Κανένας δεν θέλει να δοκιμάσει τι θα γινόταν αν…

Γράφει ο 

Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Η ΑΞΙΑ των δημοσκοπήσεων -εκτός των άλλων- είναι να διαπιστώνει κανείς σε ποιο βαθμό ισχύει αυτό που βλέπει ή αισθάνεται να συμβαίνει γύρω του. Να γίνεται ποσοστό και αριθμός η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ειδικά από το ξέσπασμα της πανδημίας και μετά, ένα «φαντάσου τι θα γινόταν αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ» κρεμόταν από τα χείλη της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών.

ΜΙΑ σκέψη-ξόρκι. Μια εικόνα-εφιάλτης. Μια λύτρωση-ανακούφιση. Ευτυχώς δεν κυβερνά το ασκέρι της ανικανότητας και της ανευθυνότητας. Ευτυχώς δεν αποφασίζουν άνθρωποι που έχουν πολύ κακή σχέση με την επιστήμη. Ευτυχώς δεν παίρνουν τις κρίσιμες αποφάσεις οι άνθρωποι οι οποίοι δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν καμία από τις -μικρότερες-κρίσεις που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν, έστω με μέτρια επιτυχία. Σε όλες αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Διαπραγμάτευση 2015, μεταναστευτικό, Μάτι, Μάνδρα τα μεγάλα ορόσημα της ανικανότητας. Τα οποία, μαζί με την περίσσεια υποκρισίας, εμμονών και ιδεοληψίας που τα συνόδευαν, ολοκλήρωσαν το «επίτευγμα» της «πρώτης φοράς Αριστεράς».

ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ είναι νωπές και τα συμπεράσματα αμετάβλητα. Κι αυτό ακριβώς αποτυπώνει η δημοσκόπηση της Interview: Στο ερώτημα ποιος θα μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα την υγειονομική κρίση, το 58,4% απάντησε το δίδυμο Κικίλιας-Κοντοζαμάνης. Το δίδυμο Ξανθού-Πολάκη το προτίμησε μόλις το 10,9%. Η διαφορά είναι 47,5%! Συντριπτική και μη επιδεχόμενη οποιασδήποτε συζήτησης. Το «πετυχημένο δίδυμο» -κατά τον Α. Τσίπρα- Α. Ξανθού-Π. Πολάκη μόνο τρόμο και ανησυχία σκορπά. Δεν εξηγείται αλλιώς, αφού υστερεί ακόμα και από τον «κανέναν», τον οποίο προτιμά το 27,4%. Ποσοστό σχεδόν τριπλάσιο από το 10,9% προτιμά να διαχειριζόταν την κρίση ο «κανένας» παρά το δίδυμο του ΣΥΡΙΖΑ…

ΑΥΤΗ η δημοσκοπική απεικόνιση έρχεται σε μια στιγμή κατά την οποία η κυβέρνηση, παρ’ ότι δείχνει αντοχή, έχει αρχίσει να έχει φθορά. Κυρίως λόγω της σφοδρότητας του δεύτερου κύματος της πανδημίας, αλλά και κάποιων καθυστερήσεων, σε σχέση με την αντιμετώπιση του πρώτου κύματος. Ερχεται και στη στιγμή κατά την οποία η αντιπολίτευση έχει κορυφώσει την κριτική της. Με τον Α. Τσίπρα να ορίζει «αποκλειστικά υπεύθυνο» τον Κ. Μητσοτάκη για ό,τι συμβαίνει και τον βουλευτή Χ. Γιαννούλη να δηλώνει ξεδιάντροπα ότι η κυβέρνηση «σκοτώνει» ανθρώπους.

ΟΜΩΣ το πιο σημαντικό στοιχείο της στιγμής είναι η αύξηση των θανάτων και των διασωληνωμένων. Είναι η χειρότερη στιγμή με τριψήφιο αριθμό θυμάτων και το ΕΣΥ να βρίσκεται στα όρια των αντοχών του. Κι όμως ελάχιστοι «αγοράζουν» την κριτική του ΣΥΡΙΖΑ κι ακόμα λιγότεροι θα τον προτιμούσαν στη διαχείριση του προβλήματος. Η συντριπτική πλειονότητα, παρά το φόβο και την κούραση, ξεφυσά με ανακούφιση και κάνει το σταυρό της. Δεν κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν παίρνει αποφάσεις ο Π. Πολάκης. Γεγονός που προϊδεάζει πού θα πάνε τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ όταν η χώρα, με τη βοήθεια και του εμβολίου, το οποίο δεν είναι πλέον μακριά, επανέλθει στην κανονικότητα. Εκεί δηλαδή που δεν έχει πολιτικό ρόλο το ασκέρι που φωνασκεί και σαν «πολιτικό κοράκι» δείχνει να «διψά για αίμα».

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΕΜΒΟΛΙΟΥ

Πιο δύσκολα ή πιο εύκολα, πιο αργά ή πιο γρήγορα, η πανδημία αναμένεται να αρχίσει να υποχωρεί. Κυρίως λόγω των εμβολίων, τα οποία, όπως φαίνεται πια, θα αρχίσουν να διατίθενται από το τρίτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου. Ομως και ο εμβολιασμός είναι ένα ακόμα δύσκολο στοίχημα. Περίπου 1/3 δεν θέλει να εμβολιαστεί. Αλλά και ο οργανωμένος και γρήγορος εμβολιασμός απαιτεί σχέδιο, οργάνωση και αποτελεσματικότητα. Δεν τελειώσαμε επειδή βρέθηκε το εμβόλιο.

