Η ΕΞ-ομολόγηση της ΕΞ αποστάσεως…

 

4ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΡΓΟΥΣ ΟΡΕΣΤΙΚΟΥ 

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΛΥΚΑΡΠΗΣ 

ΕΙΔΑME Δασκάλα να κλαίει… ναι, να κλαίει, γιατί τα παιδιά ΤΗΣ την περίμεναν κι αυτή δεν μπορούσε «να πάει»… 

ΕΙΔΑME Δασκάλα/Δάσκαλο να αλλάζει -σε χρόνο που θα ζήλευε και ο καλύτερος sprinter- τρεις διαφορετικούς τόπους για να συνδεθεί, φοβούμενη/ος πως φταίει η δική τους σύνδεση… 

ΕΙΔΑME Δασκάλα πανικόβλητη και απογοητευμένη, ασθμαίνουσα και με μάτια άλικα βαμμένα να μονολογεί… «Μα τα είχα όλα τόσο καλά προγραμματισμένα, γιατί δεν με ακούν;»… 

ΕΙΔΑME μονόμισθο εκπαιδευτικό με παιδιά να εξοπλίζεται πλήρως άμεσα, χωρίς δεύτερες ή τρίτες σκέψεις… «Έβαλα δόσεις, κ. …», απάντησε σε ερώτησή μας… 

ΕΙΔΑΜΕ Δασκάλα/Δάσκαλο να «δανείζουν» το φορητό (κινητό) τους τηλέφωνο, ναι, το προσωπικό τους τηλέφωνο σε μαθητή/μαθήτριά τους… 

ΕΙΔΑΜΕ και ΑΚΟΥΣΑΜΕ Εκπαιδευτικούς με αχαλίνωτη πολυλογία, αμετροεπείς, γιατί… όλα κύλησαν καλά και η χαρά ακύρωνε το μέτρο… 

ΕΙΔΑΜΕ Δασκάλα Ειδικής Αγωγής να προσπαθεί εναγωνίως και με ευφάνταστους τρόπους της στιγμής -ΕΠΙΤΥΧΩΣ- να «κρατήσει τα παιδιά στην τάξη», έως ότου μπορέσει να συνδεθεί η δασκάλα τους (Είναι αυτή που άλλαξε τρεις τόπους… και θα άλλαζε άλλους τόσους…) 

ΕΙΔΑΜΕ Εκπαιδευτικούς στο διάλειμμα ή στο κενό τους να σπεύδουν να βοηθήσουν τις/τους συναδέλφους, με αυταπάρνηση και αγόγγυστα… Συνάδελφοι με το σίγμα κεφαλαίο… 

ΕΙΔΑΜΕ Δασκάλα/Δάσκαλο να «επιστρατεύουν» τα παιδιά τους για… παν ενδεχόμενο, ενώ και αυτά τα παιδιά… τα βιολογικά παιδιά τους, είχαν ανάλογες υποχρεώσεις, τις οποίες, για χάρη των «δικών» τους παιδιών, αγνόησαν… 

ΕΙΔΑΜΕ Δασκάλα/Δάσκαλο να μοιράζει πόρτα πόρτα στις μαθήτριες/στους μαθητές τους ό,τι ήταν απαραίτητο, χρήσιμο και αναγκαίο… 

ΕΙΔΑΜΕ Δασκάλα/Δάσκαλο να εμφανίζονται με πλατύ χαμόγελο στην οθόνη… για τα παιδιά τους φυσικά, ενώ το σώμα τους πάλλονταν από το στρες… Δύο «εαυτοί»… στο ίδιο σώμα… 

ΕΙΔΑΜΕ τους Εκπαιδευτικούς να ξεπερνάνε κατά πολύ τον εαυτό τους, ΕΙΔΑΜΕ και ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑΜΕ το άγχος και το στρες τους, ΕΙΔΑΜΕ και ΑΚΟΥΣΑΜΕ τις κραυγές της ευσυνειδησίας τους, ΕΙΔΑΜΕ τα μάτια τους και ΑΚΟΥΣΑΜΕ την καρδιά τους… Στο κέντρο… πάντα τα παιδιά τους… 

ΕΙΔΑΜΕ… ΑΚΟΥΣΑΜΕ… ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑΜΕ… 

Τα τηλέφωνα «έσπαγαν», τα μηνύματα σε όλα τα διαθέσιμα μέσα απανωτά, η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής με διάφορα «χρώματα»… από το χρώμα της χαράς μέχρι… Δεν κιοτέψαμε γιατί ΕΙΔΑΜΕ και ΑΚΟΥΣΑΜΕ πολλά… 

Η δύναμή μας; Οι Συνάδελφοί μας, οι πολύτιμοι συνεργάτες Γονείς και φυσικά τα αξεπέραστα ΠΑΙΔΙΑ μας!!! Και πάντα, βέβαια, παρούσα η Συντονίστρια Εκπαιδευτικού Έργου κ. Έλενα Ζυγούρη.

Αγαπητοί, αγαπημένοι Συνάδελφοι, συνεχίζουμε την προσπάθειά μας, ευχόμενοι να επιστρέψουμε σύντομα στον φυσικό μας χώρο, στο σχολείο μας… εκεί που η γνώση… «κουμπώνει» με την καρδιά!!! 

Ο Διευθυντής Λεωνίδας Ι. Οικονομίδης

Η Διευθύντρια Δέσποινα Γ. Σπυροπούλου