Αγώνες και αγωνία για την 11η Νοεμβρίου

Μόνο η γενέτειρά μου δεν έχει θεσμοθετημένη ημέρα απελευθέρωσης!*

Σκίτσο αρχιτέκτονα Δημητρίου Καραγεωργίου

Σύμφωνα με τον ΑΝ 198/1967, οι δημόσιες εορτές τοπικής σημασίας και οι αργίες για τον εορτασμό θρησκευτικού ή ιστορικού γεγονότος, καθιερώνονται με διατάγματα. Με το ΠΔ 553/1977 η αποκλειστική αυτή αρμοδιότητα δόθηκε στον Υπουργό Εσωτερικών. Με την υπ' αριθ. 36991/3-10-2005 εγκύκλιο του ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α. καταγράφονται οι εθνικές και θρησκευτικές εορτές τοπικής σημασίας, που έχουν καθιερωθεί με Νόμους ή Διατάγματα και έχουν οριστεί ως αργίες.
Πόλεις και κωμοπόλεις της Δυτικής Μακεδονίας έχουν καθιερώσει θεσμοθετημένα να εορτάζουν την ημέρα της απελευθέρωσής τους από τους Οθωμανούς. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το Άργος Ορεστικόν, το οποίον ως γνωστόν απελευθερώθηκε το απόγευμα της 11ης Νοεμβρίου 1912 - τελευταίο στη Δυτική Μακεδονία - όπως τελευταίο προσπαθεί εδώ και χρόνια να θεσμοθετήσει την ημέρα αυτή ως επίσημη τοπική αργία, ώστε να εορτάζεται με κάθε μεγαλοπρέπεια από τους κατοίκους του.
Η σημερινή Δημοτική Αρχή με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, έχει υποβάλει σχετικό αίτημα προς το ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α. για την καθιέρωση και θεσμοθέτηση της 11ης Νοεμβρίου ως ημέρα τοπικής αργίας, χωρίς ακόμη να έχει υπάρξει απόφαση από την πλευρά της επίσημης πολιτείας.
Η κωλυσιεργία αυτή οφείλεται στο τέρας της γραφειοκρατίας ή στη νομιμότητα; 
Ο Δήμαρχος Παναγιώτης Κεπαπτσόγλου, σε σημερινή σύσκεψη που είχε με τους διευθυντές των σχολικών μονάδων και των δύο βαθμίδων, ανακοίνωσε πως από του χρόνου η 11η Νοεμβρίου θα είναι θεσμοθετημένη ως ημέρα τοπικής αργίας.
Κ. Δήμαρχε, ευχόμαστε του χρόνου να εορτάσουμε την πρώτη επίσημη επέτειο της απελευθέρωσης, ελπίζοντας πως θα ξεπερασθούν οι ελληνικές γραφειοκρατικές συνθήκες (μακάρι να υπάρχουν μόνον αυτές), για την έκδοση και δημοσίευση της απόφασης από την πλευρά της πολιτείας. 

* Πόλεις και κωμοπόλεις της Δυτικής Μακεδονίας που εορτάζουν με λαμπρότητα και κάθε επισημότητα την ημέρα της απελευθέρωσής τους από τον Οθωμανικο ζυγό. Η Δεσκάτη απελευθερώθηκε πρώτη και το Άργος Ορεστικόν τελευταίο, χωρίς να μπορεί να πανηγυρίζει...
 1. Δεσκάτη, 7 Οκτωβρίου
 2. Σέρβια, 10 Οκτωβρίου
 3. Κοζάνη, 11 Οκτωβρίου
 4. Αιανή, 13 Οκτωβρίου
 5. Γρεβενά, 13 Οκτωβρίου
 6. Πτολεμαΐδα, 15 Οκτωβρίου
 7. Σιάτιστα, 4 Νοεμβρίου
 8. Αμύνταιο, 6 Νοεμβρίου
 9. Φλώρινα, 8 Νοεμβρίου
10. Καστοριά, 11 Νοεμβρίου 

Aπό το προσωπικό μου αρχείο
Πηγή: Εφημερίδα "ΟΡΕΣΤΙΣ"

Άποψη του Άργους Ορεστικού(Χρούπιστας), επί Τουρκοκρατίας
Διακρίνονται οι μιναρέδες...