Πρέπει και να εμβολιασθεί ο πληθυσμός. Κι αυτό έχει μια διπλή προϋπόθεση. Αφενός να μειωθούν διά της πειθούς οι αρνητές του ιού και οι υπέρμαχοι του αντιεμβολιαστικού κινήματος. Ωστε να μειωθεί και ο αριθμός των πιθανών φορέων, οι οποίοι θα συνεχίσουν να είναι μια εστία μετάδοσης και μετά τους εμβολιασμούς. Τόσο το ξέσπασμα του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Ανθιμου, ο οποίος ξεσκέπασε την υποκρισία τμήματος της Εκκλησίας και έφερε προ των ευθυνών τους τους ευκολόπιστους πιστούς, όσο και η εισαγγελική έρευνα για το κορονο-πάρτι του προέδρου του ΔΣΑ, Δ. Βερβεσού, βοηθούν. Βοηθούν στην αποδυνάμωση δύο εκ των βασικών κατηγοριών αρνητών: των φανατικών θρησκόληπτων και των «μαγκιτών Ελληναράδων».

Οι οποίοι άλλοτε φοράνε πολιτική προβιά κι άλλοτε κοινωνική. Η κυβέρνηση, εκτός από την καμπάνια ενημέρωσης που οφείλει να οργανώσει, οφείλει να είναι έτοιμη και για τον οργανωμένο εμβολιασμό του πληθυσμού. Κι όπως φαίνεται έχει γίνει και γίνεται αρκετά συστηματική δουλειά σε αυτήν την κατεύθυνση. Δεν χωρούν λάθη, αστοχίες, καθυστερήσεις και μη αδιάβλητο σύστημα εμβολιασμού των πολιτών. Είναι ένα δύσκολο και πολύπλοκο εγχείρημα, αλλά δεν σηκώνει αποτυχίες. Η ηγεμονία της λογικής του εμβολιασμού σε συνδυασμό με την αποτελεσματική ανταπόκριση του κρατικού μηχανισμού θα μεγιστοποιήσει το δώρο του εμβολίου και θα είναι ένα από τα πιο ισχυρά πλήγματα κατά της πανδημίας.

Χάνουν πόντους οι «βιαστικοί» της κυβέρνησης

Η εξέλιξη της πανδημίας αρχίζει και δημιουργεί αισιοδοξία για τον έλεγχο και τον περιορισμό της. Κι ενώ θα περίμενε κανείς εν όψει της ύφεσης της πανδημίας να κερδίσουν πόντους οι υπουργοί που «βιάζονται» να χαλαρώσει το lockdown και να ανοίξει η αγορά, φαίνεται πως συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Ο Κ. Μητσοτάκης, χωρίς να υποτιμά καθόλου την ανάγκη της στήριξης της οικονομίας, παραμένει σταθερός στην άποψη «πρώτα η υγεία». Κι αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η 30ή Νοεμβρίου δεν θα είναι το τέλος των περιορισμών, το οποίο όπως φαίνεται θα μετατεθεί κατά 10-15 μέρες. Κι όταν αρχίσει το άνοιγμα, θα είναι απολύτως σταδιακό και ελεγχόμενο με νέους περιορισμούς και νέα πρωτοκόλλα.

«Ξαφνικά» όλα δυσκόλεψαν για τον Ερντογάν

Κάτι παραπάνω από εμφανής είναι η απρόθυμη προσπάθεια του Τ. Ερντογάν να κάνει το «καλό παιδί» για να αποφύγει τις κυρώσεις στη Σύνοδο Κορυφής της 10ης Δεκεμβρίου. Ομως ο Τούρκος πρόεδρος συνειδητοποιεί ότι «ξαφνικά» άλλαξαν προς το χειρότερο σχεδόν όλα τα δεδομένα. Εχασε τον προστάτη και συνεταίρο του Ντ. Τραμπ, βλέπει τη Γερμανία και τις φιλοτουρκικές ευρωπαϊκές χώρες να αλλάζουν στάση. Και το χειρότερο βλέπει τη διείσδυση της Ελλάδας στον αραβικό κόσμο.

Η πρόσφατη επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, εκτός των εμπορικών συνεργασιών, απέφερε και μια μεγάλης σημασίας συμφωνία για αμοιβαία αμυντική συνδρομή μεταξύ των δύο χωρών. Ταυτοχρόνως η θεαματική βελτίωση των σχέσεων της Ελλάδας με τη Σαουδική Αραβία, αλλά και την Αίγυπτο, δημιουργεί νέα ερείσματα για την Αθήνα και νέα προβλήματα για την Αγκυρα.

Αν σε αυτό το νέο τοπίο συνεκτιμήσει κανείς την εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με αραβικές χώρες και την ισχυρή συνεργασία Ελλάδας-Ισραήλ, τότε δημιουργείται μια εικόνα καθόλου ευχάριστη για τον επίδοξο εκφραστή του παγκόσμιου ισλαμισμού. Εξ ου και η ενόχληση του Τ. Ερντογάν γι’ αυτές τις εξελίξεις, την οποία δεν απέκρυψε. Και δημοσίως, αλλά και υπογείως, όπως σημειώνουν διπλωματικοί κύκλοι…

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου