Κοινοβουλευτικός εμπαιγμός το νομοσχέδιο του υπουργείου παιδείας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

«Κοινοβουλευτικός εμπαιγμός σε ένα νομοσχέδιο-"σκούπα" που αγγίζει όλο το εκπαιδευτικό φάσμα»

Αθήνα, 6 Φεβρουαρίου 2017

Η Τομεάρχης Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Επικρατείας, Νίκη Κ. Κεραμέως, κατά την α’ ανάγνωση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων «Ρύθμιση θεμάτων του Κρατικού Πιστοποιητικού Γλωσσομάθειας, της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας και άλλες διατάξεις», μίλησε για κοινοβουλευτικό εμπαιγμό από την πλευρά του Υπουργείου, καθώς στο νομοσχέδιο τίθενται σοβαρά ζητήματα διαδικασίας και ουσίας.

Ξεκίνησε την παρέμβασή της θίγοντας τα άκρως σοβαρά ζητήματα διαδικασίας, τα οποία είναι δηλωτικά των προθέσεων της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου:

1. Η διαδικασία του επείγοντος. Πρόκειται για σχέδιο νόμου-«σκούπα», το οποίο αφορά και στις 3 βαθμίδες της εκπαίδευσης (πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια, τριτοβάθμια) και στη δια βίου μάθηση και στην ειδική αγωγή, το οποίο αγγίζει τα περισσότερα πεδία του εκπαιδευτικού φάσματος. Αποτελείται από 30 άρθρα αλλά στην πραγματικότητα από κάπου 70 διαφορετικές ρυθμίσεις. Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ανθρωπίνως αδύνατο να μελετήσει κανείς σοβαρά και σε βάθος μέσα σε 48 ώρες παραπάνω από 70 διαφορετικές ρυθμίσεις, και τις αλλαγές και τις συνέπειες που αυτές επιφέρουν.

2. Το σχέδιο νόμου αποτελείται από 30 άρθρα. Τα περισσότερα όμως από αυτά τα άρθρα εμπεριέχουν παραγράφους επί τελείως διαφορετικών θεμάτων. Αποκορύφωμα της πρακτικής αυτής αποτελεί το άρθρο 19 για την τριτοβάθμια εκπαίδευση: ένα άρθρο με 17 παραγράφους και 17 τελείως άσχετες μεταξύ τους ρυθμίσεις. Πρόκειται περί καταστρατήγησης του δικαιώματος των βουλευτών να ψηφίζουν κατ’ άρθρο.

3. Η δημόσια διαβούλευση. Συζητάμε σήμερα με κατεπείγουσα διαδικασία ένα σχέδιο νόμου 30 άρθρων, για το οποίο προηγήθηκε δημόσια διαβούλευση μόνο για τα δύο από αυτά. Και ποια δυο; Αυτά που αφορούν στο Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας, για τα οποία πιθανόν θα υπάρξει σε κάποιο βαθμό συναίνεση. Τα άρθρα αυτά μάλιστα δίνουν και στο νομοσχέδιο τον τίτλο του. Έναν τίτλο, καθ’ όλα παραπλανητικό, έναν τίτλο που δεν αποτυπώνει την ύλη του νομοσχεδίου παρά μόνο κατά το 1/5.

Συνεχίζοντας στα ζητήματα ουσίας του νομοσχεδίου, είπε χαρακτηριστικά:

«Πρόκειται για ένα νομοθέτημα, το οποίο βρίθει αποσπασματικών ρυθμίσεων, ρυθμίσεων που αποδεικνύουν πως η ακολουθούμενη πολιτική και στον τομέα της Παιδείας, όπως και σε ολόκληρη την κυβερνητική πολιτική, προχωρά χωρίς σχέδιο, χωρίς μακροπρόθεσμη στόχευση, χωρίς πρότερη διερεύνηση αναγκών, χωρίς μελέτη επιπτώσεων, χωρίς έλεγχο προϋποθέσεων υλοποίησης, αλλά και με υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων στο πρόσωπο του ενός Υπουργού και υπονόμευση της αυτονομίας των σχολικών μονάδων. Ένα νομοσχέδιο το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως λίθοι, πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα. Εμβαλωματικού τύπου ρυθμίσεις, με πρόδηλο στόχο την ικανοποίηση μικροπολιτικών αναγκών, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις φτάνουν στα όρια των φωτογραφικών διευθετήσεων.»