Η Τζοκόντα και η Μπιγιονσέ

kathimerini.gr

Ελεάνα Βλαστού (συγγραφέας που ζει στο Λονδίνο.)

Καθόλου δεν θα σας απασχολήσω σήμερα με επικαιρότητα, αλλά με μια προσωπική εμμονή. Είναι το Μουσείο του Λούβρου. Τρεις πτέρυγες, 30.000 εκθέματα, όσα και η επισκεψιμότητά του ημερησίως, 25 επίπεδα, 980.000 τετραγωνικά για περπάτημα, 70 ασανσέρ που ποτέ δεν θα χρησιμοποιήσω και ελάχιστα λειτουργικά μπάνια που μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει. Η εφημερίδα Figaro υπολόγισε ότι εάν καθόμουν 15 δευτερόλεπτα μπροστά από το κάθε έκθεμα, θα χρειαζόμουν 145 ώρες, δηλαδή 18 ημέρες με τα οκτάωρά τους. Αυτά όμως τα διαβάζετε και στο Ιντερνετ.

Η δική μου εμμονή κρατάει πολλά χρόνια και έχει να κάνει λιγότερο με τα εκθέματα και κυρίως με τον χώρο και τον κόσμο. Η έλξη βρίσκεται στην ενέργεια και στο χάος του. Είναι ένα μέρος δαιδαλώδες, άτακτο, χωρίς ροή, όπως όλοι οι διαρρυθμισμένοι χώροι που ανά τους αιώνες εξυπηρετούσαν διαφορετικές λειτουργίες. Πριν διαμορφωθεί σε μουσείο ήταν φρούριο, βασιλική κατοικία, αποθήκη αυτοκρατορικών έργων, βιβλίων και επίπλων. Στέγασε έναν τηλεγραφικό σταθμό και έναν εκδοτικό οίκο. Είναι ποτισμένο με στρώσεις ιστοριών λόγω των πολλαπλών του χρήσεων, παράλληλων ή διαδοχικών. Εχει υπάρξει σημείο συνάντησης διανοουμένων και τόπος εργασίας τεχνιτών, νομισματοκοπείο, φυλακή, σιταποθήκη, πτηνοτροφείο, οπλοστάσιο και πολλά ακόμα.

Έχω παρατηρήσει διάφορα στις επισκέψεις μου, με τα χρόνια. Βιαστικούς και βαριεστημένους επισκέπτες, δακρυσμένους μπροστά σε εκθέματα και έναν ερωτευμένο μπροστά στην Ελευθερία –που οδηγεί τον λαό– να θέλει να χάσει τη δική του γονατίζοντας αυθόρμητα για μια πρόταση γάμου που θα συγκινούσε ακόμα και τoν Ντελακρουά. Έχω ακούσει πανικόβλητους Λατινοαμερικανούς τουρίστες –με τους χάρτες ανά χείρας– να σταματούν δύο πυροσβέστες εν ώρα εργασίας –βάδιζαν σβέλτα με σκοπό προς μια όμορη αίθουσα– και να τους λένε «Σώστε μας! Μα πού βρισκόμαστε;». Έχω δει επιμελήτρια του μουσείου σκυμμένη στα τέσσερα σε μια αίθουσα με ταπισερί να πιάνει κάτι δυσδιάκριτο στα χέρια της και να λέει θριαμβευτικά «αυτό δεν είναι σκόνη, είναι σκόρος!». Έχω διακρίνει επισκέπτη με αμφίεση του 17ου αι. να περιφέρεται σε μια αίθουσα με πίνακες του 17ου αι. και οι φύλακες να ψιθυρίζουν μεταξύ τους «λες να είναι φάντασμα;».

Έχω βρεθεί 9.15 μια Παρασκευή βράδυ σε μια βουβή απόκοσμη αίθουσα με έπιπλα και θυμάμαι να νιώθω άβολα χωρίς κάποια ανθρώπινη παρουσία τριγύρω και δίχως πραγματικό ενδιαφέρον για τα έπιπλα κάποιου Λουδοβίκου. Έχω αποπειραθεί να ανέβω τα σκαλιά προς τη Νίκη της Σαμοθράκης και να νιώθω δύσπνοια από την πολυκοσμία με τα προτεταμένα χέρια που απαθανατίζουν και να δυσκολεύομαι κάπου να ακουμπήσω για να βρω το σκαλοπάτι της καθόδου. Οι 52 μόνιμοι πυροσβέστες του μουσείου, που αναλαμβάνουν και χρέη άμεσης βοήθειας, φαντάζομαι ότι θα έχουν επέμβει σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Μιλώντας για επείγοντα είναι διασκεδαστικό εάν σκεφτεί κάποιος ότι η μόνη διάσημη γυναίκα που έχει φύγει από το μουσείο με ασθενοφόρο είναι εκείνη που σπρώχνονται για να την αντικρίσουν. Χωρίς να γνωρίζω εάν η πλειονότητα πηγαίνει στο Λούβρο για εκείνη, εικάζω ότι μόνο μια μειοψηφία την παραλείπει. Βρίσκεται πάντα εκεί χαμογελώντας αμυδρά και αινιγματικά θωρακισμένη πίσω από το αλεξίσφαιρο τζάμι. Η Τζοκόντα ατάραχη έχει συστηθεί στους πάντες πολύ πριν από την πρώτη, διά ζώσης, γνωριμία. Έχει λείψει ελάχιστα στο εξωτερικό, δυο-τρεις φορές υπηρεσιακώς, κάνοντας τουρ σε άλλα μουσεία. Μία στην Αμερική, μία στην Ιαπωνία και μία στη Σοβιετική Ένωση, αλλά πάνε 51 χρόνια από το τελευταίο της ταξίδι. Έχει ταξιδέψει περισσότερο στο εσωτερικό για την αυτοπροστασία της, γιατί τους μόνους που αρνήθηκε να δει ήταν οι Γερμανοί κατακτητές. Είχε αποχωρήσει από το μουσείο, ήδη από το 1939, τυλιγμένη σε βελούδο, κρυμμένη σε ένα ξύλινο κουτί με τρία κόκκινα αυτοκόλλητα ενδεικτικά για το VIP status της. Τη φυγάδευσε ένα ασθενοφόρο και χρειάστηκε να μετακινηθεί σε έξι κρυψώνες (κάπου στη χώρα) πριν επιστρέψει στο πόστο της. Τώρα, ο πρόεδρος Μακρόν αποφάσισε να την ανταμείψει για τη σκληρή της εργασία. Θα της προσφέρει δική της αίθουσα, με αυτόνομη πρόσβαση στους θαυμαστές –με υψηλότερο αντίτιμο για τους μη Ευρωπαίους–, αποσυμφορώντας (επιτέλους) τη διέλευση σε άλλα εκθέματα.

Η Μόνα Λίζα συνεργάστηκε, την άνοιξη πριν από την πανδημία, με μια άλλη διάσημη που δούλεψε προς όφελος του μουσείου. Μια οξύμωρη –που αποφέρει ακόμα και σήμερα κέρδος– συνεργασία εάν αναλογιστούμε ότι το γαλλικό Δημόσιο λειτουργεί (ακριβώς όπως το ελληνικό, λέμε τώρα): «κατά βάση» και για «λόγους αρχής» όλα απαγορεύονται. Η σούπερ σταρ Μπιγιονσέ και ο άνδρας της, Τζέι Ζι –οι Carters όπως είναι γνωστοί– πήραν άδεια να κάνουν γυρίσματα από τις 8.30 μ.μ. μέχρι τις 6.30 π.μ.

Το βίντεο ξεκινάει με νυχτερινές εξωτερικές λήψεις και με υπόκρουση καμπανών και σειρήνων (ο μόνιμος ήχος της πόλης) και μετά καταλαμβάνουν το εσωτερικό. Τις γκαλερί, τους διαδρόμους, τα κλιμακοστάσια. Τα εκθέματα (17) γίνονται από τη μια το φόντο και από την άλλη το σημείο που εστιάζει η κάμερα για να αναδείξει τις λεπτομέρειές τους. Μαζί τους μια πολυπληθής ομάδα χορευτών και παρασκηνιακά μια εξίσου πολυάριθμη ομάδα μουσικών, ενδυματολόγων, σκηνογράφων, τεχνικών. Απαγορεύτηκαν τα μέικαπ, τα σπρέι για τα μαλλιά, τα σεσουάρ και οι προβολείς υψηλής έντασης. Ό,τι θα μπορούσε να βλάψει τα εκθέματα. «Τα διάφανα ρούχα επιτρέπονται;» ρώτησε η τραγουδίστρια. «Pas de problème», απάντησε ο Γάλλος γραφειοκράτης, «το μουσείο έχει πολλά γυμνά».

Και όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να αναρωτιέται ο κόσμος εάν οι Γάλλοι πλήρωσαν για το εξάλεπτο την Αμερικανίδα σελέμπριτι ή το αντίστροφο. Το εκπαιδευτικό προσωπικό χρησιμοποιεί το βιντεοκλίπ ως εισαγωγική πρώτη επαφή με την ιστορία της τέχνης για τους ενθουσιασμένους μαθητές. Η διεύθυνση έχει συμπεριλάβει ειδικό τουρ για τα δεκαεπτά αυτά έργα και έχει ζωντανέψει το ενδιαφέρον ενός διαφορετικού ηλικιακά, πολύ νέου, κοινού. Το 50% των επισκεπτών είναι κάτω των 30 ετών και δεν θα μπορούσαν να είχαν βρει καλύτερη ξεναγό από την Μπιγιονσέ για να τους συστήσει τη Νίκη, την Αφροδίτη, τη Μόνα Λίζα, αλλά και την άγνωστη μαύρη Μαντλέν.

