους- με τον Βαρουφάκη αλλά και τον ίδιο τον Τσίπρα- δείχνουν από πόσους κινδύνους πέρασε η χώρα- ενώ ο Πρωθυπουργός διατυμπάνιζε τα περί σκληρών διαπραγματεύσεων και επιτυχιών του.

Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα η κυβέρνηση δεν έχει να ελπίζει σε τίποτε. Δεν έχει στα χέρια της κανένα χαρτί. Η οικονομία αποδιαρθρώνεται περισσότερο, το κράτος αποσυντίθεται, η κοινωνία χειμάζεται, εξωτερική πολιτική δεν υπάρχει. Η εμπιστοσύνη της διεθνούς κοινότητας και των εταίρων εξανεμίσθηκε στο προσφυγικό που οδηγεί τη χώρα σε Βατερλό και η τρομοκρατία έρχεται να βάλει την ταφόπλακα.

Ωστόσο στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Αρκεί η κυβέρνηση να παραδεχθεί την αποτυχία της. Προς το δικό της συμφέρον πριν από όλα. Όσο περνάει ο καιρός τόσο επιβαρύνει τη θέση της. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έχει πολλούς λόγους να παραδώσει τα κλειδιά.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν διαδικασίες για να βρεθεί λύση διακυβέρνησης. Μια νέα κυβέρνηση από τη σημερινή Βουλή, ή προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, είναι θεμιτές συνταγματικές λύσεις, τις οποίες η κυβέρνηση οφείλει να αντιμετωπίσει με θεσμικό τρόπο. Με άλλα λόγια, λύση βρίσκεται στο Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής.

Σε κάθε περίπτωση η παράταση της σημερινής κατάστασης συνιστά παράτασης της εκκρεμότητας διακυβέρνησης. Η ίδια η κυβερνητική πλειοψηφία βρίσκεται σε εσωτερική αμφισβήτηση πλέον, καθώς η ετερόκλιτη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τρίζει. Προφανώς δεν είναι μακριά η στιγμή που ο Τσίπρας θα μετανιώσει για τους εναγκαλισμούς με τον Καμμένο- που τον στιγματίζουν, ούτως ή άλλως, στη συνείδηση των δημοκρατικών πολιτών και πολύ περισσότερο της Αριστεράς.

Στην πραγματικότητα αρχίζει να εισέρχεται στην περιοχή του δράματος. Θα το είχε αποφύγει αν είχε ακούσει τον Προβόπουλο, αλλά τώρα είναι αργά για δάκρυα. 

Η αποχώρηση της κυβέρνησης με καθαρό, θεσμικό και συντεταγμένο τρόπο συνιστά λύτρωση, για το πολιτικό σύστημα, για την χώρα, αλλά και για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό προσωπικά. Αυτός είναι ο παραλήπτης της λαϊκής εντολής και από αυτόν θα ζητηθούν εξηγήσεις στην περίπτωση που το δράμα μετατραπεί σε τραγωδία.