ΜΗΠΩΣ ΖΟΥΜΕ Σ' ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ; - της Ιωάννας Κολοβού

Μήπως ζούμε σ' άλλη χώρα, και δεν το γνωρίζουμε; έλεγε παλιά ένα τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη με τη φωνή της αξέχαστης Μαρίας Δημητριάδη, σε κάποιες άλλες ζοφερές εποχές. Όπως κι αν το δεις βέβαια, η σημερινή κατάσταση είναι η πλέον ζοφερή που διάγει η πατρίδα μας από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους. Γι΄ αυτό και το τραγούδι αυτό φαντάζει πιο επίκαιρο ακόμα κι από την εποχή που γράφτηκε.

« Θεέ μου τι έγινε πάλι στην Ελλάδα;» έλεγε ένας στίχος του ποιητή στο εξωτερικό, επί δικτατορίας. Να σας πω τι έγινε. Βγήκαν για μια ακόμα φορά οι λευκές περιστερές και προσπαθούν να μας πείσουν για τα αδύνατα. Ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, αυτός που μου μιλάει «ισότιμα» λόγω «τεραστίου πολιτικού αναστήματος» στους ευρωπαίους εταίρους μας, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο γνωστός συντάκτης του νόμου περί ευθύνης υπουργών για να θυμηθούμε ένα από τα έργα του, βγήκε και ομιλεί για επανίδρυση του κράτους. Βγήκε και είπε ότι βαδίζουμε «από την Δημοκρατία της πλειοψηφίας, στη Δημοκρατία της συναίνεσης»με φωνή ρήτορα μπαλκονιών (αχ Ανδρέα, τι κακέκτυπα εξέθρεψες) και ένα ρίγος διατρέχει τη ραχοκοκαλιά μας.

«Θεέ μου τί γίνεται πάλι στην Ελλάδα;» Ο Αντώνης Σαμαράς στην blockbuster σειρά Ζάππειο 1, 2, 3 κ.λ.π. περιγράφει ένα κυβερνητικό πρόγραμμα λες και βρίσκεται στην Ελβετία σε εποχή παχέων αγελάδων. Ποιον ακριβώς κοροϊδεύει, ξέρει;

Η Αριστερά από την άλλη,που θα μπορούσε να ήταν μια κάποια ελπίδα, ζει το δικό της αέναο δράμα. Με την οικτρή απογοήτευση που μας προσφέρει η ΔΗΜ.ΑΡ. που φλερτάρει με ΠΑΣΟΚ (αχ κύριε Κουβέλη και η Ρεπούση στο ψηφοδέλτιο;), με το ΚΚΕ περιχαρακωμένο μονίμως στον αυτισμό του και το ΣΥΡΙΖΑ να βγαίνει με το εκτός τόπου και χρόνου σύνθημα «Ψήφο εξουσίας στην Αριστερά», πέφτοντας από το ένα λάθος στο άλλο. Ο Πάνος Καμένος ζει τη δική του ψευδαίσθηση βλέποντας το ποσοστό του να ανεβαίνει από τα περισσεύματα των άλλων. «Θεέ μου τι γίνεται και πάλι στην Ελλάδα;»

Φυσικά όλοι αυτοί που ζητούν τη ψήφο μας -αυτό το μικρό χαρτάκι, το ελάχιστο δείγμα του ότι υπάρχουμε ακόμα- γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν καταπίνουμε εύκολα πια «τα ψεύτικά τα λόγια τα μεγάλα», που αφειδώς σκορπούν ξεδιάντροπα. Και ανακάλυψαν τον μπαμπούλα. Και τον έβαλαν να δουλέψει για λογαριασμό τους. Η Χρυσή Αυγή κάνει χρυσές δουλειές αυτό τον καιρό. Άρθρα επί άρθρων τη διαφημίζουν,(τι τρομερό, γράφουν, εκκολάπτεται το αυγό του φιδιού(sic) και η τηλεόραση νυχθημερόν εργάζεται και διαρρηγνύει τα ιμάτιά της για την άνοδο των ναζί που ενδέχεται και να μπουν στη Βουλή!

Στη Βουλή που δεν έχει ανάγκη τη Χρυσή Αυγή, αλίμονο, έχει ήδη αλωθεί εδώ και δύο χρόνια από ένα φασισμό του χειρίστου είδους, τον μεταμφιεσμένο φασισμό, και που έχει μετατραπεί σε καγκελαρία του θηλυκού Χίτλερ. Μας επισείουν τα δέκα είκοσι καλόπαιδα της Χρυσής Αυγής μπροστά, για να μας τρομοκρατήσουν και να κρυφτούμε πάλι στη αγκαλιά τους. Για να μας αποπροσανατολίσουν, να μη δούμε το δικό τους έλλειμμα, τη δική τους Νέα Τάξη πραγμάτων. Είναι σίγουρο πως αν τα πράγματα ήταν αλλιώς, αν υπήρχε μια υγιής δημοκρατική πλειοψηφία, ακόμα κι αν η Χρυσή Αυγή έμπαινε στη Βουλή γρήγορα θα βρισκόταν απομονωμένη και στο περιθώριο. Ας μην μας επισείουν λοιπόν το τέρας της Χρυσής Αυγής ως κίνδυνο. Ο κίνδυνος είναι αυτοί οι ίδιοι.