Και επιτέλους τα καλά προσωπικά νέα. Αφού η Τζοκόντα θα μετακινηθεί, και όλοι θα την ακολουθήσουν, ανοίγει η δίοδος στο, ίσως, ωραιότερο πορτρέτο που έχει την ατυχία να βρίσκεται για χρόνια δίπλα της και να το επισκιάζει. «Ο άνθρωπος με το γάντι» του Τισιανού, η προσωπογραφία, σε τρία τέταρτα, ενός νέου που δεν γνωρίζουμε τίποτα γι’ αυτόν. Είναι μυστηριώδης και είναι ακαταμάχητος. Το χέρι είναι τόσο ζωντανό σαν να κινείται στον καμβά και το βλέμμα όσο θελκτικό χρειάζεται για μια ανοιχτή συνομιλία που θα κρατήσει χρόνια.

70 χρόνια Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου - Το σκάνδαλο με τους «Όρνιθες»

Στιγμιότυπο από πρόβα των «Ορνίθων» του Κουν, το 1964. Όταν η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στο Ηρώδειο το 1959 προκάλεσε αντιδράσεις. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, η ίδια παράσταση, μετά τις διεθνείς διακρίσεις που έλαβε, παρουσιάστηκε στην Επίδαυρο. (Φωτογραφία: δημητρησ χαρισιαδησ © μουσειο μπενακη / φωτογραφικα αρχεια)

Καλλιτεχνικόν σκάνδαλον εις το Ηρώδειον – Η παράστασις των “Ορνίθων” προκάλεσε τας αποδοκιμασίας του κοινού», ήταν ο τίτλος ανυπόγραφου ρεπορτάζ στην «Καθημερινή», που δημοσιεύθηκε την Τρίτη 1η Σεπτεμβρίου 1959 και αναφερόταν στο πιο πολυσυζητημένο μέχρι και σήμερα, ίσως, έργο του Φεστιβάλ Αθηνών, το οποίο έκανε πρεμιέρα στις 29 Αυγούστου του ίδιου έτους.

Οι «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, σαφώς και δεν παρουσιάζονταν για πρώτη φορά, αλλά σίγουρα ανέβαιναν για πρώτη φορά με αυτόν τον τρόπο, ταράζοντας τα νερά όχι μόνο του θεατρικού κόσμου της εποχής αλλά και του αρχαίου δράματος γενικότερα. Άλλωστε ο Κάρολος Κουν, ένας λόγιος του θεάτρου και σκηνοθέτης της παράστασης, με τη βαθιά και εύστοχη ματιά του, το ίδιο ακριβώς επιδίωκε και στο σύγχρονο θέατρο: να αποφύγει τη στείρα ακαδημαϊκή προσέγγιση των κειμένων, όπως ήταν σύνηθες σε κάποιες περιπτώσεις –με τους καλλιτέχνες να φοβούνται τη λογοκρισία– και να μεταμορφώσει τον θίασό του σε καθρέφτη της κοινωνίας.

Σατυρικό σκίτσο της εποχής από τον Φωκίωνα Δημητριάδη.

«Ευθύς εξαρχής, ο υψηλός τόνος της απαγγελίας των ηθοποιών, η ασυνήθης έντασις του ήχου της ορχήστρας, είχον προδιαθέσει μάλλον δυσμενώς μερίδα των θεατών», συνεχίζει ο ανώνυμος ρεπόρτερ μιλώντας και για την –κλασική πια σήμερα– μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, που γράφτηκε ειδικά για την παράσταση, η οποία γέμισε εκείνο το βράδυ το Ηρώδειο. Την κακή κριτική δεν γλίτωσε ούτε το ίδιο το κείμενο –σε μετάφραση και διασκευή του Βασίλη Ρώτα– «εις την οποίαν εγίνετο λόγος περί πυραύλων, αεροδρομίων, πολυκατοικιών, ιερών τόπων κ.λπ.», κάτι που «εξένιζε πολλούς», μεταξύ των οποίων και ομάδα σπουδαστών της Φιλολογίας του Κέμπριτζ, δείχνοντας ολοφάνερα «την απορίαν των και την απογοήτευσίν των, διά τον τρόπον καθ’ ον εδίδετο το έργο».

Η παράσταση του Κουν, που συνοδεύθηκε από τα σκηνικά του Γιάννη Τσαρούχη, τη χορογραφία της Ραλλούς Μάνου και τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, μυθικά ονόματα συντελεστών για εμάς σήμερα, θεωρήθηκε κατά κύριο λόγο θέαμα αποτρόπαιο και προσβλητικό, από τον τότε υπουργό Προεδρίας της Κυβερνήσεως Καραμανλή, Κωνσταντίνο Τσάτσο, ο οποίος αποχώρησε από το θέατρο, επιπλήττοντας τους υπεύθυνους του Φεστιβάλ και δίνοντας εντολή για τη ματαίωση των υπόλοιπων παραστάσεων.

Ο ιερωμένος που σκανδάλισε

Η σκηνή, μάλιστα, που πυροδότησε την αντίδραση του Τσάτσου αλλά και μερίδας του κοινού, που φώναζε «αίσχος, σταματήστε… ντροπή», ήταν όταν ο ηθοποιός Θόδωρος Κατσαδράμης άρχισε, ντυμένος «με την απλήν περιβολήν των εθνομαρτύρων ιερωμένων μας», να ψάλλει βυζαντινούς ύμνους σε τόνο εκκλησιαστικής ψαλμωδίας, λίγο πριν από τη θυσία ενός τράγου στους θεούς.

Σύμφωνα με το –ανυπόγραφο– ρεπορτάζ της «Κ», στις κερκίδες επικράτησε για ώρα οχλαγωγία με αρκετούς θεατές να ενθαρρύνουν τους ηθοποιούς να συνεχίσουν και άλλους να τους αποδοκιμάζουν με άναρθρες κραυγές. Τελικά η παράσταση συνεχίστηκε, με τον πρωταγωνιστή Δημήτρη Χατζημάρκο να υψώνει τα χέρια του και να φωνάζει με όλη του τη δύναμη «ησυχίαν», τερματίζοντας ολόκληρη τη σκηνή αυτοσχεδιάζοντας.

Την επομένη, η ανακοίνωση της κυβέρνησης, όπως τη διαβάζουμε στο δημοσίευμα της «Κ» του 1959, ήταν ξεκάθαρη: «Το χθες εμφανισθέν έργον ατελέστατα προπαρασκευασμένον απετέλεσε παραμόρφωσιν του πνεύματος του κλασσικού κειμένου. Ωρισμέναι δε σκηναί αυτού παρουσιάσθησαν κατά τρόπον προσβάλλοντα το θρησκευτικόν αίσθημα του λαού».

Το δημοσίευμα της «Κ» κάνει λόγο για «καλλιτεχνικόν σκάνδαλον εις το Ηρώδειον».

Στην πρεμιέρα όλοι εξεπλάγησαν, παρόλο που ο τρόπος παρουσίασης είχε εγκριθεί από τον ΕΟΤ, με αρμόδιους του Φεστιβάλ να έχουν παρακολουθήσει την παράσταση προτού εκείνη φτάσει στο Ηρώδειο, όπως γινόταν για καθεμία από τις εκδηλώσεις.

«Έκπληκτος» ο Κουν

«Μένω έκπληκτος από την απόφασιν του κ. Τσάτσου. Ανέβασα τους “Όρνιθες” σύμφωνα με το πνεύμα του Αριστοφάνη και με έναν τρόπο ερμηνείας που τον ακολουθώ εδώ και 25 ολόκληρα χρόνια», είπε σε δήλωσή του ο Κάρολος Κουν και συνέχισε: «Οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ Αθηνών που είχαν από καιρό στα χέρια τους τη διασκευή των “Ορνίθων” και που παρηκολούθησαν τις δοκιμές του έργου, όφειλαν να γνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίον ανεβάζω την αττική κωμωδία και να κάνουν εγκαίρως τις παρατηρήσεις τους».

Όπως τόνισε μάλιστα, «πάντως είναι γεγονός πως και στην αρχαιότητα τα έργα του Αριστοφάνη όταν επαίζετο εσκανδάλιζαν τον λαό και προκαλούσαν ένα πλήθος αντιδράσεις», εξηγώντας μάλιστα ότι «όπου έπρεπε χρησιμοποίησα νεώτερες λέξεις ή απέδωσα ένα πρόσωπο, όχι ακριβώς όπως αναφέρεται στο κείμενο, αλλά όπως το συναντάμε στην εποχή μας».

Σατυρικό σκίτσο της εποχής από τον Φωκίωνα Δημητριάδη.

Αν κάποιος διατρέξει φευγαλέα το σχετικό δημοσίευμα της «Κ» με τη μικροσκοπική γραμματοσειρά και περικυκλωμένο από πολλά πυκνογραμμένα κείμενα, θα διαπιστώσει ότι το μάτι του σημερινού αναγνώστη δεν μπορεί να προσπεράσει τον ειρωνικό μεσότιτλο της εφημερίδας, «Ο διασκευαστής τα ευρίσκει όλα ωραία», που αναφέρεται στον Βασίλη Ρώτα και προηγείται της δήλωσής του. «Η εχτίμηση του έργου του Αριστοφάνη εστάθηκε μέτρο πολιτισμού για όλον τον πολιτισμένο κόσμο. Πώς τώρα έγινε και απαγορεύτηκε η ωραιότατη αυτή παράσταση, αυτό μου έκανε κατάπληξη και απορώ και εξίσταμαι, μη βρίσκοντας καμία δικαιολογία», ανέφερε ο ίδιος.

