«Σακουλές»: Η ιστορία του πιο υπερόπτη ζητιάνου που πέρασε από την Ελλάδα

 

eleftherostypos.gr

Κωνσταντίνος Μπορδόκας

Μιλάμε για τον πιο διάσημο, κατ’ επάγγελμα, επαίτη της Αθήνας, που θυμίζει περισσότερο σύγχρονο κυνικό φιλόσοφο παρά ζητιάνο, που ζει στη πρωτεύουσα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.

Ο γεννημένος στην Αμοργό, κατά κόσμον, Κώστας Κόκκινος, όχι μόνο αρνιέται να κάνει οποιαδήποτε δουλειά, αλλά θεωρεί υποχρέωση των Αθηναίων τη συντήρησή του, μιλώντας, παράλληλα απαξιωτικά για εκείνους :«Φτού! Διακόσιες χιλιάδες Αθηναίοι δε μπορούν να θρέψουν ένα τεμπέλη».

Φορά ένα λερωμένο σακάκι γεμάτο μπαλώματα και κυκλοφορεί μόνιμα ζωσμένος με σακούλες, εξ ου και το προσωνύμιο «Σακουλές». Συχνάζει στο Σύνταγμα και στην οδό Σταδίου, και είναι ιδιαίτερα προκλητικός και επιθετικός όταν ζητά τον οβολό των διαβατών :«Ρε συ, δώσε μου μια δεκάρα», λέει προς όλους, έχοντας …τιμολογήσει το ποσό που θέλει να εισπράξει. Από την τραχιά του γλώσσα δεν γλιτώνει ουδείς. Όταν ο Ανδρέας Συγγρός συμπληρώνει τη δεκάρα που του δίνει με διάλεξη περί τεμπελιάς, αυτός τον αποπαίρνει λέγοντας :

«Ρε συ τον φιλόσοφο θέλεις να μας παραστήσεις; Μήπως σου ζήτησα κανένα εκατομμύριο; Μια δεκάρα σου ζήτησα κι εσύ μ’ έπιασες στη λογοδιάρροια. Μωρέ αν για κάθε δεκάρα που μου δίνουν, μούλεγε ο καθένας τις φιλοσοφίες του θα πέθαινα στη πείνα». Όταν ο ίδιος ο βασιλιάς Γεώργιος του δίνει το υπέρογκο ποσό των είκοσι δραχμών, εκείνος τον κοιτάζει υπεροπτικά λέγοντάς του: «Και τώρα πήγαινε. Δεν σε χρειάζομαι»…

Πεθαίνει το 1907 από γάγγραινα στο πόδι. Ακόμα και στα τελευταία λόγια του σε δημοσιογράφο στο νοσοκομείο τα βάζει με τους Αθηναίους που τον συντηρούν: «Είκοσι χρόνια με θρέφει η Αθήνα. Αλλά με άφησαν τώρα χωρίς γιατρό, χωρίς γιατρικά, χωρίς τίποτα, να πεθάνω. Δε βρίσκεται ρε, κανένας να τηλεγραφήσει στην αδελφή μου στην Αμοργό να μου στείλει τα λεφτά που της έχω αφήσει να μου φυλάξει; Αύριο ο Κώστας θα πάει να κάνει επίσκεψη σε όλους τους μεγάλους που βρίσκονται στον ουρανό. Και θα τους πει ότι όλοι σας θέλετε φτύσιμο!»…