Hττα με αυτογκόλ

Κώστας Γιαννακίδης

protagon

«Ακούτε, άθλιοι…»

Οταν δούμε τα ποσοστά της τηλεθέασης που πέτυχε το κανάλι της Βουλής, θα μάθουμε και πόσο μεγάλη ζημιά προκάλεσε αυτή η συζήτηση στην κυβέρνηση. 

Βέβαια η τηλεθέαση, εδώ που τα λέμε, ποτέ δεν είναι μεγάλη σε αυτά τα πράγματα, όμως η υπόθεση Novartis αρχίζει και επιστρέφει ως πρόβλημα στο Μαξίμου.

Εδώ φτάσαμε να θυμηθούμε, πράγματι, πόσο θερμά είχε συμπαρασταθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στις φαρμακοβιομηχανίες όταν υπέστησαν τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης…

Από το πρωί της Τετάρτης, μέχρι τις μικρές ώρες της Πέμπτης, η κυβέρνηση άκουγε τους πολιτικούς της αντιπάλους να την κατηγορούν.

Από την ύφανση μίας σκευωρίας, ως τη σύσταση συμμορίας.

Και η εικόνα που βγήκε με τη μεγαλύτερη δύναμη μέσα από τη Βουλή, ήταν εκείνη του Παναγιώτη Πικραμμένου, να αντιμετωπίζει όλο αυτό με έναν λυγμό. Την ίδια στιγμή ο Παύλος Πολάκης χαχάνιζε.

Ως εικόνες δεν κάνουν καλό στην κυβέρνηση, όσο και αν ισχυρίζεται ότι έχει τα καθαρά χέρια που πιάνουν από τον λαιμό τους διεφθαρμένους. Αυτή, άλλωστε, είναι δουλειά της Δικαιοσύνης. Βέβαια το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού δεν είναι εξοικειωμένο με τα της διάκρισης των εξουσιών και άλλες πιο λεπτές αποχρώσεις, συζητήσεις όπως η χθεσινή δημιουργούν την αίσθηση πως πλέον υπάρχει κάποιο θέμα. 

Αυτό, βέβαια, θα μπορούσε να τεθεί και αντιστρόφως. Οι τηλεθεατές παρακολούθησαν φερόμενους ως εμπλεκόμενους στην υπόθεση Novartis, να απειλούν τον Πρωθυπουργό με Ειδικά Δικαστήρια, ακόμα και για πολιτικές πράξεις που δεν έχουν σχέση με την υπόθεση. Ομως όσο η κυβέρνηση χειρίζεται την υπόθεση Novartis με θεσμικούς τραμπουκισμούς, τόσο θα επιτρέπει στους εμπλεκόμενους να εγείρουν θέμα πολιτικής δίωξης, σηκώνοντας τους τόνους ακόμα και πάνω από τα όρια. Κατά μία εκδοχή η κυβέρνηση πληρώνεται με το νόμισμα που η ίδια έβγαλε στην αγορά. 

Και το σκάνδαλο Novartis; Η αλήθεια τείνει να αποκτήσει μικρότερη σημασία από τις μεθοδεύσεις που υιοθετούνται. Τα πάντα σε αυτήν την υπόθεση σκεπάζονται από το ύφος και την ποιότητα των κυβερνητικών χειρισμών.

Εξόφθαλμες παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, δικογραφία με «ευάλωτους» μάρτυρες, καταθέσεις που δεν κομίζουν αποδείξεις. Εντάξει, η λαϊκή ετυμηγορία εκδίδεται, συνήθως, εύκολα, αρκούν ενδείξεις και δέκα πρωτοσέλιδα. Ωστόσο πλέον είναι πιθανό ο μέσος πολίτης να μην μπει στην ουσία της υπόθεσης, αλλά να φρίξει από τις ενέργειες των κυβερνητικών παραγόντων. Και δυστυχώς, μετά από τόσες ώρες συζήτησης δεν μάθαμε τελικά τι συνέβη στην αγορά φαρμάκου, πώς και γιατί φτάσαμε να έχουμε τη μεγαλύτερη δαπάνη για φάρμακα στις χώρες του ΟΟΣΑ. 

Η κυβέρνηση επί μία μέρα έτρωγε ξύλο στη Βουλή. Πήγε για το σκάνδαλο και άκουγε για τα εθνικά θέματα. Για ποιο λόγο; Για να συστήσει Προανακριτική που θα διαπιστώσει παραγραφή και θα στείλει την υπόθεση στη Δικαιοσύνη.

Διότι στη συγκεκριμένη υπόθεση δεν θέλει ενόχους, αλλά υπόπτους. Για τον απλό κόσμο ακόμα και η υποψία συνεπάγεται ενοχή. Ωστόσο ένα κομμάτι της κοινής γνώμης δεν αποκλείεται να πιστέψει ότι και η ίδια κυβέρνηση συγκαλύπτει τελικά το σκάνδαλο. 

Ηταν μία διαδικασία κομμένη και ραμμένη πάνω στο σχεδιασμό του κ. Τσίπρα για την πόλωση του πολιτικού σκηνικού και το σκάψιμο χαρακωμάτων ανάμεσα σε «έντιμους» και «κλέφτες».

Και τελικά κατέληξε στη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ήττα που υπέστη η κυβέρνηση.