Παρ’ όλα αυτά η νίκη του Τσάτσου έναντι των «Ορνίθων» του Κουν ήταν προσωρινή, με το έργο να ανεβαίνει ήδη από το 1962 σε μεγάλα θέατρα και φεστιβάλ του εξωτερικού (τότε, έχοντας πάρει και την τελική του μορφή βραβεύθηκε στο παρισινό Φεστιβάλ των Εθνών) και τον ξένο Τύπο της εποχής να την περιγράφει ως «την καλύτερη παράσταση Αριστοφάνη που είδε ποτέ η Ευρώπη» και τον Κουν ως «τον σπουδαιότερο ερμηνευτή του».

Ιστορικός σταθμός του έργου ήταν και το 1975, με τον καλλιτεχνικό μαρασμό του φεστιβάλ εξαιτίας της δικτατορίας, να αρχίζει να υποχωρεί και με την Επίδαυρο να ανοίγει τις πόρτες του για το Θέατρο Τέχνης και κατ’ επέκταση για τους θρυλικούς «Όρνιθες».

Περιπέτειες ενός ύμνου

Τον Αύγουστο του 1939, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γιόαχιμ φον Ρίμπεντροπ έφτανε στη Μόσχα, με σκοπό να υπογράψει το επαίσχυντο γερμανοσοβιετικό σύμφωνο, αυτό που πολύ σύντομα θα ανάγκαζε εκατομμύρια κομμουνιστές σε όλον τον πλανήτη να δηλώνουν ότι ο πόλεμος που είχε ξεσπάσει εν τω μεταξύ «είναι ενδοϊμπεριαλιστική διένεξη, δεν αφορά το προλεταριάτο». Τον Ρίμπεντροπ υποδέχτηκε στο αεροδρόμιο ο ομόλογός του, Μολότοφ, ενώ η μπάντα του Κόκκινου Στρατού ανέκρουσε πρώτα τη «Διεθνή» και έπειτα το «Τραγούδι του Χορστ Βέσελ», ύμνο του ναζιστικού κόμματος! Η φωτογραφία είναι από επόμενη συνάντηση των δύο ανδρών, στο περιθώριο επίσκεψης του Μολότοφ (αριστερά) στο Βερολίνο, τον Νοέμβριο του 1940. [A.P. Photo]

kathimerini.gr

Ανδρέας Παππάς

Δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές έχω συναντήσει τη φράση «Τραγούδησαν την Τρίτη Διεθνή» ή «Η ορχήστρα έπαιξε την Τρίτη Διεθνή». Ε, λοιπόν: Δεν τραγουδιέται ούτε ανακρούεται η «Τρίτη Διεθνής», αλλά η «Διεθνής». Η σύγχυση προέρχεται κατά βάσιν από το ότι το 1918, λίγο μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η «Διεθνής» έγινε εθνικός ύμνος της Σοβιετικής Ρωσίας και επομένως ταυτίστηκε εν πολλοίς με το κομμουνιστικό κίνημα – το 1944, βέβαια, ο Στάλιν αντικατέστησε τη «Διεθνή», ως εθνικό ύμνο της χώρας, με τον παλαιορωσικής προέλευσης, πατριωτικού χαρακτήρα ύμνο της ΕΣΣΔ, κάθε άλλο παρά διεθνιστικής έμπνευσης και χροιάς.

Η «Διεθνής» (L’Internationale) λοιπόν και όχι η «Τρίτη Διεθνής», ποίημα γραμμένο από τον Γάλλο εργάτη Εζέν Ποτιέ και μελοποιημένο από τον Πιερ ντε Γκέιτερ, ήδη από το 1889 είχε καθιερωθεί ως ύμνος του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Σύντομα, ο ύμνος θα συνόδευε τις κινητοποιήσεις αλλά και τις κάθε είδους εκδηλώσεις της Αριστεράς και θα μεταφραζόταν σε δεκάδες γλώσσες.

Ως εμπειρικός μεταφρασιοδίφης (το λες και επαγγελματική διαστροφή), είχα πριν από χρόνια ψάξει τη γενικότερη παρ’ ημίν μεταφραστική τύχη του πολυτραγουδισμένου και πολυακουσμένου ύμνου. Αν και η μετάφραση που θα επικρατούσε και που γνωρίζουμε («Εμπρός της Γης οι κολασμένοι…») έγινε το 1915 από τον Πέτρο Πικρό, νεαρό σοσιαλιστή τότε, είχε προηγηθεί το 1909, στην εφημερίδα «Εργάτης» του Βόλου, μετάφραση από τον ποιητή Ρήγα Γκόλφη (τόσο το Πικρός όσο και το Γκόλφης ψευδώνυμα ήταν). Από την παράθεση των πρώτων στίχων της μετάφρασης Γκόλφη διαπιστώνει κανείς εύκολα ότι το όλον εγχείρημα μάλλον ατυχές θα μπορούσε να χαρακτηριστεί: «Σηκωθείτε παιδιά και χτυπάτε,/ καταφρόνια και πείνα ας σφίγγει,/ το μεγάλο σας δίκιο ζητήστε,/ και πατήστε του εχθρού το λαρύγγι» (μπρρ…). Ασε, καλύτερα. Μερικά χρόνια αργότερα, ο Πικρός θα μετέφραζε, σε γενικές γραμμές ικανοποιητικά θα έλεγα: «Εμπρός της Γης οι κολασμένοι,/ της πείνας οι σκλάβοι, εμπρός. Το δίκιο απ’ τον κρατήρα βγαίνει, σαν βροντή, σαν κεραυνός». Για να γίνει μάλιστα το σημερινό κείμενο και λίγο πιο παιχνιδιάρικο, ιδού και μια μετάφραση της «Διεθνούς» στα ποντιακά, από κάποιον Η. Κ. Χιώτη (ψευδώνυμο, υποθέτω): «Γνεφίστεν σεις που ουσατώρα,/ ημέραν ‘κ’ είδατεν καλόν,/ σα τέρτια πάντα και σα πόνια,/ σκωθέστεν έρθεν ο καιρός. Στον παλαιόν κόσμον φωτίαν βάλτεν,/ ας γίνεται σαχτάρ…».

Η μικρή(;) διολίσθηση

Αυτά τα ιστορικά, τα πραγματολογικά, τα μεταφραστικά. Θέλω, ωστόσο, να επιμείνω ειδικά σε μια λέξη της καθιερωμένης ελληνικής μετάφρασης, της οποίας η επιλογή παρουσιάζει ενδιαφέρον, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον και υπό το φως όσων έχουν έκτοτε συμβεί. Ιδού το εισαγωγικό όσο και επίμαχο τετράστιχο στα γαλλικά: «Debout, les damnés de la terre,/ debout, les forçats de la faim./ La raison tonne en son cratère,/ c’est l’éruption de la fin». Στον τρίτο στίχο, λοιπόν, ο ορθός λόγος, ο Λόγος (το γαλλικό raison) μετατρέπεται στα ελληνικά σε δίκιο, που βέβαια είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Με άλλα λόγια, ως σημείο αναφοράς και οδηγός του εργατικού κινήματος, ο ορθός λόγος αντικαθίσταται από τη λέξη «δίκιο». Πιθανότατα, οι αιτίες που οδήγησαν τον Πικρό σε αυτήν την επιλογή ήταν στιχουργικού χαρακτήρα αλλά και σχετικές με την πρόσληψη του κειμένου από τους φυσικούς αποδέκτες του. Δεν υπάρχει, άλλωστε, αμφιβολία ότι η λέξη «δίκιο» και με μεταφραστικά κριτήρια βόλευε και πιο ξεσηκωτική ήταν – και είναι. Στην αγγλική μετάφραση, πάντως, αποφεύγεται η όποια «βολική προσαρμογή», με τον στίχο να παραμένει «…reason in revolt now thunders».

Ωστόσο, κάπου εδώ, στην απάλειψη οποιασδήποτε αναφοράς στον ορθό λόγο, νομίζω ότι υπάρχει ένα «θεματάκι». Το πρόβλημα με αυτήν τη γλωσσική/μεταφραστική διολίσθηση γίνεται μάλιστα εμφανέστερο αν λάβουμε υπόψη την κακοποίηση που έμελλε να υποστεί με τα χρόνια η λέξη «δίκιο» από την κομμουνιστική και κομμουνιστογενή Αριστερά, με αποκορύφωμα ίσως το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», προϊόν και αυτό εν πολλοίς του «επαναστατικού» βερμπαλισμού των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης. Και βέβαια, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο εύκολο είναι το πέρασμα από το «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» στο «νόμος είναι το δίκιο του αγρότη», «νόμος είναι το δίκιο του ταξιτζή» κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, και με τον ορθό λόγο βέβαια να υφίσταται εμφανή κακοποίηση, νόμος γίνεται ό,τι βολεύει τον καθένα ή ό,τι εξυπηρετεί τα συμφέροντά του, συντεχνιακά ή άλλα. Και όμως, η Αριστερά γεννήθηκε ως εκβλάστηση του μεγάλου δέντρου του Διαφωτισμού, και επομένως και του ορθού λόγου, κάτι που όλο και περισσότερο ξεχνιέται ή παραβλέπεται.

Μητσοτάκης: Αντιπολίτευση του πάμε κι όπου βγει...

κ. Πρωθυπουργέ, η αναθεώρηση του Συντάγματος αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία να προχωρήσετε και στη μείωση του αριθμού των Βουλευτών.

Καταργήθηκαν Νομαρχίες, συγχωνεύονται Δήμοι και Σχολικές Μονάδες, αποφασίσατε εξορθολογισμό στις δομές των ενόπλων δυνάμεων, όμως ο αριθμός των 300 παραμένει σταθερός! 

Κατά γενική ομολογία είναι υπερβολικός, συγκριτικά με τον πληθυσμό της χώρας!!

Απορρίφθηκε από την πλειοψηφία των βουλευτών η πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε η αντιπολίτευση για την υπόθεση των Τεμπών. Σε σύνολο 293 ψηφισάντων βουλευτών, οι 157 ψήφισαν εναντίον της πρότασης και 136 ψήφισαν υπέρ.

Η τριήμερη συζήτηση, ολοκληρώθηκε με την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη που πραγματοποιήθηκε μέσα σε τεταμένο κλίμα.

Είχαν προηγηθεί οι τοποθετήσεις και οι έντονες επιθέσεις των αρχηγών της αντιπολίτευσης, ενώ το ήδη τεταμένο κλίμα φορτίσθηκε ακόμη περισσότερο από την ανοίκεια επίθεση του βουλευτή Δράμας Δημήτρη Κυριαζίδη κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου που προκάλεσε την αποδοκιμασία του Σώματος με τον ίδιο τον βουλευτή να βαίνει προς διαγραφή.

«Συγγνώμη» στην Ζωή Κωνσταντοπούλου

O κ. Μητσοτάκης ξεκίνησε την ομιλία του ζητώντας συγγνώμη για την «απρεπέστατη», όπως τη χαρακτήρισε, αναφορά του βουλευτή Κυριαζίδη.

«Όταν άκουσα αυτή την απρεπέστατη αναφορά η σκέψη μου πήγε στις πολλές γυναίκες που παλεύουν να κάνουν ένα παιδί, σε γυναίκες, οι οποίες δαπανούν από το προσωπικό τους υστέρημα για εξωσωματικές, σε πολλές απόπειρες -συχνά αποτυχημένες- ή σε γυναίκες που απλά επιλέγουν να μην αποκτήσουν παιδί κόντρα στα στερεότυπα, κάτι που είναι απολύτως σεβαστό», πρόσθεσε ο κ. Μητσοτάκης, ζητώντας «προσωπικά συγγνώμη» από την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας.

Τεκτονικές αλλαγές

Ο κ. Μητσοτάκης, νωρίτερα είχε αναφερθεί στην Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών κάνοντας λόγο για «μια καλή ημέρα στην Ευρώπη», καθώς, όπως είπε, η ήπειρος «συζητά πλέον ανοιχτά τη δημιουργία ενός χρηματοδοτικού εργαλείου που θα χρηματοδοτήσει επενδύσεις στην Άμυνα».

Έκανε επίσης λόγο για τεκτονικές αλλαγές που συντελούνται στο διεθνές περιβάλλον, κατακρίνοντας την αντιπολίτευση ότι επέλεξε να χρησιμοποιήσει αυτήν την ώρα το όπλο της πρότασης δυσπιστίας.

«Οι ΗΠΑ δεν φαίνονται όσο πρόθυμες ήταν στο παρελθόν να εγγυηθούν την ασφάλεια της Ευρώπης. Ευρωπαϊκές δυνάμεις όπως η Γαλλία μιλούν ανοικτά για την επέκταση της πυρηνικής ομπρέλας σε υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, ενώ ένας εμπορικός πόλεμος που δρομολογείται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού θα έχει επιπτώσεις στο παγκόσμιο εμπόριο».

Ο κ. Μητσοτάκης πρόσθεσε ότι μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί με τον πρόεδρο Τραμπ, όμως πρέπει να συνεργαστούμε μαζί του».

«Αντιπολίτευση του πάμε κι όπου βγει»

Η ομιλία συνεχίστηκε μέσα σε κλίμα έντασης, με τον πρωθυπουργό να κάνει λόγο για «Αντιπολίτευση του πάμε κι όπου βγει», επιτιθέμενος και στα τέσσερα κόμματα που συνυπέγραψαν την πρόταση δυσπιστίας.

Στόχος σας είναι να ρίξετε την κυβέρνηση, συνέχισε. Αλλά «για να να έρθει ποιος και με τι πρόγραμμα», διερωτήθηκε.

«Θα προτιμήσουν κ. Ανδρουλάκη το πρωτότυπο και όχι το αντίγραφο»

Αναφέρθηκε σκωπτικά στην ομιλία του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτη Φάμελλου («δεν κατάλαβα τίποτα από όσα για τα διεθνή ζητήματα, αλλάξτε λογογράφο στα θέματα αυτά και ακολούθως στράφηκε κατά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ , Νίκου Ανδρουλάκη

«Είτε σας αρέσει είτε όχι, η κυβέρνηση αυτή θα συνεχίσει να έχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία μέχρι τις επόμενες εκλογές».

Κατηγόρησε δε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, για «συμμαχία προθύμων του μηδενισμού»

«Σε αυτό το σύνθετο περιβάλλον, η αντιπολίτευση έρχεται και καταθέτει πρόταση δυσπιστίας. Δεν ήταν υποχρεωτικό κ. Ανδρουλάκη, αλλά το γεγονός ότι βάλατε την υπογραφή σας μαζί με την υπόλοιπη αντιπολίτευση, επαληθεύει ότι είστε μία συμμαχία των προθύμων και του μηδενισμού. Θα προτιμήσουν κ. Ανδρουλάκη το πρωτότυπο και όχι το αντίγραφο». σημείωσε.

«Θα προστατέψουμε τις ειρηνικές διαδηλώσεις και όχι τους μπαχαλάκηδες»

Υψώνοντας τους τόνους ανέφερε ότι «η κυβέρνηση έχει χρέος να προστατεύσει το δικαίωμα στη διαδήλωση, αλλά όχι του κάθε μπαχαλάκια».

«Σεβομαι και τιμώ κάθε συμπολίτη μας που θα διαμαρτυρηθεί ειρηνικά. (…) Χρέος μας να προστατέψουμε τις ειρηνικές διαδηλώσεις και όχι τους μπαχαλάκηδες. Υπάρχουν και άλλοι που έχουν δικαιώματα και έχουν πληρώσει την επαναστατική γυμναστική της Αριστεράς», τόνισε για τα συλλαλητήρια.

«Έτοιμος, να αλλάξει ο νόμος για την ευθύνη των υπουργών»

Ο πρωθυπουργός, απευθυνόμενος στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον κάλεσε να συμφωνήσουν σε τέσσερα σημεία εν όψει της συνταγματικής αναθεώρησης, δηλώνοντας έτοιμος να προχωρήσει στην αλλαγή των διατάξεων για την ηγεσία της Δικαιοσύνης, αλλά και στην αναθεώρηση του άρθρου 86 για τον νόμο περί ευθύνης υπουργών.

Κάλεσε, δε, τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να συναινέσει στη συνταγματική κατοχύρωση της αξιολόγησης στο Δημόσιο και στην αλλαγή του άρθρου 16 για τα πανεπιστήμια.

Για την τραγωδία: «’Ησασταν εκεί κ. Ανδρουλάκη και δεν είπατε να μείνουν όλα όπως είναι»

Για την τραγωδία των Τεμπών, ο πρωθυπουργός αναγνώρισε ότι είναι δύσκολο να πείσει ότι δεν υπήρξε συγκάλυψη στα Τέμπη. Έκανε λόγο ωστόσο για τις διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων για την κατάσταση στον σιδηρόδρομο.

«Την επόμενη μέρα βρέθηκα στον τόπο του δυστυχήματος, ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της πολιτικής μου διαδρομής, ανέφερε στην συνέχεια. Βρεθήκατε και εσείς κ. Ανδρουλάκη και διέκρινα στα μάτια σας τον ίδιο αποτροπιασμό και θυμάμαι ότι σας ενημέρωνε ο υπεύθυνος της Πυροσβεστικής για την ανάγκη να σηκωθούν τα τρένα. Και για το γεγονός ότι έπρεπε να γίνει ο εντοπισμός αγνοουμένων, νεκρών, και ότι κάτω από τα τρένα περνούσε ο αγωγός φυσικού αερίου. Εκεί, λοιπόν, δεν είπατε να σταματήσουν και να μείνουν όλα όπως είναι. Ήσασταν εκεί κ. Ανδρουλάκη, ήμουν εκεί και είδαμε τι έγινε.

«Τόσες ζωές σε ένα ανθρώπινο χέρι, του σταθμάρχη»

Επίσης, όπως τόνισε: «Κρέμονταν τόσες ζωές σε ένα ανθρώπινο χέρι, του σταθμάρχη» για να πει στην συνέχεια: «Το ανθρώπινο λάθος συγκρούστηκε με το βαθύ κράτος στην τραγωδία των Τεμπών».

«Έχετε κι εσείς την ευθύνη»

«Ανέλαβα την πολιτική ευθύνη που μου αναλογεί από την πρώτη στιγμή. Σίγουρα εμείς έχουμε ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Αλλά αυτό για αυτό που συνέβη στα Τέμπη κ. Φάμελλε και κ. Ανδρουλάκη εσείς δεν έχετε την παραμικρή ευθύνη;» ρώτησε.

«Εάν υπήρξαν αστοχίες στο πεδίο θα διερευνηθούν από τη Δικαιοσύνη. Δεν θα δικαστεί κανείς σε λαϊκά δικαστήρια. Εμείς δεν προεξοφλούμε τίποτα αλλά αναρωτιέμαι μήπως εσείς κύριοι συνάδελφοι έχετε ήδη προδικάσει; Εγώ δεν προδικάζω τίποτα για την πορεία της Προανακριτικής».