Ιστορικά στοιχεία από το ημερολόγιο του Χρήστου Τυπάδη, φαρμακοποιού της Χρούπιστας, ο οποίος έζησε τα γεγονότα και τα επιβεβαιώνει ο γιατρός Μιχάλης Τυπάδης στο δικό του ημερολόγιο.

ΠΩΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΕ Η ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΧΡΟΥΠΙΣΤΑ

"Τμήμα του συντάγματος του ιππικού που είχε απελευθερώσει τη Φλώρινα, διατάχθηκε να προχωρήσει προς κατάληψιν της Καστοριάς. Το τμήμα είχε είκοσι εφτά ιππείς υπό τις διαταγές των ιπιλάρχων Ιωάννη Άρτη, ελευθερωτή της Φλώρινας, Παναγιώτη Νικολαΐδη και του Καστοριανού μακεδονομάχου ανθυπιλάρχου Φιλόλαου Πηχεώνα.

Τις πρωινές ώρες της 10ης Νοεμβρίου το τμήμα αυτό έπιασε τον Απόσκεπο κι ο Άρτης έστειλε μ' ένα χωρικό μήνυμα στο μητροπολίτη Καστοριάς Ιωακείμ Λεπίδη, για να το επιδώσει στον Τούρκο διοικητή της Καστοριάς Μεχμέτ Πασά. Έλεγε ότι, αν σε μια ώρα από την επίδοση δεν παραδοθεί η πόλη στον ελληνικό στρατό, τότε θα αναγκαστεί να την βομβαρδίσει και θα την καταλάβει δι' επιθέσεως με το στρατό των 25.000 ανδρών που την πολιορκεί κι ας ήταν αυτοί μόνον 27...
          Οι Τούρκοι τρομοκρατηθέντες, από τη δυσμενή γι' αυτούς έκβαση του πολέμου, πριν ακόμη λάβουν το μήνυμα, εγκατέλειψαν την πόλη, μεταβάντες στην Κορυτσά.

Έτσι το πρωί της 11ης Νοεμβρίου 1912, ημέρα Κυριακή, του Αγίου Μηνά, η Καστοριά είναι ελεύθερη.Την ίδια μέρα απελευθερώθηκε και η Χρούπιστα (το μετέπειτα Άργος Ορεστικό)."

         Ο Χρήστος Τυπάδης γράφει:

    "Τη αυτή, λοιπόν εσπέραν ανεχώρησεν και ο ενταύθα στρατός, μετά των δικαστικών υπαλλήλων και ότε την πρωίαν της Κυριακής εξήλθομεν, μετ΄απορίας μας δεν εβλέπομεν ουδένα στρατιώτην, καθότι δεν είχομεν γνώσιν εν Καστορία λαβόντων χώραν. Τη αυτή, λοιπόν, ημέρα, 11ην δηλ. του μηνός, ημέραν Κυριακήν και ώρα 7ην ήλθεν και ενταύθα κάποιος ανθυπίλαρχος Ζαχαρακόπουλος, συνοδευόμενος υπό πέντε ιππέων. Τη επομένη δε ενώ ανεμένομεν ελληνικόν στρατόν εκ Καστορίας, ήλθον αντάρται Κρητικοί περί τους 200."

Έτσι περιγράφονται τα γεγονότα για την απελευθέρωση της Μακεδονίας μας και της ιδιαίτερης πατρίδας μας από τον τουρκικό ζυγό.

         
 527 έτη οι Τούρκοι κατείχαν τη Δυτική Μακεδονία. Οι πρόγονοί μας έπραξαν το προς την πατρίδα ιερό τους χρέος. Μας παρέδωσαν μετά από πολλές και μεγάλες θυσίες, μετά από ποταμούς αιμάτων, πατρίδα ελεύθερη. Τιμή και δόξα σε όλους τους επώνυμους αλλά κυρίως τους ανώνυμους, αγωνιστές του 1912.
 Λαός, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, ενωμένοι, οδήγησαν τη χώρα τότε, σε μοναδικές και πρωτοφανείς στρατιωτικές και διπλωματικές επιτυχίες, κάνοντας την Ελλάδα πανίσχυρη. Ας παραδειγματιστούν και οι σημερινοί πολιτικοί ηγέτες,  προτάσσοντας το εθνικό συμφέρον από το κομματικό και το προσωπικό τους. 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, σε όλους τους κατοίκους του ακριτικού Νομού μας. 

Με εξαιρετική τιμή

Λεωνίδας Ι. Οικονομίδης
Δάσκαλος