Ἀδιαχώρητο, συγκίνηση καὶ ἐνθουσιασμὸς στὴν Ἔναρξη τῶν Β’ Καραβαγγελείων 2024

 

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς

Την Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2024 πραγματοποιήθηκε η έναρξη για τα Β’ Καραβαγγέλεια, που διοργανώνει η Ιερά Μητρόπολη Καστορίας, σε συνδιοργάνωση με την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας και τους Δήμους Καστοριάς και Άργους Ορεστικού.

Στα φετινά Β’ Καραβαγγέλεια 2024 θα μελετηθεί ο Οικουμενικός Ελληνισμός, με αφορμή τα 120 χρόνια από τον θάνατο του Οικουμενικού Έλληνα Παύλου Μελά.

Ἡ πρώτη ἐκδήλωση ἦταν ἕνα Μουσικοθεατρικὸ Ἱστορικὸ Δρώμενο – Παράσταση, μὲ τίτλο «Ὁ Ὕμνος τοῦ Παλικαριοῦ», ὅπου παρουσιάστηκε ἡ ζωὴ τοῦ Παύλου Μελᾶ από τις ἐπιστολές του πρὸς τὴν σύζυγό του Ναταλία Μελᾶ.

Τὸ μουσικοθεατρικό παρουσιάσθηκε στήν αἴθουσα τοῦ Πολιτιστικοῦ Κέντρου Ἄργους Ὀρεστικοῦ, ἡ ὁποία ἦταν ἀσφυκτικὰ γεμάτη (χωρητικότητας 450 θέσεων), μὲ ἀποτέλεσμα πολλοί ἀπό τούς προσερχομένους δέν μπόρεσαν νά τό παρακολουθήσουν. Γιά τόν λόγο αὐτό, καθώς καί γιά τήν συγκίνηση καί τόν ἐνθουσιασμό πού προκάλεσε, θεωρεῖται πλέον ἀπαραίτητη ἡ ἐπανάληψη τῆς παράστασης.

Στὸ θεατρικὸ δρώμενο συμμετεῖχαν μικροὶ καὶ μεγάλοι ὑπὸ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκπαιδευτικοῦ κ. Δέσποινας Σπυροπούλου, οἱ ὁποῖοι μέ ἄριστη ἑρμηνεία παρουσιάσαν τὸν Παῦλο Μελᾶ, ὡς ἕναν Μεγάλο Ἕλληνα, μέ παιδεία, ἀρετές, στοργή, γενναιότητα, μὲ χριστιανικὸ ἦθος καὶ φιλοπατρία.

Τήν παράσταση ἐπένδυσε θαυμάσια μέ τήν μουσική της καί τό τραγούδι της ἡ κ. Αριάδνη Κοπιδάκη.

Ὅλοι παρακολούθησαν τὸ ἱστορικὸ θεατρικὸ δρώμενο μὲ πολὺ προσοχὴ ἐνῷ στὸ τέλος προσέφεραν ἕνα θερμὸ καὶ παρατεταμένο χειροκρότημα στὴν θεατρικὴ ὁμάδα, ἐκδηλώνοντας ἔτσι τὸν θαυμασμό τους, τὴν συγκίνησή τους καὶ τὶς θερμὲς ἐντυπώσεις τους.

Τὴν ἐκδήλωση ἄνοιξε μὲ χαιρετισμὸ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας κ. Καλλίνικος, ὁ ὁποῖος κήρυξε τὴν ἔναρξη τῶν Β’ Καραβαγγελείων λέγοντας τὰ ἑξῆς:

«Ὡς δάσκαλος -δέν ἔχω χάσει νομίζω τήν πολύτιμη αὐτή ἰδιότητά μου- ἀγαπῶ πολύ τό θέατρο, ὅπου ὁ ἠθοποιός, αὐτός πού ποιεῖ ἦθος, διδάσκει, ψυχαγωγεῖ, παρηγορεῖ, λυτρώνει.

Βλέποντας δέ ὅτι στίς ἡμέρες μας ὑπερτερεῖ ἡ ἐντύπωση ἔναντι τοῦ νοήματος, καί ὅτι ἀπό τά νοήματα ἐπιλέγονται τά πλέον ἐλαφρά καί ἀνούσια, ἔθεσα ὡς ἕναν ἀπό τούς στόχους μου, ἀπό τίς μεθόδους διδασκαλίας μου, τά θεατρικά ἔργα. Καί ἀξιώθηκα νά γράψω θεατρικά ἔργα γιά τίς ἀνάγκες τῶν κατηχητικῶν σχολείων τῆς Ἐκκλησίας.

Ὅταν πρίν ἕνα χρόνο, ἴσως καί παραπάνω, παρακολούθησα τήν παράσταση τοῦ 4ου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἄργους Ὀρεστικοῦ, μέ τά 150 παιδιά πάνω στήν σκηνή, πού ἑρμήνευαν ἄπλαστα, ἁπλά, εἰλικρινά, ἐκφραστικότατα ἀλλά καί ὑπεύθυνα τούς ρόλους τους, μέ τήν διδασκαλία τῆς δασκάλας τους καί τῶν ἐκπαιδευ­τικῶν τους, ἄνοιξαν τά μάτια μου. Πρῶτα καθάρισαν μέ τά δάκρυα ἀπό τήν συγκίνηση καί ἔπειτα εἶδαν τά νοήματα καί τόν πόθο καί τόν ζῆλο τῶν συντελεστῶν.

Τότε εἶπα: Νά μιά ἀπάντηση στήν ἐπιθυμία μου νά δημιουργήσω μιά θεατρική ὁμάδα, πού θά παρουσιάζει ὑψηλά νοήματα μέ ἠθο-ποιούς, καί ὄχι ἐλαφρότητες μέ ἠθο-καταστροφεῖς.

Γιατί, δυστυχῶς, στήν πατρίδα μας κυριαρχεῖ πλέον ἡ ἐλαφρότητα, ὁ ἐντυπωσιασμός, τό τρολάρισμα, ὁ τραμπουκισμός καί ἡ προπαγάνδα.

Καί ὅταν τό περασμένο καλοκαίρι καταλήξαμε μέ τούς συνεργάτες μου στό θέμα τῶν Β´ Καραβαγγελείων, ἤτοι στόν Οἰκουμενικό Ἑλληνισμό, μέ τιμώμενο πρόσωπο τόν μεγάλο Παῦλο Μελᾶ, τότε ἡ πρώτη ἰδέα μου ἦταν ὁ ἐμπλουτισμός τῶν ἐκδηλώσεων μέ ἕνα θεατρικό ἔργο, καί ἡ πρώτη σκέψη μου γιά τόν ἄνθρωπο πού θά πραγματοποιοῦσε αὐτήν τήν ἐπιθυμία μου ἦταν ἡ Δασκάλα κ. Δέσποινα Σπυροπούλου, μέ τούς συνεργάτες της.

Τήν εὐχαριστῶ καί τούς εὐχαριστῶ ἐκ βάθους καρδίας.

Ὅμως, ὅπως ἔκανα καί πέρυσι, οἱ εὐχαριστίες μου πρός τούς συνδιοργανωτές, τούς συνεργάτες, τούς συντελεστές, τούς χορη­γούς θά ἐκφρασθοῦν δημοσίως καί γραπτῶς μετά τό πέρας τῶν Ἐκδηλώσεων.

Κηρύσσω τήν ἔναρξη τῶν Β´ Καραβαγγελείων καί εὐχαριστῶ τόν Θεό πού μᾶς ἀξίωσε νά ἀρχίσουμε μέ αὐτό τό ὑπέροχο θεατρικό γι᾽ αὐτούς τούς ὑπέροχους ἀνθρώπους καί οἰκουμενικούς Ἕλληνες, τόν Παῦλο Μελᾶ, τήν σύζυγό του Ναταλία Μελᾶ καί τήν οἰκογένειά τους.

Εὔχομαι νά ὠφεληθοῦν ὅλοι οἱ θεατές, κυρίως τά παιδιά καί οἱ νέοι.

Εὔχομαι κάθε παρά Θεοῦ εὐλογία.»

Στὴν συνέχεια χαιρετισμὸ ἀπύθυναν ὁ Ἀντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Καστοριὰς κ. Δημήτριος Σαββόπουλος καὶ ὁ Δήμαρχος Ἄργους Ὀρεστικοῦ κ. Παναγιώτης Κεπαπτσόγλου.

Ἐπίσης τὴν ἐκδήλωση παρακολούθησαν ὁ Ἀντιδήμαρχος Καστοριᾶς κ. Σωκράτης Πέλκας, ἡ πρ. Ἀντιπεριφερειάρχης κ. Δέσποινα Κοζατσάνη, ὁ πρ. Βουλευτὴς κ. Ζήσης Τζηκαλάγιας κ.ἄ.., ἐνῷ χαιρετισμὸ ἔστειλε ἡ Βουλευτὴς Καστοριὰς κ. Μαρία Ἀντωνίου.

Πρὶν τὴν ἔναρξη τοῦ θεατρικοῦ, τὸ ἔργο παρουσίασε ἡ κ. Δέσποινα Σπυροπούλου, εὐχαριστώντας τούς συντελεστές καί ὅσους βοήθησαν.

Τὸ θεατρικὸ αὐτὸ δρώμενο, ἦταν πράγματι μιὰ μοναδικὴ ἐμπειρία. Οἱ λεπτομέρειες ὅπως, οἱ ἐνδυμασίες καὶ τὰ σκηνικά, ἔδιναν ἀκόμα περισσότερη αὐθεντικότητα στὴν παράσταση καὶ ζωντάνευαν τὴν ἱστορία, ἐνῷ οἱ ἑρμηνεῖες τῶν συμμετεχώντων ἦταν ἐξαιρετικές, καθὼς κατάφεραν νὰ μεταφερθοῦν στὸν ἐσωτερικὸ χῶρο τῶν χαρακτήρων τους. Τὸ βέβαιο εἶναι ὅτι ὅσοι παρακολούθησαν τὸ θεατρικὸ, θὰ τὸ θυμοῦνται μὲ συγκίνηση θαυμασμὸ καὶ σεβασμὸ πρὸς τὸν ἥρωα Παῦλο Μελᾶ.

ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΔΩ

ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ ΕΔΩ

Β΄ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΕΙΑ- Αφιέρωμα στον ΠΑΥΛΟ ΜΕΛΑ. Στην τελική ευθεία οι πρόβες...

Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου και ώρα 6 το απόγευμα - με ελεύθερη είσοδο

Στην τελική ευθεία βρίσκονται οι πρόβες του μουσικοθεατρικού αφιερώματος  στον Παύλο Μελά, «ο Ύμνος του Παλικαριού», στο πλαίσιο των πενθήμερων εκδηλώσεων «Β΄ ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΕΙΑ 2024», της Ιεράς Μητροπόλεως Καστοριάς.

Η πρεμιέρα θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου στις 6:00 το απόγευμα στο Πολιτιστικό Κέντρο Άργους Ορεστικού.

Η παράσταση, είναι παραγωγή της Ιεράς Μητροπόλεως Καστοριάς, του Δήμου Άργους Ορεστικού και του Λαογραφικού Ομίλου "ΑΡΓΕΣΤΑΙ" Άργους Ορεστικού, συμμετέχει δε σε αυτήν πολυπληθής θίασος που απαρτίζεται από ΠΑΙΔΙΑ και ενήλικους, ερασιτέχνες και πρωτάρηδες στο σύνολό τους σχεδόν, σε σενάριο και καθοδήγηση της αεικίνητης και πάντα δημιουργικής Δασκάλας, Δέσποινας Σπυροπούλου.

Θα μας παρουσιάσουν ένα μουσικοθεατρικό ιστορικό αφιέρωμα στον αγωνιστή μα κυρίως στον άνθρωπο ΠΑΥΛΟ ΜΕΛΑ.

Επί σκηνής θα παίξουν μουσική η Δασκάλα μουσικής, Αριάδνη Κοπιδάκη, η μαθήτρια Αικατερίνη Σλημιστινού και θα τραγουδήσει, με την υπέροχη φωνή της, η Αριάδνη.

Την ευθύνη για τα ηχητικά και τα οπτικά εφέ έχει η εξαιρετική δασκάλα πληροφορικής, Παρασκευή Αγγελίδου.

Στην ενδυματολογική επιμέλεια των ηθοποιών η πρόεδρος του ομίλου Βίκη Σπυροπούλου και στα παρασκήνια οι εκπαιδευτικοί Χαρούλα Κατσιάπη και Μαρία Σερπετσόγλου.

Θα εμφανιστούν, όπως καταγράφηκαν στον εγκέφαλό μου, ελπίζω να μην ξέχασα κάποιον ή κάποια (ένα βασικό μειονέκτημα του πολύτιμου μυαλού μας είναι ότι ξεχνάει) οι κάτωθι: 

ΠΑΙΔΙΑ: Σλημιστινού Αικατερίνη, Σαμαράς Παναγιώτης, Κόττα Ειρήνη, Χρήστου Φωτεινή, Δάνου Κωνσταντίνα, Μπάρδος Θεοφάνης, Βασιλείου Νικόλας, Χρήστου Αφροδίτη, Πιπεροπούλου Νικολέτα, Σιώμου Ιωάννης, Παγουνόπουλος Νικόλας, Κόττα Ερμιόνη, Γεωργοπούλου Παυλίνα, Μιχαηλίδης Γιώργος, Μπαμπούλη Αργυρώ, Ανανιάδης Κωνσταντίνος, Αρμένη Μαρίνα, Μουζάκη Γεωργία, Κωστόπουλος Παύλος, Παγουνοπούλου Μαρία, Μπέλλου Αθανασία.

ΕΝΗΛΙΚΟΙ: Γιώργος Μάτσιας, Βούλα Γιάντσου, Γιώργος Μαρτίνος, Χρήστος Κωνσταντουλάκης, Όλγα Ματούση, Ελένη Νάτσιου, Κωνσταντίνα Φίσκα,  Αλέκα Σλημιστινού, Μαρία Τάσκηνα Ευδοξία Καραγιάννη, Κωνσταντουλάκης Κωνσταντίνος/Γιώργος/ Μάριος, Στέργιος Μάτσιας, Μαρία Σερπετσόγλου, Γιάννης Ντόρτσης, Χρυσούλα Κακαβέτση, Δέσποινα Σπυροπούλου.

Οι τελικές πρόβες είναι εξαντλητικές και  οι πρωτάρηδες αλλά αποφασισμένοι και ακούραστοι ηθοποιοί με πολύ κέφι και πείσμα προετοιμάζονται, ώστε να είναι όλα έτοιμα στην πρεμιέρα. 

Τον ήχο και τον φωτισμό της παράστασης, θα καλύψει ο έμπειρος επαγγελματίας του είδους, Νικόλαος Κυδωνάκης, συνεπικουρούμενος από τον δραστήριο υιό του, Κωνσταντίνο.

Το εγχείρημα εξαιρετικό φιλόδοξο και δύσκολο, καθώς μέσα σε τέσσερις μήνες έπρεπε να στηθεί εκ του μηδενός η παράσταση, να γραφεί το σενάριο, να γίνει η διανομή των ρόλων, να μαθευτούν τα απαιτητικά λόγια, να συντονιστούν οι πρόβες σαράντα νοματαίων, να καλυφθούν ενδυματολογικά οι ηθοποιοί, να στηθούν σκηνικά, να τοποθετηθούν/οριστικοποιηθούν ήχος και φως και να «στηθεί» η παράσταση στον χώρο που θα πραγματοποιηθεί.

Τελικά, η γενέτειρά μας, το Άργος Ορεστικό, εκτός του «ρέοντος»  Αλιάκμονα, διαθέτει και ανθρώπους με «ρέουσα» και πλούσια καλλιτεχνική διάθεση, με «ρέουσα» και πλούσια διάθεση προσφοράς στον τόπο και στην ιστορία, ανθρώπους που, όταν τους δοθεί η ευκαιρία και το έναυσμα, «ξεδιπλώνουν» και «απλώνουν» το «μέσα» τους χωρίς φόβο και πάθος, προς μεγάλη έκπληξη και ευχαρίστηση όλων μας!  

Καλή επιτυχία. Θα είμαστε όλοι στην περικαλλή αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου Άργους Ορεστικού, για να σας απολαύσουμε και να σας χειροκροτήσουμε θερμά!!

Τέλος, να ευχηθώ να δίνεται η ευκαιρία και σε άλλους θιάσους, τοπικούς και πανελλήνιους, να ανεβάζουν, σ’ αυτόν τον υπέροχο χώρο, τέτοιες ιστορικού περιεχομένου θεατρικές παραστάσεις… Αποτελούν το καλύτερο «ζωντανό», βιωματικό μάθημα για όλους μας και κυρίως για τα ΠΑΙΔΙΑ μας!

Τρείς ελληνικές αρχαιότητες επιστρέφουν άμεσα στην Ελλάδα

Στο Μουσείο Michael Carlos του Πανεπιστημίου του Emory στην Ατλάντα των ΗΠΑ, η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη παρέλαβε, σήμερα, τρεις ελληνικές αρχαιότητες, οι οποίες επιστρέφουν άμεσα στην Ελλάδα.

Οι αρχαιότητες προέρχονται από τρεις διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές της Ελλάδας, την Κρήτη, την Ήπειρο και την Αττική έχοντας ένα κοινό στοιχείο. Πρόκειται για προϊόντα λαθρανασκαφών που διακινήθηκαν από κυκλώματα αρχαιοκαπήλων και εξήχθησαν παράνομα από την χώρα μας, πριν καταλήξουν στο Μουσείο Carlos. Πρόκειται για:

• Πήλινη μινωική λάρνακα του τύπου του λουτήρα, με διακόσμηση ψαριών στο εσωτερικό και στυλιζαρισμένου χταποδιού στο εξωτερικό που χρονολογείται στον 14ο αι. π.Χ.
• Μαρμάρινο άγαλμα νεαρής γυναικείας μορφής, που στηρίζεται, με τον αριστερό της αγκώνα, σε υψηλό κορμό δένδρου και χρονολογείται στον 2ο αι. π.Χ. και
• Μαρμάρινη ανδρική ιματιοφόρα μορφή καθισμένη σε δίφρο, προερχόμενη από τον ανάγλυφο διάκοσμο αττικού επιτύμβιου ναΐσκου του τρίτου τέταρτου του 4ου αι. π.Χ.

Στον χαιρετισμό της Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη ανέφερε: «Χρειάστηκαν 16 και πλέον χρόνια μέχρι να φτάσουμε, σήμερα, στην αίσια έκβαση. Μέσα στο διάστημα αυτό η ελληνική πλευρά διαρκώς εμπλούτιζε με νέα στοιχεία την τεκμηρίωση της παράνομης διακίνησής τους. Ήδη από το 2007, όταν περιήλθαν σε γνώση των αρμοδίων Υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού στοιχεία, που αμφισβητούσαν την νομιμότητα της απόκτησης από το Μουσείο της μινωϊκής λάρνακας και του αγάλματος της γυναικείας μορφής, άρχισαν οι επαφές των δύο πλευρών για την επιστροφή τους. …»

Γεμάτη “αγάπη” η παρουσίαση του παραμυθιού της Δέσποινας Σπυροπούλου στο Άργος Ορεστικό

 

Πηγή:kastoria.news

Την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2023 πραγματοποιήθηκε στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Άργους Ορεστικού η παρουσίαση του παραμυθιού της κας Δέσποινας Σπυροπούλου με τίτλο «Χμμμ… πως να φτιάχνεται η αγάπη;».

 

Μια ξεχωριστή παρουσίαση με εξαιρετικές ομιλίες, παιδικές δραστηριότητες και μουσικό εργαστήρι, όπου μικροί και μεγάλοι έπαιξαν, έμαθαν και βίωσαν την αγάπη, όπως την διδάσκει τόσα χρόνια η συγγραφέας και δασκάλα κα Νούλη.

Για το βιβλίο και τη συγγραφέα μίλησαν οι:

• Δωροθέα Χαρίτωνος, Εικονογράφος και Εικαστικός
• Καλλιόπη Μόσχου, Εκπαιδευτική Σύμβουλος, Διδάκτωρ Συμβουλευτικής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
• Έλενα Ζυγούρη, π. Συντονίστρια Ε. Ε. και Περιφερειακή Διευθύντρια
• Αφροδίτη Μπελονάκη, Εκπαιδευτικός, «παιδική φίλη»

Την εκδήλωση συντόνισε η κα. Αφροδίτη Μπελονάκη.

Χορηγός επικοινωνίας: Kastoria News

Αποκαθίσταται η ιστορική Οικία του Κωστή Παλαμά, στην Πλάκα

 

Την ιστορική Οικία του Κωστή Παλαμά, στην Πλάκα, επί της οδού Περιάνδρου 5, αποκαθιστά το Υπουργείο Πολιτισμού στο πλαίσιο της στρατηγικής του για την ανάδειξη κτηρίων ιδιοκτησίας του, τα οποία παρουσιάζουν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό και ιστορικό ενδιαφέρον με σκοπό να αποτελέσουν νέους πολιτιστικούς πυρήνες, στο κέντρο της Αθήνας.

• Το Υπουργείο Πολιτισμού χαρακτήρισε το κτήριο ως μνημείο το 1999, ενώ η διαδικασία απαλλοτρίωσής του ξεκίνησε το 2020. Μετά από προσφυγές της τ. ιδιοκτήτριας στο Συμβούλιο της Επικρατείας, τελικά η απαλλοτρίωση συντελέστηκε τον Μάιο του 2023 και το ακίνητο περιήλθε στην ιδιοκτησία του ΥΠΠΟ.
• Χάρη στην ευγενική χορηγία του Ιδρύματος «Σύλβιας Ιωάννου», ήδη εκπονείται η μελέτη αποκατάστασης και επανάχρησης του κτηρίου, η οποία αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου, ώστε το έργο να ενταχθεί για χρηματοδότηση στην προγραμματική περίοδο 2021-2027.

Όπως δήλωσε η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη:

• «Η Οικία Παλαμά αποτελεί ένα σημαντικό ιστορικό τοπόσημο για την Αθήνα, καθώς στις 28 Φεβρουαρίου 1943 η εξόδιος ακολουθία του ποιητή συνδέθηκε με την μεγαλύτερη αντιστασιακή διαδήλωση στην Αθήνα της γερμανικής κατοχής, τονώνοντας το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων. Το κτήριο, αποτελεί ένα ισχυρό σημείο αναφοράς για την σύγχρονη ιστορία μας.
• Το αποκατεστημένο κτήριο πρόκειται να λειτουργήσει ως χώρος μελέτης και σπουδής της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας και διάδοσης του έργου του μεγάλου Έλληνα ποιητή. Η αποκατάσταση του κτηρίου -διατηρώντας τα στοιχεία της δεκαετίας του 1930- εντάσσεται στην πολιτική μας για την προστασία και επαναλειτουργία κτηρίων στην Πλάκα, τη γειτονιά που έχει συνδεθεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, με τον χαρακτήρα του ιστορικού κέντρου της Αθήνας.
• Μαζί με την Οικία Κωλέττη, το κτήριο επί των οδών Πολυγνώτου και Διοσκούρων, που θα στεγάσει το αρχείο Ελύτη, το κτήριο επί της οδού Διοσκούρων 7, το οποίο προορίζεται να φιλοξενήσει το Μουσείο Καρόλου Κουν, και την «οικία Κοκοβίκου» επί της Τριπόδων, δημιουργούν ένα πυρήνα κτηριακών υποδομών για πολιτιστικές χρήσεις, αναδεικνύοντας τις διαφορετικές εκφάνσεις και εποχές της ιστορίας της πόλης».

Ζήτημα ύψιστης σημασίας το θέμα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα

Η Κυβέρνησή μας, από την αρχή της θητείας της κινήθηκε με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και κυρίως με αποτελεσματικότητα, προκειμένου να πραγματωθεί ο εθνικός στόχος της οριστικής επιστροφής της επανένωσης των Γλυπτών του Παρθενώνα, στο Μουσείο της Ακρόπολης, με βάση την πάγια θέση της χώρας μας, ότι δηλαδή δεν αναγνωρίζει στο Βρετανικό Μουσείο νομή, κατοχή και φυσικά κυριότητα των Γλυπτών. Αυτά τα 3,5 χρόνια σημειώθηκε πολύ σημαντική πρόοδος στο ζήτημα αυτό. Όχι γενικά, όχι αφηρημένα, αλλά με πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα, με πολύ συγκεκριμένα βήματα. Θα αναφερθούμε σε τρία από αυτά:

1. Το Σεπτέμβριο του 2021 η Διακυβερνητική επιτροπή της UNESCO για πρώτη φορά εκδίδει απόφαση με βάση την οποία καλεί την βρετανική Κυβέρνηση να αναθεωρήσει τη στάση της σε σχέση με την επανένωση των γλυπτών.
2. Μια μερική επιστροφή ορισμένων από τα Γλυπτά του Παρθενώνα έχει ήδη ξεκινήσει. Τονίζω την πολύ μεγάλη σημασία της επιστροφής του θραύσματος Fagan που είναι ένα θραύσμα από την Ανατολική ζωφόρο του Παρθενώνα, καθώς επίσης και τα τρία θραύσματα τα οποία επιστρέφουν από το Βατικανό που επιστρέφουν στη χώρα μας.
3. Την πολύ ριζική μεταστροφή της κοινής γνώμης στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ειδικά αυτό δεν ήρθε από μόνο του, αλλά μέσα από πολύ συντονισμένες ενέργειες της ελληνικής Κυβέρνησης.

Παρά την ξεκάθαρη θέση της Κυβέρνησης, ο κ. Τσίπρας -που για τεσσεράμισι χρόνια ως Πρωθυπουργός δεν έκανε απολύτως τίποτα για την προώθηση του εθνικού μας αιτήματος, της επιστροφής των Γλυπτών- εμφανίζεται να υιοθετεί δημοσιεύματα του βρετανικού Τύπου που κάνουν λόγο για επικείμενη συμφωνία δανεισμού των Γλυπτών. Πρόκειται για έσχατη υποκρισία, καθώς το ενδεχόμενο αυτό έχει αποκλειστεί ρητά, κατηγορηματικά και δημόσια, από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.

Το θέμα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι ένα ζήτημα ύψιστης σημασίας για την εθνική μας αυτοσυνειδησία και δεν χωρούν ούτε μικροπολιτικές σκοπιμότητες, ούτε επαρχιωτισμός, ούτε αντιδραστικότητα.

Υπουργείο Πολιτισμού για τα Γλυπτά του Παρθενώνα: Ας σταματήσει η αξιωματική αντιπολίτευση να κορυβαντιά...

«Είναι ανεπίτρεπτο ο πρωθυπουργός και η υπουργός πολιτισμού, μόνοι τους και με κρυφές συνεννοήσεις να διευθετούν αυτό το κορυφαίο διεθνώς ζήτημα πολιτιστικής κληρονομιάς. Συμφωνίες εν κρυπτώ με τις οποίες ο δανεισμός και η εκχώρηση του εθνικού μας πλούτου βαφτίζονται «επιστροφή» και «επαναπατρισμός», δεν θα τις επιτρέψουμε» αναφέρει η Τομεάρχης Πολιτισμού ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, Σία Αναγνωστοπούλου.

«Η κυβέρνηση, από την αρχή της θητείας της, κινείται με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, ευαισθησία και αποτελεσματικότητα, προκειμένου να υλοποιηθεί ο εθνικός στόχος της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Αθήνα και της επανένωσης τους στο Μουσείο της Ακρόπολης. Αυτό αναμφίβολα τεκμαίρεται από σειρά γεγονότων των τελευταίων δύο ετών: Από την απόφαση της ΟΥΝΕΣΚΟ, τον Σεπτέμβριο 2021, και την οριστική (sine die) επανένωση του θραύσματος Fagan, ως την μεταστροφή και τη στήριξη του ελληνικού αιτήματος από τη διεθνή κοινή γνώμη.

Επαναλαμβάνουμε, για μια ακόμη φορά, την πάγια θέση της χώρας μας ότι δεν αναγνωρίζει στο Βρετανικό Μουσείο νομή, κατοχή και κυριότητα των Γλυπτών, καθώς αποτελούν προϊόν κλοπής. Επομένως, ας σταματήσει η αξιωματική αντιπολίτευση να κορυβαντιά. Θα περιμέναμε σε αυτή την εθνική προσπάθεια να μείνουν στην άκρη οι μικροκομματικοί υπολογισμοί και να υπάρχει συστράτευση όλων. Δυστυχώς δεν το βλέπουμε. Για κάποιους πρώτος στόχος είναι η φθορά της κυβέρνησης, ακόμη και με ψέματα, αδιαφορώντας αν κάνουν ζημιά στη χώρα. Κρίμα».

Ρεσιτάλ υποκρισίας από τον ΣΥΡΙΖΑ: Η αλήθεια για τα πτυχία των καλλιτεχνών και οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης

eleftherostypos.gr

Ελπίδα Οικονομίδη

Σε μία ανύπαρκτη υποβάθμιση και στην ολιγωρία δεκαετιών που ταλαιπωρεί τους αποφοίτους της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης βρέθηκε έδαφος από τον ΣΥΡΙΖΑ και μία μερίδα της αντιπολίτευσης να ανοίξουν ένα ακόμα πεδίο πολιτικής μάχης.

Οι ηθοποιοί, απόφοιτοι ανώτερων δραματικών σχολών, εξισώνονται με τους αποφοίτους Λυκείου στο Προσοντολόγιο του Δημοσίου; Αυτό υποστηρίζεται από τους διαμαρτυρομένους, παρερμηνεύοντας, σε κάποια σημεία στα όρια της παραπληροφόρησης, το Προεδρικό Διάταγμα, το οποίο ορίζει τα κριτήρια διορισμού στο Δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ ανά κλάδους και ειδικότητες.

Τι ισχύει

Τι ακριβώς ισχύει για την περίπτωση των ηθοποιών; Οι απόφοιτοι των Σχολών Δραματικής Τέχνης εντάχθηκαν στο επίπεδο 5 του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων τον Δεκέμβριο 2015. Το επίπεδο 5 είναι ανώτερο από το επίπεδο 4, στο οποίο υπάγονται οι απόφοιτοι Λυκείου και ένα επίπεδο χαμηλότερα από το επίπεδο 6, στο οποίο υπάγονται οι απόφοιτοι Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Στο προσοντολόγιο του Δημοσίου, οι τρεις παραπάνω διακριτές κατηγορίες υπάγονται σε δύο: Δ.Ε. (Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης) και Π.Ε. (Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης). Τα επίπεδο 4 και 5 υπάγονται στο Δ.Ε., χωρίς αυτό να επιφέρει κάποια υποβάθμιση στην αναγνώριση του πτυχίου, ενώ στο Π.Ε. υπάγονται οι απόφοιτοι Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Η παραπάνω κατηγοριοποίηση ίσχυε και στο προηγούμενο προσοντολόγιο του 2001. Άλλωστε, στο επίμαχο Προεδρικό Διάταγμα ορίζεται σαφώς ότι στην κατηγορία Δ.Ε. δεν βρίσκονται μόνο οι απόφοιτοι Λυκείου, αλλά και όσοι έχουν Μεταδευτεροβάθμια Εκπαίδευση (επίπεδο 5). Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι έχει μπει μία τάξη στη διαβάθμιση των πτυχίων στην καλλιτεχνική εκπαίδευση. Ένα σύνθετο ζήτημα που οι προηγούμενες κυβερνήσεις δυσκολεύτηκαν να επιλύσουν, δεδομένου ότι, εκτός από τις δύο κρατικές δραματικές σχολές, του Εθνικού Θεάτρου και του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, λειτουργούν και πολλές ιδιωτικές.

Με την άκριτη εξίσωση όλων των πτυχίων, χωρίς να προηγηθεί μελέτη, θα δημιουργούνταν απόφοιτοι δύο ταχυτήτων, μιας και οι ιδιωτικές δομές δεν επιτρέπεται από το άρθρο 16 του Συντάγματος να λειτουργούν ως ανώτατες δομές. Ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, έχει βάλει μπλόκο στην αναθεώρηση του Συντάγματος σχετικά με την ιδιωτική εκπαίδευση και παρά τις αντιδράσεις του στο προσοντολόγιο, ως κυβέρνηση, απλά προχώρησε σε ακόμα μεγαλύτερες ανισότητες.

Όταν το 2017, επί υπουργίας Λυδίας Κονιόρδου, τέθηκε το θέμα της αναγνώρισης του πτυχίου των αποφοίτων των Ανωτέρων Σχολών Δραματικής Τέχνης ως ισότιμου με αυτό των αποφοίτων των ΤΕΙ, με το νόμο 4481/2017, αναγνώριζε μόνο τους πτυχιούχους που είχαν λάβει πτυχίο μέχρι τον Ιούνιο του 2003. Όλοι όσοι έλαβαν πτυχίο αργότερα, ακολουθώντας ακριβώς το ίδιο πρόγραμμα σπουδών, δεν αναγνωρίζονταν ως ισότιμοι.

Συμπερασματικά, το νέο Προσοντολόγιο του Δημοσίου δεν αποτελεί κατάταξη των δραματικών σπουδών (αυτή έχει ήδη γίνει από το 2015). Επίσης δεν επηρεάζονται όσοι προσβλέπουν σε προσλήψεις στο χώρο της εκπαίδευσης, στον οποίο η πρόσληψη δεν γίνεται μέσω ΑΣΕΠ, ενώ για όσους ήδη βρίσκονται στο Δημόσιο δεν υπάρχει καμία αλλαγή.

Γιατρομανωλάκης

«Πριν από όλα, δυστυχώς υπάρχει μια έντονη παραπληροφόρηση για το θέμα, που λογικό είναι να έχει αναστατώσει τους καλλιτέχνες και την κοινή γνώμη», ανέφερε ο υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Νικόλας Γιατρομανωλάκης, υπογραμμίζοντας ότι η κυβέρνηση έχει τη βούληση να θέσει τέλος σε αυτή την πολυετή εκκρεμότητα ώστε να υπάρξει ένας «ακαδημαϊκός διάδρομος» που να συνδέει τις σχολές καλλιτεχνικής εκπαίδευσης με τα πανεπιστήμιά μας και, το κυριότερο, να διαμορφώσει το πλαίσιο, τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις που θα καταστήσουν εφικτή σε βάθος χρόνου την πανεπιστημιακού επιπέδου καλλιτεχνική εκπαίδευση.

ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ

Ζητούν αξιολόγηση και διαβάθμιση σπουδών

Αντιδράσεις και κινητοποιήσεις της καλλιτεχνικής κοινότητας προκάλεσε το επίμαχο Προεδρικό Διάταγμα 85/2022 με τίτλο «Καθορισμός προσόντων διορισμού σε φορείς του Δημοσίου (Προσοντολόγιο – Κλαδολόγιο)», που όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών «εξισώνει τα πτυχία ανώτερων δραματικών σχολών και σχολών χορού και κινηματογράφου με τα απολυτήρια Λυκείου». Οι επαγγελματίες του κλάδου δηλώνουν στον «Ε.Τ.» πως είναι «επιτακτική ανάγκη η αξιολόγηση και η διαβάθμιση των σπουδών σε δραματικές σχολές, ωδεία, σχολές χορού και κινηματογράφου», ενώ παράλληλα τονίζουν πως αυτό «το Π.Δ. επικυρώνει αυτό που ίσχυε τα τελευταία χρόνια και δεν βοηθάει στην εξεύρεση λύσης στο χρόνιο πρόβλημα ώστε να υπάρξει κάποιου είδους διαβάθμιση και στις δραματικές σχολές».

Τις τελευταίες ημέρες, πριν από την έναρξη ή στο τέλος κάθε παράστασης, ένας ηθοποιός από τον εκάστοτε θίασο διαβάζει απόσπασμα από την ανακοίνωση του ΣΕΗ. Όπως αναφέρεται στο εν λόγω κείμενο, στο σχετικό Π.Δ. «οι απόφοιτοι των “ανώτερων” δραματικών σχολών και σχολών χορού και κινηματογράφου κατατάσσονται στην κατηγορία εργαζομένων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Ουσιαστικά αλλά και τυπικά πλέον, με την υπογραφή της ανώτατης πολιτειακής αρχής, όλοι οι καλλιτέχνες των παραστατικών τεχνών εξισώνονται με απόφοιτους Λυκείου, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τα εργασιακά τους δικαιώματα, πέρα από την καταφανέστατη ηθική, καλλιτεχνική και επαγγελματική τους απαξίωση». Παράλληλα, μεμονωμένοι καλλιτέχνες εξέφρασαν προσωπικές τοποθετήσεις στα social media ζητώντας «άμεση ανάκληση του Π.Δ. 85.

Η ΠτΔ στο Εθνικό

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, παραβρέθηκε στην παιδική παράσταση της πρώτης κρατικής σκηνής της χώρας «Η Χάιντι και τα βουνά» κι αφού άκουσε το απόσπασμα από την ανακοίνωση του ΣΕΗ, δήλωσε, μεταξύ άλλων, πως το θέμα της αδιαβάθμητης εκπαίδευσης είναι νομικά περίπλοκο και πως με το διάλογο και τις αναγκαίες νομοθετικές πρωτοβουλίες θα δοθεί δίκαιη λύση. Εν τω μεταξύ, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το πρόσφατο Π.Δ. δύο μέλη της Γνωμοδοτικής Επιτροπής Ανωτέρων Σχολών Χορού του ΥΠΠΟ, η Ελενα Βακαλοπούλου και ο Πέτρος Γαλλίας, υπέβαλαν την παραίτησή τους.